Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 31 lipca 2018 r.

Sąd Okręgowy w Kaliszu V Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie :

Przewodniczący SSO Romuald Kompanowski

Protokolant sekr. sądowy Małgorzata Przybyła

po rozpoznaniu w dniu 27 lipca 2018 r. w Kaliszu

odwołania Z. R.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w O.

z dnia 10 kwietnia 2018 r. Nr (...)

w sprawie Z. R.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w O.

o wysokość świadczenia

Oddala odwołanie

UZASADNIENIE

Decyzją z 10 kwietnia 2018 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych – Oddział w O. załatwiając wniosek 25 marca 2018 r. odmówił Z. R. przeliczenia zgodnie z art. 53 i art. 56 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych.

Odwołanie od powyższej decyzji złożyła Z. R. domagając się jej zmiany poprzez zobowiązanie organu rentowego do obliczenia świadczenia w oparciu o najkorzystniejsze dla niej przepisy. W uzasadnieniu odwołania skarżąca wskazała na niekorzystny dla niej – zastosowany przez ZUS - wariant obliczenia świadczenia w tzw. systemie mieszanym. W jej ocenie jedynym dopuszczalnym wariantem jest obliczenie emerytury według zasad wskazanych w art. 53 56 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych.

Organ rentowy wniósł o oddalenie odwołania.

Sąd ustalił co następuje:

Odwołująca Z. R. urodzona (...), decyzją z 1 marca 1993 r. uzyskała prawo do renty z tytułu niezdolności do pracy, poczynając od 8 lutego 1993 r. Decyzją z 15 maja 2003 r. organ rentowy przyznał odwołującej prawo do renty z powyższego tytułu na stałe. W trakcie pobierania renty, odwołująca w okresie 1.10.2007 – 29.04.2012 prowadziła pozarolniczą działalność gospodarczą i z tego tytułu miała opłacone składki na obowiązkowe ubezpieczenia społeczne. W grudniu 2011 r. odwołująca złożyła wniosek o przyznanie jej prawa do emerytury. Prawomocną decyzją z 17 stycznia 2012 r. organ rentowy odmówił odwołującej przyznania prawa do emerytury albowiem odwołująca uznana za osobę częściowo niezdolną do pracy, mimo ukończonego wieku 55 lat i legitymowania się na dzień 31 grudnia 2008 r. łącznym okresem składkowym i nieskładkowym w rozmiarze 20 lat 3 miesiące i 11 dni, ostatnio przed zgłoszeniem wniosku o emeryturę nie była pracownikiem i nie wykazała na dzień 31 grudnia 2008 r. co najmniej 30-letniego okresu składkowego i nieskładkowego. 22 lutego 2013 r. odwołująca złożyła wniosek o emeryturę. Załatwiając ten wniosek, organ rentowy decyzją z 5 kwietnia 2013 r. przyznał odwołującej prawo do emerytury poczynając od 20 marca 2013 r. Wysokość świadczenia organ rentowy ustalił jako sumę kwoty odpowiadającej 20% emerytury obliczonej w oparciu o art. 53 ustawy emerytalnej oraz 80% emerytury obliczonej w oparciu o art. 26 ustawy emerytalnej. Do chwili złożenia w lutym 2013 r. wniosku o emeryturę, organ rentowy nie wydał decyzji przyznającej odwołującej z urzędu prawo do emerytury dla osoby mającej ukończony podstawowy wiek emerytalny i pobierającej rentę z tytułu niezdolności do pracy.

/ bezsporne /

Sąd zważył co następuje:

Odwołanie od decyzji z 10 kwietnia 2013 r. nie jest uzasadnione.

