Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 9 października 2018 r.

Sąd Rejonowy w Jaśle I Wydział Cywilny

w składzie:

Przewodniczący: SSR Grzegorz Wanat

Protokolant: starszy sekretarz sądowy Anna Wojtunik

po rozpoznaniu w dniu 9 października 2018 roku wJ.

sprawy z powództwa T. B.

przeciwko (...) S.A. z siedzibą w S.

o zapłatę

I. zasądza od pozwanego (...) S.A. z siedzibą w S. na rzecz powoda T. B. kwotę 969,20 zł (dziewięćset sześćdziesiąt dziewięć złotych 20/100) z ustawowymi odsetkami od 31 grudnia 2014 roku do 31 grudnia 2015 roku oraz ustawowymi odsetkami za opóźnienie od 1 stycznia 2016 roku do dnia zapłaty,

II. oddala powództwo w pozostałej części,

III. zasądza od pozwanego na rzecz powoda kwotę 987,11 zł (dziewięćset osiemdziesiąt siedem złotych 11/100) tytułem zwrotu kosztów procesu,

IV. nakazuje, aby Skarb Państwa – Sąd Rejonowy w J. zwrócić powodowi kwotę 46,50 zł (czterdzieści sześć złotych 50/10) tytułem niewykorzystanej zaliczki.

Sygn. akt I C 627/17

UZASADNIENIE

wyroku Sądu Rejonowego w Jaśle z 09.10.2018 r.

Powód T. B. w pozwie wniesionym w dniu 01.06.2017 r. domagał się zasądzenia od pozwanego (...) S.A. kwoty 1.510 zł wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od 31.12.2014 r. do 31.12.2015 r. i ustawowymi odsetkami za opóźnienie od
01.01.2016 r. do dnia zapłaty. Jednocześnie wnosił o zasądzenie zwrotu kosztów procesu.

Uzasadniając żądanie wskazał, że 09.12.2014 r. doszło do zdarzenia drogowego, w wyniku którego uszkodzeniu uległ samochód stanowiący własność A. A. o nr rej. (...). W związku z tym, że sprawca szkody posiadał polisę OC u pozwanego wystąpiono o wypłatę odszkodowania. Pozwany wypłacił odszkodowanie w kwocie 1.600 zł. Na podstawie umowy przelewu wierzytelności powód nabył całość praw do odszkodowania z ww. zdarzenia.

Powód wystąpił z roszczeniem o uzupełnienie odszkodowania i wyrokiem tut. Sądu w sprawie I C 785/16 zasądzono na jego rzecz kwotę 1.510 zł. Łączna kwota wypłaconego odszkodowania wynosi zatem 3.110 zł, jednak – zdaniem powoda – nie rekompensuje ona szkody w całości. W tej sytuacji powód żąda dalszej kwoty 1.510 zł, wskazując, że jest to powództwo częściowe.

Odpowiadając na pozew, pozwany wnosił o oddalenie powództwa
w całości, wskazując że żądanie powoda jest nieuzasadnione.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny.

Powód T. B. – na podstawie umowy cesji wierzytelności
z 21.07.2016 r. zawartej z A. F. – nabył całość praw do wierzytelności wobec pozwanego (...) S.A. wynikających ze szkody w pojeździe A. o nr rej. (...).

W ramach odpowiedzialności cywilnej sprawcy szkody, pozwany przeprowadził postępowanie likwidacyjne, w wyniku którego przyznał odszkodowanie w kwocie 1.600 zł tytułem rekompensaty szkody w pojeździe. Dodatkowo, na mocy wyroku Sądu Rejonowego w Jaśle z 24.04.2017 r. – sygn. akt I C 785/16 – zasądzono od pozwanego na rzecz powoda kwotę 1.510 zł tytułem dalszego odszkodowania za szkodę w pojeździe.

Powyższe okoliczności są między stronami bezsporne i znajdują pełne potwierdzenie w dokumentach zgromadzonych w akt sprawy I C 785/16 oraz aktach szkody ( dowód: akta szkodowe na nośniku CD – k. 26).

