Pełny tekst orzeczenia

Przewodniczący:

Sędzia Marek Tyciński

Protokolant:

St. sekr. sądowy Marcin Szymczak

Formularz UK 1

Sygnatura akt

II K 1892/19

Jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku dotyczy tylko niektórych czynów lub niektórych oskarżonych, sąd może ograniczyć uzasadnienie do części wyroku objętych wnioskiem. Jeżeli wyrok został wydany w trybie art. 343, art. 343a lub art. 387 k.p.k. albo jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku obejmuje jedynie rozstrzygnięcie o karze i o innych konsekwencjach prawnych czynu, sąd może ograniczyć uzasadnienie do informacji zawartych w częściach 3–8 formularza.

USTALENIE FAKTÓW

Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1.1.1.

P. K.

1. W okresie od bliżej nieustalonego dnia października 2019 do 28 listopada 2019 roku w T. w miejscu zamieszkania jak również w innych miejscach publicznych uporczywie nękał A. K. (1), w ten sposób, że będąc pod wpływem alkoholu przychodził do miejsca pracy oraz zamieszkania pokrzywdzonej dobijał się do drzwi mieszkania, ponadto nawiązywał połączenia telefoniczne z kilku numerów telefonów, kierował do pokrzywdzonej słowa obraźliwe i powszechnie uważane za wulgarne, wzbudzając u pokrzywdzonej uzasadnione poczucie zagrożenia jak również naruszał jej prywatność, tj. czyn z art. 190a § 1 kk

2. W okresie od bliżej nieustalonego dnia października 2019 do 28 listopada 2019 roku w T. w miejscu zamieszkania jak również w innych miejscach publicznych uporczywie nękał J. K., w ten sposób, że będąc pod wpływem alkoholu przychodził do miejsca zamieszkania pokrzywdzonej dobijał się do drzwi mieszkania oraz przychodził pod szkołę, w której uczy się pokrzywdzona, ponadto nawiązywał połączenia telefoniczne z kilku numerów telefonów, wzbudzając uzasadnione poczucie zagrożenia jak również naruszał jej prywatność, tj. czyn z art. 190a § 1 kk

3. W okresie od bliżej nieustalone dnia października 2019 roku do 28 listopada 2019 roku w T., podczas rozmowy telefonicznej, kierował A. K. (1) groźby karalne pozbawienia zdrowia i życia, co wzbudziło w pokrzywdzonej uzasadnioną obawę ich spełnienia, tj. czyn z art. 190 § 1 kk

z tym ustaleniem, że czyny opisane w punktach 1 i 2 aktu oskarżenia stanowią ciąg przestępstw.

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione

Dowód

Numer karty

A. K. (1) i P. K. w dniu 9 września 2009 roku zawarli związek małżeński, z którego pochodzi urodzona (...) córka - J. K.. P. K. jest osobą uzależnioną od alkoholu. W okresie od bliżej nieustalonego dnia października 2019 do 28 listopada 2019 roku będąc pod wpływem alkoholu przychodził do miejsca pracy oraz zamieszkania A. K. (1) dobijał się do drzwi mieszkania, ponadto nawiązywał połączenia telefoniczne z kilku numerów telefonów, kierował do pokrzywdzonej słowa obraźliwe i powszechnie uważane za wulgarne. Powyższe zachowanie P. K. wzbudziło u A. K. (1) poczucie zagrożenia. Nadto w powyższym okresie P. K. kierował pod adresem A. K. (1) groźby karalne pozbawienia zdrowia i życia, m.in. zwracając się do niej słowami "obleję ci ryj kwasem". Groźby te wzbudziły u pokrzywdzonej obawę ich spełnienia. Poza tym w powyższym okresie P. K. będąc pod wpływem alkoholu przychodził do miejsca zamieszkania J. K., dobijał się do drzwi mieszkania oraz przychodził pod szkołę, w której pobierała naukę, a ponadto nawiązywał połączenia telefoniczne z kilku numerów telefonów. Powyższe zachowanie P. K. wzbudziło u J. K. poczucie zagrożenia. W dniu 15 lipca 2020 roku Sąd Okręgowy w Toruniu rozwiązał związek małżeński A. K. (1) z P. K..

częściowo wyjaśnienia P. K.

