Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 21 maja 2018 roku

Sąd Okręgowy w Piotrkowie Tryb. , w III -cim Wydziale Karnym w składzie:

Przewodniczący SSO Jacek Gasiński

Protokolant starszy sekretarz sądowy Jolanta Kurdasińska, stażysta Paulina Kowalska,

sekretarz sądowy Paulina Lewandowska,

starszy sekretarz sądowy Bożena Wolfram

w obecności prokuratora Kamila Majdy, Justyny Kwiecińskiej-Jemioła, Marcina Polaka,

po rozpoznaniu w dniach: 16 stycznia 2018 roku, 7 lutego 2018 roku, 20 marca 2018 roku, 18 kwietnia 2018 roku i 15 maja 2018 roku

sprawy:

1.  G. M. syna T. i Z. z domu K., urodzonego (...) w P.,

2.  A. M. córki A. i T. z domu W.,

urodzonej (...) w P.

o s k a r ż o n y c h o t o , ż e :

w okresie od 7 września 2015 r. do 23 września 2015 r. w T. działając wspólnie i w porozumieniu, działając w krótkich odstępach czasu w wykonaniu z góry powziętego zamiaru, w celu osiągnięcia korzyści majątkowej doprowadzili D. M. (1) i E. M. (1) do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w kwocie 1 050 393,05 złotych poprzez wprowadzenie wyżej wymienionych pokrzywdzonych w błąd podczas sporządzania umów sprzedaży nieruchomości w postaci aktów notarialnych A nr (...)
i (...), co do stanu prawnego i faktycznego nieruchomości będących przedmiotem wskazanych aktów notarialnych, przy czym czynu tego dopuścili się w stosunku do mienia znacznej wartości, czym działali na szkodę D. M. (1) i E. M. (1),

tj. o przestępstwo określone w art. 286 § 1 kk w zw. z art. 294 § 1 kk w zw.
z art. 12 kk

o r z e k a :

1.  w miejsce zarzucanego czynu uznaje oskarżonych G. M. i A. M. za winnych tego, że w okresie od 7 września 2015 r. do 23 września 2015 r. w T. działając wspólnie i w porozumieniu, w krótkich odstępach czasu, w wykonaniu z góry powziętego zamiaru, w celu osiągnięcia korzyści majątkowej doprowadzili D. M. (1) i E. M. (1) do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w kwocie 1 050 393,05 złotych poprzez wprowadzenie wyżej wymienionych pokrzywdzonych w błąd podczas sporządzania aktów notarialnych A nr (...)
i (...), dotyczących umów sprzedaży nieruchomości położonych w miejscowościach T. i Ś., co do stanu prawnego i faktycznego nieruchomości będących przedmiotem wskazanych aktów notarialnych, tj. przez zatajenie informacji o tym, iż przedmiotowe nieruchomości zostały w sierpniu 2014 r. sprzedane na licytacji komorniczej a Sąd Rejonowy w P. wydał postanowienia o przysądzeniu własności na rzecz nabywców oraz o ustanowieniu zarządcą nieruchomości jej nabywcę, przy czym czynu tego dopuścili się w stosunku do mienia znacznej wartości, czym działali na szkodę D. M. (1) i E. M. (1), tj. uznaje oskarżonych za winnych popełnienia przestępstwa z art. 286 § 1 kk w zw. z art. 294 § 1 kk i art. 12 kk i za to, na podstawie art. 294 § 1kk i 33 § 2 i 3 kk wymierza

a.  oskarżonemu G. M. karę 2 (dwóch) lat pozbawienia wolności oraz karę grzywny w wysokości 200 (dwustu) stawek dziennych, ustalając wysokość stawki dziennej na kwotę 50 (pięćdziesiąt) złotych,

b.  oskarżonej A. M. karę 1 (jednego) roku pozbawienia wolności oraz karę grzywny w wysokości 200 (dwustu) stawek dziennych, ustalając wysokość stawki dziennej na kwotę 50 (pięćdziesiąt) złotych,

2.  na podstawie art. 69 § 1 kk i 70 § 1 kk wykonanie orzeczonej kary pozbawienia wolności wobec oskarżonej A. M. warunkowo zawiesza na okres próby 2 (dwóch) lat,

