Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 20 sierpnia 2019 r.

Sąd Rejonowy dla m. st. Warszawy w Warszawie V Wydział Karny

w składzie:

Przewodniczący Sędzia Klaudia Miłek

Protokolant: Tomasz Janiak

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 13 sierpnia 2019 r. sprawy, przeciwko M. K. s. T. i D. ur. (...) w W.

obwinionego o to że:

1/ W dniu 1 czerwca 2018r. tj. po upływie siedmiu dni od daty otrzymania wezwania do wskazania użytkownika pojazdu wysłanego na adres zameldowania, będąc właścicielem pojazdu marki R. o numerze rejestracyjnym (...), wbrew obowiązkowi na żądanie Straży Miejskiej, nie wskazał komu powierzył pojazd do kierowania lub używania w dniu 2 maja 2018r. ok godz. 10.00.

2/ W dniu 1 czerwca 2018r. tj. po upływie siedmiu dni od daty otrzymania wezwania do wskazania użytkownika pojazdu wysłanego na adres zameldowania, będąc właścicielem pojazdu marki R. o numerze rejestracyjnym (...), wbrew obowiązkowi na żądanie Straży Miejskiej, nie wskazał komu powierzył pojazd do kierowania lub używania w dniu 7 maja 2018r. ok. godz. 19.40.

tj. za wykroczenie z art.96§3 KW w zw. z art. 78 ust. 4 Ustawy z dnia 20.06.97r. Prawo o ruchu drogowym Dz. U. nr 108 poz 908 z późn. zm.

orzeka

I.  Obwinionego M. K. uniewinnia od popełnienia zarzucanych mu czynów.

II.  Zasądza od (...) W. na rzecz Skarbu Państwa kwotę 100 ( sto) złotych tytułem kosztów postępowania.

Sygn. akt V W 1687/17

UZASADNIENIE

Na podstawie zgromadzonego i ujawnionego w toku rozprawy głównej materiału dowodowego Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 2 maja 2018 r. ok. godz. 10.00 przy ul. (...) w W., Straż Miejska zarejestrowała wykroczenie drogowe polegające na postoju na chodniku
z dala od krawędzi jezdni popełnione przez kierującego pojazdem marki R.
o numerze rejestracyjnym (...). Podobna sytuacja miała miejsce również w dniu 7 maja 2018 r. ok. godz. 19:40 w W. przy ul. (...) w W..

W związku z powyższym, Straż Miejska podjęła czynności wyjaśniające, które wykazały, iż właścicielami pojazdu są D. K. i M. K.. Straż Miejska wezwała właścicieli pojazdu za pośrednictwem poczty, do wskazania, komu powierzyli pojazd w oznaczonym czasie zaznaczając, że spoczywa na nich obowiązek wskazania, komu powierzyli pojazd do kierowania lub używania w oznaczonym czasie oraz że osobę, której powierzyli pojazd do kierowania lub używania w oznaczonym czasie należy wskazać poprzez wypełnienie i dostarczenie Straży Miejskiej części B załącznika w terminie 7 dni od otrzymania wezwania. Wezwania zostały odebrane dnia 23 maja 2018 r. przez dorosłego domownika – I. K..

D. K. w związku z powyższym wezwaniem, wypełniła przesłany przez Straż Miejską załącznik – część B i nadesłała go do Straży Miejskiej. W niniejszym załączniku właścicielka pojazdu wskazała M. K., jako właściciela pojazdu, którym zostało popełnione przedmiotowe wykroczenie. Ponadto, wraz z załącznikiem nadesłała także wyjaśnienie, zgodnie z którym na mocy aktu notarialnego od dnia 16 lutego 2018 r. nie jest już współwłaścicielem przedmiotowego pojazdu. Wskazała, iż jedynym właścicielem jest jej były mąż – M. K..

Do dnia 29 maja 2018 r. M. K. nie wskazał, komu powierzył pojazd do kierowania lub używania w dniach 2 maja 2018 r. i 7 maja 2018 r. Wobec powyższego, Straż Miejska skierowała do Sądu wniosek o ukaranie M. K. za wykroczenia z art. 96 § 3 kw w związku z art. 78 ust. 4 Ustawy z dnia 20.06.1997 r. Prawo o ruchu drogowym Dz. U. Nr 108 poz. 908 z późn. zm. Od wyroku nakazowego obwiniony wniósł sprzeciw, wnosząc o rozpoznanie sprawy na zasadach ogólnych.

