Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 20 maja 2020 r.

Sąd Okręgowy w Piotrkowie Trybunalskim V Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w następującym składzie:

Przewodniczący: SSO Urszula Sipińska-Sęk

Protokolant: st. sekr. sądowy Zofia Aleksandrowicz

po rozpoznaniu w dniu 20 maja 2020 r. w Piotrkowie Trybunalskim

na posiedzeniu niejawnym

sprawy z wniosku J. N.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T.

o wycofanie wniosku o emeryturę

na skutek odwołania J. N.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T.

z dnia 10 grudnia 2019 r.

oddala odwołanie;

Sygn. akt VU 92/20

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 10 grudnia 2019 roku, znak (...), Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T. odmówił wnioskodawcy J. N. wycofania wniosku o emeryturę i umorzył postępowanie. Organ rentowy wskazał, że wniosek o emeryturę może być wycofany, jednakże nie później niż do dnia uprawomocnienia się decyzji, a ubezpieczony cofnął wniosek o emeryturę w dniu (...) roku tj. po uprawomocnieniu się decyzji o przyznaniu emerytury.

Wnioskodawca odwołał się od tej decyzji w dniu 10 stycznia 2020 roku.
W uzasadnieniu wskazał, że decyzją z dnia (...) roku ZUS przyznał mu emeryturę w kwocie zaliczkowej, jednak na mocy tej decyzji nigdy nie otrzymał wypłaty świadczenia, bowiem dotyczyła ona jedynie wysokości emerytury. Skarżący wniósł o wycofanie decyzji z dnia (...) roku, ponieważ uniemożliwia mu ona uzyskanie rekompensaty z tytułu pracy w warunkach szczególnych.

Organ rentowy w odpowiedzi na odwołanie wniósł o jego oddalenie. Wskazał, że zgodnie z wnioskiem ubezpieczonego z dnia 30 września 2015 roku została wydana decyzja z dnia (...) roku, którą przyznano mu prawo do wcześniejszej emerytury, jednak z uwagi na kontynuowanie zatrudnienia przez wnioskodawcę wypłata świadczenia ustalona w kwocie zaliczkowej została zawieszona. W dniu 28 lipca 2016 roku wnioskodawca złożył wniosek o podjęcie zawieszonej emerytury i ZUS decyzją z dnia 14 września 2016 roku podjął wypłatę emerytury od dnia (...).

Sąd Okręgowy ustalił następujący stan faktyczny:

J. N. urodził się w dniu (...). W dniu 30 września 2015 roku złożył wniosek o emeryturę.

(dowód: wniosek, k. 1-4 akt ZUS)

Decyzją z dnia (...) roku Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T. przyznał J. N. od dnia (...) emeryturę i ustalił jej wysokość w kwocie zaliczkowej. Wypłata emerytury została zawieszona z uwagi na kontynuowanie przez wnioskodawcę zatrudnienia. Decyzja została wysłana wnioskodawcy zwykłym listem 11 grudnia 2015 roku.

(dowód: decyzja z 9.12.2015 roku, k.11 akt ZUS)

Wnioskodawca w dniu 28 lipca 2016 roku złożył do ZUS wniosek o doliczenie stażu pracy i podjęcie wypłaty świadczenia.

(dowód: wniosek, k. 56 akt ZUS)

Decyzją z dnia 14 września 2016 roku Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T.ustalił wysokość emerytury wnioskodawcy na podstawie art. 26 ustawy o emeryturach i rentach z FUS na kwotę 6260,92 zł. i podjął jej wypłatę od dnia (...), tj. od miesiąca, w którym zgłoszono wniosek.

(dowód: decyzja z 14.09.2016 roku, k. 64-66 akt ZUS)

Ubezpieczony w dniu 28 lipca 2016 roku włożył wniosek o przyznanie prawa do emerytury z powszechnego wieku emerytalnego.

(dowód: wniosek, k. 1-4 akt ZUS II)

Decyzją z dnia 22 września 2016 roku Zakład Ubezpieczeń Społecznych przyznał wnioskodawcy od dnia (...) emeryturę oraz zaliczkę na poczet przysługującej emerytury na podstawie art. 26 ustawy w kwocie (...) (...). Emerytura z powszechnego wieku okazała się świadczeniem mniej korzystnym, więc jej wypłata została zawieszona.

(dowód: decyzja z 22.09.2016 roku, k.910 akt ZUS II)

Wnioskodawca w dniu (...) roku złożył wniosek o wycofanie wniosku w sprawie przyznania emerytury, który złożył w dniu 30 września 2015 roku.

(dowód: wniosek, k. 85 akt ZUS)

Sąd Okręgowy zważył co następuje:

Odwołania nie zasługuje na uwzględnienie.

