Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 19 października 2017 r.

Sąd Rejonowy w Lęborku III Wydział Rodzinny i Nieletnich

w składzie następującym:

Przewodniczący SSR Małgorzata Frąckowiak-Mitura

Protokolant Justyna Korszeń

po rozpoznaniu w dniu 19 października 2017 r. w Lęborku

przy udziale ---

sprawy z powództwa małoletniej I. S. zastępowanej przez matkę A. S. (1)

przeciwko M. S.

o podwyższenie alimentów

1)  oddala powództwo;

2)  ustala, że każda ze stron ponosi we własnym zakresie koszty związane ze swym udziałem w sprawie.

Sygn. akt III RC 224/17

UZASADNIENIE

Małoletnia powódka I. S. reprezentowana przez przedstawicielkę ustawową matkę A. S. (1), zastępowana przez profesjonalnego pełnomocnika w osobie adwokata M. M., pozwem z dnia 28 sierpnia 2017 roku wniosła o podwyższenie alimentów zasądzonych od pozwanego M. S. na rzecz małoletniej powódki wyrokiem Sądu Rejonowego w Lęborku z dnia 22 marca 2016r. w sprawie IIIRC 347/15 z kwoty po 400 zł miesięcznie, do kwoty po 700 zł miesięcznie. Wniosła również o zasądzenie od pozwanego na rzecz powoda kosztów procesu według norm przepisanych, w tym kosztów zastępstwa adwokackiego.

W uzasadnieniu pozwu m.in. wskazano, iż pozwany utrzymuje się z pracy w sklepie Delikatesy Centrum, a matka powódki założyła działalność gospodarczą i w chwili obecnej nie osiąga z tego tytułu dochodów, przy czym od ostatniego orzekania o alimentach wzrosły koszty związane z utrzymaniem małoletniej i obecnie wynoszą 1000 zł miesięcznie.

W odpowiedzi na pozew (k. 20-24) M. S., zastępowany przez profesjonalnego pełnomocnika w osobie adwokata P. S., wniósł o oddalenie powództwa w całości oraz o zasądzenie od strony powodowej na rzecz pozwanego kosztów procesu według norm przepisanych, w tym kosztów zastępstwa procesowego. W uzasadnieniu wskazano, że strona powodowa nie wykazała ażeby potrzeby małoletniej od ostatniego orzeczenia w przedmiocie alimentów wzrosły.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Małoletnia I. S., urodzona w dniu (...) w L., pochodzi z nieformalnego związku (...). Rodzice ww. we wrześniu 2015 roku rozstali się.

Wyrokiem z dnia 22 marca 2016 roku, wydanym w sprawie o sygnaturze akt III RC 347/15, Sąd Rejonowy w Lęborku zasądził alimenty od pozwanego M. S. na rzecz małoletniej powódki I. S. w kwocie po 400 zł miesięcznie — płatnych do rąk matki A. S. (1) z góry do dnia 10-go każdego miesiąca z ustawowymi odsetkami w razie zwłoki.

W czasie orzekania w sprawie III RC 347/15 małoletnia I. S. miała 10 miesięcy; pozostawała pod opieką matki, korzystała ze specjalistycznej żywności w postaci mleka modyfikowanego, kaszek, przetworów przeznaczonych do żywienia dzieci w wieku niemowlęcym. Matka małoletniej A. S. (1) była bezrobotna i źródłem jej dochodu było świadczenie rodzicielskie w wysokości 1000 zł oraz dobrowolnie płacone alimenty przez pozwanego na rzecz małoletniej córki w kwocie 300 zł miesięcznie.

Pozwany M. S. był zatrudniony w spółce (...) sp.j. z siedzibą w P.. Uzyskiwał wynagrodzenie za pracę ok. 1500 zł netto miesięcznie, przy czym raz w roku otrzymywał wynagrodzenie na poziomie ok. 3.000 zł netto. Spłacał kredyt, którego rata miesięczna wynosiła 496 zł, pozostałe koszty utrzymania kształtowały na poziomie ok. 700 – 800 zł miesięcznie.

Obecnie A. S. (1) w dalszym ciągu zamieszkuje wraz z małoletnią córką I. S. w domu rodziców. Uzyskuje dochód z tytułu prowadzonej działalności w wysokości około 3500 zł za okres dwóch miesięcy. Przekazuje rodzicom kwotę 600 zł miesięcznie na utrzymanie i wyżywienie swoje i dziecka. W pozwie matka małoletniej powódki wskazała, że koszt wyżywienia dziecka to kwota 600 zł miesięcznie, zaś na rozprawie – 200 – 250 zł. Dodała, że dołączone do pozwu paragony odzwierciedlają zakupy, jakie robią dla całej rodziny, tj. również młodszych braci i rodziców A. S. (1). Małoletnia nie uczęszcza jeszcze do żłobka, ani przedszkola, pozostaje pod opieką matki, a gdy ta jest w pracy – babki. Nie choruje przewlekle, jedynie 5 – 6 razy do roku zapada na przeziębienie, koszt zakupu leków to wówczas kwota od 40 zł do 100 zł. Zakup środków higienicznych – ok. 100 zł miesięcznie, odzieży – 200 zł, zabawki – 100 zł.

