Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 1 kwietnia 2014 r.

Sąd Rejonowy w Wałbrzychu w II Wydziale Karnym w składzie:

Przewodniczący: S.S.R. Maciej R. Socha

Protokolant: Paulina Światłowska

po rozpoznaniu w dniach 25 marca 2014 r. oraz 1 kwietnia 2014 r.

sprawy M. C.

urodz. (...) w W.

syna E. i U. z domu K.

oskarżonego o to, że:

I w dniu 6 maja 2013 r. w W. (woj. (...)) przy ul. (...) w godzinach wieczornych spowodował u M. P. uszkodzenia ciała w postaci otarcia skóry okolicy czołowej po stronie lewej głowy, po uprzednim uderzeniu go pięścią w twarz, czym spowodował ból głowy i złe samopoczucie,

tj. o czyn z art. 157§2 kk ;

II w dniu 5 czerwca 2013 r. w W. (woj. (...)) przy ul. (...) w godzinach popołudniowych spowodował u M. P. uszkodzenia ciała w postaci stłuczenia i krwiaka powłok głowy w prawej okolicy potylicznej i sińców na obu przedramionach, po uprzednim kilkukrotnym uderzeniu go pięścią w głowę i trzymaniu za przedramiona, czym wywołał ból głowy i przedramion oraz złe samopoczucie,

tj. o czyn z art. 157§2 kk ;

I oskarżonego M. C. uznaje za winnego popełnienia zarzucanych mu czynów opisanych w punktach I i II części wstępnej wyroku, z tym, że z opisu czynów eliminuje sformułowanie o wywołaniu złego samopoczucia, tj. popełnienia występków z art. 157§2 kk, i za czyn te, przy przyjęciu, iż zostały popełnione w warunkach ciągu przestępstw z art. 91§1 kk, na podstawie art. 157§2 kk wymierza mu karę 50 (pięćdziesięciu) stawek dziennych grzywny, przy czym ustala wysokość jednej stawki dziennej grzywny na kwotę 40 (czterdziestu) zł ;

II na podstawie art. 69§1 i 2 kk oraz art. 70§1 pkt 2 kk wykonanie kary grzywny orzeczonej wobec oskarżonego M. C. warunkowo zawiesza tytułem próby na okres roku ;

III na podstawie art. 46§1 kk w związku ze skazaniem oskarżonego M. C. za czyny przypisane mu w pkt I części dyspozytywnej wyroku orzeka wobec oskarżonego M. C. na rzecz pokrzywdzonego M. P. kwotę 1.000 (tysiąc) zł tytułem zadośćuczynienia ;

IV zasądza od oskarżonego M. C. na rzecz oskarżyciela prywatnego M. P. koszty ustanowienia w sprawie pełnomocnika w kwocie 2.160 zł oraz kwotę 300 zł tytułem zwrotu opłaty.

  Sygnatura akt II K 1085/2013

UZASADNIENIE

Na podstawie przeprowadzonego przewodu sądowego ustalono następujący stan faktyczny:

Oskarżony M. C. oraz oskarżyciel prywatny M. P. poznali się w lutym 2013 roku. Obaj mężczyźni spotkali się wówczas w restauracji, gdzie oskarżony M. C. przebywał w towarzystwie m.in. swojej żony O. C. ; oskarżony M. C. zaprosił wówczas M. P. do swojego stolika, gdzie wspólnie spożywali alkohol, a następnie zgodnie z sugestią swojej żony O. C. zaprosił M. P. do domu, gdzie cała trójka ( oskarżony M. C., oskarżyciel prywatny M. P., O. C. ) kontynuowali biesiadę aż do godzin nocnych ; następnie M. P. pozostał w mieszkaniu oskarżonego M. C. oraz O. C., gdzie spał do rana. Zachowanie O. C. oraz M. P. wzbudziło pewne podejrzenia u oskarżonego M. C., dlatego też gdy rano wyszedł on z domu na poranne ćwiczenia biegowe, to pozostawił włączony dyktafon. Pod nieobecność oskarżonego M. C., pomiędzy O. C. oraz M. P. doszło do relacji intymnych, co zostało nagrane przez oskarżonego M. C. na dyktafonie. W ten sposób oskarżony M. C. dowiedział się o romansie swojej żony O. C. z M. P. ( do nawiązania relacji intymnych pomiędzy O. C. a M. P. doszło już wcześniej - jesienią 2012 roku ).

