Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 28 października 2020 roku

Sąd Rejonowy w Człuchowie I Wydział Cywilny w składzie:

po rozpoznaniu w dniu 28 października 2020 roku w Człuchowie

na rozprawie

sprawy z powództwa (...) Banku (...) Spółki Akcyjnej z siedzibą w W.

przeciwko A. M.

o zapłatę

1.  zasądza od pozwanej A. M. na rzecz powoda (...) Banku (...) Spółki Akcyjnej z siedzibą w W. kwotę 19.434,37zł (dziewiętnaście tysięcy czterysta trzydzieści cztery złote trzydzieści siedem groszy) wraz z odsetkami umownymi w wysokości odsetek maksymalnych za opóźnienie liczonymi od kwoty 18.508,44zł (osiemnaście tysięcy pięćset osiem złotych czterdzieści cztery grosze) od dnia 21 listopada 2019 roku do dnia 28 października 2020 roku,

2.  należność zasądzoną w punkcie 1 (pierwszym) wyroku wraz z odsetkami, tj. kwotę 21.583,17zł (dwadzieścia jeden tysięcy pięćset osiemdziesiąt trzy złote siedemnaście groszy) rozkłada na 72 miesięczne raty, pierwszych 12 rat w wysokości 100zł (sto złotych) każda rata, kolejnych 12 rat w wysokości 200zł (dwieście złotych) każda rata, kolejnych 12 rat w wysokości 300zł (trzysta złotych) każda rat, kolejnych 35 rat w wysokości 400zł (czterysta złotych) każda rata i ostatnia 72 rata w wysokości 383,17zł (trzysta osiemdziesiąt trzy złote siedemnaście groszy) płatnych do 15-tego dnia każdego miesiąca, poczynając od miesiąca następnego od tego, w którym niniejszy wyrok się uprawomocni, z tym że opóźnienie w zapłacie którejkolwiek z rat spowoduje wymagalność całego nieuiszczonego roszczenia wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie liczonymi od niezapłaconej części zobowiązania stanowiącego należność główną,

3.  w pozostałym zakresie powództwo oddala;

4.  nie obciąża pozwanej A. M. kosztami procesu.

Pobrano opłatę kancelaryjną

w kwocie zł – w znakach

opłaty sądowej naklejonych

na wniosku.

Sygn. akt I C 287/20 upr.

UZASADNIENIE

Powód (...) Bank (...) Spółka Akcyjna z siedzibą w W. wniósł w elektronicznym postępowaniu upominawczym, przeciwko A. M. pozew o zapłatę kwoty 19.434,37 złotych wraz z odsetkami umownymi w wysokości odsetek maksymalnych za opóźnienie od kwoty 18.508,44 zł. od dnia 21 listopada 2019 r. do dnia zapłaty.

W uzasadnieniu pozwu wskazano, iż w dniu 8 stycznia 2018 roku pozwana zawarła z powodem umowę nr (...). Na podstawie Ksiąg Rachunkowych powoda stwierdzono, że na dzień 20 listopada 2019 r. figuruje w nich wymagalna i niespłacona wierzytelność banku przysługująca od poznanej, wynikająca z czynności bankowej objętej umowa z dnia 8 stycznia 2018 r., na którą składa się należność główna 18.508,44 zł. oraz należność z tytułu odsetek naliczonych do dnia 20 listopada 2019 r. w wysokości 925,93 zł. Powód podkreślił, że skierował do pozwanej wezwanie do zapłaty, zaproponował możliwość zawarcia ugody w przypadku braku możliwości spłaty, jednakże pomimo wezwania pozwana nie uregulowała należności ani nie zawarła z powodem ugody co do spłaty swoich wierzytelności.

W dniu 2 stycznia 2020 r. w sprawie o sygn. akt VI Nc-e 2250265/19 Referendarz Sądowy w Sądzie Rejonowym Lublin – Zachód w Lublinie VI Wydział Cywilny wydał nakaz zapłaty w którym uwzględnił powództwo w całości.

Pozwana A. M. wniosła sprzeciw od ww. nakazu zapłaty i wniosła o oddalenie powództwa w całości. Pozwana wyjaśniała w sprzeciwie, że do niedawna była w stanie spłacać raty kredytu, jednakże jej sytuacja życiowa drastycznie się zmieniła. Podkreślała, ze ma wiele zadłużeń, które stara się spłacać, jednak nie ma możliwości finansowych aby wpłacać raty w wysokości, które zostały ustalone podczas zawarcia umowy. Zaznaczyła, ze nie ma rodziny, która pomogłaby jej finansowo. Zaznaczyła, ze chciałaby uregulować u powoda swoje zobowiązanie, ale na dzień dzisiejszy jest w stanie spłacać zobowiązanie po 100 zł. miesięcznie bez obciążania jej dodatkowymi kosztami, takimi jak odsetki. Podkreślała, ze pismem z dnia 18 września 2019 r. wnioskowała u powoda w sprawie zawarcia ugody, jednak

do dnia dzisiejszego nie otrzymała odpowiedzi w sprawie. Podkreślała również, że telefonicznie kontaktowała się z powodem w celu ugodowego rozwiązania sporu.