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie:

1.  notatek urzędowych strażników Straży Miejskiej - k. 1, 11, 21

2.  dokumentacji zdjęciowej – k. 2, 12

3.  wezwań do wskazania użytkownika pojazdu - k. 3, 5, 9, 13, 15, 19

4.  zpo – k. 4, 6, 10, 14, 16, 20

5.  pism - k. 7, 17

6.  oświadczeń – k. 8, 18

7.  umowy kupna sprzedaży – k. 33, 36

Obwiniony M. K. w toku całego postępowania konsekwentnie nie przyznawał się do popełnienia zarzucanego mu czynu. Stanowisko wyrażone przez obwinionego w sprzeciwie od wyroku nakazowego opierało się na twierdzeniu, iż zarzuty wobec jego osoby są chybione. Obwiniony wskazał, iż od 1 maja 2018 r. nie jest już właścicielem przedmiotowego pojazdu. Wyjaśnił, iż w wyniku umowy sprzedaży, zbył pojazd W. P. i nie posiada wiedzy na temat tego kto faktycznie użytkował pojazd, od chwili jego wydania. Na potwierdzenie przytoczonych okoliczności, obwiniony nadesłał umowę sprzedaży samochodu z dnia 1 maja 2018 r.

Obwiniony stawił się na rozprawę podtrzymując złożone wcześniej wyjaśnienia. Potwierdził, że samochód marki R. od dnia 1 maja 2018 r. nie jest jego własnością i nie posiada wiedzy kto w dniach wskazanych we wniosku o ukaranie użytkował pojazd.

Sąd zważył, co następuje:

W ocenie Sądu, zgromadzony w sprawie materiał dowodowy nie dał podstaw do uznania obwinionego za winnego popełnienia wykroczenia z art. 96 § 3 k.w.

Ustalenia stanu faktycznego w przedmiotowej sprawie Sąd dokonał przede wszystkim w oparciu o znajdujące się w aktach sprawy dokumenty, których autentyczności nie kwestionowała żadna ze stron postępowania. Walor wiarygodności co do zasady Sąd nadał również wyjaśnieniom obwinionego, które korespondowały z pozostałymi dowodami zgromadzonymi w sprawie.

Zgodnie z art. 96 § 3 kw, karze grzywny podlega ten, kto wbrew obowiązkowi nie wskaże na żądanie uprawnionego organu, komu powierzył pojazd do kierowania lub używania w oznaczonym czasie. Wykroczenie określone w art. 96 § 3 kw ma na celu m.in. ustalenie kierującego pojazdem w razie popełnienia przestępstwa lub popełnienia wykroczenia z udziałem tego pojazdu. Przepis ten odnosi się wprost do obowiązku wynikającego z art. 78 ust. 4 ustawy Prawo o ruchu drogowym, zgodnie z którym właściciel lub posiadacz pojazdu jest obowiązany wskazać na żądanie uprawnionego organu, komu powierzył pojazd do kierowania lub używania w oznaczonym czasie, chyba że pojazd został użyty wbrew jego woli i wiedzy przez nieznaną osobę, czemu nie mógł zapobiec. Z akt sprawy wynika, iż pomimo skutecznego doręczenia wezwań, obwiniony M. K. w żaden sposób nie odniósł się do powyższych wezwań. Zeznając na rozprawie obwiniony wyjaśnił jednak, iż to jego syn odebrał dokumenty, których następnie mu nie przekazał. Ponadto, w sprzeciwie od wyroku nakazowego, M. K. wskazał iż potencjalną osobą mogącą kierować danym pojazdem mógł być W. P., któremu w dniu 1 maja 2018 r. obwiniony sprzedał przedmiotowy pojazd.

Wykroczenie stypizowane w art. 96 § 3 kw w związku z odesłaniem do art. 78 ust. 4 ustawy Prawo o ruchu drogowym ma charakter indywidualny. Przytoczony artykuł precyzyjnie i enumeratywnie wskazuje osoby, na które zgodnie z jego dyspozycją nałożony został obowiązek udzielenia informacji na wezwanie uprawnionego organu. Zgodnie z wyszczególnieniem, obowiązek taki ciąży jedynie na właścicielu lub posiadaczu pojazdu. Biorąc pod uwagę wyjaśnienia obwinionego, które Sąd obdarzył walorem wiarygodności, w dniach popełnienia wykroczenia nie był on już właścicielem przedmiotowego pojazdu. Skutkiem powyższego obwiniony nie może odpowiadać za zarzucane mu wykroczenie. Dyspozycja art. 78 ust. 4 ustawy Prawo o ruchu drogowym odnosi się jedynie do właścicieli i posiadaczy pojazdu, a nie na jego użytkowników, wobec czego ci ostatni nie powinni ponosić odpowiedzialności karnej wynikającej z danej normy prawnej, gdyż nie są jej adresatami.

Konsekwencją powyższego było wydanie wyroku uniewinniającego.

O kosztach orzeczono na podstawie art. 118 § 2 kpow.

Mając powyższe na względzie orzeczono jak w sentencji.