Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 28 lutego 2018r.

Sąd Okręgowy___________________ w Gliwicach Wydział IX

Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych Ośrodek Zamiejscowy w Rybniku

w składzie:

przy udziale

po rozpoznaniu w dniu 28 lutego 2018r. w Rybniku

sprawy z odwołania S. S. (1) (S.)

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w N.

o wysokość emerytury

na skutek odwołania S. S. (1)

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w N.

z dnia 20 października 2017r. Znak (...)

oddala odwołanie.

Sędzia

Sygn. akt IX U 1752/17

UZASADNIENIE

Zakład Ubezpieczeń Społecznych decyzją z dnia 20.10.2017r.,wykonując prawomocny wyrok Sądu Apelacyjnego w Katowicach sygn. III AUa 1970/14 z dnia 31.05.2017r. dokonał przeliczenia emerytur od dnia (...)., tj. od daty określonej w wyroku Sądu.

Należność za okres od 1.5.2013r. do 30.11.2017r. w kwocie 5 797,81 wraz ze świadczeniem za miesiąc grudzień w kwocie 2088,72 zł wraz z odsetkami za okres od 2.08.2017r. do 1.12.2017r. w kwocie 133,01 zł, po odliczeniu zaliczki na podatek w kwocie 746,00zl , składki na ubezpieczenie zdrowotne łącznie w kwocie 695,42zł , w tym odliczonej z podatku kwoty 598,84zł , odliczonej ze świadczenia kwoty 96,58zł Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział N. przekazał wraz z należnościami wynikającymi z decyzji na rachunek odwołującego w banku.

Ubezpieczony wniósł odwołanie od powyższej decyzji, w którym podnosił, iż ze zgromadzonej dokumentacji wynika, że jego zarobki osiągnięte w latach 1960-1968 są znacząco wyższe od ustalonych w postępowaniu sądowym.

W odpowiedzi na odwołanie ZUS podtrzymał stanowisko jak w zaskarżonej decyzji.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny.

S. S. (1) od (...) jest uprawniony do emerytury, której podstawę wymiaru ustalono z okresu od 1984r. do 1991r. i wskaźnik wysokości podstawy wymiaru wyniósł 56,94%.

Decyzją z dnia 23.12.2013r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział
w N. odmówił S. S. (1) ponownego ustalenia wysokości świadczenia, gdyż wskaźnik wysokości podstawy wymiaru emerytury został
ustalony z 20 lat z okresu od 1.01.1960r do 31.12.1987r. i wynosi 85,66%, a nadto
jest wskaźnikiem najkorzystniejszym.

Ubezpieczony odwołał się od tej decyzji i wniósł o jej zmianę, poprzez ponowne ustalenie wysokości świadczenia emerytalnego, poprzez ustalenie innej podstawy wymiaru z okresu od 1960r. do 1968r., w oparciu o dowody takie, jak zapis w odnalezionej książeczce ubezpieczeniowej, zeznania świadka Z. K. i jego dokumenty płacowe za okres od 1960r. do 1968r., opinię biegłego na okoliczność ustalenia wynagrodzeń ubezpieczonego w okresie pracy w (...) od 1960r. do 1968r., które było wyższe, niż wykazane drukiem Rp-7 z 30.01.2001r.

Wyrokiem z dnia 2 lipca 2014r. Sąd Okręgowy - Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Gliwicach Ośrodek (...) w R. w punkcie 1 odrzucił odwołanie w zakresie objętym postępowaniem, które toczyło się przed Sądem Okręgowym w Krakowie, w sprawie VIII U 1541/05, a w pozostałej części odwołanie oddalił.

Sąd Apelacyjny w Katowicach III Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w pkt. 1 wyroku zmienił zaskarżony wyrok i poprzedzającą go decyzję organu rentowego w ten sposób, że zobowiązał Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w N. do ponownego ustalenia wysokości świadczenia emerytalnego ubezpieczonego S. S. (1) z zastosowaniem wskaźnika wysokości podstawy wymiaru na poziomie 93,70 % począwszy od dnia 1 maja 2013 r. , oddalając odwołanie w pozostałej części, w pkt. 2 oddalił apelację w pozostałym zakresie, w pkt. 3 zasądził od Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w N. na rzecz ubezpieczonego S. S. (1) kwotę 150 zł tytułem zwrotu kosztów procesu w postępowaniu apelacyjnym.

