Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 27 listopada 2018 r.

Sąd Okręgowy w Siedlcach IV Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 27 listopada 2018 r. w S.

odwołania R. S.

od decyzji Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego

z dnia 15 maja 2018 r. Nr (...)

w sprawie R. S.

przeciwko Prezesowi Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego

o prawo do renty rolniczej

zmienia zaskarżoną decyzję i ustala, że ubezpieczonej R. S. przysługuje prawo do renty rolniczej z tytułu niezdolności do pracy w gospodarstwie rolnym od dnia 01 maja 2018 roku do dnia
28 lutego 2019 roku.

Sygn. akt IV U 495/18

UZASADNIENIE

Decyzją z 15 maja 2018r., znak: (...) Prezes Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego, powołując się na przepisy ustawy z 20 grudnia 1990 r. o ubezpieczeniu społecznym rolników (Dz.U. z 2017r., poz. 2336), odmówił R. S. prawa do renty rolniczej z tytułu niezdolności do pracy w gospodarstwie rolnym wskazując, iż komisja lekarska Kasy w orzeczeniu z dnia 12 kwietnia 2018r. nie stwierdziła u ubezpieczonej całkowitej niezdolności do pracy w gospodarstwie rolnym (decyzja Prezesa KRUS k. 224 akt rentowych).

Odwołanie od w/w decyzji do Sądu Okręgowego w Siedlcach złożyła ubezpieczona R. S. wnosząc o jej zmianę i przyznanie prawa do renty rolniczej z tytułu niezdolności do pracy w gospodarstwie rolnym. Ubezpieczona wskazała, że ze względu na stan zdrowia nie jest w stanie podjąć pracy w gospodarstwie rolnym. Pobierała rentę rolniczą przez 13 lat, a jej stan zdrowia nie uległ poprawie (odwołanie ubezpieczonej k.1-3 akt sprawy).

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wniósł o jego oddalenie, powołując się na treść orzeczenia komisji lekarskiej Kasy, na podstawie którego wydana została zaskarżona decyzja oraz podniósł, iż odwołanie nie wnosi do sprawy żadnych nowych dowodów faktycznych i prawnych, które miałyby wpływ na zmianę zaskarżonej decyzji (odpowiedź organu rentowego na odwołanie k. 19 akt sprawy).

Sąd ustalił, co następuje:

Ubezpieczona R. S., ur. (...), od 8 października 2004r. była uprawniona do renty rolniczej z tytułu niezdolności do pracy w gospodarstwie rolnym (decyzja KRUS k. 48 akt rentowych). W ostatnim okresie, tj. od 1 lutego 2017r. do 20 lutego 2019r., podstawę przyznania tego świadczenia stanowiła decyzja Prezesa KRUS z 14 marca 2017r., wydana na podstawie orzeczenia lekarza rzeczoznawcy Kasy z 20 lutego 2017r. (decyzja Prezesa KRUS k. 202 akt rentowych, orzeczenie lekarza rzeczoznawcy Kasy k. 191 akt rentowych).

W piśmie z 19 lutego 2018r. Naczelny Lekarz Kasy, po przeprowadzonej analizie akt sprawy, wznowił postępowanie orzecznicze celem oceny aktualnej niezdolności ubezpieczonej do pracy w gospodarstwie rolnym oraz polecił rozpatrzenie sprawy przez lekarza rzeczoznawcę Kasy (pismo Naczelnego Lekarza Kasy k. 205 akt rentowych) Orzeczeniem z 13 marca 2018r. lekarz rzeczoznawca Kasy nie uznał ubezpieczonej za całkowicie niezdolną do pracy w gospodarstwie rolnym (orzeczenie lekarza rzeczoznawcy Kasy k. 215 akt rentowych). Na skutek wniesionego przez ubezpieczoną sprzeciwu została ona skierowana na badanie przeprowadzone przez komisję lekarską Kasy, która w orzeczeniu z 12 kwietnia 2018r. również stwierdziła, że ubezpieczona nie jest całkowicie niezdolna do pracy w gospodarstwie rolnym (orzeczenie komisji lekarskiej Kasy k. 221 akt rentowych). Na podstawie powyższego orzeczenia, decyzją z 15 maja 2018r., Prezes KRUS odmówił ubezpieczonej prawa do renty rolniczej z tytułu niezdolności do pracy w gospodarstwie rolnym (decyzja Prezesa KRUS k. 224 akt rentowych) oraz pismem z dnia 9 maja 2018 r. zwrócił się do (...) Banku Spółdzielczego w Z. o zwrot wypłaconej ubezpieczonej renty rolniczej za maj 2018 r. (k. 222 akt rentowych).