Obecnie M. S. związał się z nową partnerką, spodziewa się dziecka, a planowany termin porodu przypada na dzień 22 listopada 2017 roku. Od 3 lipca 2017 roku pozwany był zatrudniony w spółce (...) D. i Wspólnicy z siedzibą w K., na podstawie umowy o pracę na okres próbny, tj. do dnia 02 października 2017 roku za wynagrodzeniem 1464,48 zł netto miesięcznie. W chwili obecnej jest bezrobotny, jednakże poszukuje nowego zatrudnienia, utrzymuje się z oszczędności. Spłaca kredyt na zakup samochodu – f. (...) rok prod. 2000, rata wynosi 315 zł. Przekazuje rodzicom kwotę 300 – 400 zł na swoje utrzymanie, na paliowo, w tym na dojazdy po córkę, wydaje ok. 300 – 400 zł miesięcznie. Małoletnią zabiera do siebie dwa razy w tygodniu – we wtorki na 5 godzin i w soboty na 8 godzin. M. S. przekazuje małoletniej paczki żywnościowe w postaci owoców i słodyczy, a także ubrania, które częściowo samodzielnie zakupuje lub otrzymuje od znajomych.

(dowód: odpis aktu urodzenia k. 7, częściowo paragony k. 8 – 16; paragony k. 27 – 28, harmonogram spłat pożyczki k. 32, umowa świadczenia usług telekomunikacyjnych k. 33, decyzja i zaświadczenie Powiatowego Urzędu Pracy w S. k. 34 i 35, zaświadczenie o zatrudnieniu i wysokości dochodów k. 36, zeznania A. S. (1), k. 38v – 39, zeznania M. S., k. 39 – 39v, dokumenty w aktach sprawy III RC 347/15 w szczególności wyrok Sądu Rejonowego w Lęborku z dnia 22 marca 2016 r.;

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo o podwyższenie alimentów na rzecz małoletniej I. S. jest niezasadne.

Ustalony powyżej stan faktyczny oparty został na całokształcie materiału dowodowego zgromadzonego w sprawie, a w szczególności na powyżej powołanych dowodach z dokumentów znajdujących się w aktach niniejszej sprawy oraz w aktach sprawy III RC 347/15. Ponadto podstawę ustaleń faktycznych w niniejszej sprawie stanowiły co do zasady zeznania A. S. (1) i M. S.. Sąd nie dał wiary twierdzeniom A. S. (2) zawartych w uzasadnieniu pozwu co do wysokości usprawiedliwionych potrzeb małoletniej powódki, albowiem nie znajdują one potwierdzenia w dowodach zebranych w sprawie. Nie sposób bowiem przyjąć, że załączone paragony (k. 8 – 16), które miały uwiarygadniać wysokość ponoszonych wydatków są wydatkami wyłącznie na utrzymanie małoletniej, skoro paragony te są dowodem zakupu m.in. różnego rodzaju alkoholi, napoi gazowanych, leków dla dorosłych, podapasek, czy obuwia sportowego dla dorosłych, a także odzieży zwierzęcej. Ponadto A. S. (1) na rozprawie zeznała, że obecnie na wyżywienie oraz zakup pampersów wydaje znacząco mniejszą kwotę niż poprzednio (k. 38v – 39).

Przedmiotem postępowania w sprawie była, w myśl art. 138 k.r.o. ocena zmiany stosunków uzasadniająca zmianę wysokości obowiązku alimentacyjnego. Przy czym Sąd analizował wzajemne relacje pozwanego w zakresie jego możliwości majątkowych i zarobkowych jako zobowiązanego do alimentacji oraz małoletniej powódki w zakresie zaspokajania jej usprawiedliwionych potrzeb. Zatem poprzez porównanie warunków istniejących w dacie wydania ostatniego orzeczenia z warunkami obecnymi, Sąd mógł ocenić, czy zachodzi przesłanka z art. 138 k.r.o., będąca jedyną podstawą uwzględnienia żądania zmiany orzeczenia dotyczącego obowiązku alimentacyjnego.

