Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE

Stan faktyczny:

Pismem z dnia 01 grudnia 2014 roku pozwany - (...) W. wypowiedział powodom W. i E. S. stawkę procentową opłaty rocznej z tytułu użytkowania wieczystego. Jednocześnie ustalił nową stawkę w wysokości 3%, poczynając od dnia 01 stycznia 2015 roku [k. 14].

Wypowiedzenie dotyczyło dwóch nieruchomości których właścicielem jest pozwany, tj. działek o numerach (...) położonych przy ul. (...) w W. [obręb (...), numer lokalu (...)]. Są to działki o powierzchni odpowiednio 88 m ² oraz 2172 m ² [udział (...), nr KW (...)].

W planie zagospodarowania przestrzennego obie ww. działki przeznaczone zostały pod budownictwo mieszkaniowe, o programie użytkowania: mieszkalnictwo lub hotele lub obiekty usługowe lub administracja [k. 115-121].

W nieruchomości U5, posadowionej na ww. działkach powodowie prowadzą kancelarię adwokacką [k. 23, k. 37, k. 67-68, k. 100]. Powodowie ustanowili odrębną własność ww. lokalu z dniem 29 października 2014 roku. [k. 67-89].

Natomiast działki, na których położona jest ww. nieruchomość zostały oddane w użytkowanie wieczyste na rzecz Spółdzielni Budowlano – Mieszkaniowej (...) z przeznaczeniem na cele mieszkaniowe [k. 61-66, k. 69-89, k. 111-113].

Powodowie złożyli w terminie wniosek do Samorządowego Kolegium Odwoławczego w W. o uznanie, że powyższa zmiana jest nieuzasadniona [bezsporne].

Orzeczeniem z dnia 29 sierpnia 2017 roku SKO w W. oddaliło ww. wniosek [k. 10], wskazując że zmiana stawki procentowej związana jest z ustanowieniem odrębnej własności ww. lokalu.

Powodowie złożyli w terminie sprzeciw od powyższego orzeczenia [k. 3].

Stan faktyczny został oparty na treści dokumentów złożonych przez strony w trackie postępowania. Ich wiarygodność nie była kwestionowana.

Sąd zważył:

Sąd zgadza się ze stanowiskiem zajętym przez pozwanego i SKO w niniejszej sprawie. Rzeczywiście jest tak, że sporne działki zostały oddane w użytkowanie wieczyste z przeznaczeniem na cele mieszkaniowe.

Treść planu zagospodarowania przestrzennego nie odgrywa w niniejszej sprawie decydującej roli. Sąd w pełni zgadza się z poglądem, że zmianę sposobu korzystania z nieruchomości należy odróżnić od zmiany przeznaczenia nieruchomości. Miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego wskazuje jedynie na możliwość określonego sposobu korzystania z gruntu [Komentarz: Gospodarka nieruchomościami, (...) 2017, wyd. 5/P.]. Nie dziwi Sadu, że plan zagospodarowania przestrzennego w niniejszej sprawie przewiduje szeroki wachlarz możliwego przeznaczenia dla spornych działek. Niemniej, nie decyduje on o ostatecznym sposobie korzystania z nieruchomości, a na tą przesłankę nakazuje zwrócić uwagę przepis art. 73 ust. 2 Ustawy o gospodarce nieruchomościami [dalej: ustawa]. Również na sposób [cel] wskazuje art. 73 ust. 2a pkt 1 i 2 ustawy. Tą sama przesłankę nakazuje badać art. 72 ust. 3 ustawy.

Powodowie w spornej nieruchomości prowadzą działalność usługową – kancelarię prawną. Zatem powinni uiszczać opłatę wg 3% stawki [art. 72 ust. 3 pkt 5) ustawy].

Już tylko z tego względu należy stwierdzić, że nastąpiła trwała zmiana sposobu korzystania z nieruchomości, powodująca zmianę celu, na który nieruchomość została oddana [art. 73 ust. 2 ustawy].

Dodatkowo, materiał dowodowy zgromadzony w sprawie wskazuje, że z chwilą ustanowienia odrębnej własności lokalu należącego obecnie do powodów, jego przeznaczenie jest inne niż cel, na który nieruchomość została oddana w użytkowanie wieczyste [art. 73 ust. 2a pkt 1) ustawy]. Warto nadmienić, że w tym przypadku nie jest nawet przez ustawodawcę wymagana przesłanka „trwałej zmiany”, jak w przypadku przepisu z art. 73 ust. 2 ustawy.

Nie ma również znaczenia w sprawie w jakim stopniu budynek jest wykorzystywany na cele mieszkaniowe, a w jakim na inne cele [zarzut strony powodowej, k. 141-142]. Z przepisu art. 72 ust. 2a ustawy wyraźnie wynika, że dot. on udziału w prawie użytkowania wieczystego nieruchomości. Stąd przedmiotem badania jest udział/konkretna nieruchomość lokalowa, a nie cała powierzchnia budynku posadowionego na działce należącej do pozwanego.

Pozwany również skutecznie wykazał dlaczego nie mógł złożyć wypowiedzenia powodom w odniesieniu do działki o nr (...) [k. 148-149]. Nie jest jej właścicielem [a contrario stanowiska powodów, k. 125, k. 140, k. 173-175].

W związku z czym, Sąd poczynił ustalenia jak w punkcie I wyroku. Powodowie jako strona przegrywająca ponoszą koszty procesu w sprawie. Wyliczeniem ich dokładnej wysokości zajmie się referendarz sądowy.

ZARZĄDZENIE

(...)