Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 27 stycznia 2014 roku

Sąd Okręgowy w Piotrkowie Trybunalskim, Wydział V Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w składzie:

Przewodniczący SSO Beata Łapińska

Protokolant stażysta Bożena Sobczyk

po rozpoznaniu w dniu 27 stycznia 2014 roku w Piotrkowie Trybunalskim

na rozprawie

sprawy z wniosku M. O.

przeciwko Prezesowi Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego Oddział w Ł. (...)a w T..

o rentę rolniczą

na skutek odwołania M. O.

od decyzji Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego Oddział w Ł. (...)a w T.. z dnia 4 czerwca 2013 r. sygn. (...)

zmienia zaskarżoną decyzję w ten sposób, że przyznaje M. O. prawo do renty rolniczej z tytułu całkowitej niezdolności do pracy w gospodarstwie rolnym na okres od dnia 1 maja 2013 roku do dnia 30 kwietnia 2015 roku.

Sygn. akt VU 885/13

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 4 czerwca 2013 roku Prezes Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego Oddział w Ł. (...)a w T.. odmówił M. O. przyznania dalszego prawa do renty rolniczej. W uzasadnieniu organ rentowy podał, iż wnioskodawczyni nie jest całkowicie niezdolna do pracy w gospodarstwie rolnym, a zatem brak jest podstaw do przyznania świadczenia.

Od powyższej decyzji złożyła w dniu 6 czerwca 2013 roku odwołanie M. O..

KRUS wnosiła o oddalenie odwołania.

Sąd Okręgowy ustalił co następuje:

M. O. urodziła się w dniu (...). W okresie od 1 lipca 1993 roku do 30 kwietnia 2013 roku była uprawniona do renty rolniczej z tytułu niezdolności do pracy. Rentę pobierała z powodu schorzeń neurologicznych.

(okoliczności niesporne)

W dniu 2 kwietnia 2013 roku M. O. złożyła wniosek o przyznanie renty na dalszy okres.

(dowód: wniosek o rentę k. 183 w aktach organu rentowego)

Orzeczeniem z dnia 18 kwietnia 2013 roku lekarz rzeczoznawca KRUS nie uznał wnioskodawczyni za całkowicie niezdolną do pracy w gospodarstwie rolnym.

(dowód: orzeczenie lekarza rzeczoznawcy KRUS z dnia 18 kwietnia 2013 roku k. 117-118 w aktach organu rentowego)

Od powyższego orzeczenia wniosła sprzeciw wnioskodawczyni, w wyniku czego sprawę skierowano na komisję lekarską KRUS, która orzeczeniem z dnia 31 maja 2013 roku również uznała, że skarżąca jest zdolna do pracy w gospodarstwie rolnym. Po ponownym badaniu zdiagnozowano u wnioskodawczyni: niewielki niedowład kończyny górnej lewej i niedoczulica lewostronna o nieustalonej etiologii (brak udokumentowania organicznego uszkodzenia centralnego układu nerwowego), nadciśnienie tętnicze, zwyrodnienie kręgosłupa szyjnego z dyskopatią C5-C6, otyłość, nieotrzymanie moczu (w wywiadzie).

(dowód: orzeczenie komisji lekarskiej KRUS z dnia 31 maja 2013 roku k. 123-124 w aktach organu rentowego)

Aktualnie u wnioskodawczyni występują następujące schorzenia:

⚫

niedowład połowiczy lewostronny piramidowy;

⚫

stwardnienie rozsiane w wywiadzie nie potwierdzone prawidłową diagnostyką;

⚫

zmiany zwyrodnieniowo-dyskopatyczne kręgosłupa szyjnego z okresowym zespołem bólowym;

⚫

prawostronny zespół cieśni nadgarstka;

⚫

podejrzenie zaburzeń nerwicowych;

⚫

wypuklina centralna C5/C6;

⚫

nadciśnienie tętnicze.

Stopień zaawansowania schorzeń neurologicznych czyni wnioskodawczynię całkowicie niezdolną do pracy w gospodarstwie rolnym okresowo od 1 maja 2013 roku do 30 kwietnia 2015 roku. Schorzenia kardiologiczne nie powodują natomiast u wnioskodawczyni niezdolności do pracy w rolnictwie.

(dowód: opinie biegłych lekarzy neurologa A. P. k. 12-13, kardiologa L. D. k. 17 oraz neurologa B. M. k. 36-37 w aktach sprawy)

Sąd Okręgowy zważył co następuje:

Odwołanie zasługuje na uwzględnienie.

