Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 4 kwietnia 2017 r.

Sąd Okręgowy w Warszawie IV Wydział Cywilny w składzie:

po rozpoznaniu w dniu 4 kwietnia 2017 r. w Warszawie

na rozprawie sprawy z powództwa (...) sp. z o.o. w L.

przeciwko Szpitalowi (...) w W.

o zapłatę

I.  zasądza od pozwanego Szpitala (...) w W. na rzecz powoda (...) sp z o.o w L. kwotę 92 930 złotych (dziewięćdziesiąt dwa tysiące dziewięćset trzydzieści złotych) z odsetkami ustawowymi za opóźnienie w transakcjach handlowych od dnia 15 września 2016 roku do dnia zapłaty;

II.  zasądza od pozwanego na rzecz powoda kwotę 11 864 złote (jedenaście tysięcy osiemset sześćdziesiąt cztery złote) tytułem zwrotu kosztów procesu.

Sygn. akt IV C 1439/16

UZASADNIENIE

Powód (...) Sp. z o.o. z siedzibą w L.
w dniu 2 listopada 2016 roku ( data prezentaty) złożył do tutejszego Sądu pozew, wnosząc
o orzeczenie nakazem zapłaty w postępowaniu upominawczym, aby pozwany Szpital (...) w W. zapłacił na rzecz powoda kwotę 92.930 zł wraz
z ustawowymi odsetkami za opóźnienie w transakcjach handlowych w wysokości równej sumie stopy referencyjnej Banku (...) i ośmiu punktów procentowych określonych
w ustawie z dnia 8 marca 2013 roku o terminach zapłaty w transakcjach handlowych liczonymi od dnia 15 września 2016 roku do dnia zapłaty wraz z kosztami procesu, w tym kosztami zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

Nakazem zapłaty wydanym w postępowaniu upominawczym referendarz sądowy
w Sądzie Okręgowym w W.uwzględnił żądanie pozwu i obok kwoty głównej wraz
z odsetkami zasądził od pozwanego na rzecz powoda koszty postępowania w łącznej wysokości 6.578,75 zł (sygn. akt IV Nc 925/16).

Od powyższego nakazu pozwany wniósł sprzeciw, w którym wniósł o uchylenie nakazu zapłaty w całości, skierowanie sprawy na rozprawę i oddalenie powództwa oraz
o zasądzenie od powoda na rzecz pozwanego kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych. W sprzeciwie pozwany wniósł również
o oznaczenie sposobu wykonania zobowiązania poprzez zapłatę należności w sześciu ratach płatnych w miesięcznych odstępach czasu oraz odstąpienie od obciążania pozwanego kosztami procesu i kosztami zastępstwa procesowego na podstawie art. 102 k.p.c. w związku z trudną sytuacją finansową pozwanego.

Na rozprawie w dniu 4 kwietnia 2017 roku strony podtrzymały swoje stanowiska w sprawie.

Sąd Okręgowy ustalił następujący stan faktyczny:

Powód (...) Sp. z o.o. z siedzibą w L. –
w ramach prowadzonej działalności gospodarczej – w wyniku przeprowadzonego postępowania o udzielenie zamówienia publicznego w trybie przetargu nieograniczonego,
w dniu 23 stycznia 2015 roku zawarła ze stroną pozwaną umowę nr (...), na mocy której powód przyjął do wykonania usługę transportu sanitarnego obejmującą przewóz osób/krwi w obrębie kampusu Szpitala (...), pomiędzy jednostkami organizacyjnymi szpitala oraz poza teren szpitala. W § 7 ww. umowy wskazano, iż zamawiający będzie dokonywał zapłaty za wykonaną usługę w terminie 90 dni od daty wykonania usługi i złożenia faktury za dany miesiąc, po potwierdzeniu prawidłowego wykonania usługi przez upoważnionego pracownika szpitala (dowód: umowa k. 30-33).

W dniu 31 maja 2016 roku powód wystawił pozwanemu fakturę nr (...) na kwotę 84.320 zł z terminem płatności na dzień 14 września 2016 roku oraz fakturę nr (...) na kwotę 8.610 zł z terminem płatności na dzień 14 września 2016 roku (dowód: faktury k. 14-15).

Ze względu na fakt, iż pozwany nie uregulował należności wynikających ze wskazanych powyżej faktur, powód pismem z dnia 19 października 2016 skierował do niego zbiorcze przedsądowe wezwanie do zapłaty, w którym ujęta została należność za fakturę VAT nr (...) oraz fakturę nr (...), w terminie 3 dni od daty doręczenia wezwania.
W piśmie podkreślono, że przedmiotowe wezwanie stanowi próbę ugodowego załatwienia sporu w rozumieniu art. 187 § 1 pkt 3 k.p.c. (dowód: wezwanie do zapłaty k. 11). Wezwanie zostało doręczone pozwanemu w dniu 20 października 2016 roku (dowód: potwierdzenie odbioru k. 12).

