Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE

Zaskarżonym wyrokiem z dnia 17 kwietnia 2013 roku Sąd Rejonowy dla Łodzi - Śródmieścia w Łodzi zasądził od pozwanego Towarzystwa (...) w W. na rzecz powoda L. L. kwotę 12.400 zł wraz z ustawowymi odsetkami od dnia 5 marca 2011 roku do dnia zapłaty; oddalił powództwo w pozostałej części; zasądził od pozwanego na rzecz powoda kwotę 1.766,34 zł tytułem zwrotu kosztów procesu oraz nakazał pobrać od stron na rzecz Skarbu Państwa - Sądu Rejonowego dla Łodzi - Śródmieścia w Łodzi nieuiszczone koszty sądowe.

W dniu 20 maja 2013 r. pełnomocnik strony pozwanej złożył apelację od powyższego wyroku wraz z wnioskiem o przywrócenie terminu do jej wniesienia.

Uzasadniając wniosek o przywrócenie terminu skarżący powołał się na fakt, że w sprawie ogłoszenie wyroku nie nastąpiło na ostatnim terminie rozprawy, lecz zostało odroczone na dzień 12 kwietnia 2013 r. W dniu 15 kwietnia 2013 r. pracownik sekretariatu kancelarii prawnej reprezentującej pozwanego zadzwonił do Sądu z pytaniem o treść wyroku i dowiedział się, że publikacja orzeczenia została odroczona bez terminu. Dlatego pełnomocnik oczekiwał na powiadomienie o nowym terminie ogłoszenia i uchybił terminowi do wniesienia apelacji, który rozpoczął bieg z chwilą ogłoszenia wyroku w dniu 17 kwietnia 2013 r. Jako dowody uprawdopodabniające swe twierdzenia pozwany wskazał kartę informacyjną z akt prowadzonych w kancelarii oraz zeznania pracownika kancelarii. Wskazał też, że w tych okolicznościach uchybienia terminowi nie można traktować jako zawinionego.

W wywiedzionej apelacji skarżący wskazał, że zaskarża wyrok w zakresie zasądzającym świadczenie na rzecz powoda i wnosi o oddalenie powództwa w tym zakresie.

Skarżący zarzucił wyrokowi naruszenie przepisów art. 353 k.c. i art. 807 k.c.. Podniósł, że poczynione przez Sąd Rejonowy ustalenia faktyczne nie uzasadniały uwzględnienia powództwa. Sprawca szkody zasiadł za kierownicą samochodu za zgodą powoda choć pozostawał w stanie nietrzeźwości wyrażającym się zawartością 1,05 mg na litr wydychanego powietrza. Zachowanie powoda cechowało się zatem rażącym niedbalstwem, co powinno wyłączyć odpowiedzialność ubezpieczyciela z tytułu ubezpieczenia auto-casco szkód, jakie wywołał sprawca szkody uderzając uprowadzonym powodowi pojazdem w słup.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

apelacja podlega odrzuceniu, gdyż wbrew stanowisku Sądu Rejonowego brak było podstaw do przywrócenia terminu do jej wniesienia.

Wywód przedstawiony we wniosku o przywrócenie terminu jest nielogiczny.

Wskazywana we wniosku o przywrócenie terminu wersja zdarzeń nie tylko jest sprzeczna z protokołem znajdującym się na k. 183 akt sprawy, z którego wynika, że w dniu 12 kwietnia 2013 r. Sąd Rejonowy odroczył ogłoszenie orzeczenia do dnia 17 kwietnia 2013 r. Bardziej jest istotne, że jest ona sprzeczna ze znanymi pełnomocnikowi przepisami procedury. Jest tak, gdyż w sytuacji, gdy zachodzą przeszkody dla ogłoszenia wyroku natychmiast po zamknięciu rozprawy, sąd orzekający może bądź to otworzyć zamkniętą rozprawę na nowo, bądź to, w granicach wynikających z art. 326 § 1 k.p.c., odroczyć ogłoszenie orzeczenia. Z art. 326 § 1 zd. 2 k.p.c. wprost wynika, że w postanowieniu o odroczeniu należy wyznaczyć termin ogłoszenia wyroku. Nie jest natomiast możliwe odroczenie ogłoszenia orzeczenia bez wskazania terminu. Pełnomocnik strony pozwanej jest profesjonalistą. Nadto odpowiada za działania swoich pracowników jak za własne. Dlatego, niezależnie od tego jaka była treść informacji podanej telefonicznie pracownikowi kancelarii przez pracownika Sądu, pełnomocnik nawet powziąwszy informację o odroczeniu ogłoszenia wyroku "bez terminu" winien był podjąć dodatkowe czynności zmierzające do ustalenia terminu ogłoszenia orzeczenia. Nie podjęcie tego rodzaju działań skutkowało uchybieniem terminowi do wniesienia apelacji, którego nie można jednak uznać za niezawinione.

Dlatego dokonane przez Sąd Rejonowy przywrócenie terminu należało uznać za wadliwe, zaś samą apelację odrzucić z mocy art. 373 k.p.c..

O kosztach postępowania apelacyjnego Sąd Okręgowy orzekł stosownie do wyrażonej w art. 98 § 1 k.p.c. zasady odpowiedzialności za wynik procesu. Wysokość zasądzonej kwoty została ustalona stosownie do § 6 pkt 5 i § 13 ust. 1 pkt 1 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu (Dz. U. 2013. 461).