Pełny tekst orzeczenia

WYROK ZAOCZNY

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 15 marca 2018 roku

Sąd Rejonowy II Wydział Karny w Puławach

w składzie:

Przewodniczący: Sędzia Sądu Rejonowego Teresa Czajewska

w obecności protokolanta Joanny Woźniak

pryz udziale oskarżyciela publicznego st. chor. SG W. C. z Placówki Straży Granicznej w L.

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 15 marca 2018 roku

sprawy A. B., syna T. i H. z domu M., urodzonego (...) w S.,

obwinionego o to, że:

1.  w okresie od dnia 2 marca 2017 roku do dnia 23 sierpnia 2017 roku w miejscowości N. (...), gmina K., powiat (...), woj. (...) w podmiocie „ Gospodarstwo (...) mgr inż. A. B.” powierzył nielegalne wykonywanie pracy obywatelce Ukrainy O. D. (1) ur. (...) w ten sposób, że zatrudnił ją na innych warunkach niż określone w zezwoleniu na pracę wydanym przez właściwego miejscowo wojewodę,

t.j. o wykroczenie z art. 120 ust. 1 ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 roku o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy (tj. Dz.U. z 2015r., poz. 149 z późn. zm.)

2.  w okresie od dnia 9 listopada 2016 roku do dnia 12 grudnia 2016 roku oraz od dnia 1 marca 2017 roku do dnia 26 sierpnia 2017 roku w miejscowości N. (...), gmina K., powiat (...), woj. (...) w podmiocie „ Gospodarstwo (...) mgr inż. A. B.” powierzył nielegalne wykonywanie pracy obywatelowi Ukrainy I. S. ur. (...) w ten sposób, że zatrudnił go na innych warunkach niż określone w zezwoleniu na pracę wydanym przez właściwego miejscowo wojewodę,

t.j. o wykroczenie z art. 120 ust. 1 ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 roku o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy (tj. Dz.U. z 2015r., poz. 149 z późn. zm.)

3.  w okresie od dnia 30 stycznia 2017 roku do dnia 28 lutego 2017 roku w miejscowości N. (...), gmina K., powiat (...), woj. (...) w podmiocie „ Gospodarstwo (...) mgr inż. A. B.” powierzył nielegalne wykonywanie pracy obywatelowi Ukrainy I. P. ur. (...) w ten sposób, że zatrudnił go bez zezwolenia na pracę wydanego przez właściwego miejscowo wojewodę,

t.j. o wykroczenie z art. 120 ust. 1 ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 roku o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy (tj. Dz.U. z 2015r., poz. 149 z późn. zm.)

4.  w dniu 8 grudnia 2016 roku nie dopełnił pisemnego obowiązku poinformowania Wojewody L., który wydał zezwolenie na pracę dla cudzoziemca na terytorium RP o tym, że obywatelka Ukrainy O. S. ur. (...) nie podjęła pracy w podmiocie „ Gospodarstwo (...) mgr inż. A. B.” w okresie trzech miesięcy od początkowej daty ważności zezwolenia na pracę tj. od dnia 30 sierpnia 2016 roku,

t.j. o wykroczenie z art. 120 ust. 6 w zw. z art. 88i pkt 7 ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 roku o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy (tj. Dz.U. z 2015r., poz. 149 z późn. zm.)

5.  w dniu 15 lutego 2017 roku nie dopełnił pisemnego obowiązku poinformowania Wojewody L., który wydał zezwolenie na pracę dla cudzoziemca na terytorium RP o tym, że obywatel Ukrainy O. Z. ur. (...) nie podjął pracy w podmiocie „ Gospodarstwo (...) mgr inż. A. B.” w okresie trzech miesięcy od początkowej daty ważności zezwolenia na pracę tj. od dnia 7 listopada 2016 roku,

t.j. o wykroczenie z art. 120 ust. 6 w zw. z art. 88i pkt 7 ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 roku o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy (tj. Dz.U. z 2015r., poz. 149 z późn. zm.)

6.  w dniu 9 lipca 2017 roku nie dopełnił pisemnego obowiązku poinformowania Wojewody L., który wydał zezwolenie na pracę dla cudzoziemca na terytorium RP o tym, że obywatelka Ukrainy L. P. ur. (...) nie podjęła pracy w podmiocie „ Gospodarstwo (...) mgr inż. A. B.” w okresie trzech miesięcy od początkowej daty ważności zezwolenia na pracę tj. od dnia 1 kwietnia 2017 roku,

t.j. o wykroczenie z art. 120 ust. 6 w zw. z art. 88i pkt 7 ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 roku o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy (tj. Dz.U. z 2015r., poz. 149 z późn. zm.)