Zgodnie bowiem z art. 24a ust. 5 ustawy z 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych, emeryturę przyznaną z urzędu zamiast renty z tytułu niezdolności do pracy osobie urodzonej po 31 grudnia 1948 r., która osiągnęła wiek uprawniający do emerytury oraz podlegała ubezpieczeniu społecznemu albo ubezpieczeniom emerytalnemu i rentowym oraz spełniła warunki do emerytury określone w art. 46 i 50 ustawy, jednakże nie wystąpiła z wnioskiem o jej przyznanie, można obliczyć wysokość emerytury zgodnie z art. 53 i 56 ustawy. Powyższe uregulowanie jest odstępstwem od zasady wynikającej z art. 26 ustawy i art. 183 ustawy, zgodnie z którą dla wskazanej wyżej grupy osób wysokość emerytury obliczana jest z zastosowaniem pełnego tzw. systemu składki zdefiniowanej bądź też w określonych sytuacjach systemu mieszanego: częściowo w oparciu o mechanizm kwoty bazowej oraz okresów składkowych i nieskładkowych ( art. 53 ustawy ) oraz w oparciu o mechanizm składki zdefiniowanej ( art. 26 ustawy ). Aby wysokość emerytury w całości mogła zostać obliczona w oparciu pierwszy z wyżej podanych mechanizmów w przypadku osób pobierających rentę z tytułu niezdolności do pracy w chwili osiągnięcia podstawowego wieku emerytalnego, konieczne jest – o czym stanowi cytowany wyżej przepis art. 24a ust. 5 – spełnienie warunków do emerytury określonej w art. 46 i 50 ustawy emerytalnej.

Zgodnie z art. 46 ustawy emerytalnej, prawo do emerytury na warunkach określonych w art. 29, 32, 33 i 39 przysługuje również ubezpieczonym urodzonym po dniu 31 grudnia 1948 r. a przed dniem 1 stycznia 1969 r., jeżeli spełniają łącznie następujące warunki:

1)nie przystąpili do otwartego funduszu emerytalnego albo złożyli wniosek o przekazanie środków zgromadzonych na rachunku w otwartym funduszu emerytalnym, za pośrednictwem Zakładu, na dochody budżetu państwa;

2)warunki do uzyskania emerytury określone w tych przepisach spełnią do dnia 31 grudnia 2008 r. Odwołująca nie spełniała na 31 grudnia 2008 r. warunków aby uzyskać emeryturę w jednym z podanych wyżej trybów. Nie spełniła bowiem przesłanek z art. 29 ustawy albowiem w okresie 1.10.2007 – 31.12.2008 podlegała ubezpieczeniom społecznym z tytułu pozarolniczej działalności gospodarczej – co sprawiło o braku na dzień 31 grudnia 2008 r. posiadania statusu pracownika. Odwołująca – wykonując praktycznie przez cały okres aktywności zawodowej pracę księgowej zatrudnionej najpierw w stolarskiej spółdzielni pracy a następnie w spółdzielni kółek rolniczych, nie spełniła warunków z art. 32 ustawy z uwagi na brak jakiegokolwiek okresu pracy w warunkach szczególnych. Praca na stanowisku księgowego nie jest bowiem jedną z prac wymienionych w przepisie art. 32 ust. 3 ustawy jak i w rozporządzeniu Rady Ministrów z 7 lutego 1983 r. w sprawie wcześniejszego wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze. Wreszcie odwołująca nie spełniła warunków do emerytury z art. 33 albowiem przepis dotyczy osób wykonujących działalność twórczą lub artystyczną oraz z art. 39 ustawy albowiem przepis ten odnosi się osób wykonujących co najmniej przez 5 lat pracę górniczą. Z kolei przepis art. 50 ustawy odnosi się do pracowników kolejowych.

Odwołująca jako osoba urodzona po 31 grudnia 1948 r. nie spełniła więc warunków aby obliczenie wysokości emerytury mogło zostać dokonane w oparciu o zasady wymienione w art. 53 i następne ustawy. Reguły tam wymienione odnoszą się zasadniczo do osób urodzonych przed 1 stycznia 1949 r. Odstępstwa od tej reguły wymienione w przepisach art. 46 – 50e odnoszą się co prawda go grupy osób w przedziale czasowym obejmującym datę urodzenia odwołującej to jednak z uwagi na specyfikę zatrudnienia odwołującej w okresie aktywności zawodowej – odwołująca do żadnej z tych grup nie mogła zostać zakwalifikowana.

Decyzja odmawiająca obliczenia emerytury według zasad wynikających z art. 53 ustawy była więc w realiach niniejszej sprawy prawidłowa.

Odwołanie zatem jako nieuzasadnione podlegało oddaleniu.