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie całokształtu materiału dowodowego zgromadzonego w aktach niniejszej sprawy, a w szczególności na podstawie dokumentów wskazanych we wcześniejszej części uzasadnienia. Sąd dał wiarę załączonym do akt sprawy dokumentom, gdyż ich prawdziwość i wiarygodność w świetle wszechstronnego rozważenia zebranego materiału dowodowego nie nasuwa żadnych wątpliwości i nie była kwestionowana przez żadną ze stron.

Sąd Okręgowy zważył co następuje:

Powództwo zasługiwało na uwzględnienie.

Poza sporem pozostawała okoliczność zawarcia przez strony umowy nr (...), której przedmiotem był wykonywanie usługi transportu sanitarnego. Wobec wykonania przez powoda zobowiązań wynikających z przedmiotowej umowy, pozwany powinien był zapłacić należność w terminie wynikającym z wystawionej faktury. Obowiązek zapłaty kwoty 92.930 zł oraz termin jej wymagalności nie były przez stronę pozwaną kwestionowane. Również uzasadnione jest żądanie powoda w zakresie odsetek.

Zdaniem Sądu zarzut pozwanego oparty na naruszeniu art. 187 § 1 pkt 3 k.p.c. nie zasługiwał na uwzględnienie. Należy wskazać, że – wbrew twierdzeniu pozwanego – powód podjął próbę polubownego załatwienia sprawy, albowiem skierował do pozwanego wezwanie do zapłaty, w którym zawarł zastrzeżenie, że wezwanie to stanowi jednocześnie próbę ugodowego załatwienia sporu w rozumieniu art. 187 § 1 pkt 3. k.p.c. Pismo to pozostało bez reakcji ze strony pozwanego. Wobec powyższych okoliczności brak jest jakichkolwiek podstaw do przyjęcia, że powód nie podjął prób negocjacji z pozwanym. Ponadto – w ocenie Sądu – nieprzeprowadzenie negocjacji przed wytoczeniem powództwa nie ma wpływu na wymagalność roszczenia. Mając na uwadze powyższe Sąd orzekł co do kwoty głównej
i odsetek jak w pkt I wyroku.

Pozwany żądał również rozłożenia należności na 6 rat płatnych w miesięcznych odstępach czasu oraz wniósł o odstąpienie od obciążania pozwanego kosztami procesu
i kosztami zastępstwa procesowego na podstawie art. 102 k.p.c. Trudna sytuacja służby zdrowia jest faktem powszechnie znanym. Wiadomo sądowi z urzędu, iż w związku z trudną sytuacją szpitali i brakiem środków na bieżące regulowanie zobowiązań sprawy przeciwko szpitalom o zapłatę są powszechne, a wnioski o nieobciążanie kosztami postępowania
i rozłożenie należności szpitali na raty zgłaszane są niemal w każdej sprawie. Indywidualne decyzje sądu w konkretnych sprawach, podejmowane w oparciu o przepisy art. 320 k.p.c.
i art. 102 k.p.c., które mają charakter wyjątkowy, nie mogą zastępować rozwiązań systemowych, które prowadziłyby do poprawy kondycji finansowej służby zdrowia.

Trudna sytuacja ekonomiczna i finansowa pozwanego nie może być dostateczną przesłanką do zastosowania dobrodziejstwa z art. 320 k.p.c., tym bardziej że jest to stan permanentny, o którym pozwany wiedział już w dacie zwierania umowy.

Niewątpliwie odstępowanie od obciążania szpitali kosztami postępowania oraz rozkładanie świadczeń na raty, a przez to zwalnianie szpitali z obowiązku zapłaty części odsetek, ma dla nich korzystny wymiar finansowy. Zauważyć jednak trzeba, że pozwany nie powołał się na okoliczność, iż w najbliższym czasie sytuacja pozwanego ulegnie poprawie
i nie wykazał tej okoliczności, aby z tego punktu widzenia odsunięcie terminu spełnienia świadczenia i spełnienie go w ratach było korzystniejsze. Natomiast ewentualne konsekwencje wynikające z przedmiotowego stanu rzeczy nie powinny obciążać powoda.

Ponadto należy wskazać, iż swoją postawą pozwany dał powód do wytoczenia powództwa oraz miał możliwość dobrowolnego uregulowania należności. Sprzeciw od nakazu zapłaty został złożony w dniu 1 grudnia 2016 roku. Mimo, że od tego czasu minęło kilka miesięcy, pozwany nie uregulował należności chociażby częściowo. Z tych względów Sąd nie znalazł podstaw do zastosowania art. 320 k.p.c. i art.102 k.p.c.

O kosztach Sąd orzekł na podstawie art. 98 k.p.c. i stosując zasadę odpowiedzialności stron za wynik postępowania obciążył pozwanego obowiązkiem zwrotu na rzecz powoda kosztów procesu w kwocie 11.864 zł.