Zgodnie z treścią art. 21 ust. 1 ustawy z dnia 20 grudnia 1990 roku o ubezpieczeniu społecznym rolników (tekst jedn. Dz. U. z 2013r., poz. 1403.) renta rolnicza z tytułu niezdolności do pracy przysługuje ubezpieczonemu, który łącznie spełnia następujące warunki:

1)  podlegał ubezpieczeniu emerytalno-rentowemu przez wymagany okres, o którym mowa w ust. 2,

2)  jest trwale lub okresowo całkowicie niezdolny do pracy w gospodarstwie rolnym,

3)  całkowita niezdolność do pracy w gospodarstwie rolnym powstała w okresie podlegania ubezpieczeniu emerytalno-rentowemu lub w okresach, o których mowa w art. 20 ust. 1 pkt 1 i 2, lub nie później niż w ciągu 18 miesięcy od ustania tych okresów.

Z całkowitą niezdolnością do pracy w gospodarstwie rolnym, mamy do czynienia wówczas, gdy ubezpieczony z powodu naruszenia sprawności organizmu utracił zdolność do osobistego wykonywania pracy w gospodarstwie rolnym (art. 21 ust. 5 ustawy). Niezdolność ta ma charakter trwały, jeżeli ubezpieczony nie rokuje odzyskania zdolności do osobistego wykonywania pracy w gospodarstwie rolnym, bądź okresowy, gdy takie rokowania istnieją (art. 21 ust. 6 i 7 ustawy).

Pomiędzy stronami istniał spór co do spełnienia przez wnioskodawczynię przesłanki przewidzianej w art. 21 ust. 1 pkt 2 powołanej powyżej ustawy, tj. do ustalenia czy jest ona całkowicie niezdolna do pracy w gospodarstwie rolnym.

Dla ustalenia, czy M. O. jest niezdolna do pracy w rozumieniu przepisów cyt. powyżej ustawy Sąd dopuścił dowód z pisemnej opinii biegłych lekarzy neurologa A. P. i kardiologa L. D., biegłych z zakresu dziedzin medycyny, w ramach których mieszczą się rozpoznane u niego schorzenia. Z uwagi na kwestionowanie opinii neurologicznej przez organ rentowy konieczne stało się dodatkowo dopuszczenie w trybie określonym w art. 286 k.p.c. dowodu z opinii kolejnego biegłego z zakresu neurologii B. M..

Opinie opracowane przez wskazanych wyżej biegłych Sąd ocenia jako jasne, pełne, logiczne i należycie uzasadnione. Biegli sporządzili opinie po zapoznaniu się z dokumentacją medyczną wnioskodawczyni, jak również po przeprowadzeniu jej osobistego badania. Określili w opiniach, na jakie schorzenia cierpi obecnie wnioskodawczyni.

Podkreślenia wymaga, że głównymi schorzeniami wnioskodawczyni są obecnie schorzenia o podłożu neurologicznym, z uwagi na te właśnie schorzenia wnioskodawczyni pobierała dotychczas rentę rolniczą. Dlatego też kluczowe znaczenie w sprawie miały opinie sporządzone przez biegłych neurologów A. P. i B. M.. Dodatkowo zaś wnioskodawczyni została przebadana przez biegłą kardiolog L. D., która w ramach swojej specjalności nie stwierdziła u niej niezdolności do pracy w gospodarstwie rolnym.

Z opinii biegłych neurologów A. P. i B. M. wynika jednoznacznie, że schorzenia wnioskodawczyni czynią ją całkowicie niezdolną do pracy w gospodarstwie rolnym w okresie od 1 maja 2013 roku do 30 kwietnia 2015 roku.

W ocenie Sądu opinie wskazanych wyżej biegłych nie zostały w sposób skuteczny zakwestionowane przez KRUS w toku postępowania.

Biegła neurolog A. P. stwierdziła w opinii, że istniejące u wnioskodawczyni zaburzenia ruchowe, czynią ją całkowicie niezdolną do pracy w gospodarstwie rolnym (próba Romberga chwiejna, zaznaczona ataksja lewostronna przy próbie palec – nos, ograniczenie ruchomości kręgosłupa).

Do podważenia opinii biegłej nie mogą prowadzić zarzuty podniesione przez KRUS w piśmie procesowym z dnia 4 października 2013 roku. Fakt, że opis badania przeprowadzonego przez biegłą różni się istotnie od opisu badania przeprowadzonego od odpisu badania dokonanego przez lekarza rzeczoznawcę z dnia 18 kwietnia 2013 roku w zakresie istniejących schorzeń oraz stopnia nasilenia zaburzeń neurologicznych nie wpływa bowiem w żaden sposób na prawidłowość opinii sporządzonej przez biegłą. To właśnie biegli sądowi, a nie lekarzy rzeczoznawcy są bowiem uprawnieni do wydawania opinii w postępowaniu sądowym w sprawach z zakresu ubezpieczeń społecznych, a wydawane przez nich opinie służą weryfikacji prawidłowości postępowania orzeczniczego prowadzonego przed organem rentowym.