I.  uznaje obwinionego A. B. za winnego popełnienia zarzucanych mu we wniosku o ukaranie czynów, z których czyny z punktów od 1 do 3 wniosku o ukaranie wyczerpują dyspozycję art. 120 ust. 1 ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 roku o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy (tj. Dz.U. z 2017r., poz. 1065), zaś czyny z punktów od 4 do 6 wyczerpują dyspozycję art. 120 ust. 6 w zw. z art. 88i pkt 5 ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 roku o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy (tj. Dz.U. z 2017r., poz. 1065) i za to na mocy art. 120 ust. 1 ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 roku o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy (tj. Dz.U. z 2017r., poz. 1065) w zw. z art. 9 § 2 k.w. wymierza mu karę 2500 (dwóch tysięcy pięciuset) złotych grzywny;

II.  zasądza od obwinionego na rzecz Skarbu Państwa kwotę 250 (dwieście pięćdziesiąt) złotych tytułem opłaty oraz 100 (sto) złotych tytułem zwrotu zryczałtowanych wydatków postępowania.

Sygn. akt II W 1072/17

UZASADNIENIE

A. B. został obwiniony o to, że:

1.  w okresie od dnia 2 marca 2017 roku do dnia 23 sierpnia 2017 roku w miejscowości N. (...), gmina K., powiat (...), woj. (...) w podmiocie „ Gospodarstwo (...) mgr inż. A. B.” powierzył nielegalne wykonywanie pracy obywatelce Ukrainy O. D. (1) ur. (...) w ten sposób, że zatrudnił ją na innych warunkach niż określone w zezwoleniu na pracę wydanym przez właściwego miejscowo wojewodę,

t.j. o wykroczenie z art. 120 ust. 1 ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 roku o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy (tj. Dz.U. z 2015r., poz. 149 z późn. zm.)

2.  w okresie od dnia 9 listopada 2016 roku do dnia 12 grudnia 2016 roku oraz od dnia 1 marca 2017 roku do dnia 26 sierpnia 2017 roku w miejscowości N. (...), gmina K., powiat (...), woj. (...) w podmiocie „ Gospodarstwo (...) mgr inż. A. B.” powierzył nielegalne wykonywanie pracy obywatelowi Ukrainy I. S. ur. (...) w ten sposób, że zatrudnił go na innych warunkach niż określone w zezwoleniu na pracę wydanym przez właściwego miejscowo wojewodę,

t.j. o wykroczenie z art. 120 ust. 1 ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 roku o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy (tj. Dz.U. z 2015r., poz. 149 z późn. zm.)

3.  w okresie od dnia 30 stycznia 2017 roku do dnia 28 lutego 2017 roku w miejscowości N. (...), gmina K., powiat (...), woj. (...) w podmiocie „ Gospodarstwo (...) mgr inż. A. B.” powierzył nielegalne wykonywanie pracy obywatelowi Ukrainy I. P. ur. (...) w ten sposób, że zatrudnił go bez zezwolenia na pracę wydanego przez właściwego miejscowo wojewodę,

t.j. o wykroczenie z art. 120 ust. 1 ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 roku o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy (tj. Dz.U. z 2015r., poz. 149 z późn. zm.)

4.  w dniu 8 grudnia 2016 roku nie dopełnił pisemnego obowiązku poinformowania Wojewody L., który wydał zezwolenie na pracę dla cudzoziemca na terytorium RP o tym, że obywatelka Ukrainy O. S. ur. (...) nie podjęła pracy w podmiocie „ Gospodarstwo (...) mgr inż. A. B.” w okresie trzech miesięcy od początkowej daty ważności zezwolenia na pracę tj. od dnia 30 sierpnia 2016 roku,

t.j. o wykroczenie z art. 120 ust. 6 w zw. z art. 88i pkt 7 ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 roku o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy (tj. Dz.U. z 2015r., poz. 149 z późn. zm.)

