Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

ZAOCZNY

K., dnia 26-02-2019 r.

Sąd Rejonowy w Kaliszu I Wydział Cywilny w następującym składzie:

Przewodniczący: SSR Katarzyna Porada-Łaska

Protokolant: sekretarz sądowy Sylwia Marek

po rozpoznaniu w dniu 26-02-2019 r. w Kaliszu na rozprawie

sprawy z powództwa (...) (...) w W.

przeciwko M. W.

o zapłatę 754,98 zł

I.  zasądza od pozwanej M. W. na rzecz powoda (...) (...) w W. kwotę 364,84 zł (trzysta sześćdziesiąt cztery złote 84/100) z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 30.06.2017 r. do dnia zapłaty,

II.  oddala powództwo w pozostałym zakresie,

III.  rozdziela stosunkowo koszty procesu i z tego tytułu zasądza od pozwanej na rzecz powoda kwotę 152,00 zł,

IV.  nadaje wyrokowi rygor natychmiastowej wykonalności.

SSR Katarzyna Porada - Łaska

Sygn. akt I C 2432/18

UZASADNIENIE

W dniu 30.06.2017 r. powód (...) (...) W., wystąpił z powództwem przeciwko M. W. o zapłatę kwoty 754,98 zł wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia wniesienia pozwu tj. 30.06.2017 r. do dnia zapłaty oraz o zasądzenie kosztów procesu według norm przepisanych.

W uzasadnieniu pozwu powód stwierdził, że (...) S.A. w W. zawarł z pozwaną umowę o świadczenie usług telekomunikacyjnych, z której pozwana nie uregulowała zobowiązań wynikających z:

1. faktur (określonych szczegółowo w uzasadnieniu pozwu),

2. odsetek naliczanych od dnia następnego po dniu wymagalności roszczeń każdej z faktur do dnia poprzedzającego wniesienie pozwu,

3. noty obciążeniowej wystawionej z tytułu braku zwrotu sprzętu określonego w nocie na kwotę 340 zł z terminem płatności 13.06.2016 r.,

4. odsetek naliczanych od dnia następnego po terminie płatności należności wynikającej z powyższej noty do dnia poprzedzającego wniesienie pozwu

Sąd Rejonowy w Lublinie przekazał sprawę do rozpoznania Sądowi Rejonowemu w Kaliszu.

Pozwana nie stawiła się na rozprawę i nie zajęła stanowiska w sprawie.

Sąd ustalił, co następuje.

Pozwana M. W. zawarła w dniu 2.06.2011 r. umowę o świadczenie usług telekomunikacyjnych z (...) S.A. w W..

W związku z wykonaniem tej umowy przez operatora pozwanej został wydany sprzęt w postaci dekodera (szczegółowo określonego w protokole odbioru z 6.06.2011 r.).

Pomimo rozwiązania w.w. umowy pozwana nie wydała otrzymanego sprzętu.

(...) S.A. w W. w dniu 30.05.2016 r. wystawił notę obciążeniową nr (...) na kwotę 340 zł z terminem płatności 13.06.2016 r., od której skapitalizowane odsetki wyniosły 24,84 zł (w załączeniu wydruk z kalkulatora odsetek ustawowych). Nota została wystawiona tytułem kary umownej z tytułu braku zwrotu sprzętu (szczegółowo opisanego w nocie zgodnie z protokołem wydania sprzętu pozwanej) – zgodnie z umową łączącą strony oraz regulaminem świadczenia usług.

(dowód: umowa k 61-64, protokół odbioru sprzętu k. 65; regulamin świadczenia usług k. 67-72, nota k. 73)

W dniu 3.03.2017 r. pomiędzy (...) S.A. w W. a powodem została zawarta umowa przelewu wierzytelności, w ramach której przeniesiono na powoda wierzytelności według wykazu stanowiącego jeden z załączników do umowy, w tym także wierzytelność wobec pozwanej.

(dowód: umowa cesji z załącznikami k. 30-43, 58)

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie przytoczonych wyżej dowodów, których prawdziwość i wiarygodność nie budzi wątpliwości.

Sąd zważył, co następuje:

Strona powodowa swoje roszczenie wywodziła z tytułu nabycia wierzytelności wobec pozwanego na podstawie umowy cesji. W myśl art. 509 § 1 k.c., wierzyciel może bez zgody dłużnika przenieść wierzytelność na osobę trzecią (przelew), chyba że sprzeciwiałoby się to ustawie, zastrzeżeniu umownemu albo właściwości zobowiązania. Wraz z wierzytelnością przechodzą na nabywcę wszelkie związane z nią prawa, w szczególności roszczenie o zaległe odsetki (art. 509 § 2 k.c.).