Biegły lekarz endokrynolog, w opinii sporządzonej na zlecenie Sądu, rozpoznał u ubezpieczonej: autoimmunologiczny zespół wielogruczołowy – pierwotną niedoczynność kory nadnerczy, autoimmunologiczne zapalenie tarczycy, przebiegające z jej niedoczynnością (choroba Hashimoto); nietrzymanie moczu oraz nawracające infekcje układu moczowego; przewlekłe zapalenia błony śluzowej żołądka; rozlane torbielowate zwyrodnienie sutka a także nawracającą napadową tachykardię serca – do dalszej diagnostyki i uznał, że ubezpieczona jest całkowicie niezdolna do pracy w gospodarstwie rolnym wskazując, że ta niezdolność trwa od 2004 r. Ponadto, u badanej wystąpił przełom nadnerczowy, którego jedną z przyczyn jest wysiłek fizyczny, oraz – dwukrotnie - stany przedprzełomowe. Schorzenia występujące u ubezpieczonej skutkują uczuciem stałego znużenia, zmęczenia nasilającego się podczas wysiłku, nieprawidłową reakcją na stres, osłabieniem mięśni oraz ogólnym upośledzeniem układu odpornościowego. Ubezpieczona jest pod stałą obserwacją lekarza endokrynologa oraz codziennie przyjmuje leki, których dawkę musi zwiększać przy nasileniu się objawów choroby. Stan zdrowia ubezpieczonej nie uległ poprawie od maja 2018r.(opinia lekarza endokrynologa k. 27-30 akt sprawy).

Sąd zważył, co następuje:

Odwołanie ubezpieczonej R. S. okazało się uzasadnione.

Zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 1-3 ustawy z 20 grudnia 1990r. o ubezpieczeniu społecznym rolników (Dz. U. z 2017r., poz. 2336.) renta rolnicza z tytułu niezdolności do pracy przysługuje ubezpieczonemu, który łącznie spełnia następujące warunki:

1) podlegał ubezpieczeniu emerytalno-rentowemu przez wymagany okres, o którym mowa w ust. 2;

2) jest trwale lub okresowo całkowicie niezdolny do pracy w gospodarstwie rolnym;

3) całkowita niezdolność do pracy w gospodarstwie rolnym powstała w okresie podlegania ubezpieczeniu emerytalno-rentowemu lub w okresach, o których mowa w art. 20 ust. 1 pkt 1 i 2, lub nie później niż w ciągu 18 miesięcy od ustania tych okresów.

Jak stanowi natomiast ust. 5 omawianego artykułu, za całkowicie niezdolnego do pracy w gospodarstwie rolnym uważa się ubezpieczonego, który z powodu naruszenia sprawności organizmu utracił zdolność do osobistego wykonywania pracy w gospodarstwie rolnym.

Rozstrzygnięcie o zasadności odwołania ubezpieczonej wymagało ustalenia, czy ubezpieczona jest nadal po 30 kwietnia 2018 r. osobą całkowicie niezdolną do pracy w gospodarstwie rolnym. Sąd przeprowadził na tę okoliczność dowód z opinii biegłego lekarza endokrynologa. Przedmiotowa opinia dała podstawę do stwierdzenia, iż ubezpieczona jest nadal całkowicie niezdolna do pracy w gospodarstwie rolnym od dnia 1 maja 2018r. do dnia 28 lutego 2019r.

Analizując powyższą opinię biegłego (k 27-30 akt sprawy.), Sąd doszedł do przekonania, że stanowi ona miarodajny i wiarygodny dowód w sprawie, gdyż wydana została przez lekarza – specjalistę z zakresu schorzeń występujących u ubezpieczonej. Sporządzenie opinii poprzedzone zostało analizą dokumentacji medycznej ubezpieczonej i jej badaniem. Opracowana została w sposób jednoznaczny i logiczny a także zawierała obszerne uzasadnienie. W opinii biegłego nie budzi wątpliwości, iż występujące u R. S. dolegliwości sprowadzają na nią całkowitą niezdolność do pracy w gospodarstwie rolnym, jak również iż jej stan zdrowia nie uległ poprawie po 30.04.2018 r. i w związku z tym brak było podstaw do kwestionowania stwierdzonej w orzeczeniu z dnia 17.02.2017 r. u ubezpieczonej niezdolności do pracy do 28 lutego 2019r.

W ocenie Sądu, wnioski wyrażone w omawianej opinii zasługują na aprobatę. W konsekwencji przyjąć trzeba, iż ubezpieczona jest nadal, tj. od 1 maja 2018r. do 28 lutego 2019r., całkowicie niezdolna do pracy w gospodarstwie rolnym. Zauważyć należy, iż żadna ze stron nie kwestionowała twierdzeń zawartych w opinii biegłego.

Mając na uwadze powyższe okoliczności Sąd zmienił zaskarżoną decyzję i na podstawie art.477 ¹⁴ § 2 kpc przyznał ubezpieczonej prawo do renty rolniczej od 1 maja 2018 r. do 18 lutego 2019r.