Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 04 kwietnia 2019 r.

Sąd Rejonowy w G. - Wydział II Karny w składzie:

Przewodniczący: Sędzia SR Beata Malinowska

Protokolant: Natalia Tomaszewska

Przy udziale oskarżyciela: za K. – ---

po rozpoznaniu na rozprawie w dniach 8 maja 2018 r. 6 września 2018 r. 6 listopada 2018 r., 10 styczeń 2019 r. 21 marca 2019 r. sprawy

A. A. – s. M. i J. z domu G., ur. (...) w W., zam. (...)-(...) G., ul. (...), PESEL: (...)

obwinionego o to, że:

w dniu 12.06.2017 roku około godz. 11.30 w G. kierując samochodem D. (...) o nr rej. (...) nie udzielił pierwszeństwa przejazdu przemieszczającemu się ul. (...) samochodem V. (...) o nr rej. (...), doprowadzając do kolizji z w/w pojazdem stworzył zagrożenie bezpieczeństwa w ruchu drogowym,

tj. o czyn z art. 86 § 1 kw

o r z e k ł :

1.  Obwinionego A. A. uznaje za winnego popełnienia zarzucanego
mu czynu zabronionego, tj. wykroczenia z art. 86 § 1 kw i za to, na podstawie art. 86 § 1 kw wymierza mu karę grzywny w wysokości 200 zł (dwustu złotych);

2.  Zasądza od Skarbu Państwa - Kasy Sądu Rejonowego w G. na rzecz adw. R. S. kwotę 180 zł + podatek VAT tytułem kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej obwinionemu z urzędu;

3.  Zasądza od obwinionego na rzecz Skarbu Państwa kwotę 30 zł tytułem opłaty oraz zwalnia go od ponoszenia wydatków postępowania, którymi obciąża Skarb Państwa.

Sygn. akt II W 1604/17

UZASADNIENIE

W dniu 12 czerwca 2017r. około godz. 11.30 w G. Ł. S. kierował pojazdem marki V. (...) o nr rej. (...) . Jechał ul. (...) w kierunku mostu. W pewnym momencie z jego prawej strony z drogi wewnętrznej , dojazdowej do garaży, wyjechał pojazd marki D. (...) o nr rej. (...) koloru srebrnego. Kierował nim A. A. . Obok na miejscu pasażera siedziała jego żona- J. A. . A. A. nie udzielił pierwszeństwa przejazdu Ł. S.. W wyniku tego pojazd którym kierował A. A. przodem uderzył w prawe przednie drzwi pojazdu , którym kierował Ł. S.. Następnie A. A. zatrzymał swój samochód. Ł. S. przemieścił się ok. 15 metrów i zatrzymał się na chodniku na ul. (...). Po chwili A. A. ruszył w kierunku ul. (...) gdzie skręcił w prawo. Ł. S. zapamiętał numery rejestracyjne tego samochodu i wezwał policję. W pojeździe A. S. uszkodzeniu uległo prawe przednie nadkole i prawe przednie drzwi.

( dowód: zeznania świadka Ł. S. k- 55v 20 , zeznania świadka A. Ż. k- 52v, notatka urzędowa k- 5 , 17, protokół oględzin pojazdu z dokumentacją fotograficzną i szkicem k-6-9, płyta DVD k- 16 ).