3.  na podstawie art. 46 § 1 kk orzeka solidarnie od oskarżonych G. M. i A. M., na rzecz oskarżycieli posiłkowych D. M. (1) i E. M. (1), obowiązek naprawienia szkody wyrządzonej przestępstwem poprzez zapłatę kwoty 1 050 393,05 (milion pięćdziesiąt tysięcy trzysta dziewięćdziesiąt trzy złote pięć groszy) złotych,

4.  zasądza od oskarżonych G. M. i A. M. na rzecz oskarżyciela posiłkowego D. M. (1) kwoty po 6000 (sześć tysięcy) złotych tytułem zwroty kosztów zastępstwa adwokackiego,

5.  zasądza od oskarżonych G. M. i A. M. na rzecz oskarżyciela posiłkowego E. M. (1) kwoty po 6000 (sześć tysięcy) złotych tytułem zwroty kosztów zastępstwa adwokackiego,

6.  zasądza od Skarbu Państwa na rzecz Kancelarii Adwokackiej adw. M. P. (2) łącznie kwotę 2066,40 (dwa tysiące sześćdziesiąt sześć złotych czterdzieści groszy) złotych z tytułu zwrotu kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu oskarżonym G. M. i A. M.,

7.  zasądza od oskarżonych G. M. i A. M. na rzecz Skarbu Państwa kwoty po 1500 (tysiąc pięćset) złotych z tytułu częściowego zwrotu kosztów sądowych, w pozostałej części koszty te przejmuje na rachunek Skarbu Państwa.

UZASADNIENIE

G. i A. M. byli właścicielami nieruchomości rolnej położonej w miejscowościach T. i Ś., gm. R., na którą składały się trzy działki o łącznej powierzchni ponad 35 hektarów. Nieruchomość ta miała urządzone dwie odrębne księgi wieczyste, jedną dla działki w Ś. - KW nr (...) i drugą dla dwóch działek w T. – KW nr (...), prowadzone przez Sąd Rejonowy w P.. W maju 2014 r. na skutek umowy darowizny, gdzie darczyńcą był G. M., nieruchomość stała się wyłączną własnością A. M.. W obu księgach wieczystych widniały wpisy o ustanowieniu hipoteki na rzecz banków (...) i Banku (...) w R. w związku z kredytami udzielonymi G. M.. W księgach tych znajdowały się także wpisy o wszczęciu egzekucji z tych nieruchomości przez komornika sądowego S. S. przeciwko G. M., celem zaspokojenia wierzytelności wynikających z bankowych tytułów egzekucyjnych wystawionych przez ww. banki.

Wyżej wymienione wpisy widniały w księgach wieczystych według stanu na dzień 23 września 2015 r.

dowód: wyjaśnienia oskarżonego k. 507, odpisy z ksiąg wieczystych k. 36-41 i 42-47

Wiosną 2051 r. W. B. (1), który z żoną prowadził firmę pośredniczącą w sprzedaży nieruchomości, podpisał z A. M. umowę o współpracy w zakresie pośrednictwa w sprzedaży ww. nieruchomości. W oparciu o dostarczone przez nią dokumenty ustalił, że w Księgach Wieczystych znajdują się opisane wcześniej wpisy dotyczące zabezpieczenia i egzekucji, nie posiadał natomiast żadnych informacji o ich sprzedaży na licytacji komorniczej. Latem 2015 r. skontaktował się z nim pokrzywdzony D. M. (1), który był zainteresowany zakupem tej nieruchomości, poszukiwał bowiem ziemi nadającej się do założenia sadu. W. B. (1) przedstawił mu posiadane dokumenty i informacje, przekazał także, iż właściciel nieruchomości ma umowę z bankami, iż po spłaceniu banków nie będzie przeszkód w sprzedaży nieruchomości. Następnie doszło do spotkania D. M. (1) (przy udziale W. B. (1)) z oskarżonymi A. i G. M.. Oskarżeni zapewnili pokrzywdzonego, że nieruchomość jest pozbawiona wad prawnych a ugody z bankami wyczerpują temat jakichkolwiek zobowiązań. Doszło do porozumienia w sprawie zakupu, co skutkowało zawarciem w dniu 18 sierpnia 2015 r. przedwstępnej umowy sprzedaży nieruchomości pomiędzy A. M. jako sprzedającą oraz D. M. (1) (występującym także w imieniu żony E.) jako kupującym. Na podstawie tej umowy do 15 września miała być sporządzona warunkowa umowa notarialna (pod warunkiem, że Agencja Nieruchomości Rolnych nie skorzysta z prawa pierwokupu). Cenę nabycia ustalono na 1.100.000 złotych. Następnie oskarżony G. M. dostarczył D. M. (1) wszystkie dokumenty niezbędne do przygotowania aktu notarialnego, tj. akt darowizny na rzecz A. M., wypis z rejestru gruntów, wypis z księgi wieczystej a także umowy ugody zawarte z bankami (...) S.A. i Bankiem(...). Nie przekazał żadnych dokumentów ani informacji dotyczących sprzedaży nieruchomości przez komornika ani toczącego się w związku z tym postępowania sądowego.

