Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 27 sierpnia 2019 r.

Sąd Okręgowy w Bydgoszczy VI Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący Sędzia Ewa Milczarek

Protokolant – st. sekr. sądowy Sylwia Sawicka

po rozpoznaniu w dniu 27 sierpnia 2019 r. w Bydgoszczy

na rozprawie

odwołania: W. S.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału w B.

z dnia 30 kwietnia 2018 r., znak: (...)

w sprawie: W. S.

przeciwko: Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddziałowi w B.

o rentę z tytułu niezdolności do pracy

oddala odwołanie.

Na oryginale właściwy podpis.

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 16.03.2012 roku Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w B. odmówił przyznania ubezpieczonemu W. S. prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy, na podstawie przepisu art. 57 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 roku o emeryturach i rentach z FUS ( Dz. U. z 2009 roku nr 153, poz. 1227)

W uzasadnieniu decyzji organ rentowy wskazał, iż orzeczeniem Komisji Lekarskiej ZUS z dnia 15.03.2018 r. ubezpieczony został uznany za osobę zdolną do pracy zarobkowej.

Odwołanie od powyższej decyzji złożył ubezpieczony, który wniósł o przyznanie prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy.

W uzasadnieniu odwołania ubezpieczony wskazał, iż aktualny stan jego zdrowia nie pozwala na podjęcie pracy zarobkowej.

W odpowiedzi na odwołanie, organ rentowy wniósł o jego oddalenie, podtrzymując argumentację zawartą w zaskarżonej decyzji.

Sąd Okręgowy ustalił i zważył, co następuje:

Ubezpieczony W. S. z zawodu mechanik kierowca, wykonujący zatrudnienie jako mechanik, ślusarz, monter rowerów, pracownik drukarni, pracownik produkcji filtrów powietrza, w dniu 8.01.2018 roku złożył w pozwanym organie rentowym wniosek o przyznanie prawa do renty. Ubezpieczony w 2004 r. przebył zawał serca ściany przednio-bocznej. W maju 2014 r. ubezpieczony był hospitalizowany z powodu bólu stenokardialnego powysiłkowego, wykonano wówczas koronarografię, która wykazała 90% zwężenia tętnic i dokonano angioplastyki gałęzi przedniej zstępującej z implantacją stentu DES. Kontrolna koronarografia wykonana w lipcu 2017 r. wykazała tętnice wieńcowe bez istotnych zwężeń a ubezpieczony został zakwalifikowany do leczenia zachowawczego.

Organ rentowy poddał go badaniu przez lekarza orzecznika i komisję lekarską ZUS, które w wydanych orzeczeniach nie uznały ubezpieczonego za osobę niezdolną do wykonywania zatrudnienia. Ubezpieczony do dnia 28.01.2018 r. uprawniony był do zasiłku chorobowego, posiada lekki stopień niepełnosprawności.

Orzeczony do 2020 r.

-okoliczności bezsporne

W celu zweryfikowania orzeczeń wydanych przez lekarza orzecznika i komisję lekarską ZUS, Sąd powołał biegłych lekarzy sądowych z zakresu następujących specjalności: kardiologa, pulmnologa i specjalisty medycyny pracy.

Biegli lekarze sądowi w wydanej opinii w dniu 7.11.2018 roku rozpoznali u ubezpieczonego następujące schorzenia:

•

Przewlekłą chorobę niedokrwienną serca z przebytym w 2004r. zawałem serca leczonym pierwotną angiopalstyką wieńcową z implantacją stentu DES.

•

Niestabilną chorobę wieńcowa leczona angioplastyką gałęzi przedniej zstępującej z implantacją 1 stentu DES.

•

Nadciśnienie tętnicze kontrolowane.

•

Cukrzycę t.2 leczona dietą.

•

Otyłość, zespół metaboliczny.

•

Obturacyjny bezdech senny aktualnie w postaci umiarkowanej zaopatrzony w aparat cPAP.

Na podstawie przeprowadzonych badań sądowo-lekarskich i po analizie dokumentacji lekarskiej zawartej w aktach sprawy i ZUS oraz dostarczonej przez badanego biegli stwierdzili iż stan jego zdrowia nie upośledza sprawności organizmu w stopniu ograniczającym zdolność do pracy.

Biegli wskazali, że ubezpieczony od 2001r. leczony jest kardiologicznie z powodu nadciśnienia tętniczego i choroby niedokrwiennej serca.

W 2004r. ubezpieczony przebył zawał serca, leczony pierwotną angioplastyką wieńcową z implantacją stentu. Następnie ubezpieczony wrócił do pracy.

W 2014r. z powodu niestabilnej choroby wieńcowej zastosowano angioplastykę gałęzi przedniej zstępującej z implantacją stentu DES.