5.  w dniu 15 lutego 2017 roku nie dopełnił pisemnego obowiązku poinformowania Wojewody L., który wydał zezwolenie na pracę dla cudzoziemca na terytorium RP o tym, że obywatel Ukrainy O. Z. ur. (...) nie podjął pracy w podmiocie „ Gospodarstwo (...) mgr inż. A. B.” w okresie trzech miesięcy od początkowej daty ważności zezwolenia na pracę tj. od dnia 7 listopada 2016 roku,

t.j. o wykroczenie z art. 120 ust. 6 w zw. z art. 88i pkt 7 ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 roku o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy (tj. Dz.U. z 2015r., poz. 149 z późn. zm.)

6.  w dniu 9 lipca 2017 roku nie dopełnił pisemnego obowiązku poinformowania Wojewody L., który wydał zezwolenie na pracę dla cudzoziemca na terytorium RP o tym, że obywatelka Ukrainy L. P. ur. (...) nie podjęła pracy w podmiocie „ Gospodarstwo (...) mgr inż. A. B.” w okresie trzech miesięcy od początkowej daty ważności zezwolenia na pracę tj. od dnia 1 kwietnia 2017 roku,

t.j. o wykroczenie z art. 120 ust. 6 w zw. z art. 88i pkt 7 ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 roku o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy (tj. Dz.U. z 2015r., poz. 149 z późn. zm.)

Sąd Rejonowy w Puławach ustalił następujący stan faktyczny:

A. B. prowadzi działalność gospodarczą pod adresem Nowy (...), gmina K., pod firmą Gospodarstwo (...) mgr inż. A. B.”.

W okresie od 18 sierpnia 2017 roku do dnia 1 września 2017 roku pracownicy Placówki Straży Granicznej w L. przeprowadzili kontrolę wymienionego podmiotu pod kątem powierzania pracy oraz wykonywania pracy przez cudzoziemców.

W wyniku kontroli stwierdzono szereg nieprawidłowości.

Od dnia 02.03.2017r. obwiniony powierzył wykonywanie pracy obywatelce Ukrainy O. D. (2) urodzonej (...) Cudzoziemka wykonywała pracę od dnia 02.03.2017 r. do dnia 23.08.2017 r. na podstawie umowy zlecenia oraz zezwolenia na pracę nr (...) wydanego przez Wojewodę L. na wniosek kontrolowanego podmiotu z terminem jej powierzenia od dnia 30.08.2016 r. do dnia 29.08.2017 r. Zgodnie z wydanym zezwoleniem cudzoziemka miała wykonywać pracę na podstawie umowy o pracę na czas określony w charakterze ogrodnika za wynagrodzeniem 1850,00 zł. miesięcznie. O. D. (2) po podjęciu pracy wykonywała ją jednak na podstawie innego rodzaju umowy oraz innej kwoty wynagrodzenia (umowy zlecenia ze stawką godzinową), niż określone w zezwoleniu na pracę nr (...) z dnia 22.08.2016 r.

W toku czynności kontrolnych ustalono również, że A. B. w okresie od dnia 09.11.2016 r. do dnia 12.12.2016 r. oraz od dnia 01.03.2017 r. do dnia 26.08.2017 r. powierzył wykonywanie pracy obywatelowi Ukrainy I. S., urodzonemu (...) na podstawie umów zlecenia z dnia 09.11.2016 r. i 01.03.2017 r. oraz zezwolenia na pracę nr (...) wydanego przez Wojewodę L. na wniosek kontrolowanego podmiotu z terminem jej powierzenia od dnia 30.08.2016 r. do dnia 29.08.2017 r. Zgodnie z wydanym zezwoleniem cudzoziemiec miał wykonywać pracę na podstawie umowy o pracę na czas określony w charakterze ogrodnika za wynagrodzeniem 1850,00 zł. miesięcznie. Z okazanych w toku kontroli dokumentów wynika, że po podjęciu pracy we wskazanych powyżej okresach cudzoziemiec wykonywał ją na podstawie innego rodzaju umowy oraz innej kwoty wynagrodzenia (umowy zlecenia ze stawką godzinową), niż określone w zezwoleniu na pracę nr (...) z dnia 22.08.2016 r.