Opinia biegłej neurolog A. P. znajduje potwierdzenie w opinii kolejnego biegłego z zakresu neurologii B. M., która również uznała, że wnioskodawczyni jest całkowicie niezdolna do pracy w rolnictwie od 1 maja 2013 roku do 30 kwietnia 2015 roku. W uzasadnieniu opinii biegła wskazała, że wnioskodawczyni jest leczona neurologicznie od 1994 roku w powodu choroby zwyrodnieniowej kręgosłupa szyjnego i lędźwiowego. W 2003 roku była ona hospitalizowana z powodu niedowładu kończyn lewych z niedoczulicą, która utrzymuje się do dnia dzisiejszego. W ocenie biegłej obecny stopień zaawansowania schorzeń neurologicznym czyni wnioskodawczynię całkowicie niezdolną do pracy w gospodarstwie rolnym, za czym przemawia niedowład lewostronny z niedoczulicą, dodatni objaw Babińskiego, zespół bólowo-dysfuncyjny kręgosłupa C i L/S oraz dodatnia próba Romberga.

Jako całkowicie bezpodstawny należało uznać wniosek KRUS o wyłączenie biegłej B. M.. Lektura akt sprawy wykazuje bowiem w sposób bezsporny, że biegła ta nie była lekarzem leczącym wnioskodawczynię. Z dokumentów zawartych w aktach rentowych wynika, że w okresie 20 lat, kiedy była ona uprawniona do renty rolniczej jej lekarzami leczącymi byli Z. C., K. M., S. B. i M. K.. Do przyjęcia, że B. M. jest lekarzem leczącym wnioskodawczynię nie może prowadzić jedynie okoliczność, że podpisała ona kartę informacyjną dotyczącą leczenia szpitalnego wnioskodawczyni w okresie od 2 października 2003 roku do 7 października 2003 roku na oddziale (...) Szpitala (...)w P.tym bardziej, że Sądowi z urzędu wiadomym jest, że B. M. jest ordynatorem tego oddziału.

Wbrew twierdzeniom organu rentowego biegła B. M. wskazała jednoznacznie w opinii, że występujące u wnioskodawczyni schorzenia neurologiczne powodują u niej obecnie naruszenie sprawności organizmu w stopniu powodującym całkowitą niezdolność do pracy w gospodarstwie rolnym. Biegła wydała opinię w oparciu o przepisy art. 21 ustawy o ubezpieczeniu społecznym rolników, na podstawie dokumentacji medycznej zawartej w aktach sprawy, w tym także dokumentacji orzeczniczej KRUS, a także po przeprowadzeniu osobistego badania wnioskodawczyni. Dlatego też nie sposób przyjąć, jak to twierdzi organ rentowy, iż biegła nie przedstawiła danych klinicznych wskazując na takie naruszenie sprawności organizmu, które skutkowałoby brakiem możliwości wykonywania jakiejkolwiek pracy w gospodarstwie rolnym. Zarzuty KRUS są tym bardziej niezrozumiałe, jeśli weźmie się pod uwagę treść, będącego podstawą zaskarżonej decyzji uzasadnienia komisji lekarskiej KRUS z dnia 31 maja 2013 roku, które ogranicza się do lakonicznego stwierdzenia, że „badanego(ą) nie uznaje się całkowicie niezdolnego do pracy w gospodarstwie rolnym.”

KRUS nie wykazała przy tym w żaden sposób, iż nastąpiła poprawa stanu zdrowia wnioskodawczyni, który to stan był w okresie od 1 lipca 1993 roku do 30 kwietnia 2013 roku (czyli przez prawie 20 lat), podstawą do przyznawania jej prawa do renty rolniczej.

Wobec stanowczych i zgodnych wniosków płynących z opinii dwóch biegłych neurologów A. P. i B. M. nie było potrzeby mnożenia opinii uzupełniających, ani powoływania kolejnych biegłych na okoliczności, które zostały już dostatecznie wyjaśnione. Przy uwzględnieniu treści art. 233 § 1 k.p.c. opinie te należało bowiem ocenić jako fachowe, rzetelne oraz pełne.

Z tych też względów, Sąd Okręgowy – Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych na podstawie art. 477 ¹⁴ § 2 k.p.c., orzekł jak w sentencji.