Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 30 października 2018r.

Sąd Rejonowy w Kętrzynie III Wydział Rodzinny i Nieletnich w składzie:

Przewodniczący SSR Grzegorz Olejarczyk

Protokolant st.sekr.sądowy Julita Anczewska

po rozpoznaniu w dniu 30 października 2018r. w Kętrzynie sprawy

z powództwa J. K. (1)

przeciwko S. K.

o uchylenie obowiązku alimentacyjnego

I.  Oddala powództwo.

II.  Przyznaje radcy prawnemu J. K. (2) wynagrodzenie ze Skarbu Państwa w kwocie 738 (siedemset trzydzieści osiem) zł wraz z należnym podatkiem VAT tytułem zastępstwa procesowego pozwanej wykonywanego z urzędu.

SSR Grzegorz Olejarczyk

UZASADNIENIE

J. K. (1) wniósł o uchylenie obowiązku alimentacyjnego wobec córki S. K. w wysokości po 400 zł miesięcznie.

W uzasadnieniu pozwu podał, że aktualnie nie jest w stanie łożyć na utrzymanie córki alimentów po 400 zł miesięcznie. Na stałe zamieszkuje w N. i utrzymuje się emerytury polskiej w wysokości 2327 zł miesięcznie oraz emerytury niemieckiej w wysokości 42,32 euro miesięcznie. Od lutego 2018r. komornik dokonuje potrąceń z jego emerytury celem zaspokojenia należności z tytułu zaległych alimentów na rzecz pozwanej. W konsekwencji powód ma bardzo ograniczone zasoby pieniężne. Zmuszony był podjąć pracę dorywczą na pół etatu. (k. 2-5)

Pozwana S. K. w odpowiedzi na pozew domagała się oddalenia powództwa.

W uzasadnieniu podała, że jest osobą niepełnosprawną. Stwierdzono u niej upośledzenie umysłowe od urodzenia, Utrzymuje się z renty socjalnej w wysokości 741,34 zł i zasiłku pielęgnacyjnego w wysokości 153 zł miesięcznie. Wskazała, że sytuacja majątkowa powoda nie zmieniła się od 2011r. i pozwala mu na płacenie na rzecz pozwanej alimentów w dotychczasowej wysokości. (k. 37)

Sąd ustalił, co następuje:

W sprawie III RC 318/07 przed Sądem Rejonowym w Kętrzynie w dniu 11 października 2007r. strony zawarły ugodę, w której J. K. (1) zobowiązał się płacić tytułem alimentów na rzecz pozwanej S. K. kwotę 400 zł miesięcznie, poczynając od 1 października 2007r. (k. 14 akt III RC 318/07).

J. K. (1) na stałe zamieszkuje w N.. Pobiera emeryturę polską w wysokości 2327,45 zł miesięcznie, z której potrącane są należności alimentacyjne na rzecz pozwanej w wysokości 1396,47 zł miesięcznie. Świadczenie emerytalne do wypłaty wynosi 557,98 zł miesięcznie (skan zaświadczenia i decyzji ZUS k. 18-19). Pobiera także emeryturę niemiecką w wysokości 42,32 euro miesięcznie (tłumaczenie decyzji k. 50). Do 30 września 2018r. pracował dorywczo jako sprzątacz, gdzie zarabiał 10,30 euro za godzinę pracy (tłumaczenie umowy o pracę oraz porozumienia o przedłużeniu umowy k. 21-22, tłumaczenie rozwiązania umowy o pracę k. 56). Zaległość pozwanego z tytułu należnych pozwanej alimentów na dzień 5 lutego 2018r. wynosiła 29 808, 89 zł (kserokopia wezwania komornika k. 15).

S. K. wspólnie z matką B. K. zamieszkuje w K., która pomaga jej w bieżącym funkcjonowaniu. Jest osobą niepełnosprawną od urodzenia. Posiada orzeczenie o umiarkowanym stopniu niepełnosprawności. Wymaga częściowej opieki drugiej osoby. Może podjąć pracę jedynie w zakładzie pracy chronionej (kserokopia orzeczenia k. 34). Utrzymuje się z renty socjalnej w wysokości 745 zł miesięcznie oraz zasiłku pielęgnacyjnego w wysokości 153 zł miesięcznie (zeznania świadka B. K. k. 63v-64).