Obwiniony ponadto w okresie od dnia 02.11.2016 r. do dnia 02.12.2016 r. oraz od dnia 30.01.2017 r. do dnia 31.05.2017 r. powierzył wykonywanie pracy obywatelowi Ukrainy I. P., urodzonemu (...) na podstawie umów zlecenia z dnia 02.11.2016 r. oraz 30.01.2017 r. oraz „Oświadczenia o zamiarze powierzenia wykonywania pracy obywatelowi (…) lub Ukrainy" nr (...)072-1- (...) zarejestrowanego w Powiatowym Urzędzie Pracy w P. w dniu 23.06.2016 r. z okresami wykonywania pracy określonymi od dnia 15.09.2016 r. do 15.12.2016 r. oraz od dnia 01.03.2017 r. do dnia 31.05.2017 r. Z okazanych w toku kontroli dokumentów wynikało, że cudzoziemiec w okresie od dnia 30.01.2017r. do dnia 28.02.2017 r. wykonywał pracę na rzecz w/w pracodawcy bez uzyskania wymaganego w jego przypadku zezwolenia na pracę. Ponadto w toku kontroli ustalono, że w/w cudzoziemiec nie był zwolniony na podstawie przepisów szczególnych z obowiązku posiadania zezwolenia na pracę.

W trakcie wykonywania czynności kontrolnych ustalono również, że obwiniony wystąpił do Wojewody L. o wydanie zezwoleń na pracę dla obywateli Ukrainy O. S., urodzona (...), O. Z., urodzony (...), L. P., urodzona (...), którzy mieli być zatrudnieni w charakterze ogrodnika - uprawa roślin ozdobnych na podstawie umowy zlecenia za wynagrodzeniem 13,00 zł na godzinę. Cudzoziemcy nie podjęli jednak pracy, ponieważ nie uzyskali dokumentów pobytowych. W toku kontroli ustalono, że pracodawca nie wywiązał się z obowiązku pisemnego powiadomienia, w terminie 7 dni, wojewody, który wydał zezwolenie na pracę o niepodjęciu przez cudzoziemców pracy w okresie 3 miesięcy od początkowej daty ważności zezwoleń.

A. B. zapoznał się z protokołem kontroli, nie wnosząc zastrzeżeń do ustaleń w nim zawartych. W dniu 1 września 2017 roku przyjęto od niego ponadto ustne wyjaśnienia w zakresie okoliczności dotyczących przedmiotu przeprowadzonej kontroli.

Obwiniony A. B. ma 48 lat, jest rozwiedziony, posiada na swoim utrzymaniu dwoje dzieci, utrzymuje się z prowadzenia działalności gospodarczej, z której uzyskuje około 2000 zł miesięcznie dochodu, nie leczył się nigdy odwykowo, ani psychiatrycznie, nie był dotychczas karany.

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie następujących dowodów: protokół kontroli k. 70-75, protokół z przyjęcia ustnych wyjaśnień k. 68-69, kserokopia paszportu i wizy I. P. k. 8,9, umowa zlecenia zawarta z I. P. k. 10, 11, oświadczenie o zamiarze powierzenia pracy cudzoziemcowi k. 13, 13v, zezwolenie na pracę I. P. k. 12, kserokopia paszportu i wizy I. S. k. 14,15, zezwolenie na pracę I. S. k. 16, umowa zlecenia zawarta z I. S. k. 17, 18, kserokopia paszportu i wizy O. D. (2) k. 19, 20, umowa zlecenia zawarta z O. D. (2) k. 21, zezwolenie na pracę O. D. (2) k. 22, dane o karalności obwinionego k.34.

Obwiniony A. B. w toku czynności wyjaśniających przyznał się do popełnienia zarzucanych mu czynów i wyjaśnił, że cała sytuacja z nielegalnym zatrudnieniem cudzoziemców wynikła z jego niedopatrzenia, ponieważ nie zwrócił uwagi, że zatrudnił ich w inny sposób niż wskazany w zezwoleniu na pracę wydanym przez wojewodę, następnie poprosił o łagodny wymiar kary i obniżenie jej wymiaru poniżej 3000 zł (wyjaśnienia obwinionego k.27-27v). Podczas kolejnych wyjaśnień obwiniony potwierdził swoje poprzednie wyjaśnienia prosząc o wymierzenie kary poniżej kwoty 3300 zł (wyjaśnienia obwinionego k.32-33). W toku postępowania sądowego obwiniony, jak również jego obrońca nie stawili się, pomimo prawidłowo doręczonych zawiadomień i nie wnosili o odroczenie rozprawy.