Spór sprowadza się do oceny zasadności żądania dalszego odszkodowania i ustalenia rzeczywistych kosztów naprawy uszkodzonego pojazdu.

Jak wynika z opinii biegłego z zakresu techniki samochodowej, wyceny wartości pojazdów oraz kosztów napraw powypadkowych K. Ż., koszt naprawy pojazdu wynosi 4.079,20 zł brutto. Wyliczenie sporządzono
w oparciu o system komputerowy kalkulacji na bazie danych A., aktualnych na chwilę wyrządzenia szkody /grudzień 2014 r./ na podstawie oryginalnych części oraz dostępnych zamienników z jakością Q – norm producentów pojazdów oraz kosztów napraw blacharskich, mechanicznych i lakierniczych. Zastosowano uśrednione stawki z terenu województwa (...). Kalkulacja uwzględnia fakt wcześniejszego uszkodzenia zderzaka przedniego w części środkowej – pęknięcia z uszkodzeniem lakieru – jako niezwiązanego ze zdarzeniem
z 09.12.2014 r. (dowód: opinia biegłego z zakresu techniki samochodowej, wyceny wartości pojazdów oraz kosztów napraw powypadkowych K. Ż. z 13.11.2017 r. – k. 32 - 46).

Powyższą opinię biegłego Sąd Rejonowy uznał za w pełni wartościowy materiał dowodowy. Opinia została sporządzona w sposób profesjonalny
i rzetelny, a żadna ze stron nie kwestionowała dokonanej wyceny. W tej sytuacji należało przyjąć, że rzeczywisty rozmiar szkody w pojeździe opiewa na kwotę 4.079,20 zł brutto.

Sąd zważył, co następuje.

Zgodnie z art. 822 § 1 k.c., przez umowę ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej zakład ubezpieczeń zobowiązuje się do zapłacenia określonego
w umowie odszkodowania za szkody wyrządzone osobom trzecim, względem, których odpowiedzialność za szkodę ponosi ubezpieczający albo osoba, na rzecz której została zawarta umowa ubezpieczenia. Przy tym § 4 cytowanego przepisu przewiduje, że uprawniony do odszkodowania może dochodzić roszczenia bezpośrednio od zakładu ubezpieczeń. W przedmiotowej sprawie nie było przedmiotem sporu, że doszło do zdarzenia objętego ochroną ubezpieczeniową, skutkującego obowiązkiem wypłaty przez pozwanego odszkodowania.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z 22.05.2003 r. o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych umowa ubezpieczenia obowiązkowego odpowiedzialności cywilnej obejmuje odpowiedzialność cywilną podmiotu objętego obowiązkiem ubezpieczenia za szkody wyrządzone czynem niedozwolonym oraz wynikłe z niewykonania lub nienależytego wykonania zobowiązania, o ile nie sprzeciwia się to ustawie lub właściwości (naturze) danego rodzaju stosunków. Z kolei z art. 34 ust. 1 powołanej ustawy wynika, że z ubezpieczenia OC posiadaczy pojazdów mechanicznych przysługuje odszkodowanie, jeżeli posiadacz lub kierujący pojazdem mechanicznym są obowiązani do odszkodowania za wyrządzoną w związku z ruchem tego pojazdu szkodę, będącą następstwem śmierci, uszkodzenia ciała, rozstroju zdrowia bądź też utraty, zniszczenia lub uszkodzenia mienia. Podobnie jak w przypadku wszystkich rodzajów ubezpieczeń OC, zakres odpowiedzialności zakładu ubezpieczeń za powstałą szkodę jest uzależniony od zakresu odpowiedzialności ubezpieczonego - posiadacza lub kierującego pojazdem. Zakład ubezpieczeń zamiast niego naprawia wyrządzone szkody. Odszkodowanie ubezpieczeniowe ustala się i wypłaca w granicach odpowiedzialności cywilnej posiadacza lub kierującego pojazdem. Jego wysokość winna odpowiadać wysokości odszkodowania należnego od ubezpieczonego na podstawie ogólnych zasad odpowiedzialności, zgodnie z zasadą pełnego odszkodowania. Poszkodowany jest uprawniony do odszkodowania w pełni pokrywającego szkodę wyrządzoną ruchem pojazdu mechanicznego.

