Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 23 sierpnia 2018 roku

Sąd Rejonowy w Szczytnie w II Wydziale Karnym

w składzie:

Przewodniczący: Sędzia SR Andrzej Janowski

Protokolant: po sekr. Paulina Rucka

bez udziału osk. publicznego

po rozpoznaniu na rozprawie w dniach 16.01, 27.03, 05.04 i 23.08.2018 roku sprawy:

Z. Z. (1) , syna S. i Z. zd. D., urodzonego (...) w R.

obwinionego o to, że:

w dniu 22 kwietnia 2017 roku w godzinach 15:00 -16:00 w D. gmina R. woj. (...)- (...) w celu dokuczenia A. B. (1) złośliwe go niepokoił poprzez jeżdżenie po jego polu ciągnikiem rolniczym

tj. o wykroczenie z art. 107 kw

I.  obwinionego Z. Z. (1) uniewinnia od zarzucanego mu czynu;

II.  na podstawie art. 119 §1 pkt 1 kpw kosztami postępowanie obciąża Skarb Państwa.

UZASADNIENIE

Z. Z. (1) obwiniony został o to, że w dniu 22 kwietnia 2017 roku w godzinach 15:00 -16:00 w D. gmina R. woj. (...)- (...), w celu dokuczenia A. B. (1) złośliwe go niepokoił poprzez jeżdżenie po jego polu ciągnikiem rolniczym, tj. o wykroczenie z art. 107 k.w.

Obwiniony nie przyznał się do zarzucanego mu czynu. Wyjaśnił, że w dniu i w czasie o którym mowa w zarzucie nie jeździł ciągnikiem rolniczym po polu A. B. (1). W tym dniu na swojej posesji ściął drzewo, które zahaczyło o inne, w związku z czym jego syn P. Z. wjechał ciągnikiem na pole sąsiada by to drzewo ściągnąć (wyjaśnienia obwinionego k. 82-83,19)

Sąd zważył, co następuje:

Obwinienie Z. Z. (1) o zarzucane mu zachowanie opierało się na zeznaniach silnie z nim skonfliktowanego pokrzywdzonego A. B. (1) (k. 82v-83, 77). A. B. (1) jako jedyny świadek jednoznacznie wskazał, że widział jak Z. Z. (1) jeździł ciągnikiem po jego polu w dniu 22 kwietnia 2017r. Wskazał ponadto, że obwiniony miał dostęp do swojej działki bez konieczności wjeżdżania na jego posesję, jak również zeznał, że poinformował obwinionego, że ten nie może wjeżdżać na jego pole. Relacja A. B. nie znalazła jednakże wsparcia w pozostałych dowodach. Jakkolwiek z zeznań jego żony, świadka W. B. (1) (k. 94v-95) wynika, że w dniu 22 kwietnia 2017r. widziała, że na ich działkę wjechał ciągnik należący do Z. Z. (1), to świadek ta nie potrafiła jednoznacznie stwierdzić kto nim wówczas kierował, wskazując, że jest pewna jedynie tego, że osobą która wysiadała z ciągnika był mężczyzna. W. B. wprost zeznała, że nie wie kto jechał ciągnikiem, możliwe że osobą kierującą mógł być syn obwinionego.

Z kolei wyjaśnienia obwinionego co do tego, że feralnego dnia to jego syn P. Z. kierował ciągnikiem rolniczym i to on wjechał na pole A. B., znajdują potwierdzenie w zeznaniach jego synów S. Z. (k. 95-95v) i P. Z. (k. 97-97v), w szczególności ten ostatni wprost przyznał, że wjechał ciągnikiem na pole sąsiada by ściągnąć zawieszone drzewo. Co istotne, relacja obwinionego co do tego, że to jego syn wjechał na działkę należącą A. B. jest konsekwentna i spójna, obwiniony nie negował przy tym, że był na miejscu zdarzenia, a należący do niego ciągnik faktycznie poruszał się po wspomnianym polu.

Również zeznania obiektywnego świadka A. O. (k. 100-100v), funkcjonariusza Policji prowadzącego czynności służbowe związane z zawiadomieniem A. B. o wykroczeniu, nie dają podstaw do czynienia pewnych i jednoznacznych ustaleń w zakresie zarzucanego obwinionemu czynu. Z zeznań tego świadka wynika bowiem, że widział na miejscu zdarzenia ślady wjeżdżania ciągnikiem na działkę i z działki A. B. do lasu Z. Z., zaś A. B. wskazywał na obwinionego jako na osobę, która kierowała ciągnikiem, jednakże zeznał on również, że Z. Z. (1) rozpytany na okoliczności zdarzenia - co należy podkreślić - w czasie po jego zaistnieniu, od razu wskazywał, że to jego syn kierował tamtego dnia ciągnikiem przy pracach leśnych.

W ocenie Sądu powyższe dowody nie dają zatem podstaw do ustalenia ponad wszelką wątpliwość, że to obwiniony 22 kwietnia 2017 roku jeździł ciągnikiem po polu należącym do pokrzywdzonego. W procesie w sprawach o wykroczenia (tak jak w procesie karnym) skazanie kogokolwiek za zarzucany mu czyn nastąpić musi na podstawie pewnych, jednoznacznych dowodów winy, a takich zabrakło w niniejszym postepowaniu.

W tej sytuacji Sąd uniewinnił obwinionego Z. Z. (1) od czynu, który mu zarzucono.

Stosownie do art. 118 §2 k.p.w. kosztami postępowania obciążono Skarb Państwa.