Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 3 kwietnia 2014 r.

Sąd Okręgowy w Suwałkach w II Wydziale Karnym w składzie:

przy udziale Prokuratora Prokuratury Okręgowej Marcina Milewskiego

po rozpoznaniu w dniu 3 kwietnia 2014r.

sprawy

P. T.

oskarżonego z art.190§1 kk w zw. z art.12 kk, art.157§2 kk, art.217§1 kk

na skutek apelacji, wniesionej przez Prokuratora Prokuratury Rejonowej w Ełku

od wyroku Sądu Rejonowego w Ełku

z dnia 20/11/2013r. sygn. akt II. K. 383/13

Zaskarżony wyrok uchyla i sprawę przekazuje do ponownego rozpoznania Sądowi Rejonowemu w Ełku.

Sygn. akt II.Ka.67/14

UZASADNIENIE

P. T. został oskarżony o to, że:

I.  w okresie od sierpnia 2011r. do dnia 04 lutego 2012r. w E. przy ul. (...) oraz przy ul. (...) działając w krótkich odstępach czasu w wykonaniu z góry powziętego zamiaru groził A. J. pobiciem oraz pozbawieniem życia, co wzbudziło w zagrożonej uzasadnioną obawę, że będą spełnione,

tj. czyn z art. 190 § 1 kk w zw. z art. 12 kk

II.  w dniu 04 lutego 2012r. w E. przy ul. (...) w mieszkaniu nr (...) naruszył czynności narządu ciała A. J. w ten sposób, że rękoma dusił ją za szyję, ciągał za włosy, dwukrotnie szklanką uderzył po głowie, w skutek czego spowodował obrażenia ciała w postaci ogólnego potłuczenia skutkującego rozstrojem zdrowia poniżej dni siedmiu, czym działał na jej szkodę,

tj. czyn z art. 157 § 2 kk

III.  w miejscu i czasie jak w pkt. II naruszył nietykalność cielesną syna M. T. lat 5, w ten sposób, że ścisnął ręką za twarz, odepchnął i rzucił go na podłogę mieszkania, czym działał na jego szkodę,

tj. czyn z art. 217 § 1 kk

Wyrokiem z dnia 20.11.2013r. sygn. akt IIK 387/13 Sąd Rejonowy w II Wydziale Karnym w E.:

I.  ustalając, iż oskarżony P. T. dopuścił się zarzucanych mu czynów w pkt I, II i III, przyjmując, iż czyn z pkt I wyczerpuje znamiona przestępstwa określonego w art. 190 § 1 kk w zw. z art. 12 kk , czyn z pkt II wyczerpuje znamiona przestępstwa określonego w art. 157 § 2 kk, a czyn z pkt III wyczerpuje znamiona przestępstwa określonego w art. 217 § 1 kk , na podstawie art. 66 § 1 i 2 kk w zw. z art. 67 § 1 kk postępowanie karne wobec niego warunkowo umarzył na okres próby 2 ( dwóch ) lat;

II.  zwolnił oskarżonego od ponoszenia opłaty i pozostałych kosztów sądowych w sprawie, obciążając nimi Skarb Państwa.

Apelację od powyższego wyroku wniósł Prokurator Rejonowy w Ełku.

Skarżąc wyrok w całości na niekorzyść oskarżonego P. T. zarzucił:

a/ błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia i mający wpływ na jego treść, polegający na uznaniu, iż wina i społeczna szkodliwość czynu przypisanego oskarżonemu P. T. nie jest znaczna, co w konsekwencji doprowadziło do niesłusznego warunkowego umorzenia prowadzonego przeciwko niemu postępowania karnego,

b/ obrazę prawa materialnego art. 66§1kk poprzez jego zastosowanie wobec oskarżonego, który w momencie wydawania wyroku był prawomocnie skazany za przestępstwo umyślne.

Podnosząc powyższe wniósł o uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy Sądowi I instancji do ponownego rozpoznania.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Apelacja prokuratora jest oczywiście zasadna i zawarty w niej wniosek o uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy Sądowi Rejonowemu w Ełku do ponownego rozpoznania zasługuje w całej rozciągłości na uwzględnienie.

Bezsprzecznie bowiem zaskarżony wyrok zapadł z rażącym naruszeniem prawa karnego materialnego, wskazanego w zarzucie drugim apelacji.

Jedną z przesłanek warunkujących zastosowanie instytucji o jakiej mowa w art.66§1kk jest uprzednia niekaralność sprawcy czynu za przestępstwo umyślne.

Tymczasem P. T. wyrokiem Sądu Rejonowego w Ełku z dnia 14.10.2013r., sygn. akt IIK 770/13, który uprawomocnił się 22.10.2013r., został skazany za popełnienie przestępstwa z art. 291§1kk – a więc przestępstwa umyślnego, na karę 6 miesięcy pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania na okres 3 lat (k.406).

Bez znaczenia w tej sytuacji jest to, że z akt sprawy wynikało, iż P. T. nie figuruje w Kartotece Karnej Krajowego Rejestru Karnego (k.360), albowiem warunek wcześniejszej niekaralności za przestępstwo umyślne należy do stanu obiektywnego i stan wiedzy sądu rozpoznającego sprawę w tym zakresie nie ma znaczenia.

Z uwagi na powyższe rażące uchybienie i jego wpływ na treść wyroku, Sąd Okręgowy nie widzi podstaw do rozważania zasadności pierwszego zarzutu prokuratora odnośnie stopnia winy i społecznej szkodliwości czynu przypisanego oskarżonemu. Nieznaczna wina i nieznaczna społeczna szkodliwość czynu jest jedną z przesłanek warunkowego umorzenia postępowania, a którego jak z powyższego wynika w niniejszej sprawie być nie może.

Rozważając powyższe zaskarżony wyrok Sąd Okręgowy uchylił i sprawę przekazał Sądowi Rejonowemu w Ełku do ponownego rozpoznania.

Rozpoznając sprawę ponownie Sąd ten nie może pominąć zaleceń sądu odwoławczego zawartych w uzasadnieniu wyroku z dnia 11.04.2013r. sygn. akt IIKa100/13 (k.304-310).