Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 5 czerwca 2018 r.

Sąd Okręgowy w Bydgoszczy VI Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący SSO Ewa Milczarek

Protokolant – st. sekr. sądowy Sylwia Sawicka

po rozpoznaniu w dniu 5 czerwca 2018 r. w Bydgoszczy

na rozprawie

odwołania: J. W.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału w B.

z dnia 14 września 2016 r., znak:(...)

w sprawie: J. W.

przeciwko: Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddziałowi w B.

o rentę z tytułu niezdolności do pracy

oddala odwołanie.

Na oryginale właściwy podpis.

UZASADNIENIE

Zaskarżoną decyzją Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w B. odmówił przyznania ubezpieczonemu J. W. prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy, na podstawie przepisu art. 57 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 roku o emeryturach i rentach z FUS ( Dz. U. z 2009 roku nr 153, poz. 1227)

W uzasadnieniu decyzji organ rentowy wskazał, iż orzeczeniem Komisji Lekarskiej ZUS ubezpieczony został uznany za osobę zdolną do pracy zarobkowej.

Odwołanie od powyższej decyzji złożył ubezpieczony, który wniósł o przyznanie prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy.

W uzasadnieniu odwołania ubezpieczony wskazała, iż aktualny stan jego zdrowia nie pozwala na podjęcie pracy zarobkowej.

W odpowiedzi na odwołanie, organ rentowy wniósł o jego oddalenie, podtrzymując argumentację zawartą w zaskarżonej decyzji.

Sąd Okręgowy ustalił i zważył, co następuje:

Ubezpieczony J. W. z zawodu mechanik samochodowy, ostatnio wykonująca zatrudnienie jako wulkanizator, w dniu 28 lipca2016 roku złożył w pozwanym organie rentowym wniosek o przyznanie prawa do renty. Pozwany organ rentowy poddał go badaniu przez lekarza orzecznika i komisję lekarską ZUS, które w wydanych orzeczeniach nie uznały ubezpieczonego za osobę niezdolną do wykonywania zatrudnienia. Ubezpieczony do dnia 31.07.2016 r. był uprawniony do renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy.

-okoliczności bezsporne

W celu zweryfikowania orzeczeń wydanych przez lekarza orzecznika i komisję lekarską ZUS, Sąd powołał biegłych lekarzy sądowych z zakresu następujących specjalności: neurologa i psychiatry.

Biegły neurolog w opinii z dnia 26.05.2017 r. stwierdził w rozpoznaniu, że u ubezpieczonego zdiagnozowano zmiany zwyrodnieniowo-dyskopatyczne kręgosłupa z miernie wyrażonymi objawami korzeniowymi, stan po operacji dyskopatii L 5/S1, nadciśnienie tętnicze zredukowane, otyłość i zaburzenia nerwicowe w wywiadzie. Po analizie dokumentacji medycznej i przeprowadzeniu badania przedmiotowego biegły uznał, że stopień naruszenia sprawności organizmu nie sięga granicy długotrwałej niezdolności do pracy. Biegły podzielił orzeczenia lekarzy ZUS.

Dowód: opinia k. 21-28

Biegli lekarze sądowi ( neurolog, psychiatra, psycholog, internista, specjalista medycyny pracy) w wydanej opinii z dnia 1 września 2017 roku rozpoznali u ubezpieczonego następujące schorzenia:

-Zaburzenia lękowe z napadami lęku

-Rwa barkowa prawostronna w okresie remisji

-Wielopoziomowa dyskopatia szyjna

-Rwa kulszowa lewostronna w okresie remisji

-Wielopoziomowa dyskopatia lędźwiowa

-Tyłozmyk L2-L3

-Przodozmyk L5-S1 II st.

-Nadciśnienie tętnicze

Na podstawie przeprowadzonych badań sądowo-lekarskich oraz po zapoznaniu się z dokumentacją medyczną znajdującą się w aktach sprawy biegli stwierdzili, że stan zdrowia ubezpieczonego nie powoduje długotrwałej niezdolności do pracy.

U ubezpieczonego występują schorzenia, które mają charakter przewlekły, w czasie natomiast zmianie ulegało nasilenie poszczególnych objawów. Biorąc pod uwagę obraz kliniczny zaburzeń u badanego - nasilenie i częstość objawów, dotychczasowy przebieg choroby, obecny stan zdrowia - biegli stwierdzili, że w wyniku systematycznego leczenia osiągnięto stopniowo poprawę funkcjonowania. Biegli u ubezpieczonego stwierdzili ograniczenia funkcjonowania (zwykle przemijające), które nie powodują jednak długotrwałej niezdolności do pracy.

Występujące u badanego schorzenia, zdaniem biegłych, w okresie nasilenia objawów chorobowych - mogą być leczone w ramach czasowej niezdolności do pracy.

-dowód; opinia biegłych k. 42-44 akt sądowych

Po zapoznaniu się z wydaną przez biegłych opinią, ubezpieczony zgłosił zastrzeżenia do opinii biegłego neurologa z dnia 26.05.2017 r. i stwierdził, że biegły nie przeanalizował ostatniego wyniku badania rezonansem magnetycznym z dnia 27.06.2017 r. a także powołał się na opinię biegłych sądowych z dnia 18.03.2015 r.

W związku z powyższymi zastrzeżeniami zgłoszonymi przez odwołującą, Sąd dopuścił dowód z opinii uzupełniającej biegłego neurologa.