Kierujący samochodem marki V. (...) o nr rej. (...) najechał na stojący samochód osobowy marki D. (...) o nr rej. (...). Widoczne ślady przetarcia oraz uszkodzenia z prawej strony , prawy bok ( prawy przedni błotnik, prawe przednie drzwi) samochodu osobowego marki V. (...) , świadczą one o kierunkach i sposobie powstania uszkodzeń oraz o kierunku poruszania się samochodu V. (...) . Ślady-uszkodzenia powstałe na samochodzie marki V. (...) odpowiadają wysokościami uszkodzeniom powstałym na samochodzie marki D. (...). Kierunek zarysowań powstałych śladów samochodu V. (...) świadczy o ruchu pojazdu marki V. (...) względem przeszkody z którą miał kontakt w tym przypadku względem przodu samochodu marki D. (...) (przednia tablica rejestracyjna prawa strona) . Uszkodzenia samochodu V. (...) odpowiadają powstałym uszkodzeniom na samochodzie D. (...). Usytuowanie po kolizyjne pojazdów samochodu V. (...) oraz samochodu D. (...) , powstałe rysy, ubytki lakieru, pęknięcia, uszkodzenie ramki tablicy rejestracyjnej oraz rysy na tablicy rejestracyjnej świadczą dobitnie o kierunku ruchu samochodu osobowego marki V. (...). W chwili kontaktu samochód osobowy marki D. (...) nie poruszał się , został najechany przez jadący do przodu samochód V. (...) . Kolizja mogła mieć przebieg w wersji wskazanej przez kierującego pojazdem marki V. (...). Kierujący samochodem marki D. (...) nie zachował szczególnej ostrożności podczas włączania się do ruchu , do czego był obowiązany, nie ustąpił pierwszeństwa przejazdu uczestnikowi ruchu drogowego – kierującemu samochodem marki V. (...), niewłaściwie ocenił sytuację na drodze i wokół samochodu poprzez nie sprawdzenie ,czy wykonywany manewr nie spowoduje zagrożenia bezpieczeństwa ruchu lub jego utrudnienia, nie upewnił się , czy nikt lub nic nie znajduje się na drodze ,wjeżdżał na drogę ( włączał się do ruchu) , zmieniał kierunek jazdy przy braku widoczności, wymusił pierwszeństwo przejazdu poprzez zajechanie drogi kierującemu samochodem V. (...) , wjechał na drogę ( włączał się do ruchu) , gdy na drodze nie było możliwości do kontynuowani jazdy . Bezpośrednią przyczyną kolizji drogowej było nie zachowanie szczególnej ostrożności i nie ustąpienie pierwszeństwa przez kierującego samochodem D. (...) ( do czego był obowiązany jako włączający się do ruchu ) kierującemu pojazdem V. (...)- będącemu uczestnikiem ruchu

( dowód: opinia biegłego sądowego z dziedziny ruchu drogowego i techniki samochodowej mgr. inż. W. S. k- 64-87, ustna opinia biegłego sądowego z dziedziny ruchu drogowego i techniki samochodowej mgr. inż. W. S. k-102v-103).

Obwiniony A. A. w toku czynności wyjaśniających i przed Sądem nie przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu i wyjaśnił , że nie uczestniczył w żadnej stłuczce czy kolizji . Jego pojazd nie miał żadnego kontaktu z samochodem V. (...). Gdyby coś zrobił to by się przyznał . Jago pojazd nie był uszkodzony

( dowód: wyjaśnienia obwinionego A. A. k- 49 ).

Sąd nie dał wiary wyjaśnieniom obwinionego albowiem były one zupełnie sprzeczne z zeznaniami świadka Ł. S. oraz nie znalazły one potwierdzenia w pisemnej i ustnej opinii biegłego sądowego z dziedziny ruchu drogowego i techniki samochodowej mgr. inż. W. S.. Z zeznań świadka Ł. S. wynikało jednoznacznie ,że kiedy poruszał się ul. (...) to z jego prawej strony z drogi dojazdowej do garaży wyjechał pojazd marki D. (...) , którym kierował obwiniony. Świadek widział ,że obok obwinionego siedziała kobieta w podobnym wieku. W wyniku tego doszło do kolizji pojazdów. Pokrzywdzony spisał numer rejestracyjny pojazdu należącego do obwinionego. Także z opinii biegłego sądowego z dziedziny ruchu drogowego i techniki samochodowej mgr. inż. W. S. wynikało ,że kolizja mogła mieć przebieg w wersji wskazanej przez kierującego pojazdem marki V. (...). Kierujący samochodem marki D. (...) nie zachował szczególnej ostrożności podczas włączania się do ruchu , do czego był obowiązany, nie ustąpił pierwszeństwa przejazdu uczestnikowi ruchu drogowego – kierującemu samochodem marki V. (...), niewłaściwie ocenił sytuację na drodze i wokół samochodu poprzez nie sprawdzenie ,czy wykonywany manewr nie spowoduje zagrożenia bezpieczeństwa ruchu lub jego utrudnienia, nie upewnił się , czy nikt lub nic nie znajduje się na drodze wjeżdżał na drogę ( włączał się do ruchu) , zmieniał kierunek jazdy przy braku widoczności, wymusił pierwszeństwo przejazdu poprzez zajechanie drogi kierującemu samochodem V. (...) , wjechał na drogę ( włączał się do ruchu) , gdy na drodze nie było możliwości do kontynuowani jazdy . Bezpośrednią przyczyną kolizji drogowej było nie zachowanie szczególnej ostrożności i nie ustąpienie pierwszeństwa przez kierującego samochodem D. (...) ( do czego był obowiązany jako włączający się do ruchu ) kierującemu pojazdem V. (...)- będącemu uczestnikiem ruchu.