Sąd Apelacyjny uznał częściową zasadność apelacji ubezpieczonego w zakresie uwzględnienia przelicznika wysokości podstawy wymiaru na poziomie 93,70 % i oddalił apelację w pozostałej części.

Sąd Apelacyjny w toku postępowania dopuścił dowód z opinii kolejnego biegłego w zakresie rent i emerytur - E. F.. W opinii uzupełniającej biegła dokonała wyliczenia wynagrodzenia ubezpieczonego, z uwzględnieniem wynagrodzenia według wpisu w legitymacji ubezpieczeniowej za okres od 1.07.1967r. do 30.06.1968r., w łącznej kwocie 50.380 zł za 12 miesięcy - przy założeniach, że wynagrodzenie miesięczne stanowi ¹/12 tej kwoty. Do przedstawionego wariantu obliczeń uwzględniono wynagrodzenie za okres od 1.01.1967r. do 30.06.1967r., zgodnie z wcześniejszymi ustaleniami, wskazanymi w opinii z dnia 29.10.2016r. Tak ustalony wskaźnik wysokości podstawy wymiaru wyniósł 93,70%.

Sąd Apelacyjny uznał opinię biegłej E. F. za w pełni miarodajną, opartą o szczegółowe przejrzyste wyliczenia. Biegła oparła swoją opinie zarówno o szczegółowe przepisy płacowe obejmujące branżę górniczą jak i dokonała w oparciu o nie symulacji potencjalnego wynagrodzenia ubezpieczonego. W ocenie Sądu Apelacyjnego, zapisy dotyczące wysokości osiągniętego wynagrodzenia przez ubezpieczonego, a zawarte w legitymacji ubezpieczeniowej powinny być brane pod uwagę przy obliczeniu podstawy wymiaru świadczenia. Nie dyskwalifikuje ich fakt, że pochodzą z przełomu dwóch lat i nie jest możliwe ich rozdzielenie na poszczególne miesiące. Wystarczającym jest zastosowanie działania matematycznego, polegającego na podzieleniu łącznie uzyskanej kwoty w ciągu roku na 12 miesięcy, co pozwoliło na ustalenie wysokości miesięcznego wynagrodzenia ubezpieczonego. Wprawdzie nie będzie taki wynik z pewnością zgodny z faktycznym wynagrodzeniem uzyskanym w danym miesiącu, tym niemniej, wynik taki będzie się zgadzał w ujęciu rocznym, co przy zadaniu, jakim jest odtworzenie najbardziej zbliżonego wynagrodzenia, jest zabiegiem wystarczającym dla ustalenia podstawy wymiaru, jak i nie będzie on działał na niekorzyść ubezpieczonego.

Nie było natomiast podstaw, zdaniem Sądu Apelacyjnego, do podzielenia wniosków opinii biegłego K. S., wobec niemożności uwzględnienia w podstawie wymiaru premii, jako świadczenia niepewnego o nieustalonej wysokości.

Wobec spełnienia się warunków z art. 111 ustawy, wyrok Sądu Okręgowego należało częściowo zmienić - na mocy art. 386 § 1 k.p.c. - wraz z poprzedzającą go decyzją organu rentowego w części dotyczącej ustalenia wysokości podstawy wymiaru emerytury ubezpieczonego i ustalić wskaźnik wysokości podstawy wymiaru na 93,70%, a w pozostałej części - na mocy art. 385 k.p.c. - oddalić apelację w pozostałym zakresie,

Zakład Ubezpieczeń Społecznych decyzją z dnia 20.10.2017r.,wykonując prawomocny wyrok Sądu Apelacyjnego w Katowicach sygn. III AUa l970/14 z dnia 31.05.2017 dokonał przeliczenia emerytur od dnia (...)tj. od daty określonej w wyroku Sądu.