Powód dochodził roszczenia przeciwko pozwanej – miedzy innymi - z tytułu kary umownej nałożonej na abonenta przez operatora za brak zwrotu sprzętu stanowiącego własność operatora. Zgodnie z art. 483 § 1 k.c., można zastrzec w umowie, że naprawienie szkody wynikłej z niewykonania lub nienależytego wykonania zobowiązania niepieniężnego nastąpi przez zapłatę określonej sumy (kara umowna).

W dalszej kolejności stwierdzić należy, że strona powodowa wystarczająco wykazała również istnienie roszczenia w stosunku do pozwanego z tytułu kary umownej za niezwrócenie sprzętu po rozwiązaniu umowy. Wszak obowiązek zwrotu sprzętu i termin do jego zwrotu przewidziany był w regulaminie świadczenia usług, a wysokość kary umownej w cenniku sprzętu, które to dokumenty stanowiły integralną część umowy o świadczenie usług telekomunikacyjnych.

Naliczenie abonentowi kary umownej związane było ze świadczeniem niepieniężnym w postaci braku zwrotu sprzętu stanowiącego własność operatora po zakończeniu umowy. Nie było ono związane z brakiem zapłaty przez pozwanego za rachunki z tytułu świadczonych usług, co do których operatorowi przysługiwało odrębne roszczenie. Podkreślenia wymaga, że zastrzeżenie tego typu kary umownej stanowi dość powszechny w praktyce i dopuszczalny przez orzecznictwo sądów sposób naprawienia szkody na wypadek niezwrócenia przez abonenta sprzętu należącego do operatora.

Powództwo w powyższym zakresie jest zasadne i podlega uwzględnieniu do kwoty 364,84 zł, w tym:

340 zł z noty obciążeniowej nr (...)

24,84 zł skapitalizowanych odsetek od dnia następnego po terminie płatności należności wynikającej z powyższej noty tj. od 13.06.2016 r. do dnia poprzedzającego wniesienie pozwu tj. 29.06.2017 r.

O odsetkach orzeczono na podstawie art. 481 § 1 k.c. oraz 482 § 1 k.c.

Z powyższych względów orzeczono jak w punkcie 1. wyroku.

W pozostałym zakresie powództwo jest natomiast niezasadne i podlega oddaleniu jako niewykazane.

Powód bowiem poza powoływaną wcześniej notą obciążeniową, nie przedstawił jakichkolwiek dokumentów świadczących o istnieniu zobowiązań pozwanej z innego tytułu, w szczególności nie przedłożył faktur, na które się powoływał.

Sam wykaz dokumentów, będący elementem wyciągu z elektronicznego załącznika do umowy cesji (k. 58), nie może być dowodem na istnienie tych dokumentów, a co za tym idzie - zobowiązań strony pozwanej.

W tym zakresie wskazać należy, że w myśl art. 6 k.c. ciężar udowodnienia faktu spoczywa na osobie, która z faktu tego wywodzi skutki prawne.

Podkreślić jeszcze trzeba, że brak wypowiedzenia się przez pozwanego odnośnie twierdzeń powoda nie może być uznany za podstawę do uwzględnienia powództwa w sytuacji, gdy nie zostało ono wykazane, tak jak ma to miejsce w niniejszej sprawie odnośnie części powództwa.

Bezczynność pozwanego nie zwalnia Sądu z obowiązku krytycznego ustosunkowania się do twierdzeń pozwu. W razie nastręczających się wątpliwości co do prawdziwości twierdzeń powoda, Sąd przeprowadza z urzędu postępowanie dowodowe. Uznanie przez Sąd twierdzeń powoda za prawdziwe, nie zwalnia Sądu od obowiązku dokonania prawidłowej oceny zasadności żądania pozwu, opartego na twierdzeniach, ze stanowiska prawa materialnego (por. SN z 15.09.1967 r., II CRN 175/67, OSN 1968, Nr 8-9, poz. 142, SN z 1999-03-31, I CKU 176/97, opubl.: Prokuratura i Prawo rok 1999, Nr 9, poz. 30).

Wobec tego orzeczono jak w p. 2 wyroku.

O kosztach postępowania orzeczono w punkcie 3. wyroku, dokonując ich stosunkowego rozdzielenia i zasądzając z tego tytułu na rzecz powoda kwotę 152 zł. Powód wygrał sprawę w 48 %; poniósł koszty w łącznej wysokości 317 zł (w tym 30 zł opłaty od pozwu, 17 zł opłaty od pełnomocnictwa oraz 270 zł stawki minimalnej za zastępstwo procesowe.)

W punkcie 4. nadano wyrokowi rygor natychmiastowej wykonalności w związku z tym iż wydany wyrok był zaoczny.

SSR Katarzyna Porada – Łaska