Pełny tekst orzeczenia

POSTANOWIENIE

UZASADNIENIE

W dniu 30 września 2013 r. Prokurator Prokuratury Rejonowej dla Wrocławia – Śródmieścia w sprawie o sygn. akt 1 Ds. 543/10 wydał postanowienie w przedmiocie zażądania od A. Ł. – Syndyka Masy Upadłościowej firmy (...) sp. z o.o. wydania J. G. biegłej do sprawy z zakresu księgowości, wszelkiej dokumentacji księgowo-finansowej ww. firmy. Nadto zwolniono A. Ł. i innych kompetentnych pracowników od obowiązku zachowania tajemnicy służbowej w zakresie niezbędnym do przekazania stosownych informacji. Ponadto nakazano dołączenie ww. informacji do akt postępowania o sygn. 1 Ds. 543/10.

Na postanowienie to w ustawowym terminie zażalenie wniosła A. Ł., zarzucając mu błąd w ustaleniach faktycznych, przyjętych za jego podstawę, mogących mieć wpływ na jego treść, polegających na bezzasadnym przyjęciu, iż odmówiła udzielenia biegłej J. G. informacji i nie udostępniła jej dokumentacji (...) sp. z o.o. z/s we W., podczas gdy na bieżąco udzielała jej wszelkich niezbędnych informacji na temat ww. spółki w upadłości układowej, jej sytuacji finansowej i toczącego się postępowania upadłościowego oraz umożliwiła przejrzenie akt oraz zeskanowanie wszelkich dokumentów dotyczących tej spółki. Skarżąca zarzuciła nadto naruszenie przepisów prawa procesowego (a to: art. 180 § 1, art. 217 § 1 i § 2, art. 219 § 1 i § 2, art. 220 i art. 226 k.p.k. oraz przepisów ustawy z dnia 28 lutego 2003 r. Prawo upadłościowe i naprawcze (Dz.U. z 2012 r., poz. 1112 ze zm.) polegające na nie podaniu podstaw faktycznych stanowiących podstawę wydania skarżonego postanowienia i niewłaściwe sporządzenie uzasadnienia skarżącego postanowienia, uniemożliwiające odniesienie się do podstaw jego wydania; nie wskazanie konkretnej dokumentacji, która ma zostać wydana biegłej i za jaki okres oraz nie uwzględnienie faktu prowadzenia postępowania upadłościowego (...) sp. z o.o. w upadłości układowej, niezastosowanie przepisów prawa upadłościowego i naprawczego oraz uniemożliwienie prowadzenia postępowania upadłościowego ww. spółki.

Wskazując na powyższe, skarżąca wniosła o uchylenie zaskarżonego postanowienia.

Działając na zasadzie art. 465 § 2 k.p.k. i art. 329 § 1 k.p.k. Prokurator nie znalazł podstaw do uwzględnienia zażalenia ww. i przekazał je wraz z aktami Sądowi Rejonowemu dla Wrocławia-Śródmieścia, który postanowieniem z dnia 14.11.2013 r., sygn. akt II Kp 948/13 uznał się za niewłaściwy i sprawę przekazał Sądowi Okręgowemu we Wrocławiu.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Zażalenie A. Ł. nie zasługuje na uwzględnienie, albowiem w jego uzasadnieniu nie wskazano argumentów podważających zasadność wydanego przez prokuratora postanowienia w przedmiocie żądania wydania rzeczy i udostępnienia biegłej dokumentacji księgowo-finansowej firmy (...) sp. z o.o. we W..

Analiza niniejszej sprawy, a w szczególności uzasadnienia zaskarżonego postanowienia z dnia 30 września 2013 r., jednoznacznie wskazuje na słuszność rozstrzygnięcia prokuratora w tym zakresie.

W prowadzonym postępowaniu został powołany biegły sądowy z zakresu księgowości celem ustalenia okoliczności wymienionych w postanowieniu o powołaniu biegłego z dnia 9 maja 2011 r.

Zdaniem Sądu, postępowanie prowadzone przez prokuratora nie jest obarczone jakimikolwiek uchybieniami.