dowód: zeznania W. B. k. 509-511, D. M. k. 512-515, E. M. k. 511-512, kopia umowy k. 48-49, kopia wypisu z rejestru gruntów k. 50,51, umowy ugody k. 24-26 i 27-28, płyta z nagraniem k. 526,527.

W dniu 7 września 2015 r. w Kancelarii Notarialnej A. G. w T. doszło do sporządzenia aktu notarialnego dotyczącego warunkowej umowy sprzedaży opisanej wyżej nieruchomości. Akt ten zawiera m. in. oświadczenie sprzedającej – A. M. dotyczące wpisów w księgach wieczystych związanych z prowadzonym postępowaniem egzekucyjnym dotyczącym wierzytelności banku (...) i (...) oraz ugód z ww. bankami, których określono warunki zgody wierzyciela na wykreślenie wpisów z ksiąg wieczystych a także oświadczenie, iż działki te nie są obciążone innymi prawami osób trzecich, wolne są od wszelkich zajęć ani nie są ograniczone w rozporządzaniu. W treści aktu wpisano także, iż G. M. potwierdza oświadczenia złożone przez żonę.

Strony oświadczyły jednocześnie, iż zawarcie umowy przenoszącej własność nieruchomości nastąpi w terminie 14 dni od dnia otrzymania informacji o rezygnacji przez Agencję Nieruchomości Rolnych z prawa pierwokupu.

Ta umowa przeniesienia własności była natomiast przedmiotem aktu notarialnego sporządzonego w tej samej Kancelarii w dniu 23 września 2015 r. A. M. przeniosła własność nieruchomości na E. i D. M. (1), którzy w ramach zapłaty mieli przekazać na rzecz ww. banków kwoty wynikające z umów ugody a pozostałą część na rachunek A. M., w tym 170 tysięcy złotych w dniu sporządzenia aktu notarialnego a pozostałą część po otrzymaniu przez kupujących zezwoleń na wykreślenie wszystkich hipotek z ksiąg wieczystych oraz postanowień o umorzeniu postępowań egzekucyjnych prowadzonych wobec nieruchomości.

dowód: kopie aktów notarialnych k. 14-23, 7-13.

W tym samym dniu D. M. (1) wykonał szereg przelewów bankowych regulujących wierzytelności banków (...) i (...) (opisane w ww. ugodach) oraz przelew na rzecz A. M. – na łączną kwotę ponad miliona złotych. W sumie, uwzględniając także wcześniej wypłacony A. M. zadatek, pokrzywdzeni wydali na zakup nieruchomości 1 050 393, 05 złotych.

dowód: kopie przelewów k. 30-35.

Kiedy D. M. (1) wysłał pracownika na nabytą nieruchomość celem rozpoczęcia prac polowych okazało się, że na działce jest mężczyzna, który oświadczył, iż nabył nieruchomość podczas licytacji, jest jej właścicielem i zarządcą. D. M. (1) skontaktował się wówczas z G. M., który zapewnił go, że wszystko jest w porządku, i że wszystko wyjaśni.