Kontrolna koronarografia wykonana w lipcu 2017r. wykazała tętnice wieńcowe ubezpieczonego bez istotnych zwężeń.

Ubezpieczony został zakwalifikowany do leczenia zachowawczego.

W badaniu Echo-serca przeprowadzonym dnia 23.03.2017r. - EF: 50-55% - emocja skurczowa lewej komory była w normie.

Biegli wskazali, że nadciśnienie tętnicze u ubezpieczonego jest kontrolowane farmakologicznie, a cukrzyca t.2 leczona dietą.

W odniesieniu do schorzenia - obturacyjnego bezdechu sennego biegli wskazali, że ubezpieczony zaopatrzony jest w aparat cPAP do wspomagania oddychania w czasie snu stałym dodatnim ciśnieniem w drogach oddechowych.

Zdaniem biegłych ubezpieczony jest zdolny do pracy zgodnej z poziomem posiadanych kwalifikacji z przeciw­wskazaniem do dźwigania powyżej lOkg i do pracy na stanowisku kierowcy. Konieczna redukcja wagi ciała.

Biegli podzielili więc orzeczenie Komisji Lekarskiej ZUS.

-dowód; opinia biegłych k. 21-22 akt sądowych

Po zapoznaniu się z wydaną przez biegłych opinią, ubezpieczony zgłosił zastrzeżenia do opinii i wskazał iż, stan jego zdrowia uniemożliwia podjęcie pracy oraz , że kardiolog który brał udział w wydaniu opinii jest jego lekarzem leczącym.

W opinii uzupełniającej biegły wyjaśnił, że w wykonanym badaniu lekarskim w dniu 7 listopada 2018 r w badaniu przedmiotowym poza otyłością (BMI=34) nie stwierdził istotnych odchyleń od stanu prawidłowego i nie występowały cechy niewydolności układu krążenia.

Analiza badań dodatkowych, w tym wykonanych ostatnio- echo serca ( z EF 50-55%- prawidłowa funkcja skurczowa lewej komory), koronarografii z dnia 31 lipca 2017r. (tętnice wieńcowe bez istotnych zwężeń- do leczenia zachowawczego) nie uzasadnia, zdaniem biegłych, obecnie orzeczenia długotrwałej niezdolności do pracy.

W odniesieniu do zarzutu iż biegły kardiolog był lekarzem leczącym ubezpieczonego biegły wyjaśnił, że ubezpieczony po przebytym zawale serca w 2004 r był skierowany do opieki w Poradni Kardiologicznej w T.. Korzystał również w tym czasie z jego porad jako kardiologa. W dniu 20 lipca 2017 r. po wykonaniu próby wysiłkowej ( wypadła dodatnio) biegły wydał ubezpieczonemu skierowanie na koronarografię . Badanie wykonano w dniu 31 lipca 2017 i tego wyniku koronarografii biegły nie omawiał z pacjentem, gdyż ostatnią wizytą była ta na której otrzymał skierowanie na koronarografię.

-dowód; opinia biegłego k. 38 akt sądowych

Ubezpieczony zgłosił ponownie zastrzeżenia do opinii biegłego i dlatego, biorąc pod uwagę fakt, ze biegły uczestniczył w procesie leczenia ubezpieczonego, Sąd powołał w sprawie II zespół biegłych w składzie kardiolog i specjalista medycyny pracy.

W swojej opinii z dnia 10.06.2019 r., po przeprowadzonym badaniu przedmiotowym sądowo- lekarskim i zapoznaniu się z dokumentacją znajdującą się w aktach sprawy i aktach ZUS biegli sądowi: kardiolog i lekarz medycyny pracy stwierdzili w rozpoznaniu;

1.  Wiodące schorzenie ubezpieczonego to stan po przebytym w 2004r zawale serca, leczonym PTCA LAI w 2004 i 2014r.

2.  Aktualne podstawowe badania układu krążenia wskazują, że nie występuje u ubezpieczonego niewydolność krążenia- EF= 50-55%. Badanie koronograficzne z 2017r. nie wykazuje również zwężenia tętnic wieńcowych

3.  Za podstawowe kwalifikacje w/w można uznać szeroko pojęte umiejętności w zawodzie mechanika, ślusarza i kierowcy.

We wnioskach opinii biegli stwierdzili, że dotychczasowe - zarówno podstawowe badania kliniczne kardiologiczne jak i badania przeprowadzone przez biegłych lekarzy sądowych nie stwierdzają aktualnie występowania niewydolności serca, związku z czym, w ocenie biegłych, nie ma podstaw do stwierdzenia by ubezpieczony w znacznym stopniu utracił zdolność do pracy zgodnie z posiadanymi kwalifikacjami . Zdaniem biegłych ubezpieczony może podjąć pracę na różnych stanowiskach z wyłączeniem dźwigania powyżej 10 kg i pracy na stanowisku kierowcy zawodowego.

