Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 13/10/2020 r.

Sąd Rejonowy dla Warszawy Pragi-Południe w Warszawie VI Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący: SSR Małgorzata Kryńska - Mozolewska

Protokolant: protokolant sądowy Ewa Kołodziejuk

po rozpoznaniu w dniu 13 października 2020 r. w Warszawie na rozprawie

sprawy z odwołania B. J. od orzeczenia W. (...) w W. z dnia 10 grudnia 2018 roku znak (...). (...).1. (...).2018

przeciwko: W. (...) w W.

o ustalenie stopnia niepełnosprawności

orzeka:

oddala odwołanie.

Sygn. akt VI U 84/19

UZASADNIENIE

Orzeczeniem z dnia 1 października 2018 roku nr (...) do (...) W. nie zaliczył B. J. do osób niepełnosprawnych. (...) w W. orzeczeniem z dnia 10 grudnia 2018 roku nr (...). (...).1. (...).2018 podtrzymał orzeczenie z dnia 1 października 2018 roku o niezaliczeniu B. J. do osób niepełnosprawnych.

(orzeczenia (...) z dnia 1 października 2018 roku i (...) z dnia 10 grudnia 2018 roku – akta (...))

Od powyższego orzeczenia (...) B. J. wniosła odwołanie podnosząc, że ze względu na schorzenia fizyczne i psychiczne jest osobą niepełnosprawną.

(odwołanie – k. 1-3v)

W odpowiedzi na odwołanie (...) wniósł o jego oddalenie powołując się na to, że stan zdrowia odwołującej nie pozwala na zaliczenie jej do osób niepełnosprawnych.

(odpowiedź na odwołanie – k. 5-6)

Sąd ustalił, co następuje:

Odwołująca się urodziła się w (...) roku, posiada wykształcenie średnie ogólnokształcące bez uzyskanego zawodu, łącznie pracowała 5 lat. Aktualnie wykonuje prace dorywcze, co stanowi jej źródło utrzymania.

(ocena zawodowa – akta (...))

Odwołująca się cierpi na chwiejne nadciśnienie tętnicze dobrze kontrolowane farmakologiczne, okresowe nieprawidłowe krwawienia z dróg rodnych, żylaki odbytu z niedokrwistością wywołaną niedoborem żelaza, nadwrażliwość na pyłki drzew, trwa i roztocza. Pozostaje w trakcie obserwacji w kierunku zaburzeń pamięci świeżej w poradni neurologicznej. Ma nadwagę. Ciśnienie tętnicze kontroluje lekami, co daje dobry efekt stabilizacji. Z przyczyn internistycznych nie jest osobą niepełnosprawną.

(opinia biegłego internisty J. K. – k. 14-15)

W zakresie układu ruchu odwołująca porusza się bez utykania, ruchy kręgosłupa wykonuje w pełnym zakresie swobodnie we wszystkich płaszczyznach i odcinkach, ma nieco spłycone krzywizny kręgosłupa. Cierpi na niewielką dyskopatię kręgosłupa bez upośledzenia sprawności oraz bez objawów zespołu bólowego. Stopień nasilenia zmian dyskopatycznych jest niewielki co nie powoduje dysfunkcji narządu ruchu. Okresowo z powodu dyskopatii korzysta z rehabilitacji z powodu zgłaszanych okresowo dolegliwości bólowych. Rehabilitacja powoduje ustąpienie bólu. Odwołująca jest zdolna do pracy za wyjątkiem ciężkiej pracy fizycznej i dźwigania dużych ciężarów. Schorzenia kręgosłupa nie powodują w sposób istotny obniżenia sprawności organizmu do wykonywania pracy. Nie cierpi na neurologiczne objawy ogniskowego uszkodzenia układu nerwowego.

(opinia biegłego ortopedy M. G. – k. 24-25; opinia biegłego neurologa J. S. – k.46-46v; uzupełniająca opinia biegłego ortopedy M. G. – k. 63)

W zakresie czynności samoobsługowych odwołująca jest samodzielna i zdolna do prowadzenie gospodarstwa domowego, porusza się samodzielnie w środowisku nie ma trudności w komunikowaniu się z otoczeniem. Nie wymaga pomocy w codziennych czynnościach. W zakresie stanu zdrowia psychologicznego ma problemy z koncentracją i zapamiętywaniem, jednakże nie ujawnia deficytów intelektualnych oraz zaburzeń cech osobowości, które utrudniałyby jej funkcjonowanie społeczne i osobiste nawet w złożonych sprawach. Nie jest osobą niepełnoprawną z przyczyn psychologicznych.

(opinia biegłego psychologa L. B. – k. 107-108)

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił w oparciu o wnioski zawarte w opiniach głównej i opinii uzupełniającej biegłego z zakresu ortopedii i traumatologii, opinii biegłego internisty, opinii biegłego neurologa oraz opinii biegłego psychologa. Opinie te zostały sporządzone w sposób fachowy i jasny, ich wnioski są logicznie uzasadnione. W toku postępowania odwołująca zgłaszała zastrzeżenia do opinii głównej biegłego ortopedy traumatologa które jednak zostały przekonywująco wyjaśnione przez biegłego w jego opinii uzupełniającej. Biegli przekonująco wskazali w opiniach tożsame wnioski w zakresie oceny stanu zdrowia odwołującej, żadne z ustaleń nie było sprzeczne z ustaleniami poczynionymi przez innych biegłych.