W okolicznościach niniejszej sprawy wskazać również należy, że w myśl obowiązujących przepisów kodeksu cywilnego wierzyciel może bez zgody dłużnika przenieść wierzytelność na osobę trzecią (przelew), chyba, że sprzeciwiałoby się to ustawie, zastrzeżeniu umownemu albo właściwości zobowiązania (art. 509 § 1 k.c.). Wraz z wierzytelnością przechodzą na nabywcę wszelkie związane z nią prawa, w szczególności roszczenie o zaległe odsetki
(art. 509 § 2 k.c.). Celem i skutkiem przelewu wierzytelności jest przejście na nabywcę ogółu uprawnień przysługujących dotychczasowemu wierzycielowi, który zostaje wyłączony ze stosunku zobowiązaniowego, jaki go wiązał
z dłużnikiem. W takim wypadku stosunek zobowiązaniowy nie ulega zmianie,
a zmienia się osoba uczestnicząca w nim po stronie wierzyciela. W razie podjęcia kroków celem wyegzekwowania należności, warunkiem otrzymania należności przez nabywcę wierzytelności jest udowodnienie, że takie prawo przysługiwało pierwotnemu wierzycielowi.

Na gruncie przedmiotowej sprawy legitymacja powoda do dochodzenia roszczeń z tytułu ww. szkody nie była kwestionowana przez pozwanego. Podobnie jak w sprawie I C 785/16 powód wywodził swoje prawo do dochodzenia dalszej części odszkodowania z umowy przelewu wierzytelności, zawartej 21.07.2016 r. Okoliczność ta leżała poza sporem stron.

Powołany w sprawie biegły sądowy w sporządzonej opinii stwierdził, że uzasadniony koszt naprawy samochodu wynosi 4.079,20 zł brutto.

Wobec faktu, że pozwany wypłacił dotychczas poszkodowanemu kwotę 3.110 zł, na podstawie powołanych przepisów, należało zatem uznać za zasadne dalsze żądanie powoda do kwoty 969,20 zł jako stanowiącej różnicę między świadczeniem wypłaconym a należnym.

Dalej idące żądanie, jako nieuzasadnione, podlegało oddaleniu.

Na marginesie należy stwierdzić, iż szkodą poniesioną, przez poszkodowanego jest sam fakt pogorszenia stanu pojazdu, a wysokość szkody uzależniona jest jedynie od ekonomicznych kosztów naprawy, bez względu na to czy naprawa ta w ogóle nastąpiła lub ma nastąpić. Szkodą nie jest więc poniesiony przez poszkodowanego wydatek na naprawę pojazdu, lecz szacunkowa wysokość tych wydatków, co wynika z faktu, że przepisy prawa nie nakładają na poszkodowanego obowiązku naprawienia uszkodzonego pojazdu.

W tym stanie rzeczy, nie było rzeczą Sądu ustalanie czy poszkodowany rzeczywiście poniósł koszty naprawy pojazdu i w jakiej wysokości.

O odsetkach Sąd orzekł na podstawie art. 481 k.c. w zw. z art. 817 k.c. Zgodnie z art. 817 § 1 k.c. ubezpieczyciel obowiązany jest spełnić świadczenie
w terminie trzydziestu dni, licząc od daty otrzymania zawiadomienia o wypadku. Jak wynika z akt szkody (k. 26) pozwany wydał decyzję ustalającą odszkodowanie w 30.12.2014 r. co pozwala Sądowi stwierdzić, że począwszy od dnia następnego pozostawał w opóźnieniu ze spełnieniem dalszej części odszkodowania.

ZARZĄDZENIE

1.  odpis wyroku z uzasadnieniem doręczyć pełn. powoda – adw. T. Ś.;

2.  kal. 14 dni