Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 28 grudnia 2018 r.

Sąd Rejonowy w Giżycku I Wydział Cywilny

w składzie następującym:

po rozpoznaniu w dniu 28 grudnia 2018 r. w Giżycku

na rozprawie

sprawy z powództwa J. R.

przeciwko (...) Bank S.A w W., Gminie G., Gminie Miejskiej G.

o ustalenie prawa do lokalu socjalnego

1.Oddala powództwo.

2.Zasądza od pozwanego J. R. na rzecz (...) Bank S.A w W. kwotę 287 zł i na rzecz Gminy G. kwotę 270 zł tytułem zwrotu kosztów procesu.

3.Zasądza od Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego w Giżycku na rzecz r.pr. M. Z. prowadzącego kancelarię prawniczą kwotę 332,10 zł tytułem wynagrodzenia.

SSR Alina Kowalewska

Sygn. akt I C 1125/18

UZASADNIENIE

Powód J. R. wniósł o ustalenie istnienia prawa do lokalu socjalnego przysługującego na podstawie art. 14 ust. 4 ustawy z dnia 21 czerwca 2001 r. o ochronie prawa lokatorów, mieszkaniowym zasobie gminy i o zmianie Kodeksu cywilnego. Powód podał, iż w toku toczącego się przeciwko niemu postępowania egzekucyjnego postanowieniem tut. Sądu z dnia 13.09.2016 r. przysądzono prawo własności nieruchomości gruntowej zabudowanej budynkiem mieszkalnym. Twierdził, iż spełnia przesłanki przyznania lokalu socjalnego z uwagi na trudną sytuację życiową i finansową oraz opiekę nad niepełnosprawną matką. (pozew – k. 3-4)

Pozwana Gmina Miejska G. wniosła o oddalenie powództwa w całości. Podała, iż nie posiada w niniejszej sprawie legitymacji biernej, bowiem lokal, w którym zamieszkuje powód znajduje się w G., a zatem obowiązek dostarczenia lokalu socjalnego ciąży na Gminie G.. (odpowiedź na pozew – k. 70)

Pozwany (...) Bank S.A. z siedzibą w W. wniósł o oddalenie powództwa w całości oraz zasądzenie od powoda na swoją rzecz kosztów procesu. Pełnomocnik pozwanego twierdził, iż nie posiada legitymacji biernej do występowania w niniejszym procesie w charterze pozwanego, bowiem wyłącznie na gminie spoczywa ustawowy obowiązek zapewnienia lokalu socjalnego osobie spełniającej kryteria do jego otrzymania. Niezależnie od powyższego pozwany podniósł, iż powód nie jest lokatorem w rozumieniu ustawy o ochronie praw lokatorów, a w związku z tym nie przysługuje mu ochrona wynikająca z ww. ustawy. (odpowiedź na pozew – k. 77-78)

Gmina G. wniosła o oddalenie powództwa w całości jako bezzasadnego oraz zasądzenie na swoją rzecz od powoda kosztów procesu. Uzasadniając żądanie pełnomocnik pozwanego podał, iż powód nie wykazał, że korzysta lub korzystał z lokalu będącego przedmiotem egzekucji na podstawie jakiegokolwiek tytułu prawnego innego, niż prawo własności. (odpowiedź na pozew – k. 102-103)

Sąd ustalił, co następuje:

Powodowi J. R. i D. K. przysługiwało prawo własności nieruchomości gruntowej, oznaczonej nr geodezyjnym 253/10 o powierzchni 2185 m ², położonej w G., gmina G., zabudowanej budynkiem mieszkalnym o powierzchni użytkowej 175,43 m ², powierzchni piwnic 31,10 m ², powierzchni całkowitej 206,53 m ², zapisanej w księdze wieczystej Sądu Rejonowego w Giżycku pod nr (...).

( okoliczność bezsporna)

Komornik sądowy przy Sądzie Rejonowym w Giżycku M. W. prowadził z wniosku wierzycieli (...) Bank S.A., (...) im. (...) w G., (...) Wierzytelności Detalicznych (...) w W., C i (...) S.A. w W., A. S., J. B., Banku Spółdzielczego w S., E. B., Naczelnika Urzędu Skarbowego w G. postępowanie egzekucyjne przeciwko J. R. i D. K. w sprawie Km 823/15, w toku którego zajęto nieruchomość położoną w G..

Postanowieniem z dnia 13 września 2016 r. Sąd Rejonowy w Giżycku przysądził prawo własności wskazanej nieruchomości na rzecz (...) Banku S.A. w W..

( dowód : z akt postępowania I Co 954/15: zawiadomienie o wszczęciu egzekucji z nieruchomości – k. 2, wniosek wierzyciela o przejęcie na własność prawa własności nieruchomości – k. 24-25, postanowienie z dnia 13.09.2016 r. – k. 134)

Z wniosku (...) Bank S.A. w W. Komornik sądowy przy Sądzie Rejonowym Szczecin-Centrum w Szczecinie Ł. P. prowadzi przeciwko powodowi, H. R. i D. K. postępowanie w przedmiocie wydania nieruchomości w sprawie Km 1678/18.

( dowód : pismo przewodnie – k. 10)

Powód utrzymuje się wyłącznie ze specjalnego zasiłku opiekuńczego w kwocie 520,00 zł przyznanego na H. R. – matkę powoda, z którą zamieszkuje w lokalu będącym przedmiotem egzekucji. H. R. otrzymuje emeryturę w kwocie 998,17 zł.

