Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 11 sierpnia 2017 roku

Sąd Rejonowy w Nowym Sączu V Wydział Gospodarczy

w składzie:

po rozpoznaniu w dniu 11 sierpnia 2017 roku w Nowym Sączu

na rozprawie

sprawy z powództwa (...) spółki jawnej w B.

przeciwko (...) Spółce Akcyjnej w S.

o zapłatę

I. oddala powództwo;

II. zasądza od strony powodowej (...) spółki jawnej w B. na rzecz strony pozwanej (...) Spółki Akcyjnej w S. kwotę 24,38 zł (dwadzieścia cztery złote trzydzieści osiem groszy) tytułem zwrotu kosztów procesu.

Sygn. akt GC 347/17

UZASADNIENIE

Pozwem z dnia 9 marca 2017 roku strona powodowa (...) spółka jawna w B. domagała się zasądzenia od (...) S.A. w S. kwoty 1.510 złotych z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 18 lutego 2016 roku do dnia zapłaty, a także zwrotu kosztów procesu (k. 2-3).

W odpowiedzi na pozew strona pozwana zwróciła się o oddalenie powództwa w całości oraz zasądzenie na jej rzecz zwrotu kosztów procesu (k. 14-20).

Zarządzeniem z dnia 25 kwietnia 2017 roku wezwano pełnomocnika strony powodowej do złożenia pisma procesowego ograniczonego zajęcia stanowiska w czterech kwestiach istotnych dla rozstrzygnięcia (k. 66).

W odpowiedzi na powyższe wezwanie pełnomocnik strony powodowej złożył pismo z dnia 19 maja 2017 roku (k. 70), w którym odniósł się wyłącznie do dwóch pierwszych kwestii wskazanych w wezwaniu, to jest wskazał jakie elementy pojazdu zostały zdaniem strony powodowej uszkodzone oraz jakie elementy zdaniem strony powodowej wymagały naprawy lub wymiany. Pełnomocnik strony powodowej w żaden sposób nie odniósł się do wezwania sądowego w zakresie, w jakim żądano określenia, czy uszkodzone elementy zostały faktycznie naprawione lub wymienione oraz za jakie konkretnie elementy lub prace strona powodowa domaga się zapłaty w niniejszym postępowaniu. W tym samym piśmie pełnomocnik strony pozwanej określił żądanie pozwu jako dotyczące kwoty 5.100 złotych (k. 71).

Biorąc pod uwagę te mankamenty i rozbieżności w stanowisku procesowym strony powodowej wyznaczono rozprawę, zarządzając osobiste stawiennictwo pełnomocnika strony powodowej (k. 74).

Na rozprawie w dniu 11 sierpnia 2017 roku przewodniczący zwrócił uwagę pełnomocnikowi strony powodowej na brak odniesienia się do wezwania sądowego w pełnym zakresie oraz na rozbieżność pomiędzy wysokością żądaniem pozwu oraz wysokością żądania wyrażonego w piśmie z dnia 19 maja 2017 roku (minuta 3:36 protokołu rozprawy). Pełnomocnik nie odniósł się do sygnalizowanych kwestii wnosząc o zarządzenie przerwy celem skontaktowania się pełnomocnikiem głównym (minuta 5:39 protokołu rozprawy).

Po przerwie pełnomocnik strony powodowej nie zajął żadnego stanowiska, wnosząc o odroczenie rozprawy (minuta 6:12 protokołu rozprawy). Wniosek ten został oddalony albowiem jego uwzględnienie powodowałoby zwłokę rozpoznaniu sprawy.

W końcowej części rozprawy pełnomocnik strony powodowej oświadczył, iż prosi o przyjęcie wartości przedmiotu sporu na kwotę 1.510 złotych (minuta 12:00 protokołu rozprawy).

Stan faktyczny

W dniu 18 stycznia 2016 roku doszło do kolizji, w wyniku której uszkodzeniu uległ pojazd o numerze rejestracyjnym (...).

(niesporne)

W dniu 25 kwietnia 2016 roku strona powodowa zawarła z M. K. umowę cesji wierzytelności.

(niesporne)

Strona pozwana wypłaciła w postępowaniu likwidacyjnym kwotę 11.339,27 złotych.

(niesporne)

W sprawie rozpoznawanej przez tutejszy Sąd pod sygnaturą V GC 653/16 żądanie pozwu motywowane było tym samym zdarzeniem wyrządzającym szkodę. W wyniku uznania żądania pozwu w całości Sąd zasądził na rzecz strony powodowej kwotę 5.100 złotych wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 18 lutego 2016 roku do dnia zapłaty.

Dowód: pismo z uznaniem powództwa (k. 63 akt V GC 653/16)

wyrok z dnia 10 lutego 2017 roku (k. 75 akt V GC 653/16)

protokół rozprawy (k. 74 akt V GC 653/16)

Ocena dowodów

Podstawowe fakty wskazane w uzasadnieniu pozwu nie były negowane przez stronę pozwaną, a to te dotyczące samego zdarzenia wyrządzającego szkodę oraz zasady odpowiedzialności strony pozwanej.