/Dowód: - wyjaśnienia oskarżonego M. C. – k. 66-67 ;

- zeznania świadka M. P. – k. 68-69 ; k. 1-2, 4-5, 8-9, 15,

20-21, 33 akt postępowania przygotowawczego /.

W późniejszym okresie – w tym objętym zakresem przedmiotowego postępowania okresie maja i czerwca 2013 roku – M. P. oraz O. C. utrzymywali relacje osobiste i intymne. Oskarżony M. C. mając wiedzę o takim stanie rzeczy i zdając sobie sprawę ze zdrady ze strony jego żony, jeden raz – w marcu 2013 roku - rozmawiał z M. P., w celu uzgodnienia, ażeby o romansie O. C. z M. P., nie dowiedział się ojciec oskarżonego M. C. ( ojciec M. C. w tym czasie chorował i oskarżony nie chciał przysparzać mu dodatkowych zmartwień ). W kwietniu 2013 roku oskarżony M. C. złożył do Sądu Okręgowego (...)pozew rozwodowy ; oskarżony M. C. oraz O. C. uzgodnili, iż zgadzają się na rozwód bez orzekania o winie.

/Dowód: - wyjaśnienia oskarżonego M. C. – k. 66-67 ;

- zeznania świadka M. P. – k. 68-69 ; k. 1-2, 4-5, 8-9, 15,

20-21, 33 akt postępowania przygotowawczego /.

Pomimo, iż oskarżony M. C. uzgodnił z O. C. okoliczności związane z rozwodem, to motywowany zazdrością nie mógł pogodzić się z jej romansem. Oskarżony M. C. w okresie maja i czerwca 2013 roku, motywowany zazdrością, dwukrotnie dopuścił się ataku na M. P..

/Dowód: - wyjaśnienia oskarżonego M. C. – k. 66-67 ;

- zeznania świadka M. P. – k. 68-69 ; k. 1-2, 4-5, 8-9, 15,

20-21, 33 akt postępowania przygotowawczego ;

- zeznania świadka H. P. – k. 69-70 ;

- zeznania świadka I. M. – k. 70 ;

- zeznania świadka I. S. – k. 70 /.

W dniu 6 maja 2013 roku przy ul. (...) w W., kiedy M. P. w godzinach wieczornych odprowadzał O. C. do domu, podbiegł do niego oskarżony M. C., który uderzył go pięścią w głowę, czym spowodował u M. P. uszkodzenia ciała w postaci otarcia skóry okolicy czołowej po stronie lewej głowy oraz ból głowy. Oskarżyciel prywatny M. P. uciekł wówczas do domu, a następnie udał się na pogotowie. O tym zdarzeniu M. P. opowiedział swojej matce – H. P., a także swoim znajomym – I. M. oraz I. S..

/Dowód: - wyjaśnienia oskarżonego M. C. – k. 66-67 ;

- zeznania świadka M. P. – k. 68-69 ; k. 1-2, 4-5, 8-9, 15,

20-21, 33 akt postępowania przygotowawczego ;

- zeznania świadka H. P. – k. 69-70 ;

- zeznania świadka I. M. – k. 70 ;

- zeznania świadka I. S. – k. 70 ;

- karta informacyjna (...) k. 3 akt postępowania

przygotowawczego ;

- opinia biegłej H. S. – k. 18 akt postępowania

przygotowawczego /.

