Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 21 maja 2013 r.

Sąd Okręgowy w Krakowie Wydział II Cywilny Odwoławczy

w składzie:

po rozpoznaniu w dniu 21 maja 2013 r. w Krakowie

na rozprawie

sprawy z powództwa M. W.

przeciwko Skarbowi Państwa - Aresztowi Śledczemu przy ul. (...) w K.

o zapłatę

na skutek apelacji powoda

od wyroku Sądu Rejonowego dla Krakowa-Śródmieścia w Krakowie

z dnia 29 maja 2012 r., sygnatura akt I C 454/11/S

1.  oddala apelację;

2.  zasądza od powoda na rzecz strony pozwanej kwotę 1 800 zł (jeden tysiąc osiemset złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania odwoławczego.

Sygn. akt II Ca 1822/12

UZASADNIENIE

wyroku z dnia 21 maja 2013 r.

Zaskarżonym wyrokiem Sąd Rejonowy dla Krakowa – Śródmieścia w Krakowie Wydział I Cywilny oddalił powództwo i zasądził od powoda na rzecz strony pozwanej kwotę 1 200 zł tytułem zwrotu kosztów procesu.

M. W. w pozwie skierowanym przeciwko Skarbowi Państwa – Dyrektorowi Generalnej Służby Więziennej domagał się kwoty 55 000 zł z ustawowymi odsetkami od dnia doręczenia pozwu stronie pozwanej do dnia zapłaty tytułem zadośćuczynienia za naruszenie dóbr osobistych, co związane było z pobytem powoda we wszystkich wskazanych w pozwie jednostkach penitencjarnych oraz kwoty 5000 zł na cel (...) na rzecz Fundacji (...) oraz zasądzenia kosztów procesu. Strona pozwana działająca przez właściwa jednostkę organizacyjną Areszt Śledczy w K., wniosła o oddalenie powództwa w całości i zasądzenie kosztów procesu, według norm przepisanych.

Sąd pierwszej instancji ustalił w ramach stanu faktycznego, że powód od 04.04.2010 r. do 21.04.2010 r. przebywał na Oddziale Chirurgicznym Szpitala w Areszcie Śledczym w K. przy ul. (...), dokąd został skierowany przez Areszt Śledczy w S. w związku z rozpoznaniem samouszkodzenia, celem usunięcia ciała obcego z przewodu pokarmowego w postaci pręta metalowego, który usunięto 20.04.2010 r. metodą endoskopową, a pozostałe ciała obce powód wydalił drogą naturalną. Wskazany Oddział w 2005 r. został poddany generalnemu remontowi i należy do jednego z najnowocześniejszych w M., sale są 2 – 5 osobowe, z oknem, oświetleniem pełnym sufitowym, z oddzielną łazienką wyposażoną w toaletę i umywalkę oraz niekiedy kabiny prysznicowe, a zjawisko przeludnienia nie dotyczy Szpitala. Na Oddziale tym nie są podawane przeterminowane leki, a ich ważność kontroluje Sanepid. Pomieszczenia Oddziału spełniają warunki sanitarno – higieniczne do użytkowania zgodnie z przeznaczeniem.

W rozważaniach prawnych Sad pierwszej instancji stwierdził, że w zaoferowanym materiale brak jest dowodu, który wskazywałby na naruszenie dóbr osobistych powoda, w tym na udzielenie mu wadliwej pomocy medycznej, co musiało skutkować oddaleniem powództwa.

Od powyższego wyroku powód wniósł apelację zaskarżając go w całości i zarzucając sprzeczności istotnych ustaleń Sądu z treścią zebranego w sprawie materiału dowodowego. W związku z tym wniósł o zmianę zaskarżonego wyroku poprzez uwzględnienie powództwa w całości i zasądzenie żądanej sumy zadośćuczynienia na rzecz powoda, a także zasądzenie na jego rzecz kosztów zastępstwa prawnego na podstawie art. 100 kpc. Według skarżącego Sąd Rejonowy wadliwie przyjął aby nie było dowodów wskazujących na naruszenie dóbr osobistych powoda w postaci zdrowia i godności, gdyż powód wyraźnie wskazał, że udowodnił fakt osadzenia w złych warunkach, z brakiem dostępu do ciepłej wody, niewystarczającym oświetleniem, złą wentylacją, koniecznością korzystania z nieoddzielonego kącika sanitarnego, złą opieką medyczną i stosowaniem leków wycofanych oraz przeterminowanych, przez co naruszono jego dobro osobiste w postaci godności, poprzez niezachowanie elementarnych warunków higieniczno – sanitarnych.

