Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt II S 241/16

POSTANOWIENIE

Dnia 13 października 2016 roku

Sąd Okręgowy w Krakowie, Wydział II Cywilny – Odwoławczy w następującym składzie:

Przewodniczący: SSO Anna Nowak (sprawozdawca)

Sędziowie: SO Katarzyna Serafin – Tabor

SO Joanna Czernecka

po rozpoznaniu w dniu 13 października 2016 roku w Krakowie

na posiedzeniu niejawnym

sprawy ze skargi S. P. na przewlekłość postępowania w sprawie toczącej się przed Sądem Rejonowym dla Krakowa – Śródmieścia w Krakowie, o sygn. akt I Ns 784/01/S

postanawia:

1. stwierdzić, że w sprawie prowadzonej przez Sąd Rejonowy dla Krakowa- Śródmieścia w Krakowie o sygn. akt I Ns 784/01/S nastąpiła przewlekłość postępowania;

2. przyznać od Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego dla Krakowa- Śródmieścia w Krakowie na rzecz skarżącego S. P. kwotę 4 000 (cztery tysiące) złotych;

3. nakazać Sądowi Rejonowemu dla Krakowa – Śródmieścia w Krakowie doręczenie pełnomocnikom stronom i stronom działającym bez pełnomocnika sprawozdania końcowego zarządcy M. K. z dnia 14 czerwca 2010 roku (k. 1862 i nast. akt);

3. oddalić skargę w pozostałej części;

4. nakazać Skarbowi Państwa – Sądowi Rejonowemu dla Krakowa- Śródmieścia w Krakowie zwrot skarżącemu kwoty 100 (sto) złotych wobec uwzględnienia skargi.

SSO Katarzyna Serafin – Tabor

SSO Anna Nowak

SSO Joanna Czernecka

UZASADNIENIE

Skarżący w dniu 24 sierpnia 2016 roku wniósł skargę o stwierdzenie przewlekłości postępowania w sprawie „złożenia i rozpoznania ostatecznego sprawozdania z pełnionej funkcji przez zarządcę M. K., toczącej się przed Sądem Rejonowym dla Krakowa – Śródmieścia w Krakowie, sygn. akt I Ns 784/01/S”.

Wskazać należy, że skarżący wyraźnie zakreślił fragment postepowania, którego dotyczy. Sprawozdanie końcowe zarządcy M. K. zostało złożone w dniu 14 czerwca 2010 roku na karcie 1862 i nast. (tom IX). Sprawozdaniu temu do dnia dzisiejszego nie nadano żadnego biegu.

Zgodnie z art. 2 ust. 2 ustawy z dnia 17 czerwca 2004 roku o skardze na naruszenie prawa strony do rozpoznania sprawy w postępowaniu przygotowawczym prowadzonym lub nadzorowanym przez prokuratora i w postępowaniu sądowym bez nieuzasadnionej zwłoki
(Dz. U., Nr 179, poz. 1843 ze zm.) strona może wnieść skargę o stwierdzenie, że w postępowaniu, którego skarga dotyczy, nastąpiło naruszenie jej prawa do rozpoznania sprawy bez nieuzasadnionej zwłoki, jeżeli postępowanie w sprawie trwa dłużej, niż to konieczne dla wyjaśnienia tych okoliczności faktycznych i prawnych, które są istotne dla rozstrzygnięcia sprawy, albo dłużej niż to konieczne do załatwienia sprawy egzekucyjnej lub innej dotyczącej wykonania orzeczenia sądowego (przewlekłość postępowania). Treść tego przepisu wskazuje, że przewlekłość postępowania ma miejsce wówczas, gdy trwa ono ponad konieczność niezbędną do wyjaśnienia istotnych dla końcowego rozstrzygnięcia okoliczności faktycznych i prawnych, pozostających w związku przyczynowym z działaniem lub bezczynnością sądu. Dla stwierdzenia, czy w sprawie doszło do przewlekłości postępowania, należy w szczególności ocenić terminowość i prawidłowość czynności podjętych przez sąd w celu wydania w sprawie orzeczenia. Czynności procesowe powinny zabierać odpowiednią ilość czasu, a zatem być podejmowane bez zbędnej zwłoki, która wskazywałaby na bezczynność sądu lub bezproduktywność podejmowanych działań. W myśl natomiast art. 1 ust. 1 wskazanej ustawy do nieuzasadnionej zwłoki w rozpoznaniu sprawy może dojść zarówno wskutek bezczynności (zaniechania), jak i wskutek działania sądu. Odpowiada temu nakaz rozważenia przy rozpoznawaniu skargi nie tylko terminowości podjętych przez sąd czynności, ale także ich prawidłowości. W konsekwencji o przewlekłości postępowania można mówić zarówno wtedy, gdy sąd nie podejmuje żadnych czynności, jak i wtedy, gdy je podejmuje, ale są one nieprawidłowe i w ich następstwie dochodzi do zwłoki w rozpatrzeniu sprawy. Przez przewlekłość postępowania rozumie się nieuzasadnione żadną z okoliczności wymienionych w art. 2 ust. 2 ustawy długotrwałe zaniechanie przez sąd czynności lub podejmowanie czynności nieefektywnych bądź pozornych (por. postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 16 czerwca 2011 roku, III SPP 14/11, niepubl. SIP LEX nr 1095951).

W niniejszej sprawie doszło do przewlekłości postępowania albowiem Sąd nie nadał przez okres 6 lat biegu sprawozdaniu zarządcy.

Brak jest podstaw do odrzucenia skargi albowiem postepowanie w sprawie o zatwierdzenie sprawozdania nie jest postepowaniem incydentalnym skoro na postanowienie w tym przedmiocie przysługuje apelacja.

Sąd Okręgowy uwzględnił żądanie wydania odpowiednich zaleceń w trybie art. 12 ust. 3 ustawy, z uwagi na fakt, iż do dnia dzisiejszego nie doręczono stronom sprawozdania z czerwca 2010 roku.

Uznając skargę za uzasadnioną, Sąd Okręgowy na podstawie art. 12 ust. 4 ustawy zasądził na rzecz skarżącego kwotę w wysokości 4.000 zł. Kwota ta odpowiada wadze dostrzeżonych w toku postępowania uchybień i zaniedbań, czasowi ich trwania oraz charakterowi sprawy. Zasądzona kwota jest odpowiednia i wystarczająca do zrekompensowania szkody powstałej wskutek zaistniałej w sprawie przewlekłości postępowania. W ocenie Sądu Okręgowego, w świetle okoliczności sprawy, żądana w skardze kwota 5.000 zł byłaby wygórowana i jako taka stanowiła źródło nieuzasadnionego wzbogacenia skarżącego. Ponadto sam skarżący nigdy przez okres 6 lat nie zwracał uwagi Sądu na to uchybienie.

O obowiązku zwrotu uiszczonej opłaty od skargi Sąd Okręgowy orzekł na podstawie art. 17 ust. 3 ustawy.

SSO Katarzyna Serafin – Tabor SSO Anna Nowak SSO Joanna Czernecka