Z kolei w myśl art. 133 § l kro obowiązek alimentacyjny rodziców wobec dziecka, które nie jest w stanie jeszcze utrzymać się samodzielnie, polega na zaspokajaniu jego potrzeb i wynika z samej niezdolności dziecka do samodzielnego utrzymania się, tak więc obowiązek ten istnieje także wówczas, gdy dziecko nie znajduje się w niedostatku.

Tym samym, Sąd rozstrzygając w niniejszej sprawie badał czy od marca 2016 roku nastąpiła zmiana stosunków, uzasadniająca zmianę wysokości świadczenia alimentacyjnego orzeczonego wyrokiem z dnia 22 marca 2016 roku. Zmiana ta analizowana z punktu widzenia ustawowych przesłanek obowiązku alimentacyjnego i jego zakresu uzasadniać powinna konieczność modyfikacji dotychczasowego jego zakresu. Przy czym zmianą stosunków jest nie tylko zmiana możliwości zarobkowych i majątkowych zobowiązanych, ale także zmiana usprawiedliwionych potrzeb uprawnionego (por. postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 19. lipca 1974 r., sygn. akt II CO 9/74, publ. LEX nr 7560).

Żądanie A. S. (1) podwyższenia alimentów na rzecz małoletniej córki nie zostało poparte dowodami wskazującymi na to, że od ostatniego orzekania o alimenty wzrosły koszty związane z utrzymaniem dziecka lub że jej możliwości zarobkowe ograniczyły się. Przede wszystkim stwierdzić należy, że zeznania przedstawicielki ustawowej wskazują na to, że w chwili poprzedniego orzekania o alimentach koszty utrzymania małoletniej I. S. były wyższe niż obecnie. W szczególności wiązało się to z faktem konieczności zakupu specjalistycznej żywności przeznaczonej dla dzieci w wieku niemowlęcym (mleko modyfikowane, kaszki, przetwory), a także artykułami higienicznymi (pampersy, chusteczki nawilżone, kremy). Odnośnie aktualnych kosztów związanych z utrzymaniem małoletniej I. S., to nie sposób uznać, że aktualnie są one wyższe niż w chwili poprzedniego orzekania o alimentach, a pozostały co najwyżej na tym samym co poprzednio poziomie, o ile nawet nie są nieco niższe, choć niewątlipwie jest to sytuacja przejściowa i krótkotrwała, gdyż dziecko wkrótce ma rozpocząć edukację przedszkolną. Dodać ponadto należy, że ostatnie orzeczenie w przedmiocie alimentów zapadło w 2016 roku, a więc zaledwie 1,5 roku temu. Tak krótki upływ czasu sam z siebie nie powoduje wzrostu usprawiedliwionych potrzeb małoletniego dziecka i kosztów jego utrzymania, które wiązać miałby się z jej rozwojem zarówno fizycznym, jak i umysłowym, tym bardziej, że w tym okresie nie nastąpiły też negatywne zmiany społeczno–gospodarcze, związane choćby ze wzrostem cen od usług i towarów. na co wskazywała w pozwie matka małoletniej powódki. Małoletnia w chwili orzekania była 10-miesięcznym dzieckiem, zaś obecnie jest w wieku 2 lat i 4 miesięcy, przy czym jak wskazała sama matka małoletniej, córka zaprzestała całodobowego korzystania z pampersów, a jej codzienny jadłospis kształtuje się podobnie jak innych domowników, z którymi zamieszkuje matka i córka I. S., nie wymaga już zakupiu specjalistycznej żywności.

Z kolei Sąd ustalił, że sytuacja M. S. od 2016 roku uległa zmianie. Jak wynika z przedłożonych przez niego dokumentów, dotyczących zatrudnienia i osiąganych zarobków, w dniu 02 października 2017 roku ustał stosunek pracy, z tytułu którego uzyskiwał wynagrodzenie na poziomie tzw. najniższej krajowej. Zatem jego dochody istotnie się ograniczyły, albowiem w chwili obecnej jest osobą bezrobotną bez prawa do zasiłku, jednakże możliwości zarobkowe pozostały niezmienione. Zdaniem Sądu pozwany mając świadomość ciążącego na nim obowiązku alimentacyjnego wobec dziecka, winien podjąć wszelkie starania, aby należycie wykorzystać swoje możliwości zarobkowe. Zaznaczyć przy tym należy, że sytuacja rodzinna pozwanego od czasu ustalenia po raz pierwszy przez Sąd zakresu obowiązku alimentacyjnego pozwanego zmieniła się w sposób istotny, bowiem pozwany oczekuje narodzin drugiego dziecka, co nastąpić ma w 22 listopada 2017 roku.

Reasumując powyższe Sąd doszedł do przekonania, że od czasu ustalenia wysokości alimentów nie zaszły na tyle istotne zmiany, które mogłyby skutkować zmianą, dlatego tez Sąd oddalił powództwo.