24-25, 32-36, 118v-119

zeznania A. K. (1)

2-4, 28-19, 137v-138

zeznania J. K.

60-61, 138

zeznania K. K.

20, 138v

zeznania S. R.

138v

odpis wyroku SO w Toruniu, sygn. akt I C 2185/19

130-131

protokół oględzin telefonu

30-31

P. K. nie był dotychczas karany sądownie.

informacje dot. karalności

47

Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1.2.1.

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za nieudowodnione

Dowód

Numer karty

OCena DOWOdów

Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

1.1.1

częściowo wyjaśnienia P. K.

Sąd uznał, że wyjaśnienia oskarżonego polegają na prawdzie w zakresie, w którym potwierdził, że w okresie przyjętym w zarzutach nadużywał alkoholu oraz nachodził żonę i córkę, bowiem przede wszystkim chciał odbudować z nimi relacje. Sąd obdarzył przymiotem prawdziwości także wyjaśnienia oskarżonego, z których wynika, że z nerwów rzeczywiście mógł dobijać się do mieszkania i wyzywać żonę i córkę, a także w zakresie, w których przyznał, że rzeczywiście mógł kierować groźby karalne, lecz nie miał zamiaru ich realizować.

W ocenie Sądu wyjaśnienia P. K. w powyższym zakresie są logiczne i wewnętrznie spójne, a także pokrywają się z ustaleniami faktycznymi dokonanymi przez Sąd. Oskarżony potwierdził, że dopuszczał się zachowań opisanych w zarzutach, zarówno wobec żony, jak i córki, zaś nawet jeżeli niektórych zdarzeń dokładnie nie pamięta, dopuścił możliwość, że pozostając pod wpływem alkoholu mógł wykazywać taką postawę.

zeznania A. K. (1)

Na podstawie zeznań pokrzywdzonej Sąd poczynił ustalenia faktyczne w niniejszej sprawie. Zaprezentowana przez nią relacja była spójna, konsekwentna i logiczna. Nadto jej depozycje pokrywają się zasadniczo z zeznaniami J. K., a także znajdują potwierdzenie w zeznaniach K. K. oraz dzielnicowego - S. R., któremu zgłaszała zachowania męża. Poza tym zeznania A. K. (1) również częściowo pokrywają się z wyjaśnieniami oskarżonego, w zakresie, w którym Sąd uznał je za wiarygodne.

zeznania J. K.

Zeznania J. K. również posłużyły do dokonania ustaleń faktycznych na gruncie niniejszej sprawy. Pokrzywdzona zrelacjonowała zachowanie ojca względem niej oraz jej matki. Opisała sytuacje, w których nachodził je, także poza miejscem zamieszkania, a także dzwonił z różnych numerów telefonów. Depozycje pokrzywdzonej pokrywają się z zeznaniami jej matki, a także częściowo wyjaśnieniami oskarżonego. Nadto przedstawiona przez nią relacja jest wyważona i spójna. Dlatego też Sąd uznał, iż polega na prawdzie.

zeznania S. R.

Świadek jest dzielnicowym. Z jego zeznań wynika, że A. K. (2) kilkanaście razy zgłaszała mu, iż jej mąż nachodzi ją pod wpływem alkoholu.

Sąd nie dostrzega podstaw, by kwestionować wiarygodność zeznań powyższego świadka, bowiem opierał się na okolicznościach związanych z jego czynnościami zawodowymi.

zeznania K. K.

Świadek jest pracodawcą pokrzywdzonej A. K. (1). W swoich zeznaniach potwierdziła, że oskarżony nachodził pokrzywdzoną w jej miejscu pracy pozostając pod wpływem alkoholu.

Depozycje powyższego świadka Sąd ocenił jako wiarygodne, bowiem pokrywają się z zeznaniami A. K. (2), a także częściowo z wyjaśnieniami oskarżonego.

Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 1.1 albo 1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

częściowo wyjaśnienia P. K.

Sąd uznał, iż wyjaśnienia oskarżonego nie zasługują na uwzględnienie w zakresie, w którym przerzucił odpowiedzialność za swoje naganne zachowanie na żonę. W toku postępowania przed Sądem P. K. próbował podkreślić, że z uwagi na pracę w Niemczech nie przebywał w domu zbyt często, a nadto, że A. K. (1) twierdziła, iż go "udupi".

Zaznaczyć trzeba, że na gruncie odpowiedzialności za przestępstwo trwałe, jakim jest stalking nie jest wymagane, by pojedyncze zachowania sprawcy składające się na ten czyn miały miejsce codziennie, dlatego też fakt, iż oskarżony przez jakiś czas w ramach powyższego okresu przebywał poza granicami kraju nie wpływa na uznanie, że nie mógł uporczywie nękać pokrzywdzone. Wręcz przeciwnie, należy zwrócić uwagę, że po powrocie z pracy kontynuował swoje zachowanie.

Nie ekskulpuje oskarżonego również fakt, iż chciał naprawić relacje z żoną i córką,

bowiem charakter jego działań, ich powtarzalność i częstotliwość wpływają na uznanie, że wypełnił swoim zachowaniem znamiona zarzucanych mu czynów. Bez wątpienia oskarżony mógł starać się o polepszenie relacji w inny sposób, przede wszystkim podejmując leczenie odwykowe.

nadto podkreślić trzeba, że Sąd nie ma obiekcji co do wiarygodności zeznań pokrzywdzonej, zaś analiza ich treści nie prowadzi do wniosku, iż A. K. (1) próbowała celowo obciążyć oskarżonego. Tym samym Sąd nie podziela zarzutu oskarżonego w tym zakresie.

zeznania I. F., zeznania A. B.

Depozycje powyższych świadków nie przyczyniły się do dokonania ustaleń faktycznych na gruncie niniejszej sprawy.

I. F. jest siostrą oskarżonego i odniosła się przede wszystkim do jego relacji z żoną po okresie objętym zarzutami. Wskazała nadto, że A. K. (1) nie informowała ją o nagannym zachowaniu męża, co z pewnością nie stanowi dowodu przemawiającego za uznaniem, że opisane przez pokrzywdzoną zachowania nie miały miejsca.

A. B. jest koleżanką oskarżonego. W swoich zeznaniach również odniosła się do sytuacji z udziałem oskarżonego i A. K. (1) mającej miejsce po okresie objętym zarzutem. Nie ulega wątpliwości, że relacja pomiędzy P. K., a A. K. (1) uległa pogorszeniu, co miało związek z postępowaniem o rozwód, a co także znajduje potwierdzenie w wyjaśnieniach oskarżonego, który podczas postępowania przed Sądem próbował przerzucić winę na byłą żonę.

PODSTAWA PRAWNA WYROKU

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Oskarżony

☒

3.1. Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania zgodna z zarzutem

II

P. K.

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

Określone w art. 190 § 1 przestępstwo groźby karalnej godzi w wolność człowieka w sferze psychicznej (wolność od strachu, zastraszenia). Jego treścią jest grożenie innej osobie popełnieniem przestępstwa (zbrodni lub występku) na jej szkodę lub szkodę osoby najbliższej. Dla bytu przestępstwa groźby karalnej nie jest istotny rodzaj przestępstwa, którego popełnieniem sprawca grozi ani cel, w jakim to czyni, a nawet rzeczywisty zamiar spełnienia groźby. Warunkiem przestępności czynu jest, aby groźba wzbudzała uzasadnioną obawę, że będzie spełniona. Jest to więc przestępstwo materialne, przy czym stan uzasadnionej obawy osoby zagrożonej należy traktować jako skutek. Przenosząc powyższe rozważania na grunt niniejszej sprawy należy stwierdzić, iż P. K. kierując do A. K. (1) słowa, że ją zabije, a następnie sam popełni samobójstwo, a także "obleję ci ryj kwasem", wypełnił znamiona przestępstwa kierowania groźby karalnej. Były to groźby pozbawienia życia oraz uszkodzenia ciała. Biorąc pod uwagę fakt, że P. K. wypowiadając powyższe słowa pozostawał pod wpływem alkoholu, a nadto w tym samym okresie uporczywie nękał A. K. (1), powyższe groźby mogły wzbudzić w niej uzasadnioną obawę ich spełnienia.

