Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt: I C 1465/17

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 24 kwietnia 2018r.

Sąd Rejonowy w Kętrzynie I Wydział Cywilny

w składzie następującym:

Przewodniczący:

SSR Tomasz Cichocki

Protokolant:

p.o. sekretarza sądowego Żaneta Kowalska

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 24 kwietnia 2018 r. w K.

sprawy z powództwa (...) Niestandaryzowanego Sekurytyzacyjnego Funduszu Inwestycyjnego Zamkniętego z siedzibą w K.

przeciwko D. M.

o zapłatę

I.  zasądza od pozwanego D. M. na rzecz powoda (...) Niestandaryzowanego Sekurytyzacyjnego Funduszu Inwestycyjnego Zamkniętego z siedzibą w K. kwotę 670,08 zł (sześćset osiemdziesiąt złotych i osiem groszy);

II.  zapłatę zasądzonej w pkt I kwoty rozkłada pozwanemu na 5 rat, pierwsza w kwocie 70,08 zł (siedemdziesiąt złotych i osiem groszy) płatna do 15.05.2018r., kolejne 4 raty w kwotach po 150,00 zł (sto pięćdziesiąt złotych) płatne do 15 dnia każdego następnego miesiąca, z tym zastrzeżeniem, że uchybienie terminowi płatności którejkolwiek z rat skutkuje wymagalnością całej pozostałej do zapłaty kwoty;

III.  nie obciąża pozwanego kosztami procesu na rzecz powoda.

Sygn. akt I C 1465/17

UZASADNIENIE

Powód (...) Niestandaryzowany Sekurytyzacyjny Fundusz Inwestycyjny Zamknięty z siedzibą w K. wniósł o zasądzenie od pozwanego kwoty 670,08 zł bez odsetek oraz obciążenie kosztami procesu. Podniósł, że w wyniku zawarcia umowy sprzedaży wierzytelności z dnia 12.08.2016r. nabył w stosunku do pozwanego wierzytelność od (...) sp. z o.o. z siedziba w W. z tytułu świadczonych usług telekomunikacyjnych. Należność wynika z faktury Vat nr (...) z dnia 25.10.2015r. i stała się wymagalna dnia 09.11.2015r. pozwany została wezwany do dobrowolnego spłacenia zadłużenia, ale wezwanie pozostało bezskuteczne.

Pozwany D. M. uznał powództwo w całości. Przyznał istnienie zaległości z tytułu opłat za usługi telekomunikacyjne. Nie kwestionował roszczenia powoda ani co do zasady ani wysokości. Nie kwestionował także legitymacji czynnej powoda do dochodzenia roszczenia. Podniósł, że do tej pory nie posiadał środków na spłatę zobowiązania i zadeklarował spłatę w ratach miesięcznych do kwoty 150,00 zł..

Sąd ustalił, co następuje:

W dniu 26.02.2015r. w K. D. M. zawarł z (...) sp. z o.o. z siedzibą w W. umowę o świadczenie usług telekomunikacyjnych w sieci (...).

(d.: umowa z załącznikami - k. 23-37)

W dniu 25.10.2015r. umowa została rozwiązana w związku z niedokonaniem obowiązkowych zasileń kwotą minimalną.

(d.: bezsporne, pismo – k. 40)

Pozwany został obciążony karą umowną w kwocie 670,08 zł za niedotrzymanie warunków umowy o świadczenie usług telekomunikacyjnych zgodnie z §12 Regulaminu świadczenia usług telekomunikacyjnych.

(d.: nota obciążeniowa nr (...)MA/2015r/. z 25.10.2015r. – k. 39)

W dniu 12.08./2016r. (...) sp. Z o.o. z siedzibą w W. zbył wierzytelność w stosunku do pozwanego na rzecz (...) (...) z siedzibą w K..

(d. : umowa – k. 19-20, wyciąg z listy dłużników – k. 22)

Sąd zważył, co następuje:

Powyższy stan faktyczny był pomiędzy stronami bezsporny. Został ustalony na podstawie dokumentów przedłożonych przez powoda, których pozwany nie kwestionował oraz na podstawie wyjaśnień informacyjnych pozwanego, które nie były kwestionowane przez powoda.

Pozwany uznał powództwo w całości.

Stosownie do art. 213§2 k.p.c., Sąd jest związany uznaniem powództwa, chyba że uznanie jest sprzeczne z prawem lub zasadami współżycia społecznego albo zmierza do obejścia prawa. W okolicznościach sprawy, w szczególności mając na uwadze, iż twierdzenia pozwu zostały potwierdzone przedłożonymi przez powoda dokumentami, w ocenie Sądu, brak podstaw do stwierdzenia by uznanie powództwa było sprzeczne z prawem lub zasadami współżycia społecznego albo zmierzało do obejścia prawa.

Mając na uwadze powyższe Sąd uwzględnił powództwo w całości.

Stosownie do art. 320 k.p.c. rozłożył zasądzone świadczenie na raty na warunkach zaproponowanych przez pozwanego. Sąd miał przy tym na uwadze, iż pozwany nie posiada środków na natychmiastowa i całkowite zaspokojenie roszczenia powoda pomimo jego uznania. Tym samym ze względu na sytuację majątkową dłużnika wyrok zasądzający całe świadczenie stanowiłby tytuł egzekucyjny bez szans na realizację. Prowadzenie egzekucji narażałoby tylko wierzyciela na nieefektywne wydatki egzekucyjne, a dłużnika i osoby pozostające na jego utrzymaniu na utratę podstaw egzystencji. Bezskuteczne czynności egzekucyjne byłyby zarazem szkodliwe społecznie i podważałyby sens prowadzenia procesu. W tym stanie rzecz rozłożenie świadczenia na raty w wysokości zadeklarowanej przez pozwanego służy nie tylko interesom dłużnika i wierzyciela, ale także interesom ogólnym. Umożliwi bowiem pozwanemu spłatę zadłużenia, a powodowi uzyskanie zaspokojenia bez ponoszenia dalszych kosztów, w tym potencjalnie bezskutecznej egzekucji ( vide – wyrok SA w Białymstoku z 31.01.2018r., I ACa 776/17, LEX nr 2453721).

Natomiast o kosztach procesu Sąd orzekł na podstawie art. 102 k.p.c., biorąc pod uwagę złą sytuację materialną pozwanego, który nie posiada stałych dochodów. Sąd miał także na uwadze art. 101 k.p.c. Wprawdzie w sprawie pozwany nie domagał się zwrotu kosztów procesu stosownie do wskazanego przepisu i nie kwestionował, iż dał powód do wytoczenia powództwa, jednak powód nie przedłożył dowodów doręczenia pozwanemu wezwań do zapłaty zadłużenia po nabyciu wierzytelności, ani dowodów wzywania pozwanego do zapłaty zadłużenia przez wierzyciela pierwotnego.