W dniu 5 czerwca 2013 roku w godzinach popołudniowych oskarżyciel prywatny M. P. jechał wraz z O. C. samochodem, kiedy zobaczył, iż za jego samochodem jedzie samochód oskarżonego M. C.. Nieopodal Szkoły Podstawowej (...), przy ulicy (...) w W., M. P. zatrzymał się, a w ślad za nim zatrzymał się oskarżony M. C.. Oskarżony M. C. podszedł wówczas do pokrzywdzonego M. P. i chwycił go za przedramiona oraz uderzył go kilkakrotnie pięścią w głowę, czym spowodował u M. P. uszkodzenia ciała w postaci stłuczenia i krwiaka powłok głowy w prawej okolicy potylicznej i sińców na obu przedramionach oraz wywołał ból głowy i przedramion. O. C. odjechała wówczas samochodem z miejsca zdarzenia, zaś M. P. zadzwonił na pogotowie. O tym zdarzeniu M. P. opowiedział swojej matce – H. P., a także swoim znajomym – I. M. oraz I. S..

/Dowód: - wyjaśnienia oskarżonego M. C. – k. 66-67 ;

- zeznania świadka M. P. – k. 68-69 ; k. 1-2, 4-5, 8-9, 15,

20-21, 33 akt postępowania przygotowawczego ;

- zeznania świadka H. P. – k. 69-70 ;

- zeznania świadka I. M. – k. 70 ;

- zeznania świadka I. S. – k. 70 ;

- karta informacyjna (...) k. 16, 23 akt postępowania

przygotowawczego ;

- karta konsultacyjna – k. 22 akt postępowania przygotowawczego ;

- opinia biegłej H. S. – k. 24 akt postępowania

przygotowawczego /.

Oskarżony M. C. nie był uprzednio karany sądownie. Oskarżony M. C. w miejscu zamieszkania zachowuje się poprawnie, jego zachowanie nie budzi zastrzeżeń.

/Dowód: - dane o karalności oskarżonego – k. 28 ;

- wywiad środowiskowy dotyczący oskarżonego – k. 57-59 /.

Oskarżony M. C. nie przyznał się do popełnienia zarzucanych mu czynów.

Ponadto Sąd Rejonowy w Wałbrzychu zważył, co następuje:

Oceniając zebrany w sprawie materiał dowodowy uznać należy, iż sprawstwo i wina oskarżonego M. C. odnośnie obu przypisanych mu czynów nie mogą budzić jakichkolwiek wątpliwości.

Ustalenia stanu faktycznego Sąd poczynił w pierwszej kolejności w oparciu o wiarygodne co do zasady zeznania świadka – pokrzywdzonego M. P.. Świadek M. P. nie ograniczył się do stwierdzenia, iż oskarżony M. C. dwukrotnie go zaatakował i spowodował obrażenia jego ciała, lecz opisał nader dokładnie przebieg krytycznych zdarzeń w sposób spójny, logiczny i konsekwentny co do zasady i istotnych szczegółów. Pokrzywdzony przedstawił bardzo dokładnie sposób działania oskarżonego tak w dniu 6 maja 2013 roku, jak i w dniu 5 czerwca 2013 roku. Istotnym jest, że spośród całokształtu skomplikowanych relacji pomiędzy pokrzywdzonym M. P. a oskarżonym M. C. ( oraz O. C. ), świadek M. P. wyodrębnił i szczegółowo zrelacjonował dwa krytyczne zdarzenia, zaś jego depozycje w tym zakresie nie mogą być skutecznie podważane, jako spójne, logiczne i precyzyjne. Świadek M. P. nie ukrywał okoliczności, które mogły stawiać go w niekorzystnym świetle, w szczególności zaś tego, iż oskarżony M. C. miał z racjonalnego punktu widzenia powody do zazdrości, gdyż pokrzywdzony nawiązał relacje intymne z jego ówczesną żoną, zaś relacje te traktował jako cyt. „towarzysko – rekreacyjne”.