Przede wszystkim podkreślić należy, że powodem wydania zaskarżonego postanowienia nie była konstatacja, że A. Ł. – zarządca (...) sp. z o.o. odmówiła udzielania biegłemu z zakresu księgowości informacji oraz nie udostępniała mu dokumentacji księgowo-finansowej ww. spółki.

Należy mieć przy tym na uwadze, że zatrzymanie rzeczy jest czynnością procesową polegającą na przejęciu rzeczy przez organ procesowy od osoby, która ją posiada, w wyniku również dobrowolnego jej wydania, a dopiero w sytuacji braku chęci do dobrowolnego wydawania – ustawodawca przewiduje przymusowe jej odebranie.

Zatrzymanie dotyczy rzeczy mogących stanowić dowód w sprawie lub podlegających zajęciu w celu zabezpieczenia kary grzywny, przepadku przedmiotów, nawiązki lub obowiązku naprawienia szkody, a także roszczeń o naprawienie szkody. A zatem zatrzymanie rzeczy jest możliwe wówczas, gdy z okoliczności sprawy wynika, że może ona stanowić dowód w sprawie lub podlega zajęciu. Rzeczami mogącymi stanowić dowód w sprawie są te, które służyły lub były przeznaczone do popełnienia przestępstwa, zachowały na sobie ślady przestępstwa, pochodzą bezpośrednio lub pośrednio z przestępstwa, mogą służyć jako środek dowodowy do wykrycia sprawcy czynu lub ustalenia przyczyn i okoliczności przestępstwa (§ 173 Regulaminu wewnętrznego urzędowania powszechnych jednostek prokuratury – tekst jednolity Dz.U. 2014.144).

W ocenie Sądu, dokumentacja księgowo- (...) sp. z o.o. bezspornie stanowi środek dowodowy mogący służyć do ustalenia przyczyn i okoliczności popełnienia zarzucanego czynu. Jedynie analiza całokształtu dokumentacji księgowo-finansowej pozwoli na ustalenie okoliczności wymienionych w postanowieniu o powołaniu biegłego z dnia 9 maja 2011 r.

Natomiast, co do podnoszonej przez skarżącą konieczności pozostawania dokumentacji z okresu postępowania upadłościowego w dyspozycji zarządcy z uwagi na toczące się operacje handlowe, to zauważyć należy, że sposób wydania biegłemu dokumentacji księgowo-finansowej leży w gestii porozumienia pomiędzy dysponentem dokumentacji a biegłym. Wskazać należy, że udostępnienie takie może nastąpić bez uszczerbku dla aktualnych transakcji toczących się z udziałem spółki (...) sp. z o.o. w upadłości układowej. Tytułem przykładu - przekazanie tej dokumentacji może nastąpić partiami albo udostępnienie dokumentacji istotnej dla toczących się transakcji może nastąpić w miejscu wyznaczonym przez zarządcę.

Odnośnie natomiast zarzutu skarżącej, że skarżone postanowienie nie zawiera właściwie sporządzonego uzasadnienia, wskazać należy, że w doktrynie podkreśla się, iż żądanie prokuratora lub sądu kierowane bezpośrednio do osoby, w posiadaniu, której znajdują się rzeczy podlegające zatrzymaniu - nie wymaga nawet formy pisemnej i może być nawet odnotowane w protokole przesłuchania tej osoby. Jedynie gdy żądanie wysuwa organ nieprokuratorski (i niesądowy) - musi on dysponować postanowieniem sądu bądź prokuratora, które winien okazać tej osobie i tylko w wypadkach nie cierpiących zwłoki może żądanie takie wysunąć, dysponując pisemnym nakazem kierownika swojej jednostki lub bez niego, okazując swą legitymację służbową (art. 217 § 5 k.p.k. w zw. z art. 220 § 3 k.p.k.).

Z tych też przyczyn, mając na względzie prawidłowość wydanego przez prokuratora orzeczenia, Sąd uznał, że brak jest podstaw do uwzględnienia zażalenia, w związku, z czym zaskarżone postanowienie jako oczywiście słuszne należało utrzymać w mocy, wobec czego orzeczono jak na wstępie.