Na wstępie należy zważyć, że zgodnie z art. 148 ¹ § 1 Kodeksu postępowania cywilnego (Dz. U. z 2019 r. poz. 55 z późn. zm.) sąd może rozpoznać sprawę na posiedzeniu niejawnym, gdy pozwany uznał powództwo lub gdy po złożeniu przez strony pism procesowych i dokumentów, w tym również po wniesieniu zarzutów lub sprzeciwu od nakazu zapłaty albo sprzeciwu od wyroku zaocznego, sąd uzna - mając na względzie całokształt przytoczonych twierdzeń i zgłoszonych wniosków dowodowych - że przeprowadzenie rozprawy nie jest konieczne. Analizując treść złożonych przez strony i zgromadzonych w aktach ZUS dokumentów, Sąd uznał, że ostatecznie okoliczności faktyczne nie były w sprawie sporne.

Z tego też względu, Sąd na podstawie art. 148 ¹ § 1 k.p.c. uznał, że przeprowadzenie rozprawy nie jest konieczne, co w konsekwencji pozwoliło na rozpoznanie sprawy na posiedzeniu niejawnym.

W przedmiotowej sprawie wnioskodawca cofnął wniosek
o emeryturę złożony w dniu 30 września 2015 roku, w rozpoznaniu którego ZUS decyzją z dnia (...) roku przyznał mu prawo do wcześniejszej emerytury od dnia (...) w kwocie zaliczkowej. Wypłata świadczenia została zawieszona z uwagi na kontynuowanie zatrudnienia przez wnioskodawcę, Podjęcie wypłaty zawieszonej emerytury nastąpiło w uwzględnieniu wniosku ubezpieczonego decyzją z dnia 14 września 2016 roku od dnia (...).

Stosownie do treści art. 116 ust. 2 ustawy o emeryturach i rentach z FUS wniosek o emeryturę lub rentę może być wycofany, jednakże nie później niż do dnia uprawomocnienia się decyzji. W razie wycofania wniosku postępowanie w sprawie świadczeń podlega umorzeniu.

Zgodnie z treścią art. 477 ⁹ § 1 KPC odwołania od decyzji organów rentowych lub orzeczeń wojewódzkich zespołów do spraw orzekania
o niepełnosprawności wnosi się na piśmie do organu lub zespołu, który wydał decyzję lub orzeczenie, lub do protokołu sporządzonego przez ten organ lub zespół, w terminie miesiąca od dnia doręczenia decyzji lub orzeczenia.

W niniejszej sprawie wnioskodawca nie wniósł odwołania od decyzji z dnia (...) roku, mocą której ZUS przyznał mu emeryturę od dnia (...). Tym samym decyzja z upływem 30 dni od jej doręczenia stała się ostateczna. Zważywszy, że decyzja ta została wysłana skarżącemu 11 grudnia 2015 roku z pewnością stała się ostateczna najpóźniej z końcem stycznia 2016 roku. Wnioskodawca nie negował faktu doręczenia mu decyzji z (...) roku. Wnioskodawca wychodzi z błędnego założenia, że skoro decyzja z (...) roku była decyzją zaliczkową, to nie mogła się ona stać decyzją ostateczną. Decyzja z (...) roku była decyzją zaliczkową wyłącznie co do wysokości świadczenia, ale nie co do nabycia prawa do emerytury. Wnioskodawca nabył prawo do emerytury od (...) na podstawie decyzji z (...) roku z chwilą, gdy ta decyzja stała się ostateczna, na skutek upływu terminu do jej zaskarżenia. Decyzji o przyznaniu emerytury ubezpieczony nie zaskarżył, co spowodowało jej uprawomocnienie się. Skoro zatem decyzja o przyznaniu ubezpieczonemu prawa do emerytury uprawomocniła się najpóźniej z końcem stycznia 2016 roku, to oświadczenie ubezpieczonego o cofnięciu wniosku o emeryturę złożone w dniu (...) roku, a zatem po uprawomocnieniu decyzji o przyznaniu emerytury nie mogło wywołać skutków prawnych w świetle art. 116 ust 2 ustawy o emeryturach i rentach z FUS.

Na marginesie należy dodać, że także decyzja dotycząca ustalenia ostatecznej wysokości emerytury wnioskodawcy z 14 września 2016 roku jest decyzją prawomocną, co najmniej od końca października 2016 roku. Wnioskodawca od dnia (...) do chwili obecnej pobiera emeryturę wcześniejszą, a nie w powszechnym wieku emerytalnym, gdyż jest ona świadczeniem korzystniejszym.

Dodatkowo należy podnieść, że ubezpieczony miał możliwość zapoznania się z formularzem, jaki należy wypełnić składając wniosek o emeryturę. Formularze są jednoznaczne i czytelne. We wniosku o emeryturę z 30 września 2015 roku wnioskodawca wnosił o przyznanie emerytury, a nie emerytury z rekompensatą, wybrał zatem jedną z opcji zakreślonych w formularzu. Ubezpieczony winien we własnym zakresie zapoznać się z informacjami zawartymi we formularzu, a więc także zapoznać się z konsekwencjami, jakie wiążą się ze złożeniem wniosku o przyznanie emerytury.

Mając na uwadze powyższe okoliczności należy uznać, że ZUS wydał prawidłową decyzję, a odwołanie wnioskodawcy jako bezzasadne podlega oddaleniu na podstawie art. 477 ¹⁴ § 1 k.p.c.