Oceniając zeznania świadka – pokrzywdzonego M. P. za wiarygodne co do zasady, Sąd miał na względzie również to, iż zeznania te znajdują potwierdzenie w relacjach innych świadków. Nie sposób bowiem dezawuować dowodowo zeznań świadków H. P., I. M. oraz I. S., którzy odnieśli się do tego czego dowiedzieli się z relacji pokrzywdzonego ( wyżej wskazani świadkowie nie byli obserwatorami zdarzeń, zaś ich przebieg znali wyłącznie z relacji pokrzywdzonego ), jak również obserwowali stan fizyczny i reakcje psychiczne pokrzywdzonego M. P. po krytycznych zdarzeniach. Zeznania tychże świadków nie mogą być kwestionowane pod względem ich wiarygodności jako logiczne i rzetelne.

Dodatkowe potwierdzenie zeznań świadka – pokrzywdzonego M. P. stanowią karty informacyje (...) oraz świadectwa sądowo – lekarskich oględzin ciała pokrzywdzonego, w których biegła sądowa H. S. szczegółowo oceniła charakter obrażeń ciała pokrzywdzonego. Nie sposób w tym miejscu nie zaznaczyć, iż byłoby absurdem stawianie tezy, iż pokrzywdzony M. P. samoistnie spowodował u siebie obrażenia, ażeby przypisać je oskarżonemu i w konsekwencji pociągnąć oskarżonego do odpowiedzialności ; taka teza jawi się wręcz jako absurdalna ; to oskarżony spowodował u pokrzywdzonego określone obrażenia ( współgrające z opisem zdarzeń zaprezentowanym przez pokrzywdzonego ), po czym M. P. dwukrotnie zasięgnął pomocy medycznej.

Sąd odmówił natomiast przyznania waloru wiarygodności wyjaśnieniom oskarżonego M. C.. Oskarżony ograniczył się do prostej negacji zarzutów, wskazując co prawda na tło konfliktu z pokrzywdzonym, lecz nie potrafiąc się odnieść do konkretnych stawianych mu zarzutów i wskazując, iż takich zdarzeń w ogóle nie było. Taka linia obrony oskarżonego sprowadzała się do próby absurdalnego wykazania, iż to pokrzywdzony uknuł intrygę przeciwko niemu ; taka teza nie ma podstaw w konfrontacji z całokształtem materiału dowodowego, w tym z precyzyjną relacją pokrzywdzonego. Sąd uznaje okoliczność, iż pomiędzy stronami istniał konflikt na tle ich relacji z O. C. za udowodnioną, jednakże w kontekście wyżej omówionego materiału dowodowego negacja zarzutów przedstawiona przez oskarżonego jest nieskuteczna.

Dokonując oceny przedstawionych wyżej dowodów, sprawstwo i wina oskarżonego M. C., odnośnie przypisanych mu czynów nie budzi jakichkolwiek wątpliwości. Wszystkie przedstawione dowody potwierdzają sprawstwo i winę oskarżonego, zaś oceny dowodów nie zaburzyło to, iż O. C. w przewidzianym terminie skorzystała z prawa do odmowy składania zeznań. Zachowania oskarżonego M. C. stanowiły dwa występki z art. 157§2 kk, gdyż oskarżony w dniach 6 maja 2013 roku oraz 5 czerwca 2013 roku naruszył czynności narządów ciała M. P. na czas poniżej dni siedmiu.

Czyny oskarżonego M. C. zostały popełnione umyślnie w zamiarze bezpośrednim, albowiem oskarżony chciał je popełnić.

Oskarżonemu M. C. w czasie popełnienia przypisanych mu czynów zabronionych należy przypisać winę ; okoliczności wyłączające zawinienie po stronie oskarżonego nie zachodzą.