Sąd zważył, co następuje:

Przedmiotem rozpoznania w niniejszej sprawie jest odwołanie B. J. od orzeczenia (...) w W. w zakresie braku zaliczenia jej do osób niepełnosprawnych oraz tym samym niezliczenie jej do jakiegokolwiek stopnia niepełnosprawności.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 27 sierpnia 1997 roku o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych (t.j. - Dz. U. z 2019r., poz. 1172, ze zm.) ustala się trzy stopnie niepełnosprawności, które stosuje się do realizacji celów określonych ustawą:

1) znaczny;

2) umiarkowany;

3) lekki.

Z art. 4 ust. 1 tej ustawy wynika, że do znacznego stopnia niepełnosprawności zalicza się osobę z naruszoną sprawnością organizmu, niezdolną do pracy albo zdolną do pracy jedynie w warunkach pracy chronionej i wymagającą, w celu pełnienia ról społecznych, stałej lub długotrwałej opieki i pomocy innych osób w związku z niezdolnością do samodzielnej egzystencji. Natomiast z art. 4 ust. 2 wynika, że do umiarkowanego stopnia niepełnosprawności zalicza się osobę z naruszoną sprawnością organizmu, niezdolną do pracy albo zdolną do pracy jedynie w warunkach pracy chronionej lub wymagającą czasowej albo częściowej pomocy innych osób w celu pełnienia ról społecznych. Zaś do lekkiego stopnia niepełnosprawności zalicza się osobę o naruszonej sprawności organizmu, powodującej w sposób istotny obniżenie zdolności do wykonywania pracy, w porównaniu do zdolności, jaką wykazuje osoba o podobnych kwalifikacjach zawodowych z pełną sprawnością psychiczną i fizyczną, lub mająca ograniczenia w pełnieniu ról społecznych dające się kompensować przy pomocy wyposażenia w przedmioty ortopedyczne, środki pomocnicze lub środki techniczne (art. 4 ust. 3 tej ustawy).

W ramach poszczególnych stopni niepełnosprawności tradycyjnie wyróżnić można trzy elementy: biologiczny (medyczny) – naruszenie sprawności organizmu, ekonomiczny (zawodowy) – niezdolność do pracy albo zdolność do pracy jedynie w warunkach pracy chronionej, oraz społeczny – niezdolność albo zdolność ograniczona do pełnienia ról społecznych.

Aby zaliczyć odwołującą do choćby lekkiego stopnia niepełnosprawności musiałoby wystąpić u niej naruszenie sprawności organizmu, istotne obniżenie zdolności do wykonywania pracy w porównaniu ze zdolnością, jaką wykazuje osoba o podobnych kwalifikacjach zawodowych z pełną sprawnością psychiczną i fizyczną lub mająca ograniczenia w pełnieniu ról społecznych ale także dające się kompensować dzięki wyposażeniu w przedmioty ortopedyczne, środki pomocnicze lub techniczne.

W niniejszej sprawie wszyscy biegli wskazywali na to, że odwołująca B. J. nie jest ona osoba niepełnosprawną. Należy wskazać, że odwołująca ma wykształcenie średnie bez wyuczonego zawodu, planuje podjąć pracę jako kasjer sprzedawca co wynika z oceny zawodowej przed (...). Żadne ze schorzeń, na które cierpi nie powoduje, że ma obniżoną zdolność do wykonywania pracy, jaka jest odpowiednia dla osoby o wykształceniu średnim ogólnym. Nadciśnienie tętnicze, na które cierpi jest ustabilizowane i dobrze kontrolowane, w zakresie układu ruchu porusza się sprawnie, wydolnie. Ból, który jej towarzyszy występuje tylko przy określonych czynnościach i nie jest to trwały ból wywołany utrwaloną dyskopatią. Rehabilitacja, na którą odwołująca okresowo uczęszcza przynosi ulgę w okresowych bólach z powodu układu ruchu (kręgosłupa). Odwołująca jest osobą w pełni sprawną fizycznie, ma zachowane prawidłowe ruchy kręgosłupa w każdej płaszczyźnie bez dysfunkcji układu ruchu ograniczających jej poruszanie, jest w stanie pracować w zawodach dostępnych na ogólnym rynku pracy za wyjątkiem dźwigania ciężkich przedmiotów. Jednak nie powoduje to, że jest to istotne obniżenie zdolności wykonywania pracy. Odwołująca może wykonywać dostępne prace zgodne ze swoim wykształceniem. Nie jest osobą niepełnosprawną w zakresie zdrowia psychicznego, bowiem zburzenia pamięci nie powodują istotnego obniżenia zdolności do pracy w porównaniu z osoba zdrową. Jest osoba, która jest w stanie w pełni wykonywać czynności samoobsługowe, załatwiać własne sprawy nawet te złożone, prowadzić gospodarstwo domowe samodzielnie. Posiada zdolność samodzielnego poruszania się w pełnym zakresie. Dyskopatia, na którą cierpi jest niewielka i nie ogranicza odwołującej w żadnym zakresie. Z powyższych powodów Sąd podzielił i powziął takie same wnioski jak biegli stwierdzając, że odwołująca B. J. nie wypełnia przesłanek aby zaliczyć ją do jakiegokolwiek stopnia niepełnosprawności, jest osobą pełnosprawną w rozumieniu ustawy.

Mając na względzie powyższe Sąd oddalił odwołanie, o czym orzekł jak w sentencji wyroku.

ZARZĄDZENIE

1.  (...)