Biegli kardiolog i lekarz medycyny pracy podzielili orzeczenia Komisji Lekarskiej ZUS z 15.03.2018 oraz I Zespołu biegłych.

-dowód; opinia biegłych k. 60-61 akt sądowych

Ubezpieczony ponownie zgłosił zastrzeżenia do opinii biegłych podnosząc fakt istnienia w jego organiźmie stentu, który, w jego ocenie, stwarza zagrożenie dla jego życia.

Zdaniem Sądu Okręgowego ubezpieczony nie zgłosił jednak do opinii biegłych zastrzeżeń o charakterze merytorycznym i w tej sytuacji Sąd podzielił opinie wydane przez dwa zespoły biegłych, które były zgodne co do braku trwałej niezdolności do pracy ubezpieczonego, uznał je za wyczerpujące, poddające wszechstronnej analizie stan zdrowia ubezpieczonego w odniesieniu do jego możliwości zawodowych.

Biegli opisali w opinii wszystkie schorzenia ubezpieczonego, dokonali oceny zebranej w sprawie dokumentacji lekarskiej a swoje orzeczenia wydali po zbadaniu ubezpieczonego, opisując starannie wyniki kolejnych badań, odnosząc się także do zgłoszonych przez ubezpieczonego zastrzeżeń. Ocena zdolności do pracy ubezpieczonego została dokonana przez biegłych w odniesieniu do posiadanych przez ubezpieczonego kwalifikacji zawodowych i wykazała, że mimo istnienia przeciwskazań do wykonywania pracy kierowcy oraz pracy wymagającej dźwigania powyżej 10kg, ubezpieczony może wykonywać pracę mechanika, ślusarza czy montera.

W tej sytuacji, skoro ubezpieczony nie zgłosił do opinii zastrzeżeń merytorycznych a jedynie powołał się na fakt wszczepienia stentu, co biegli uwzględnili we wnioskach opinii, wnioski zawarte w opiniach nie nasuwały wątpliwości, co do ich trafności i brak było podstaw do dalszego prowadzenia postępowania dowodowego. Biegli są bowiem doświadczonymi specjalistami z tych dziedzin medycyny, które odpowiadały schorzeniom ubezpieczonego. Zdaniem Sądu Okręgowego ubezpieczony subiektywnie ocenił stan swojego zdrowia, co jest zrozumiałe w niniejszym przypadku, lecz ta subiektywna ocena, wobec jednobrzmiących wniosków obu zespołów biegłych nie mogła doprowadzić do zmiany zaskarżonej decyzji w sposób skutkujący przyznaniem ubezpieczonemu prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy.

Zgodnie z art. 57 ust. 1 i 2 ustawy przytoczonej na wstępie – renta z tytułu niezdolności do pracy przysługuje ubezpieczonemu, który spełnia łącznie następujące warunki:

1)  jest niezdolny do pracy,

2)  ma wymagany okres składkowy i nieskładkowy,

3)  niezdolność do pracy powstała w okresach wskazanych w ustawie albo nie później niż w ciągu 18 miesięcy od ustania tych okresów.

Przepisu ust. 1 pkt 3 nie stosuje się do ubezpieczonego, który udowodnił okres składkowy i nieskładkowy wynoszący, co najmniej 20 lat dla kobiety lub 25 lat dla mężczyzny oraz jest całkowicie niezdolny do pracy. Przy czym w myśl art. 12 wspomnianej wyżej ustawy – niezdolną do pracy jest osoba, która całkowicie lub częściowo utraciła zdolność do pracy zarobkowej z powodu naruszenia sprawności organizmu i nie rokuje odzyskania zdolności do pracy po przekwalifikowaniu.

Skoro biegli obu zespołów zgodnie orzekli iż ubezpieczony nie jest, ani częściowo, ani całkowicie niezdolny do pracy zgodnej z kwalifikacjami Sąd Okręgowy uznał, że nie zostały spełnione w niniejszej sprawie przesłanki określone w cytowanych wyżej przepisach do przyznania ubezpieczonemu prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy.

W tej sytuacji Sąd, w oparciu o zgromadzony w sprawie materiał dowodowy, a w szczególności opinie dwóch zespołów biegłych sądowych uznał, że odwołanie ubezpieczonego nie zasługuje na uwzględnienie i na podstawie art. 477 ¹⁴ § 1 k.p.c. odwołanie oddalił odwołanie jako bezzasadne.

SSO Ewa Milczarek