☒

3.2. Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania niezgodna z zarzutem

I

P. K.

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

Przestępstwo stalkingu o którym mowa w art. 190 a § 1 kk jest to powtarzające się uporczywe nękanie poprzez rozmaite formy naruszenia wolności osobistej i prywatności drugiej osoby, wywołujące u prześladowanego niepokój, skrępowanie, dyskomfort fizyczny i psychiczny, szereg dolegliwości zdrowotnych – fizycznych i psychicznych, trudności w kontaktach interpersonalnych i uzasadnione obawy o własne bezpieczeństwo. Z art. 190a kk wynika, że „kto przez uporczywe nękanie innej osoby lub osoby jej najbliższej wzbudza u niej uzasadnione okolicznościami poczucie zagrożenia lub istotnie narusza jej prywatność, podlega karze pozbawienia wolności do 3 lat”.

Wskazać także należy, że przestępstwo z art. 190a § 1 k.k. ma charakter umyślny, przy czym część znamion musi być objęta zamiarem bezpośrednim (uporczywe nękanie pokrzywdzonego), część jednak może być objęta bądź zamiarem bezpośrednim, bądź ewentualnym (wzbudzenie u pokrzywdzonego poczucia zagrożenia lub istotnego naruszenia jego prywatności).

W niniejszej sprawie przeprowadzone dowody wskazują na to, że oskarżony w okresie od bliżej nieustalonego dnia października 2019 do 28 listopada 2019 roku w T. w miejscu zamieszkania jak również w innych miejscach publicznych uporczywie nękał A. K. (1) oraz J. K..

Pozostając pod wpływem alkoholu oskarżony nachodził pokrzywdzone w ich miejscu zamieszkania oraz w miejscach pobierania nauki i wykonywania pracy. P. K. niejednokrotnie dobijał się do drzwi i nawiązywał połączenia telefoniczne z kilku numerów telefonów.

Nadto, w stosunku do A. K. (1) kierował słowa obraźliwe i powszechnie uważane za wulgarne.

Zachowania oskarżonego doprowadziły zarówno do poczucia zagrożenia pokrzywdzonych i to uzasadnionego obiektywnie, jak i stanowiły istotne naruszenie ich prywatności.

☐

3.3. Warunkowe umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach warunkowego umorzenia postępowania

☐

3.4. Umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach umorzenia postępowania

☐

3.5. Uniewinnienie

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach uniewinnienia

KARY, Środki Karne, PRzepadek, Środki Kompensacyjne i
środki związane z poddaniem sprawcy próbie

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się
do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

P. K.

I

I

Uznając oskarżonego P. K. za winnego popełnienia zarzucanych mu w punktach 1, 2 aktu oskarżenia czynów, tj. występków z art. 190a§1kk i przyjmując, że stanowią one ciąg przestępstw na mocy art. 91§1kk w zw. z art. 37a § 1 kk i art. 190a§1kk i art. 34§1, 1a pkt 1kk i art. 35§1kk Sąd wymierzył mu karę 6 miesięcy ograniczenia wolności z obowiązkiem wykonywania nieodpłatnej, kontrolowanej pracy na cel społeczny w wymiarze 20 godzin miesięcznie.

Sąd uznał, iż kara o charakterze nieizolacyjnym zagwarantuje osiągnięcie wobec P. K. celów kary i nie jest konieczne orzeczenie wobec niego kary pozbawienia wolności. Sąd zdecydował się więc na ograniczenie elementu represyjności sankcji karnej kierując się przede wszystkim prymatem kar wolnościowych. W zakresie wymiaru kary Sąd miał na uwadze przede wszystkim stopień społecznej szkodliwości popełnionego przez niego czynu zabronionego oraz stopień winy oskarżonego, na co miały wpływ okoliczności w postaci motywacji i sposobu zachowania się sprawcy, a także rodzaj i rozmiar skutków przestępstwa.

