Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 1 lutego 2018 r.

Sąd Okręgowy w Gliwicach VIII Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący:	SSO Teresa Kalinka
Protokolant:	Ewa Grychtoł

po rozpoznaniu w dniu 1 lutego 2018 r. w Gliwicach

sprawy Z. K. (K.)

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Z.

o wysokość emerytury

na skutek odwołania Z. K.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Z.

z dnia 10 kwietnia 2017 r. nr (...)

oddala odwołanie.

(-) SSO Teresa Kalinka

Sygn. VII U 977 / 17

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 10 kwietnia 2017 roku Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Z. odmówił Z. K. ponownego ustalenia wysokości emerytury w na podstawie art. 110 a ustawy z dnia 17 grudnia 1998 roku o emeryturach i rentach z FUS, ponieważ ustalony wskaźnik wysokości podstawy wymiaru emerytury nie przekroczył 250 %. Organ rentowy zaznaczył, że decyzja może ulec zmianie po nadesłanie zarobków na druku Rp -7 , ponieważ do wyliczenia wwpw przyjęto wynagrodzenia minimalne. Organ rentowy jest w posiadaniu zarobków jedynie z roku 1988.

Ubezpieczony w odwołaniu domagał się zmiany zaskarżonej decyzji podnosząc, że jego wynagrodzenie jako osoby zatrudnionej w (...) w G. obejmowało wynagrodzenie zasadnicze, wynagrodzenie dodatkowe uzależnione od stażu i rodzaju pracy, premie jej i nagrody jubileuszowe.

Organ rentowy wniósł o oddalenie odwołania podtrzymując stanowisko zawarte w zaskarżonej decyzji .

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Z. K. urodził się (...) Jest uprawniony do emerytury górniczej w zbiegu z rentą w związku z chorobą zawodową. Emeryturę pobiera od 27 listopada 1988 roku. Pracował do czerwca 1989 roku. Podstawę wymiaru emerytury ustalono w oparciu o zarobek osiągnięty w roku 1988. Do daty wydania zaskarżonej decyzji organ rentowy nie dysponował innymi danym mi odnośnie wynagrodzenia ubezpieczonego.

W marcu 2017 roku ubezpieczony złożył wniosek o ponowne ustalenie wysokości emerytury zgodnie z art. 110a ustawy emerytalnej. Organ rentowy załatwiając wniosek do ustalenia wskaźnika wysokości podstawy wymiaru przyjął wynagrodzenie z roku 1988 a za pozostałe 19 lat przyjął minimalne wynagrodzenie wobec braku dokumentów zarobkowych.

Z. K. od 6 września 1965 roku do daty przejścia na emeryturę był pracownikiem Zakładu (...) w G. na stanowisko w górnika strzałowego pod ziemią. Praktycznie przez cały okres zatrudnienia pracował w przodku w bowiem w ciągu 23 lat zatrudnienia w tym zakładzie przepracował (...) dniówki wymiarze półtorakrotnym.

W toku postępowania sądowego w pełnomocnik w ubezpieczonego przedłożył zaświadczenie o zatrudnieniu i wynagrodzeniu obejmujące zarobki w odwołującego od roku 1979 do 1988 roku. Z pisma (...) SA w upadłości likwidacyjnej wynika, że zakład nie dysponuje zarobkami poprzedzającym wyrok z 1980. W oparciu o nadesłany druk RP 7 organ rentowy dokonał wyliczenia wskaźnika wysokości podstawy wymiaru w przyjmując z lat poprzedzających rok 1979 minimalne wynagrodzenie . Tak ustalonym wwpw wyniósł 171,22 %. Ubezpieczony zakwestionował sposób wyliczenia wskaźnika wysokości podstawy wymiaru i wniósł o dopuszczenie dowodu z opinii biegłego sądowego z zakresu emerytur i na okoliczność wysokości uzyskiwanego wynagrodzenia od 1965 do 1978 roku, przy założeniu przepracował w pełnym wymiarze czasu pracy w systemie trzyzmianowym na stanowiskach wykazanych w aktach osobowych, w tym w każdą sobotę i co najmniej 2 niedziele .