Należność za okres od 1.5.2013r. do 30.11.2017r. w kwocie 5 797,81 wraz ze świadczeniem za miesiąc grudzień w kwocie 2088,72 zł wraz z odsetkami za okres od 2.08.2017r. do 1.12.2017r. w kwocie 133,01 zł, po odliczeniu zaliczki na podatek w kwocie 746,00zl , składki na ubezpieczenie zdrowotne łącznie w kwocie 695,42zł , w tym odliczonej z podatku kwoty 598,84zł , odliczonej ze świadczenia kwoty 96,58zł Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział N. przekazał wraz z należnościami wynikającymi z decyzji na rachunek Odwołującego w banku.

Powyższa decyzja została wydana w oparciu o przepisy ustawy z dnia 17 ,12.1998r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych ( Dz.U. z 22017r. ,poz.l383 ze zm.) ,oraz w oparciu o przepisy Rozporządzenia WE 883/04 z dnia 29.04.2004r. w sprawie koordynacji systemów ( Dz.U.UE 1 166 z 2004r. z późn. zmianami ).

Do ustalenia podstawy wymiaru emerytury uwzględniono przeciętna podstawę wymiaru składek na ubezpieczenie społeczne z najkorzystniejszych lat 20 lat kalendarzowych wybranych z całego okresu ubezpieczenia ,tj. z okresu od 1959r. do 1987r.(k.l26). Wskaźnik wysokości podstawy wymiaru (WWPW) wynosi 93,70%.

Podstawa wymiaru obliczona przez pomnożenie wskaźnika wysokości podstawy wymiaru 93,70% przez 1 043,24 zł, tj. kwotę bazową wynosi 977,52 zł.

Podstawa wymiaru świadczenia po waloryzacji wynosi od 1.03.2015r. - 2134,63 zł , 1.03.2016r.- 2139,75zł.

Do ustalenia wysokości emerytury uwzględniono okresy składkowe w wymiarze 36 lat, 9 miesięcy, tj. 441 miesięcy oraz 1 rok , 6 miesięcy okresów nieskładkowych ( nie więcej niż 1/3 składkowych ), tj. 18 miesięcy.

Okres pracy górniczej obliczono według następujących przeliczników:

65 miesięcy x 1,8 = 117 .0 miesięcy , 45 miesięcy x 1,5= 67,5 miesięcy ,tj. łącznie 184,5 miesięcy.

24% x 11043,24 = 250,38 zl

(184,5 x 1,3%) : 12 x 977.5=195,41zł

(331x1,3%);12 x 977.52 = 350,54

(18x0,7%); 12 x 977.52 = 10.26 zł

Razem 806.59 zł

Świadczenie po waloryzacji od 1.03.2010r. do 1.03.2013r. wynosi od 1.05.2013r. kwotę 1704.27zł

Do emerytury przysługuje zwiększenie z tytułu opłacania składek na ubezpieczenie rolne za 46 kwartałów.

( 138 x 1,0%):12 x 831.15 = 95.58 zł

Wysokość świadczenia wynosi 1704.27 + 95.58 = 1 799,85zł.

Emerytura podlega waloryzacji od :1.03.2015r. wynosi 1864.65zł, od 1.03.2016r. wynosi 1869,13zł, od 1.03.2017r. wynosi 1879.13zł

Do emerytury przysługuje dodatek pielęgnacyjny w kwocie 209.59zł.

Od dnia 1.01.2018r wysokość świadczenia do wypłaty wynosi miesięcznie 1773.60zł.

Pełnomocnik ubezpieczonego na rozprawie z 28.02.2018r. oświadczył, iż nie składa nowych wniosków dowodowych w sprawie, gdyż zamierza złożyć nowy wniosek w ZUS na podstawie art. 114 ustawy emerytalnej, gdyż udało się zebrać w sprawie nowe dowody, które nie były brane pod uwagę w sprawie IX U 812/14.

(dowód: akta ZUS, w szczególności wyrok Sądu Apelacyjnego w Katowicach z 31.05.2017 z uzasadnieniem, akta sprawy sądowej IX U 812/14, w szczególności opinie biegłych sadowych K. S. i E. F.)

Wobec wyjaśnienia wszystkich istotnych okoliczności sprawy Sąd postanowił oddalić wniosek ubezpieczonego o dopuszczenie dowodu z zeznań świadka Z. K. jako zbędny w tej sprawie.

W oparciu o powyższe, Sąd zważył co następuje.