dowód: zeznania D. M. k. 513

Odnośnie przedmiotowej nieruchomości Sąd ustalił, iż w toku prowadzonych od 2012 r. postępowań egzekucyjnych (sprawy sygn. (...)i (...) Sądu Rejonowego w P. ) odbyła się w dniu 5 sierpnia 2014 r. licytacja komornicza, w toku które nieruchomość tę nabyli K. W. oraz M. P. (3). W dniach 15 i 18 września 2014 r. Sąd Rejonowy w P. wydał postanowienia o przysądzeniu na rzecz ww. nabywców własności nieruchomości (poszczególnych działek wchodzących w jej skład). Z kolei w dniu 9 lutego 2015 r. Sąd ten wydał postanowienie, w którym odjął zarząd nieruchomości dłużnikowi G. M. i zarządcą nieruchomości ustanowił jej nabywcę M. P. (4) zaś w dniu 20

kwietnia 2015 r., na wniosek M. P. (4) uzasadniany m. in. tym, iż G. M. uniemożliwia mu przejęcie zarządu nad nieruchomością, wydał postanowienie, w którym polecił komornikowi sądowemu wprowadzenie M. P. (4) w zarząd nieruchomością.

G. i A. M. byli cały czas informowani o biegu postępowania egzekucyjnego, brali w nim aktywny udział składając szereg pism procesowych, w tym np. skargi na czynności komornika, domagając się unieważnienia licytacji (np. pismo z dnia 3 marca 2015 r. – skarga prawomocnie odrzucona postanowieniem Sądu Okręgowego w P. z dnia 10 czerwca 2016 w sprawie (...)), czy też zażalenia na postanowienia Sądu Rejonowego z września 2014 r. o przysądzeniu własności (oddalone prawomocnie postanowieniem Sądu Okręgowego w P. z dnia 30 czerwca 2016 w sprawie (...)). Wskazane wyżej sprawy sygn. (...) i (...) Sądu Rejonowego w P. dotychczas nie zostały zakończone a kwota 435 900 złotych uzyskana ze sprzedaży nieruchomości znajduje się w depozycie sądowym.

dowód: kserokopie z akt spraw sygn. (...) i (...) Sądu Rejonowego w P. k. 106-176, 554-599, 601-606 pismo komornika k. 182a.

A. M. nie była dotychczas karana. Pracuje w (...) i zarabia ok. 2000 złotych. Jest właścicielką domu w Ś. i gruntów rolnych o powierzchni ponad(...) ha w Ś. i W..

G. M. był karany za przestępstwo z art. 13 § 1 kk w zw. z art. 297 § 1 kk i art. 286 § 1 kk. Wyrokiem Sądu Rejonowego w P. z dnia 13 lutego 2017 r. w sprawie (...) wymierzono mu karę 6 miesięcy pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania na 2 lata oraz 50 stawek grzywny po 20 złotych.

Utrzymuje się z rolnictwa. Odnośnie stanu majątkowego, przy pierwszym przesłuchaniu podał, iż posiada gospodarstwo o powierzchni ok. (...) ha i uzyskuje dochód ok. 2000 złotych miesięcznie, przy drugim, iż uzyskuje dochód ok. 1000 złotych miesięcznie, odmawia innych informacji o stanie majątkowym, na rozprawie zaś oświadczył, iż nie wie jakie ma dochody, może 500 złotych miesięcznie.

Oskarżeni mają na utrzymaniu (...) dzieci.

dowód: dane o karalności k. 259-260, 277, oświadczenie oskarżonej k. 257, oświadczenia oskarżonego k. 228, 255 i 506, odpisy z ksiąg wieczystych k. 292-378.

Oskarżony G. M. nie przyznał się do dokonania zarzuconego mu przestępstwa. Wyjaśnił, iż D. M. (1) miał pełną wiedzę o toczącym się postępowaniu egzekucyjny z przedmiotowych nieruchomości, że informował go, że nieruchomość została wcześniej zlicytowana. Wyjaśnił, iż nie pamięta, czy informował nabywcę, że było wydane postanowienie o przybiciu i postanowienie o zmianie zarządcy nieruchomości. Panu M. przekazywał różne dokumenty z toczącego się postępowania, także takie, które nie były potrzebne do sporządzenia aktu notarialnego, i chyba były wśród nich także dokumenty dotyczące licytacji i przysądzenia własności.

Oskarżona A. M. w toku przesłuchania w prokuraturze złożyła jedynie oświadczenie, iż odmawia składania wyjaśnień i odpowiedzi na pytania.