W dniu 5 lutego 2020 r. w sprawie o sygn. akt VI Nc-e 2250265/19 Referendarz Sądowy w Sądzie Rejonowym Lublin – Zachód w Lublinie VI Wydział Cywilny przekazał rozpoznanie niniejszej sprawy Sądowi Rejonowemu w Człuchowie.

Pozwana A. M. na rozprawie w dniu 28 października 2020 r. przyznała, ze pozew jest zasadny, że nie zapłaciła należności dochodzonych przez powoda. Przyznała, ze zaciągnęła przedmiotową pożyczkę i jej nie spłaciła, ponieważ ma dużo innych zobowiązań. Podkreślała, ze chciałaby spłacać należność tylko w ratach, a ma możliwość spłaty po 100 zł miesięcznie. Wyjaśniła, ze aktualnie pracuje w bursie szkolnej i ma dochód 1.960zł na rękę, nie ma nikogo na utrzymaniu, mieszka z mamą w mieszkaniu socjalnym, z którą prowadzi wspólne gospodarstwo domowe. Za mieszkanie płacą 200zł, do tego opał, prąd na kartę. Mama pozwanej otrzymuje emeryturę w wysokości 2.000zł, ale 1.000zł bank zabiera jej na pożyczkę. Pozwana wyjaśniła także, że ma umowę o pracę na stałe, ale miesięcznie na życie potrzebuje około 400zł., ponadto ma 3 zajęcia komornicze, które dotyczą zadłużenia w kwocie: 4.000zł, 18.900zł i ponad 4.000zł. Przyznała, że ma jeszcze zadłużenie w firmie U., której spłaca po 300zł miesięcznie, a w P. (...) po 100zł miesięcznie, ponadto w innym banku ma zasądzoną przez tutejszy Sąd przez 2 lata ratę po 150zł na rzecz innego banku. Podkreślała, ze mama jak może to jej pomaga.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Pozwana A. M. zawarła w dniu 8 stycznia 2018 r. umowę pożyczki nr (...) w wysokości 19085,36 zł. Pozwana zobowiązała się spłacić pożyczkę wraz z odsetkami w 96 równych ratach kapitałowo-odsetkowych, płatnych w okresach miesięcznych do dnia 2 –go każdego miesiąca.

bezsporne, ponadto dowód: umowa k. 17

Pozwana pomimo swojego zobowiązania wobec powoda, wynikającego z umowy, nie regulowała rat pożyczki w ustalonych terminach.

bezsporne,

Pozwana A. M. pracuje w bursie szkolnej, ma umowę na stałe i ma dochód 1.960zł na rękę, nie ma nikogo na utrzymaniu, mieszka z mamą w

mieszkaniu socjalnym, z którą prowadzi wspólne gospodarstwo domowe. Za mieszkanie płaci 200zł, ponadto ponosi koszty związane z opałem i energią elektryczną na kartę. Mama pozwanej otrzymuje emeryturę w wysokości 2.000zł, jednakże spłaca swoje zadłużenie wobec banku w wysokości 1.000zł. Pozwana ma wiele zobowiązań finansowych m.in 3 zajęcia komornicze, które dotyczą zadłużenia w kwocie: 4.000zł, 18.900zł i ponad 4.000zł, ponadto zadłużenie w firmie U., której spłaca po 300zł miesięcznie, w P. (...) po 100zł miesięcznie, ponadto w innym banku ma zasądzoną przez Sąd przez 2 lata ratę po 150zł na rzecz innego banku.

bezsporne, wyjaśnienia pozwanej k. 103

Wobec braku spłaty rat powód wypowiedział pozwanej umowę kredytu.

Bezsporne, ponadto dowód pismo k. 17, k. 39 -41

Sąd zważył co następuje:

W niniejszej sprawie stan faktyczny był bezsporny. Pozwana A. M. uznała powództwo nie kwestionując faktu, iż zawarła umowę opisaną w pozwie. Przyznała, iż nie wywiązała się z zaciągniętego zobowiązania, podkreślając, że jej sytuacja osobista i majątkowa jest bardzo trudna.

Z treści art. 229 k.p.c. wynika, że nie wymagają dowodu fakty przyznane w toku postępowania przez stronę przeciwną, jeżeli przyznanie nie budzi wątpliwości. Za „fakty przyznane" rozumie się w nauce i praktyce fakty twierdzone przez jedną stronę i potwierdzone, jako zgodne z prawdą, przez stronę przeciwną w drodze wyraźnego oświadczenia wiedzy (przyznania) złożonego w toku (w każdym stadium) postępowania. Podkreślić należy, ze pozwana uznała powództwo. Zgodnie z treścią art. 213 § 2 k.p.c. Sąd jest związany uznaniem powództwa, chyba że uznanie jest sprzeczne z prawem lub zasadami współżycia społecznego albo zmierza do obejścia prawa.