Strona pozwana zarzuciła jednak, że uzasadnienie pozwu jest lakoniczne, nie pozwala na ustalenie rozmiaru szkody, o której twierdzi strona powodowa. W szczególności zarzuciła, że strona powodowa „określając pozew jako częściowy bez dokładnego sprecyzowania dochodzonego roszczenia uniemożliwia Sądowi prowadzenie procesu, a stronie pozwanej obrony” (k. 19).

Zarzut ten Sąd uznał za zasadny. Skoro strona powodowa domagała się zasądzenia określonej kwoty motywując to odpowiedzialnością odszkodowawczą oraz twierdząc, że dochodzona kwota stanowić ma tylko częściowe naprawienia szkody, to powinna wskazać w jakim zakresie szkoda będzie poprzez tę zapłatę naprawiona. Do tego zmierzało wezwanie sądowe z dnia 5 maja 2017 roku w punkcie czwartym (k. 67). Pozostało ono bez odpowiedzi. Odpowiedzi takiej nie stanowiło ani pismo procesowe z dnia 19 maja 2017 roku, ani postawa pełnomocnika strony powodowej podczas rozprawy, która ograniczała się do wniosku o odroczenia rozprawy.

Sąd oddalił wniosek strony powodowej o dowód z opinii biegłego.

Postępowanie dowodowe jest zawsze pochodną twierdzeń o faktach, które wymagają zweryfikowania. Postępowanie dowodowe, w tym postępowanie dowodowe z użyciem wiadomości specjalistycznych, może toczyć się tylko co do okoliczności faktycznych mających charakter sporny, a więc takich, które objęte zostały twierdzeniami jednej ze stron i zostały zanegowane przez drugą (art. 227 k.p.c. w zw. z art. 229 k.p.c.). Ciężar dowodzenia ( onus probandi) ma charakter wtórny wobec sprostania ciężarowi przytaczania twierdzeń o faktach ( onus proferendi). Tylko bowiem ustalenie tego, jakie fakty są pomiędzy stronami sporne, daje szansę oceny, jakie dowody są niezbędne, w szczególności oceny, czy potrzebne jest sięganie do kosztownego i czasochłonnego dowodu z opinii biegłego. Przytoczenie przez stronę powodową w piśmie z dnia 19 maja 2017 roku twierdzeń odnośnie uszkodzonych elementów nie pozwalało ustalić zakresu okoliczności spornych albowiem brak było twierdzeń odnośnie tego, które spośród tych uszkodzeń mają zostać zrekompensowane poprzez zapłatę dochodzonej w niniejszej sprawie kwoty.

Co więcej, skoro strona powodowa nie oświadczyła, czy uszkodzony pojazd został naprawiony, czy też pozostaje nadal w stanie uszkodzonym, niemożliwym było zakreślenie biegłemu właściwego zakresu opiniowania. Sąd nie mógł bowiem ustalić, czy biegłemu zlecić należy zapoznanie się z uszkodzonym pojazdem czy też opiniować ma wyłącznie w oparciu o materiał zdjęciowy.

Sąd oddalił także wniosek o dowód z akt szkody albowiem mimo wezwania (k. 67) nie został on sprecyzowany. Oświadczenie, iż strona powodowa domaga się dowodu „z pełnej dokumentacji” (k. 71) nie jest realizacją wezwania sądowego.

Ocena prawna

Powództwo nie było zasadne.

W niniejszej sprawie nie zostało wykazane, że wypłacona dotąd kwota odszkodowania nie rekompensuje całej zaistniałej szkody. Wynikało to z mankamentów w zakresie przytaczania twierdzeń o faktach, które omówione zostały w części uzasadnienia poświęconej ocenie dowodów.

Co więcej, samo żądanie pozwu pozostawało niesprecyzowane co do wysokości (co omówiono w części wstępnej uzasadnienia). Rozbieżności zachodzącej w kolejnych pismach procesowych strony powodowej nie usunięto także we wstępnej części rozprawy (która służy przecież „zgłoszeniu ustnie żądań i wniosków” – art. 210 § 1 k.p.c.). Dopiero po ogłoszeniu postanowień dowodowych pełnomocnik strony powodowej oświadczyła, iż prosi o przyjęcie wartości przedmiotu sprawy na określoną kwotę. Po tym oświadczeniu nie zgłosiła żadnych dalszych wniosków i oświadczeń co do postępowania dowodowego.

Wobec tego Sąd powództwo oddalił w całości.

O kosztach procesu orzeczono na zasadzie art. 98 k.p.c.

Na koszty te złożyły wyłącznie wydatki na ustanowienie pełnomocnika procesowego, który nie był adwokatem ani radcą prawnym (17 zł oraz 7,38 złotych).