Oceniając zebrany w sprawie materiał dowodowy Sąd stwierdził, iż bezsporne jest w sprawie to, że w odniesieniu do nieruchomości będącej przedmiotem umowy sprzedaży pomiędzy A. M. i małżonkami M. toczyło się postępowanie egzekucyjne, bowiem na nieruchomości zabezpieczony były kredy bankowe udzielone G. M.. Nabywcy wiedzieli o tym, bowiem w księgach wieczystych były odpowiednie wpisy. Znali także treść ugód z bankami. Bezsporne jest także, iż A. i G. M. mieli pełną wiedzę o fakcie sprzedaży nieruchomości na licytacji komorniczej i pozbawieniu G. M. przez Sąd zarządu nieruchomości.

Istota sporu sprowadza się natomiast do tego, czy państwo M. zostali poinformowani przez oskarżonych o tym, iż nieruchomość została wcześniej sprzedana na licytacji komorniczej i nabywcy Sąd oddał ją z zarząd.

W przekonaniu Sądu zebrane dowody jednoznacznie wskazują, iż oskarżeni informacje te celowo zataili, wprowadzając tym samym E. i D. M. (1) w błąd co do rzeczywistego stanu nieruchomości. Wskazują na to wprost zeznania pokrzywdzonych, zeznania świadka B., który o żadnej licytacji nigdy nie usłyszał a także wypowiedź samego oskarżonego nagrana przez pełnomocnika pokrzywdzonych, która została odtworzona na rozprawie w dniu 18 kwietnia 2018 r. (protokół k. 534-535, płyty z nagraniem k. 526, 527), w której przyznaje on, że „może zapomniał” o tym pana M. poinformować. Należy także pamiętać, iż pokrzywdzeni na etapie przygotowania umowy nie mieli dostępu do akt toczącego się postępowania egzekucyjnego, zaś w żadnym z dokumentów niezbędnych do przygotowania aktu notarialnego nie było wzmianki o licytacji.

W ocenie Sądu przeciwko wiarygodności wyjaśnień oskarżonego w tej części przemawiają także zasady wiedzy i doświadczenia życiowego – trudno sobie wyobrazić, by pokrzywdzeni, którzy na nabywanej nieruchomości chcieli niezwłocznie rozpocząć działalność sadowniczą, zdecydowali się na jej zakup wiedząc, że została ona wcześniej sprzedana przez komornika i w najlepszym wypadku, czeka ich długi proces sądowy, by wejść w posiadanie tej nieruchomości.

W ocenie Sądu oboje oskarżeni zataili świadomie informacje o licytacji i jej konsekwencjach negocjując warunki umowy a przy sporządzaniu aktów notarialnych wprost wprowadzili w błąd kupujących co do stanu prawnego i faktycznego nieruchomości, składając oświadczenia, iż działki te nie są obciążone innymi prawami osób trzecich, wolne są od wszelkich zajęć ani nie są ograniczone w rozporządzaniu.

W przekonaniu Sądu działaniem tym wyczerpali znamiona przestępstwa z art. 286 § 1 kk w zw. z art. 12 kk, działając bowiem w krótkich odstępach czasu i w wykonaniu z góry powziętego zamiaru, doprowadzili pokrzywdzonych w opisany wyżej sposób (tj. za pomocą wprowadzenia ich w błąd) do niekorzystnego rozporządzenia mieniem. W oczywisty sposób działali przy tym w celu osiągniecia korzyści majątkowej, mieli bowiem pełną świadomość, iż zadłużenie wobec banków zostanie w pełni spłacone a nadto część zapłaty zostanie przekazana także na ich konto, gdy tymczasem kwota uzyskana przez komornika ze sprzedaży nieruchomości nie starczy na pokrycie zobowiązań wobec banków, które będą mogły dalej prowadzić egzekucje wobec oskarżonego.

Mając na względzie wysokość kwoty zapłaconej za przedmiotową nieruchomość przez pokrzywdzonych Sąd uznał, iż oskarżeni wyczerpali także znamiona przestępstwa z art. 294 § 1 kk, bowiem, mając na uwadze kwoty wskazane w art. 115 § 5 i 6 kk, można tu mówić nie tylko o mieniu znacznej, ale i nawet wielkiej wartości.