( dowód : decyzja (...). (...).2017 – k. 24-25)

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo nie mogło podlegać uwzględnieniu.

Na wstępie należy wskazać, iż ustalony w sprawie stan faktyczny był bezsporny, a wynikał w znacznej części z dokumentów zgromadzonych w toku postępowania toczącego się przed tut. Sądem I Co 954/15 w przedmiocie nadzoru nad egzekucją z nieruchomości stanowiącej własność powoda zakończonego prawomocnym postanowieniem z dnia 13 września 2016 r. w przedmiocie przysądzenia własności oraz prawomocnym postanowieniem z dnia 16 marca 2017 r. w przedmiocie zatwierdzenia projektu planu podziału sumy uzyskanej z egzekucji z nieruchomości.

Zgłoszone w sprawie roszczenie znajduje oparcie w treści art. 189 k.p.c. i przepisach ustawy z dnia 21 czerwca 2001 r. o ochronie praw lokatorów, mieszkaniowym zasobie gminy i o zmianie Kodeksu cywilnego (Dz. U. z 2014 r., poz. 150 ze zm.). Zgodnie z przeważającym w orzecznictwie stanowiskiem osoba posiadająca status lokatora w rozumieniu w/w ustawy i spełniająca przesłankę przyznania lokalu socjalnego określoną w art. 14 ust. 4 ustawy, a przy tym spoczywający na niej obowiązek opróżnienia lokalu mieszkalnego jest skutkiem prawomocnego postanowienia o przysądzeniu tego prawa na rzecz nabywcy licytacyjnego wydanego na podstawie art. 999 § 1 k.p.c. może wykazać swoje prawo do lokalu socjalnego poprzez wytoczenie powództwa z art. 189 k.p.c. przeciwko gminie właściwej ze względu na miejsce położenia lokalu podlegającego opróżnieniu (por. uchwała Sądu Najwyższego z dnia 8 grudnia 2017 r., III CZP 75/17, OSNC 2018/9/87; wyrok Sądu Okręgowego w Katowicach z dnia 12 kwietnia 2018 r., IV Ca 2/18, nr Lex 2479366).

W tym kontekście należy w pierwszej kolejności stwierdzić, iż legitymację bierną w przedmiotowym postępowaniu posiada wyłącznie Gmina G. – właściwa ze względu na miejsce położenia lokalu podlegającego opróżnieniu, który znajduje się w G., gm. G.. Powództwo podlegało zatem oddaleniu w stosunku do (...) Bank S.A. z siedzibą w W. oraz Gminy Miejskiej G. właściwej wyłącznie dla nieruchomości położonych w obrębie administracyjnym miasta G..

Rozpoznając żądanie w stosunku do pozwanej Gminy G. Sąd uznał je za bezzasadne. Uprawnienie do lokalu socjalnego, przewidziane w art. 14 ust. 3 i 4 ustawy o ochronie praw lokatorów przysługuje bowiem wyłącznie osobom, które były lokatorami w rozumieniu tej ustawy. Zgodnie z brzmieniem art. 2 ust. 1 pkt 1 ustawy lokatorem jest najemca lokalu lub osoba używająca lokal na podstawie innego tytułu niż prawo własności. Wobec tego przymiotu lokatora nie posiadają osoby, których jedynym tytułem do używania lokalu było prawo własności, jak również osoby, które nigdy nie dysponowały żadnym tytułem prawnym do zajmowanego lokalu, w tym osoby, które objęły go samowolnie (por. uchwała Sądu Najwyższego z dnia 21 grudnia 2010 r., III CZP 109/10, OSNC 2011/9/94, wyrok Sądu Najwyższego z dnia 26 lipca 2004 r., V CA 1/04, nr Lex 503242).

Poza sporem w niniejszej sprawie pozostawało, iż powód był współwłaścicielem lokalu podlegającego opróżnieniu, zaś obecnie używa go bez jakiegokolwiek tytułu prawnego. Skro zatem powód nie jest i nie był wcześniej lokatorem w rozumieniu ustawy o ochronie praw lokatorów to nie przysługuje mu uprawnienie do lokalu socjalnego uregulowane we wskazanej ustawie. W oparciu o wskazane przepisy ustawy o ochronie praw lokatorów Sąd oddalił powództwo w stosunku do Gminy G..

Rozstrzygnięcie o kosztach Sąd oparł na podstawie art. 98 k.p.c. statuującego zasadę odpowiedzialności za wynik procesu. Mając na uwadze, że powód przegrał sprawę Sąd zasądził od niego na rzecz pozwanego (...) Bank S.A. w W. kwotę 287 zł tytułem kosztów zastępstwa procesowego i opłaty skarbowej od pełnomocnictwa oraz na rzecz Gminy G. kwotę 270 zł tytułem kosztów zastępstwa procesowego. Pozwana Gmina Miejska G. nie wykazała poniesienia kosztów.

O wynagrodzeniu pełnomocnika powoda ustanowionego z urzędu Sąd orzekł na podstawie § 8 pkt 2, § 4 pkt 2 ppkt 1, § 4 ust. 3 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 3 października 2016 r. w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego z urzędu (Dz. U. z 2019 r., poz. 68) i przyznał je w kwocie 332,10 zł, w tym VAT, mając na uwadze nakład pracy radcy prawnego.