Odwołanie ubezpieczonego nie zasługuje na uwzględnienie.

W myśl regulacji zawartej w art. 111 ust. 1 ustawy z dnia 17.12.1998r. o emeryturach i rentach z FUS (Dz. U. z 2017r. poz. 1383) wysokość emerytury lub renty oblicza się ponownie, z zastrzeżeniem ust. 2 i 3, od podstawy wymiaru ustalonej w myśl art. 15, jeżeli do jej obliczenia wskazano podstawę wymiaru składki na ubezpieczenie społeczne lub ubezpieczenia emerytalne i rentowe na podstawie przepisów prawa polskiego:

1) z liczby kolejnych lat kalendarzowych i w okresie wskazanym do ustalenia poprzedniej podstawy wymiaru świadczenia,

2) z kolejnych 10 lat kalendarzowych wybranych z 20 lat kalendarzowych, poprzedzających bezpośrednio rok kalendarzowy, w którym zgłoszono wniosek o przyznanie emerytury lub renty albo o ponowne ustalenie emerytury lub renty, z uwzględnieniem art. 176,

3) z 20 lat kalendarzowych wybranych z całego okresu podlegania ubezpieczeniu, przypadających przed rokiem zgłoszenia wniosku o ponowne ustalenie emerytury lub renty,

- a wskaźnik wysokości podstawy wymiaru jest wyższy od poprzednio obliczonego.

Wskaźnik wysokości podstawy wymiaru, obliczony na zasadach określonych w art. 15, mnoży się przez kwotę bazową ostatnio przyjętą do obliczenia świadczenia (ust. 2).

Zgodnie z art. 114 ust. 1 ustawy z dnia 17.12.1998r. o emeryturach i rentach z FUS prawo do świadczeń lub ich wysokość ulega ponownemu ustaleniu na wniosek osoby zainteresowanej lub z urzędu, jeżeli po uprawomocnieniu się decyzji w sprawie świadczeń zostaną przedłożone nowe dowody lub ujawniono okoliczności istniejące przed wydaniem tej decyzji, które mają wpływ na prawo do świadczeń lub na ich wysokość.

Spór w nin. sprawie sprowadzał się do ustalenia czy organ rentowy w decyzji z 20.10.2017r. prawidłowo ustalił wysokość emerytury ubezpieczonego.

W ocenie Sądu decyzja ta jest prawidłowa. Organ rentowy decyzją z 20.10.2017r. wykonał prawomocny wyrok Sądu Apelacyjnego z 31.05.2017r., sygn. akt: III AUa 1970/14 zgodnie z jego sentencją, tj. obliczył wysokość emerytury ubezpieczonego z zastosowaniem wwp 93,70%, wypłacając stosowne wyrównanie od (...).

Ubezpieczony w nin. sprawie w zasadzie nie kwestionował prawidłowości decyzji organu rentowego z 20.10.2017r., wnosił o ponowne ustalenie wysokości świadczenia w oparciu o zeznania wskazanego świadka, przepisów płacowych, gdyż zarobki osiągane przez niego w latach 1960-1968, według niego, były wyższe od ustalonych w postępowaniu sądowym.

W sprawach z zakresu ubezpieczeń społecznych przedmiot rozpoznania sprawy sądowej wyznacza decyzja organu rentowego, od której wniesiono odwołanie ( art. 4779 KPC, art. 47714 KPC).

Tę ustaloną linię judykatury potwierdza postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 20 stycznia 2010 r. w sprawie II UZ 49/09.

Sąd uznał, iż organ rentowy prawidłowo wykonał wskazany wyrok Sądu Apelacyjnego.

W sytuacji, gdy zgłoszone roszczenia ubezpieczonego dotyczą wysokości wynagrodzenia ustalonego już w powołanym prawomocnym wyroku Sądu Apelacyjnego zasadnym jest zgłoszenie przez niego nowego wniosku o wznowienie postępowania przed organem rentowym na podstawie art. 114 ustawy emerytalnej a taki wniosek pełnomocnik ubezpieczonego zamierza dopiero złożyć .

Wobec powyższego Sąd na podstawie art. 477 ¹⁴ § 1 k.p.c. oddalił odwołanie ubezpieczonego jako bezzasadne.

Sędzia