Sąd dał wiarę zeznaniom świadka Ł. S. albowiem były one spójne i konsekwentne a także znalazły w pełni odzwierciedlenie w pisemnej i ustnej opinii biegłego sądowego z dziedziny ruchu drogowego i techniki samochodowej mgr. inż. W. S..

Sąd dał wiarę zeznaniom świadka A. Ż. albowiem były one spójne i konsekwentne a także znalazły w pełni odzwierciedlenie w sporządzonej przez niego dokumentacji ze zdarzenia drogowego .

Sad nie dał wiary zeznaniom świadków J. A. i K. O. albowiem nie znalazły one potwierdzenia w zeznaniach świadka Ł. S. oraz w pisemnej i ustnej opinii biegłego sądowego z dziedziny ruchu drogowego i techniki samochodowej mgr. inż. W. S..

Zdaniem Sądu pisemna opinia biegłego sądowego z dziedziny ruchu drogowego i techniki samochodowej mgr. inż. W. S. oraz uzupełniająca ustna opinia złożone przez biegłego przed Sądem zasługują na przyznanie im w pełni waloru wiarygodności. Zostały one wykonane w sposób wnikliwy i szczegółowy w oparciu o dokumenty znajdujące się w aktach sprawy oraz bezpośrednie oględziny miejsca kolizji. Biegły dokonał rekonstrukcji zdarzenia oraz jego przebiegu a także dokonał szczegółowej analizy usytuowania względem siebie pojazdów w chwili kolizji przy uwzględnieniu ich uszkodzeń . Biegły opisał oraz przedstawił kolejne etapy przeprowadzanej opinii w oparciu o posiadany materiał dowodowy. Jednocześnie, w ocenie Sądu, wynikające z opinii wnioski zostały wysnute w sposób nie budzący wątpliwości i na tyle jednoznaczny ,że stanowiły one podstawę do uznania materiału dowodowego za w pełni kompletny i zasługujący na wiarygodność. Ponadto , w ocenie Sądu , nie zachodziła w tej sprawie konieczność dopuszczenia dowodu z opinii kolejnego biegłego z dziedziny techniki samochodowej i ruchu drogowego albowiem opina biegłego sądowego mgr. inż. W. S. jest jasna, pełna i nie zachodzą w niej sprzeczności a w sprawie tej nie ujawniły się żadne nowe okoliczności skutkujące potrzebą powołania kolejnego biegłego.

Sąd dał wiarę dowodom z dokumentów , pism , protokołów i płyty DVD zgromadzonym w toku postępowania uznając je za w pełni wiarygodne i nie znajdując podstaw do kwestionowania ich autentyczności.

W świetle zebranego w sprawie materiału dowodowego popełnienie przez obwinionego A. A. wykroczenia z art. 86 § 1 kw nie budzi wątpliwości. Kierując bowiem samochodem marki D. (...) nie udzielił pierwszeństwa przejazdu przemieszczającemu się ul. (...) pojazdowi marki V. (...) doprowadzając do kolizji z w/w pojazdem czym stworzył zagrożenie bezpieczeństwa w ruchu drogowym . Kierujący samochodem marki D. (...) nie zachował szczególnej ostrożności podczas włączania się do ruchu , do czego był obowiązany, nie ustąpił pierwszeństwa przejazdu uczestnikowi ruchu drogowego – kierującemu samochodem marki V. (...) . Zagrożenie bezpieczeństwa w ruchu drogowym nie musi być bezpośrednie ale musi być realne i konkretne . W każdym razie o realności i konkretności zagrożenia musi świadczyć jakieś zdarzenie , którym może być jak w tym przypadku zderzenie się pojazdu z innym pojazdem .

Zdaniem Sądu orzeczona wobec obwinionej kara grzywny w wysokości 200 zł jest odpowiednia do stopnia społecznego niebezpieczeństwa popełnionego czynu a także spełni swą funkcję w zakresie prewencji ogólnej jak i funkcję represyjno-wychowawczą.

O kosztach nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu obwinionemu orzeczono na podstawie§ 17 ust. 2 pkt 2 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 3.10. 2016r. „ w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez adwokata z urzędu” (Dz.U. z 2016r. , poz. 1714 ze zm.).

O kosztach postępowania orzeczono na podstawie art. 3 ust.1 ustawy z dnia 23.06.1973r. „o opłatach w sprawach karnych” (tekst jednolity: Dz.U. z 1983r. Nr 49, poz. 223 ze zm.) oraz art. 119 kpow w zw. z art. 624§ 1 kpk biorąc pod uwagę fakt , iż z uwagi na wysokość emerytury obwinionego uiszczenie przez niego w całości wydatków postępowania byłoby dla niego zbyt uciążliwe .