Wymierzając oskarżonym kary Sąd miał na uwadze to, iż wprawdzie formalnie osobą sprzedającą była A. M., to jednak w istocie całe negocjacje prowadził jej mąż, on przygotowywał wszystkie dokumenty i to on był głównym „motorem” działania oskarżonych. Wprost wynika to z zeznań pokrzywdzonych i świadka B., czy też z dokumentów z akt spraw cywilnych, które dowodzą, iż to G. M. głównie zajmował się wszystkimi sprawami związanymi z prowadzonym postępowaniem egzekucyjnym.

Mając na uwadze powyższe, a także dotychczasową niekaralność oskarżonej A. M. Sąd uznał, iż wystarczające będzie do realizacji celów kary wymierzenie jej minimalnej kary przewidzianej w przepisie art. 294 § 1 kk, tj. kary 1 roku pozbawienia wolności. Sąd uznał przy tym, że nawet warunkowe zawieszenie wykonania tej kary będzie wystarczające do osiągnięcia jej celów a w szczególności zapobiegnie powrotowi do przestępstwa.

W przypadku oskarżonego G. M. Sąd stwierdził, iż wymierzenie mu kary minimalnej nie byłoby wystarczające do realizacji celów kary zarówno z zakresie zapobiegawczym i wychowawczym wobec skazanego jak i potrzeby kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa.

Jak wyżej wspomniano, rola oskarżonego była wiodąca w całym przestępstwie, nie jest to także jedyne oszustwo, które G. M. ma „na koncie”. Wprawdzie w czasie popełnienia przedmiotowego przestępstwa nie był on – jak wynika z karty karnej – osobą karaną, bowiem wyrok za przestępstwo z art. 13 § 1 kk w zw. z art. 297 § 1 kk i 286 § 1 kk zapadł wobec niego w 2017 roku, jednak już sama sygnatura akt tej sprawy wskazuje, iż oszustwa na szkodę małżonków M. oskarżony dopuścił w trakcie trwania postępowania dotyczącego poprzedniego przestępstwa. W tej sytuacji, Sąd uznał, iż winien on być ukarany surowiej niż A. M. i wymierzył mu karę 2 lat pozbawienia wolności.

W przekonaniu Sąd kara w tym wymiarze jest karą adekwatną do stopnia społecznej szkodliwości czynu oskarżonego a jednocześnie wystarczającą, by osiągnąć cele prewencyjne wobec jego osoby. Wobec braku istotnych okoliczności umniejszających winę, nie sposób również uznać, by dolegliwość takiej kary przekroczyła stopień winy.

Obojgu oskarżonym Sąd wymierzył także kary grzywny, dopuścili się bowiem przestępstwa w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, przy czym ustalając ilość stawek dziennych
Sąd miał na uwadze wysokość wyrządzonej szkody, zaś wysokość stawki określono z uwzględnieniem sytuacji majątkowej oskarżonych, posiadających stałe dochody jak również majątek w postaci nieruchomości czy choćby samochodu.

Zgodnie z treścią art. 46 § 1 kk Sąd na wniosek pokrzywdzonego nałożył na oskarżonych obowiązek naprawienia szkody w całości, przy czym, stosując przepisy prawa cywilnego i mając na uwadze działanie wspólnie i w porozumieniu, nałożył go solidarnie.

Od oskarżonych Sąd zasądził także na rzecz oskarżycieli posiłkowych zwrot kosztów zastępstwa adwokackiego, przy czym ustalając wysokość tych kosztów Sąd miał na uwadze stawki określone w Rozporządzeniu Ministra Sprawiedliwości w sprawie opłat za czynności adwokackie (Dz. U. z 2015 r. poz. 1800 z późniejszymi zmianami) a także fakt, iż zaistniały okoliczności określone w § 15 ust. 3 tegoż rozporządzenia – wkład pracy adwokata, czas poświęcony na przygotowanie i udział w sprawie uzasadniał określenie opłaty w kwocie kilkukrotnie przewyższającej stawkę minimalną, choć rodzaj i zawiłość sprawy, czy jej obszerność, nie dają podstawy by opłatę tę ustalić w maksymalnej możliwej wysokości.

Sąd orzekł także o kosztach nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej oskarżonym z urzędu.

Mając na uwadze inne obciążenia oskarżonych wynikające z treści wyroku, Sąd jedynie w części obciążył ich kosztami sądowymi, zaś w pozostałej części przejął je na rachunek Skarbu Państwa.