Ubezpieczony ożenił się w roku 1967 a więc od roku 1968 otrzymywał deputat węglowy w pełnej wysokości.

Z akt osobowych ubezpieczony wynika że ubezpieczony

od 5 września 1965 posiadał stawkę zaszeregowania 50 zł,

od 1 stycznia 1968 - 56złotych,

od 1 grudnia 1969 roku -84 zł

od 15 kwietnia 1970 roku -106 złotych,

od 1 kwietnia 1974 roku -136 złotych

w roku 1976 stawka wynosiła 148 złotych

w roku 1979 160 zł.

Sąd oddalił wniosek o dopuszczenie dowodu z opinii biegłego z zakresu emerytur i rent uznając dowód ten za zbędny Z przesłuchania ubezpieczonego wynika, że nie pracował w niedziele. Otrzymywał dodatek jako górnik strzałowy. . Stan faktyczny ustalono na podstawie akt organu rentowego, akt osobowych ubezpieczonego i druku Rp-7 z 2017 roku. Dowody te nie budzą wątpliwości i dały podstawy do obliczenia hipotetycznego wynagrodzenia ubezpieczonego w spornym okresie. W tym zakresie Sad posiłkował się opiniami biegłych wydanymi w sprawach o podobnych stanach faktycznych.

Sąd zważył co następuje:

Odwołanie nie zasługuje na uwzględnienie. Zgodnie z art. 110a 1. Wysokość emerytury oblicza się ponownie od podstawy wymiaru ustalonej w sposób określony w art. 15, z uwzględnieniem art. 110 ust. 3, jeżeli do jej obliczenia wskazano podstawę wymiaru składki na ubezpieczenie społeczne lub ubezpieczenia emerytalne i rentowe na podstawie przepisów prawa polskiego przypadającą w całości lub w części po przyznaniu świadczenia, a wskaźnik wysokości podstawy wymiaru przed zastosowaniem ograniczenia, o którym mowa w art. 15 ust. 5, jest wyższy niż 250%.

2. Ustalenie wysokości emerytury zgodnie z ust. 1 może nastąpić tylko raz.

Z ustalonego stanu faktycznego w oparciu o stawki zaszeregowania oraz druk Rp- 7 (k. 25 a.s.) sąd ustalił, że biorąc pod uwagę niekwestionowane zarobki druku Rp - 7 z lat 1979- 1989 wskaźnik wysokości podstawy wymiaru wyniósł 303 % .

Sąd pominął wynagrodzenie z roku 1989. uznając te zarobki za niekorzystne do ustalenia wysokości wwpw. Przyjmując, że ubezpieczony wykazał zarobek w średniej wysokości 303 % z dziesięciu lat, to aby skorzystać z możliwości przeliczenia emerytury w oparciu o art. 110a ustawy emerytalnej musiałby wykazać, że pozostałych dziesięciu latach osiągał wynagrodzenie w wysokości co najmniej po 197,10 % rocznie. Zdaniem sądu takie ustalenie w oparciu o zgromadzony w sprawie materiał dowodowy nie jest możliwe . Sąd obliczając potencjalny zarobek wziął pod uwagę z stawki zaszeregowania z lat od 1968 do 1978 . Pominął potencjalne wynagrodzenie z lat 1965-1967, ponieważ w roku 1965 pracował przez 4 miesiące, w latach 1966 i 1967 miał taką samą stawkę zaszeregowania, co roku 1965 ,miał niższą kartę górnika ( po 2 latach przysługiwała w wysokości 15 %, wcześniej 10%), również deputat węglowy do grudnia 1967 przysługiwał w niższej wysokości ( ubezpieczony był kawalerem)

rok 1968

56 złotych x 26 dni x 12 miesięcy = 17472 zł

KG - po 2 latach pracy 15% płacy zasadniczej = 2620,80

2 tony węgla - 333,33x2 = 666,66

łącznie (...),46 – w zaokrągleniu (...) , co daje 82,15%

rok 1969

56 zł x 26 dni x11 m-cy= (...)