Sąd wymierzył oskarżonemu M. C. za przypisane mu czyny przy przyjęciu, iż zostały popełnione w warunkach ciągu przestępstw z art. 91§1 kk ( w krótkim odstępie czasu, w podobny sposób ) karę 50 (pięćdziesięciu) stawek dziennych grzywny, przy czym ustalił wysokość jednej stawki dziennej grzywny na kwotę 40 (czterdziestu) zł. Pokrzywdzonemu M. P. przysługuje niewątpliwie prawo do ochrony jego dóbr osobistych i zdrowia. Z drugiej strony przepis art. 157§2 kk przewiduje alternatywny wybór rodzaju kary i kara grzywny ( tj. kara najłagodniejszego rodzaju ) jest w warunkach tej sprawy, biorąc pod uwagę tło emocjonalne konfliktu i motywację sprawcy, jego dotychczasową niekaralność i poprawną opinię, karą najbardziej sprawiedliwą. Ustalając wysokość jednej stawki dziennej grzywny, Sąd zważył zaś na możliwości majątkowe i status materialny oskarżonego, który pracuje zawodowo i ma stałe źródło dochodu. Wymierzając oskarżonemu M. C. stosownej wysokości karę grzywny, Sąd baczył by była ona adekwatna do osobowości, właściwości i warunków osobistych oskarżonego, stopnia jego zawinienia oraz stopnia społecznej szkodliwości popełnionych czynów, przy czym Sąd miał na względzie wskazane wyżej okoliczności. Ponadto Sąd uwzględnił cele zapobiegawcze i wychowawcze, które orzeczona kara ma osiągnąć w stosunku do oskarżonego, a także potrzeby w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa - mając na względzie przede wszystkim środowisko lokalne i rodzinne oskarżonego - aby zarówno sam oskarżony, jak i jego otoczenie zrozumieli, iż za popełnione przestępstwo sprawca musi ponieść karę.

Jednocześnie, mając na uwadze wskazane wyżej okoliczności, Sąd zawiesił warunkowo wykonanie orzeczonej wobec oskarżonego M. C. kary grzywny tytułem próby na okres roku, uznając iż jest to wystarczające dla osiągnięcia wobec oskarżonego celów kary, a w szczególności zapobieżenia jego powrotowi do przestępstwa. Stosownie do dyspozycji art. 69§2 k.k., zawieszając wykonanie kary, Sąd wziął pod uwagę przede wszystkim postawę sprawcy, jego właściwości i warunki osobiste oraz dotychczasowy sposób życia. Biorąc pod uwagę powyższe, Sąd podjął decyzję o zastosowaniu wobec oskarżonego dobrodziejstwa warunkowego zawieszenia wymierzonej mu kary grzywny. Zdaniem Sądu, można z dużą dozą prawdopodobieństwa – graniczącą z pewnością - przyjąć, iż czyny, których dopuścił się oskarżony były w jego życiu – Sąd żywi taką nadzieję – wyjątkowymi, a tym samym wkroczenie przez oskarżonego na drogę nieprzestrzegania prawa miało charakter incydentalny. Zważyć należy na tło konfliktu pomiędzy stronami, jak również na to, iż obecnie ani oskarżony M. C., ani pokrzywdzony M. P., nie są związani z O. C.. Orzeczony w oparciu o przepis art. 70 § 1 pkt 2 k.k. okres próby, pozwoli ostatecznie zweryfikować postawę oskarżonego wobec zasad przestrzegania porządku prawnego i ocenić trafność w zakresie przyjętej prognozy kryminologicznej.

Orzeczenie zawarte w punkcie III części dyspozytywnej wyroku jest oparte na podstawie przepisu art. 46§1 k.k. Sąd w takiej sytuacji zobligowany jest do orzeczenia nawiązki bądź obowiązku naprawienia szkody lub zadośćuczynienia. Sąd miał przy tym na uwadze zakres dwukrotnego poszkodowania M. P., które nie było przecież bardzo dolegliwe ; ta kwestia determinowała wysokość zadośćuczynienia, gdyż Sąd uznał, iż kwota żądana przez pokrzywdzonego ( łącznie 5.000 zł ) jest wygórowana i nie znajduje uzasadnienia w realiach sprawy, zwłaszcza gdy zważy się na tło konfliktu, wywołanego romansem pomiędzy M. P. a O. C..

Wobec treści rozstrzygnięcia, zasądzono od oskarżonego M. C. na rzecz oskarżyciela prywatnego M. P. koszty ustanowienia w sprawie pełnomocnika w kwocie 2.160 zł oraz kwotę 300 zł tytułem zwrotu opłaty.