Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 08 stycznia 2019 r.

Sąd Okręgowy w Warszawie V Wydział Cywilny Odwoławczy w składzie:

po rozpoznaniu w dniu 08 stycznia 2019 r. w Warszawie

na posiedzeniu niejawnym

sprawy z powództwa A. M. (1) i A. M. (2)

przeciwko (...) S.A. w W.

o zapłatę

na skutek apelacji pozwanej

od wyroku Sądu Rejonowego dla m. st. Warszawy w Warszawie

z dnia 06 kwietnia 2018 r., sygn. akt II C 5276/17

1.  oddala apelację;

2.  zasądza od (...) S.A. w W. na rzecz A. M. (1) i A. M. (2) kwoty po 450 (czterysta pięćdziesiąt) złotych tytułem zwrotu kosztów procesu w instancji odwoławczej.

Sygn. akt V Ca 3264/18

UZASADNIENIE

Biorąc pod uwagę, że Sąd II instancji nie prowadził postępowania dowodowego, Sąd Okręgowy na podstawie art. 505 ¹³ § 2 k.p.c. zważył, co następuje:

Apelację uznać należy za bezzasadną, a podniesione w niej zarzuty nie mogły skutkować zmianą zaskarżonego orzeczenia. Sąd Okręgowy w pełni podziela i przyjmuje za własne zarówno dokonane przez Sąd I instancji ustalenia faktyczne, jak również prawną ocenę tych ustaleń wskazaną w pisemnych motywach orzeczenia.

Istota rozstrzygnięcia niniejszej sprawy sprowadzała się do udzielenia odpowiedzi na pytanie, czy strona pozwana była przewoźnikiem obsługującym przedmiotowy rejs, zobowiązanym do wypłaty rekompensaty za jego niewykonanie. Na tak zadane pytanie należało udzielić odpowiedzi twierdzącej.

W ocenie Sądu Okręgowego jako bezzasadny należało ocenić zarzut apelacji dotyczący naruszenia art. 233 § 1 k.p.c. W ocenie bowiem Sądu II instancji Sąd Rejonowy prawidłowo ocenił zgromadzony w sprawie materiał dowodowy. Nie jest bowiem tak jak twierdzi strona apelująca, iż okoliczność, że strona pozwana była przewoźnikiem na przedmiotowym rejsie wynika wyłącznie z pisma pracownika Sekcji Reklamacji - „niefortunnie sformułowanego”.

Przeciwnie zdaniem Sądu Okręgowego okoliczność ta wynika przede wszystkim z umowy zgłoszenia – numer rezerwacji: (...), zawartej w dniu 11 maja 2016 r. pomiędzy (...) S.A. w Ł. a A. M. (1) i A. M. (2) – powodami /k.5/. W umowie tej jako środek transportu wpisano: Samolot ( (...), (...)), a zatem nie ulega wątpliwości, że przewoźnikiem, w trakcie lotu powrotnego, miały być (...) S.A. w W.. A zatem prawidłowo Sąd Rejonowy, na podstawie powyższego wiarygodnego dowodu z dokumentu, przyjął, iż to strona pozwana miała obsługiwać przedmiotowy lot, a wobec nie zajścia nadzwyczajnych okoliczność nie wykonania lotu, była obowiązana do wypłaty odszkodowania na podstawie art. 7 ust. 1 lit. c) Rozporządzenia nr 261/2004 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 11 lutego 2004 r. ustanawiającym wspólne zasady odszkodowania i pomocy dla pasażerów w przypadku odmowy przyjęcia na pokład albo odwołania lub dużego opóźnienia lotów, uchylającym rozporządzenie nr 295/91.

Takiego ustalenia nie mogła zmienić również treść prowadzonej między pozwaną a (...) S.A. w Ł. korespondencji, w której pozwana nie wyrażała zgody na sprzedaż biletów na rejs D. – W.. Sąd Okręgowy w pełni aprobuje bowiem stanowisko Sądu Rejonowego, zgodnie z którym fakt uprzedzenia biura podróży, że może dojść do nieuzyskania koniecznej zgody na lot, pozostaje bez wpływu na odpowiedzialność przewoźnika wobec powodów.

Tym samym rozstrzygnięcie Sądu Rejonowego należy ocenić jako prawidłowe. Przy jego wydaniu nie doszło, z przyczyn jak powyżej, do naruszenia art. 5 ust. 3 ww. Rozporządzenia

Mając powyższe na uwadze Sąd Okręgowy, na podstawie art. 385 k.p.c., oddalił apelację jako bezzasadną.

Rozstrzygnięcie w zakresie kosztów procesu w instancji odwoławczej zostało wydane w oparciu o treść art. 98 § 1 k.p.c., tj. zgodnie z zasadą odpowiedzialności za wynik procesu. Na koszty te złożyło się wynagrodzenie zawodowego pełnomocnika powodów w kwotach po 450 zł obliczone na podstawie § 2 pkt 3 w zw. z § 10 ust. 1 pkt. 1 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie (Dz.U. z 2015 r., poz. 1800), według stanu na dzień wniesienia apelacji.