84 zł x 26 dni = 2184 zł

KG ( IV kategoria zaszeregowania - po ponad 5 latach zatrudnienia ) 12,80 x26 dni x12 misięcy = (...),60

węgiel - 4400 złotych

Łącznie wynagrodzenie wyniosło (...),60 - w zaokrągleniu 26594 zł , co stanowiło 101,93 % rocznego wynagrodzenia

rok 1970

84zl 26 dni x 3 m-ce + 84 zł x13 dni = 7644 zł

106 zł x13 dni + 106 x 26 dni x 8 m-cy = 23426 zł

KG 12,80 x 26 dni x12 miesięcy = (...),60

węgiel 4400 zł

Łącznie (...),60 , co stanowi 147,14 rocznego wynagrodzenia

Lata 1971 - 1973

Ubezpieczony otrzymywał wynagrodzenie w takiej samej wysokości. Stawka zaszeregowania wynosiła

106 złotych x 26 dni x 12 miesięcy = 33 072 zł.

Od roku 1971 roku ubezpieczony posiadał V kategorię zaszeregowania, a więc karta górnika wynosiła 14 ,40 zł na dniówkę x 26 x12 miesięcy = 4492 zł 80 Węgiel - 4400 zł.

Łączne roczne wynagrodzenie wyniosło 41 965 zł( w zaokrągleniu ) co w roku 1971 stanowiło 148,32 % rocznego wynagrodzenia .Z uwagi na wzrost średniego wynagrodzenia w latach 1972 i 1973 wskaźnik ten ulegał obniżeniu.

Wskazać należy, że w roku 1971 ubezpieczony musiałby wykazać zarobek wyższy o 13 806 złotych w stosunku do ustalonego wynagrodzenia przez sąd aby wskaźnik wysokości podstawy wymiaru wyniósł co najmniej 197,10%

Rok 1974

106 x 26 dni x 3 miesiące = (...)

136 x 9 miesięcy x 26 = (...)

KG - 25% wynagrodzenia ( po 10 latach) - (...) 25%= (...)

węgiel 4400

łącznie (...) , to jest 142,63 %

rok 1975

136 x 25 dni x 12 miesięcy = (...)

KG 40 800 x 25% = (...)

węgiel 4400

Łącznie (...) , to jest 117,98%

Rok 1976

148 zł razy 25 dni razy 12 miesięcy równa się 44 400

25 % karty Górnika 11 100 zł

węgiel 4400 złotych

Takie wynagrodzenie stanowiło 116,60 % rocznego wynagrodzenia. Za lata 1977 - 1978 trzeba przyjąć wynagrodzenie w takiej samej wysokości, a więc stosunek wynagrodzenia do średniego rocznego wynagrodzenia będzie niższy.

Sąd nie uwzględnił innych składników wynagrodzenia, chociaż niewątpliwie ubezpieczony takie składniki otrzymywał. Nie ma możliwości ustalenia wysokości premii. Wysokość dodatku szkodliwego zależało od miejsca wykonywania pracy ,a nie ma możliwości określenia w jakich miejscach ubezpieczony w spornym okresie pracował. Wyliczone wynagrodzenie obejmuje pracę w soboty ( do 1974 roku wszystkie soboty były dniami roboczymi). Wskazać należy, ze trzynasta i czternasta pensja oraz nagroda jubileuszowa w spornym okresie nie podlegały oskładkowaniu . Dodatek strzałowy przysługiwał jedynie za dni, w których materiały wybuchowe były pobierane.

W związku z tym sąd oddalił odwołanie stwierdzając, że w oparciu o zgromadzony materiał dowodowy nie można ustalić, że ubezpieczony w ciągu 10 lat przed rokiem 1979 osiągnął średnie wynagrodzenie w wysokości wymaganej do ponownego ustalenia wysokości emerytury na podstawie art. 110a ustawy z dnia 17 grudnia 1998 roku o emeryturach i rentach z FUS.

Wyrok wydano na podstawie art. 4777 ¹⁴ § 1 k.p.c.

(-) SSO Teresa Kalinka