Sąd zważył, o następuje:

W razie zmiany stosunków można żądać zmiany orzeczenia lub umowy dotyczącej obowiązku alimentacyjnego (art. 138 kro).

Rodzice mogą uchylić się od świadczeń alimentacyjnych względem dziecka pełnoletniego, jeżeli są one połączone z nadmiernym dla nich uszczerbkiem lub jeżeli dziecko nie dokłada starań w celu uzyskania możności samodzielnego utrzymania się, o czym stanowi art. 133§3 kro.

W tym miejscu wskazać trzeba, iż istotą obowiązku alimentacyjnego jest wspomożenie osoby uprawnionej do momentu osiągnięcia przez nią samodzielności. Obowiązek ten nie jest ograniczony przez żaden sztywny termin, a w szczególności- przez termin dojścia przez alimentowanego do pełnoletności. Nie jest także związany ze stopniem wykształcenia w tym sensie, że nie ustaje z chwilą osiągnięcia przez alimentowanego określonego stopnia podstawowego lub średniego wykształcenia. Jedyną miarodajną okolicznością, od której zależy trwanie bądź ustanie tego obowiązku jest to, czy dziecko może utrzymać się samodzielnie (por. wyrok SN z 14 listopada 1997r., sygn. akt. III CKN 217/97).

Przenosząc powyższe rozważania na grunt niniejszej sprawy, na podstawie całokształtu zgromadzonego materiału dowodowego, Sąd uznał, że powództwo o uchylenie obowiązku alimentacyjnego nie zasługiwało na uwzględnienie.

Przede wszystkim podnieść należy, że pozwana nie posiada majątku i mimo pełnoletności nadal nie jest w stanie utrzymać się samodzielnie. Pozwana od dzieciństwa jest osoba niepełnosprawną. W związku ze znacznie ograniczoną możliwością samodzielnej egzystencji wymaga pomocy osób trzecich. Nadal zamieszkuje wspólnie z matką, która pomaga jej w codziennym funkcjonowaniu. Natomiast stan jej zdrowia nie pozwala na podjęcie jakiejkolwiek pracy w miejscu zamieszkania. Pozwana utrzymuje się z renty socjalnej w wysokości ok. 740 zł oraz pobiera zasiłek pielęgnacyjny w wysokości 153 zł miesięcznie. W ocenie Sądu, kwoty tych świadczeń nie zabezpieczają usprawiedliwionych potrzeb pozwanej. Dlatego, też powód jako ojciec powinien w dalszym ciągu łożyć na utrzymanie pozwanej alimenty w dotychczasowej wysokości 400 zł miesięcznie.

Powód posiada stałe źródło dochodu jakimi są dwie emerytury oraz jest w stanie podjąć prace dorywcze, zatem jego sytuacja majątkowa pozwala mu na dalsze realizowanie obowiązku alimentacyjnego wobec pozwanej.

Wskazać przy tym należy, że od 2011r.powód nie wykazuje żadnego zainteresowania losem córki, stanem jej zdrowia, nie utrzymuje z nią żadnych kontaktów. Od tego czasu nie płacił także należnych pozwanej alimentów, co spowodowało, że pozwana zmuszona była wystąpić z wnioskiem wszcząć postępowania egzekucyjnego przeciwko powodowi. Dopiero wówczas wystąpił z pozwem o uchylenie obowiązku alimentacyjnego. Niemniej jednak, gdy powód uiszczałby w terminie alimenty na rzecz pozwanej nie byłoby prowadzone przeciwko niemu postępowanie egzekucyjne, a co za tym idzie uzyskiwane rzez niego świadczenia emerytalne byłby znacznie wyższe.

Biorąc pod uwagę powyższe rozważania, na podstawie powołanych przepisów Sąd oddalił powództwo o uchylenie obowiązku alimentacyjnego (pkt. I wyroku).

O kosztach pomocy prawnej udzielonej z urzędu Sąd orzekł na podstawie art. 22 ³ ustawy o radcach prawnych (tj. Dz. U z 2018r. poz. 2115) w zw. z §8 pkt. 3 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 3 października 2016r. w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego z urzędu (pkt. II wyroku).

SSR Grzegorz Olejarczyk