Sąd Rejonowy zważył, co następuje:

Sąd dał wiarę wyjaśnieniom obwinionego, są one bowiem zgodne z dokumentami znajdującymi się w aktach sprawy, potwierdzającymi wyniki przeprowadzonej w okresie od 18 sierpnia 2017 roku do dnia 1 września 2017 roku kontroli, a tym samym fakt nielegalnego zatrudniania przez obwinionego cudzoziemców, jak również nie wykonania obowiązku zawiadomienia w terminie 7 dni pisemnie wojewody, który wydał zezwolenie na pracę, o fakcie niepodjęcia przez cudzoziemca pracy w okresie 3 miesięcy od początkowej daty ważności zezwolenia na pracę.

Należy podkreślić, że ustawa z dnia 20 kwietnia 2004r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy (t.j. Dz. U. z 2017r. poz. 1065 z późn. zm.) określa generalną zasadę obowiązku posiadania przez cudzoziemca zezwolenia na pracę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Od przedmiotowej zasady przewidziano wyjątki: m. in. zwolnienie z obowiązku posiadania zezwolenia na pracę o którym mowa w rozporządzeniu Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 21 kwietnia 2015r. w sprawie przypadków, w których powierzenie wykonywania pracy cudzoziemcowi na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej jest dopuszczalne bez konieczności uzyskania zezwolenia na pracę (t.j. Dz. U. z 2015r., poz. 588). Stosownie do przepisu § 1 pkt 20 tego rozporządzenia (obowiązującego w dacie popełnienia zarzucanych obwinionemu czynów), dopuszczalne jest wykonywanie pracy przez cudzoziemców na terytorium naszego kraju bez konieczności uzyskania zezwolenia na pracę, jeżeli praca ta wykonywana jest na podstawie oświadczenia podmiotu o zamiarze powierzenia wykonywania pracy zarejestrowanego w powiatowym urzędzie pracy, właściwym ze względu na miejsce stałego pobytu lub siedzibę podmiotu powierzającego wykonywanie pracy. Warunkiem powyższego jest m. in. wykonywanie pracy przez okres nieprzekraczający 6 miesięcy w ciągu kolejnych 12 miesięcy, zarejestrowanie oświadczenia o zamiarze powierzenia wykonywania pracy cudzoziemcowi we właściwym powiatowym urzędzie pracy przed podjęciem pracy przez cudzoziemca oraz zawarcie z cudzoziemcem umowy o pracę lub umowy cywilnoprawnej, zgodnej z warunkami określonymi w Oświadczeniu, w formie pisemnej. Oznacza to, że pracodawca chcąc powierzyć pracę wyżej wymienionym cudzoziemcom, przed powierzeniem im pracy powinien był wypełnić wszystkie warunki niezbędne do skutecznego uzyskania zwolnienia z obowiązku posiadania zezwolenia na pracę w/w cudzoziemców na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, tj.: wystawić w/w cudzoziemcom „Oświadczenie o zamiarze powierzenia wykonywania pracy ... " oraz zarejestrować je we właściwym miejscowo urzędzie pracy przed podjęciem przez nich pracy.

Zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt 14 ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 roku o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy, nielegalne wykonywanie pracy przez cudzoziemca oznacza m.in. wykonywanie pracy przez cudzoziemca, który (...) nie posiada zezwolenia na pracę, nie będąc zwolnionym na podstawie przepisów szczególnych z obowiązku posiadania zezwolenia na pracę.

Tym samym A. B. powierzając w okresie od dnia 30 stycznia 2017 roku do dnia 28 lutego 2017 roku nielegalne wykonywanie pracy obywatelowi Ukrainy I. P. (albowiem zatrudnił go w tym okresie bez zezwolenia na pracę wydanego przez właściwego miejscowo wojewodę, jak również okres ten nie był objęty oświadczeniem o zamiarze powierzenia mu wykonywania pracy) wypełnił ustawowe znamiona wykroczenia z art. 120 ust. 1 ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 roku o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy.

Zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt 22a ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 roku o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy, nielegalne wykonywanie pracy przez cudzoziemca oznacza również powierzanie mu wykonywania pracy na innych warunkach lub na innym stanowisku niż określone w odpowiednim zezwoleniu na pracę, z zastrzeżeniem art. 88f ust. 1a-1c lub art. 88s ust. 1 i 2 . Powierzanie zatem cudzoziemcowi pracy na innych warunkach niż określone w zezwoleniu na pracę oraz za innym wynagrodzeniem niż określone w posiadanym przez niego zezwoleniu na pracę wypełnia przesłanki nielegalnego powierzania wykonywania pracy cudzoziemcowi i podlega również karze grzywny określonej w art. 120 ust. 1 cytowanej wyżej ustawy o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy.

Tym samym więc obwiniony powierzając wykonywanie pracy obywatelom Ukrainy O. D. (1), jak również I. S. i zatrudniając ich na innych warunkach niż określone w zezwoleniu na pracę wydanym przez właściwego miejscowo wojewodę, wyczerpał również ustawowe znamiona wykroczenia z art. 120 ust. 1 ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 roku o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy.

Zgodnie zaś z tym przepisem kto powierza cudzoziemcowi nielegalne wykonywanie pracy podlega karze grzywny od 1000 zł do 30 000 zł.

Zgodnie natomiast z art. 88i pkt 5 ustawy z dnia 20 kwietnia 2004r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy podmiot powierzający cudzoziemcowi wykonywanie pracy w terminie 7 dni pisemnie powiadamia wojewodę, który wydał zezwolenie na pracę, o fakcie niepodjęcia przez cudzoziemca pracy w okresie 3 miesięcy od początkowej daty ważności zezwolenia na pracę. Art. 120 ust. 6 przywołanej wyżej ustawy stanowi zaś, że kto nie dopełnia obowiązku, o którym mowa w cytowanym powyżej art. 88i pkt 5 podlega karze grzywny nie niższej niż 100 zł.

Mając powyższe na uwadze A. B. nie dopełniając obowiązku zawiadomienia w terminie 7 dni wojewody, który wydał zezwolenie na pracę, o fakcie niepodjęcia przez obywateli Ukrainy O. S., O. Z. i L. P. pracy w okresie 3 miesięcy od początkowej daty ważności zezwolenia na pracę, wypełnił ustawowe znamiona wykroczenia opisanego w art. 120 ust. 6 ustawy z dnia 20 kwietnia 2004r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy.

Z tych względów Sąd uznał obwinionego A. B. za winnego popełnienia zarzucanych mu we wniosku o ukaranie czynów, z których czyny z punktów od 1 do 3 wniosku o ukaranie wyczerpały dyspozycję art. 120 ust. 1 ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 roku o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy (tj. Dz.U. z 2017r., poz. 1065), zaś czyny z punktów od 4 do 6 wyczerpały dyspozycję art. 120 ust. 6 w zw. z art. 88i pkt 5 ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 roku o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy (tj. Dz.U. z 2017r., poz. 1065), uznając, że zarówno wina, jak i okoliczności popełnienia przez obwinionego tych czynów nie budzą żadnych wątpliwości. W kontekście wyjaśnień złożonych przez obwinionego w toku czynności wyjaśniających, jak również w toku kontroli, nie zrozumiałe są podnoszone przez jego obrońcę w sprzeciwie od wyroku nakazowego z dnia 22 listopada 2017 roku twierdzenia, że obwiniony nie przyznał się do popełnienia czynów wskazanych we wniosku o ukaranie.

Mając powyższe na uwadze na podstawie art. 120 ust. 1 ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 roku o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy (tj. Dz.U. z 2017r., poz. 1065) w zw. z art. 9 § 2 k.w. Sąd wymierzył obwinionemu karę 2500 (dwóch tysięcy pięciuset) złotych grzywny (a zatem karę niższą niż orzeczoną wymienionym wyrokiem nakazowym). Zważywszy na ustawowe zagrożenie przewidziane w art. 120 ust. 1 cytowanej ustawy tj. od 1 000 zł do 30 0000 zł kary grzywny, Sąd uznał, iż kara grzywny w orzeczonej wysokości będzie adekwatna do społecznej szkodliwości czynów popełnionych przez obwinionego, mając na uwadze również ich wielość, jak również nie przekroczy stopnia zawinienia sprawcy, uwzględniając ponadto jego możliwości zarobkowe.

Na koszty natomiast, które Sąd zasądził od obwinionego na rzecz Skarbu Państwa złożyły się 250 (dwieście pięćdziesiąt) złotych tytułem opłaty oraz 100 (sto) złotych tytułem zwrotu zryczałtowanych wydatków postępowania.