Biegły w wydanej opinii uzupełniającej, podtrzymał w całości wcześniej wydane orzeczenie, nie stwierdzając niezdolności ubezpieczonego do pracy. Biegły wskazali, iż przeanalizowali dokumentację medyczną dołączoną do pisma procesowego ubezpieczonego i wskazał, że ubezpieczony wcześniej pobierał rentę z tytułu częściowej niezdolności do pracy bo uzasadniał to jego stan zdrowia. Obecnie nie ma u badanego ostrych objawów bólowych, korzeniowych oraz brak jest objawów ubytkowych.

W wyniku systematycznego leczenia doszło u badanego do poprawy funkcji narządu ruchu, stopień jego dysfunkcji nie sięga niezdolności długotrwałej do pracy. Orzeczenie z dnia 18 marca 2015 r., które przytacza ubezpieczony dotyczy stanu zdrowia sprzed 3 lat kiedy orzeczono wobec ubezpieczonego rentę. Obecnie stan zdrowia ubezpieczonego nie powoduje niezdolności do pracy. W przypadku nasilenia dolegliwości powód może być leczony w ramach czasowej niezdolności do pracy. Biegła podzielił orzeczenie komisji lekarskiej ZUS z dnia 9 września 2016 r. oraz opinię biegłych biegli, z dnia 1 września 2017 r.

-dowód: opinia uzupełniająca k. 74-76 akt sądowych

Po zapoznaniu się z opinią uzupełniającą biegłego, ubezpieczony zgłosił do niej dalsze zastrzeżenia, powołując się na to , że jego choroba ma charakter postępujący a on czuje się coraz gorzej i nie może pracować.

Sąd uznał, że zastrzeżenia nie mają charakteru merytorycznego i stanowią jedynie subiektywną ocenę stanu zdrowia dokonaną przez ubezpieczonego.

Sąd podzielił wnioski opinii wydanych przez biegłych i uznał je za wyczerpujące, poddające wszechstronnej analizie stan zdrowia ubezpieczonego w odniesieniu do jego możliwości zawodowych.

Opinie biegłych – neurologa i zespołu biegłych w składzie których znajdował się także neurolog, były zgodne co do tego, że stan zdrowia ubezpieczonego nie uzasadnia orzeczenia o częściowej niezdolności do pracy a występujące u ubezpieczonego schorzenia w okresie nasilenia objawów chorobowych mogą być leczone w ramach czasowej niezdolności do pracy. Opinie biegłych zostały szczegółowo uzasadnione, a ponadto wnioski w nich zawarte nie nasuwały wątpliwości, co do ich trafności, zatem brak było podstaw do dalszego prowadzenia postępowania dowodowego. Biegli są bowiem doświadczonymi specjalistami z tych dziedzin medycyny, które odpowiadały schorzeniom ubezpieczonego. Opinię wydali po zapoznaniu się z wszystkimi dokumentami leczenia przedłożonymi przez ubezpieczonego, w tym z dodatkowo przedłożonym przez ubezpieczonego badaniem MRI oraz po przeprowadzeniu stosownego badania ubezpieczonego. Stanowisko swoje fachowo, logicznie i wyczerpująco uzasadnili. Kolejne zastrzeżenia ubezpieczonego stanowiły w istocie nieuzasadnioną polemikę z wnioskami opinii biegłych. Zwrócić też trzeba uwagę na fakt, że ubezpieczony nie zakwestionował w żaden sposób opinii biegłych z dnia 1 września 2017 roku, w której biegli w pełni podzielili wnioski opinii neurologa z dnia 26.05.2017r. Powoływanie się przez ubezpieczonego na opinię biegłych z 18.03.2015 r. nie miało znaczenia dla oceny zasadności odwołania ubezpieczonej, bowiem ta opinia oceniała stan zdrowia w okresie poprzedzającym przyznanie renty wyrokiem Sądu Okręgowego z dnia 18.05.2015 r. Pogorszenie stanu zdrowia na jakie powołuje się obecnie .ubezpieczony skutkować może złożeniem przez niego nowego wniosku o rentę, który zostanie rozpoznany przez organ rentowy.

Zgodnie z art. 57 ust. 1 i 2 ustawy przytoczonej na wstępie – renta z tytułu niezdolności do pracy przysługuje ubezpieczonemu, który spełnia łącznie następujące warunki:

1)  jest niezdolny do pracy,

2)  ma wymagany okres składkowy i nieskładkowy,

3)  niezdolność do pracy powstała w okresach wskazanych w ustawie, albo nie później niż w ciągu 18 miesięcy od ustania tych okresów.

Przepisu ust. 1 pkt 3 nie stosuje się do ubezpieczonego, który udowodnił okres składkowy i nieskładkowy wynoszący, co najmniej 20 lat dla kobiety lub 25 lat dla mężczyzny oraz jest całkowicie niezdolny do pracy. Przy czym w myśl art. 12 wspomnianej wyżej ustawy – niezdolną do pracy jest osoba, która całkowicie lub częściowo utraciła zdolność do pracy zarobkowej z powodu naruszenia sprawności organizmu i nie rokuje odzyskania zdolności do pracy po przekwalifikowaniu.

W tej sytuacji Sąd, w oparciu o zgromadzony w sprawie materiał dowodowy, w tym zwłaszcza opinie biegłych sądowych uznał, że odwołanie ubezpieczonego nie zasługuje na uwzględnienie i na podstawie art. 477 ¹⁴ § 1 k.p.c. oddalił odwołanie.

SSO Ewa Milczarek