Strona pozwana w odpowiedzi na apelację wniosła o jej oddalenie oraz zasądzenie kosztów procesu, według norm przepisanych. Według niej Sąd pierwszej instancji prawidłowo ocenił, że brak jest dowodów na to aby doszło do naruszenia dóbr osobistych powoda i udzieleniu mu wadliwej pomocy medycznej. Nie wskazał żadnych środków dowodowych celem wykazania zakwestionowanej przez stronę pozwaną okoliczności w postaci bezprawności działania bądź zaniechania jednostki organizacyjnej Skarbu Państwa.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje.

Apelacja jako bezzasadna podlegała oddaleniu.

Sąd Okręgowy w całości podziela i przyjmuje za własne ustalenia faktyczne oraz ocenę prawną, których dokonał Sąd pierwszej instancji.

Wbrew zarzutom skarżącego w aktach sprawy nie znajdują się dowody świadczące o tym, iż warunki w jakich był osadzony oraz leczony naruszały jego zdrowie i godność. Nie wynika to ze zgromadzonych dokumentów oraz zeznań świadków. Przeciwnie, przeprowadzone postępowanie dowodowe, jak słusznie ustalił Sąd pierwszej instancji, pozwala na odmienną konkluzję. Zgodnie z nią stan pomieszczeń Aresztu Śledczego w K. i Oddziału (...), w czasie pobytu powoda oraz udzielona mu opieka medyczna były właściwe i nie mogą być uznane za naruszające jego dobra osobiste. Natomiast same twierdzenia zawarte w pozwie oraz wypełniona przez powoda ankieta, nie poparte dowodami pochodzącymi z innych źródeł niż skarżący, są nie wystarczające i nie mogą mieć decydującego znaczenia dla dokonania odmiennej oceny.

Dlatego należy stwierdzić, że Sąd pierwszej instancji w sposób prawidłowy ustalił stan faktyczny sprawy. Oparł się na wiarygodnych dowodach, które wszechstronnie ocenił nie uchybiając art. 233 kpc, rzetelnie i konkretnie wyjaśniając dlaczego zasługiwały one na miano zgodnych z prawdą. Odniósł się ponadto do pominiętych dowodów, wskazując przyczyny potraktowania ich w ten sposób. Znajdują one odzwierciedlenie w przebiegu postępowania, z którego wynika, iż rzeczywiście wskutek swojego nieusprawiedliwionego niestawiennictwa powód nie mógł być przesłuchany w charakterze strony, a świadek L. J. nie posiadał wiedzy dotyczącej warunków w jakich skarżący przebywał i był leczony.

Stąd poczynione przez Sąd pierwszej instancji rozważania prawne były prawidłowe i nie zachodzi pomiędzy nimi a stanem faktycznym żadna sprzeczność. Powołane w uzasadnieniu zaskarżonego wyroku przepisy prawa zostały właściwie zastosowane, a swoje stanowisko Sąd Rejonowy umotywował powołując się dodatkowo na orzeczenia Sądu Najwyższego. Istotny jest też fakt, na który Sąd pierwszej instancji zwrócił uwagę, że po wykonaniu operacji powód został wypisany ze szpitala w stanie dobrym, co nie było kwestionowane w apelacji. Tym bardziej zatem czyni to podniesione w niej zarzuty o złej opiece medycznej i podawaniu powodowi wycofanych oraz przeterminowanych leków nieprawdziwymi.

Mając na uwadze powyższe Sąd odwoławczy orzekł, jak w punkcie 1 wyroku, na zasadzie art. 385 kpc.

O kosztach postępowania odwoławczego orzeczono w punkcie 2 wyroku na zasadzie art. 98 § 1, §3 i § 4 kpc oraz art. 99 kpc w zw. z art. 391§1 kpc.