Mając powyższe na uwadze, w oparciu o dowody przedstawione przez powoda oraz oświadczenie pozwanej, należało uwzględnić żądanie powoda w całości, w związku z czym Sąd zasądził od pozwanej na rzecz powoda kwotę 19.434,37 zł wraz z odsetkami, których domagała się strona powodowa.

Zgodnie z treścią art. 320 k.p.c. w szczególnie uzasadnionych wypadkach sąd może w wyroku rozłożyć na raty zasądzone świadczenie. Takie wypadki zachodzą, jeżeli ze względu na stan majątkowy, rodzinny, zdrowotny spełnienie świadczenia

przez pozwanego niezwłoczne lub jednorazowe spełnienie zasądzonego świadczenia przez pozwanego byłoby niemożliwe lub bardzo utrudnione albo narażałoby jego lub jego bliskich na niepowetowane szkody (vide: A. Jakubecki, Komentarz do art. 320 Kodeksu postępowania cywilnego, Lex Omega). Rozłożenie zasądzonego świadczenia na raty ma jednak ten skutek, że wierzycielowi nie przysługują odsetki od ratalnych świadczeń za okres od daty wyroku do daty płatności poszczególnych rat ( uchwała składu siedmiu sędziów Sądu Najwyższego - zasada prawna z dnia 22 września 1970 roku, III PZP 11/70, OSNC 1971, nr 4, poz. 61).

W niniejszej sprawie, w ocenie Sądu, zasądzone roszczenie na mocy art. 320 k.p.c. należało rozłożyć na raty, z uwagi na sytuację materialną i osobistą pozwanej. Niezastosowanie w tym wypadku przepisu art. 320 k.p.c. mogłoby narazić ją i jej rodzinę na niepowetowaną szkodę. Biorąc pod uwagę, ze sąd rozłożył należność dochodzoną pozwem na raty, a tym samym nie uwzględnił żądania powoda w całości co do zapłaty kwoty dochodzonej pozwem wraz z odsetkami, w tym zakresie Sąd oddalił powództwo (pkt 3 wyroku).

Nadmienić należy, ze Sąd zastrzegł w wyroku, ze opóźnienie w zapłacie którejkolwiek z rat spowoduje wymagalność całego nieuiszczonego roszczenia wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie liczonymi od niezapłaconej części zobowiązania stanowiącego należność główną.

Zauważyć należy, że brak spłaty zobowiązania wynikającego z przedmiotowej umowy spowodowane było faktem, ze A. M. znalazła się w bardzo trudnej sytuacji finansowej z uwagi na wielość zobowiązań, z którymi ma aktualnie trudności w spłatach. Podkreślała jednakże, że pracuje, ma umowę na stałe, jej dochód to 1.960zł i chciałaby spłacić należność w ratach. Wyjaśniła, że nie ma nikogo na utrzymaniu, mieszka z mamą w mieszkaniu socjalnym, z którą prowadzi wspólne gospodarstwo domowe. Za mieszkanie płaci wraz z mamą 200zł, ponadto ponoszą koszty związane z opałem i energią elektryczną na kartę. Mama pozwanej otrzymuje emeryturę w wysokości 2.000zł, jednakże spłaca swoje zadłużenie wobec banku w wysokości 1.000zł. Pozwana ma wiele zobowiązań finansowych m.in 3 zajęcia komornicze, które dotyczą zadłużenia w kwocie: 4.000zł, 18.900zł i ponad 4.000zł, ponadto zadłużenie w firmie U., której spłaca po 300zł miesięcznie, w P. (...) po 100zł miesięcznie, ponadto w innym banku ma zasądzoną przez Sąd przez 2 lata ratę po 150zł na rzecz innego banku. Strona powodowa nie zakwestionowała twierdzeń pozwanej.

Sąd odstąpił również od obciążenia pozwanej kosztami procesu.

Zgodnie z treścią art. 102 k.p.c. w wypadkach szczególnie uzasadnionych sąd może zasądzić od strony przegrywającej tylko część kosztów albo nie obciążać jej w ogóle kosztami. Przepis ten ustanawia zasadę słuszności, będącą odstępstwem od zasady odpowiedzialności za wynik procesu. Jest rozwiązaniem szczególnym, niepodlegającym wykładni rozszerzającej, wykluczającym stosowanie wszelkich uogólnień, wymagającym do swego zastosowania wystąpienia wyjątkowych okoliczności. Nie konkretyzuje on pojęcia wypadków szczególnie uzasadnionych, pozostawia ich kwalifikację, przy uwzględnieniu całokształtu okoliczności danej sprawy, sądowi ( porów. m.in. postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 20 grudnia 1973 r., II CZ 210/73, LEX nr 7366). Sąd bierze pod uwagę przesłanki związane z samym przebiegiem postępowania oraz dotyczące stanu majątkowego i sytuacji życiowej strony.

Sąd, biorąc pod uwagę, że pozwana uznała powództwo na pierwszej rozprawie oraz uwzględniając jej sytuację osobistą i majątkową, odstąpił od obciążenia jej kosztami procesu.