P. K.

II

II

Uznając oskarżonego P. K. za winnego popełnienia zarzucanego mu w punkcie 3 aktu oskarżenia czynu, tj. występku z art. 190§1kk i za to na mocy art. 190§1kk i art. 34§1, 1a pkt 1kk i art. 35§1kk Sąd wymierzył mu karę 6 (sześciu) miesięcy ograniczenia wolności z obowiązkiem wykonywania nieodpłatnej, kontrolowanej pracy na cel społeczny w wymiarze 20 godzin miesięcznie.

Sąd uznał, iż kara o charakterze nieizolacyjnym zagwarantuje osiągnięcie wobec P. K. celów kary i nie jest konieczne orzeczenie wobec niego kary pozbawienia wolności. Sąd zdecydował się więc na ograniczenie elementu represyjności sankcji karnej kierując się przede wszystkim prymatem kar wolnościowych. W zakresie wymiaru kary Sąd miał na uwadze przede wszystkim stopień społecznej szkodliwości popełnionego przez niego czynu zabronionego oraz stopień winy oskarżonego, na co miały wpływ okoliczności w postaci motywacji i sposobu zachowania się sprawcy, a także rodzaj i rozmiar skutków przestępstwa.

P. K.

III, IV

I, II

Na mocy art. 85§1kk i art. 86§1 i 3kk w zw. z art. 91§2kk Sąd połączył kary ograniczenia wolności i w ich miejsce orzekł karę łączną 8 miesięcy ograniczenia wolności z obowiązkiem wykonywania nieodpłatnej, kontrolowanej pracy na cel społeczny w wymiarze 20 godzin miesięcznie.

Kara łączna ograniczenia wolności mogła być orzeczona, w granicach od 6 miesięcy przy zastosowaniu pełnej absorpcji (tj. od najwyższej z kar) do ich sumy tj. do 1 roku ograniczenia wolności.

Orzekając karę łączną, Sąd bierze pod uwagę przede wszystkim cele zapobiegawcze i wychowawcze, które kara ma osiągnąć w stosunku do skazanego a także potrzeby w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa. Zgodnie z utrwalonym w tym względzie stanowiskiem doktryny i judykatury Sąd wydając wyrok łączny może wymierzyć karę łączną stosując zasadę pełnej absorpcji jak i zasadę pełnej kumulacji biorąc dodatkowo pod uwagę „czy pomiędzy poszczególnymi czynami, za które wymierzono te kary, istnieje ścisły związek podmiotowy lub przedmiotowy, czy też związek ten jest dość odległy lub w ogóle go brak, a ponadto(…) czy okoliczności, które zaistniały już po wydaniu poprzednich wyroków( m.in. zachowanie się skazanego po wydaniu poszczególnych wyroków jednostkowych), przemawiają za korzystnym lub niekorzystnym ukształtowaniem kary łącznej [Wyrok Sądu Apelacyjnego w Katowicach z dnia 14 września 2006 r. sygn. akt II AKa 244/06]. Związek przedmiotowy zbiegających się realnie przestępstw ocenia się według tożsamości lub podobieństwa dóbr naruszonych poszczególnymi z nich oraz zwartości czasowej i miejscowej ich popełnienia. Związek podmiotowy rozumie się natomiast jako podobieństwo rodzaju winy i zamiarów. ( wyrok SA w Krakowie z 14.03.2007r., IIAka 44/07,KZS 2007/4/27).

Mając powyższe względy na uwadze Sąd orzekł wobec P. K. karę łączną w wymiarze 8 miesięcy ograniczenia wolności. W tym miejscu należy zaakcentować, iż zdaniem Sądu w stosunku do oskarżonego nie zachodzą okoliczności mogące stanowić wystarczającą podstawę do zastosowania całkowitej absorpcji. Redukowanie kar poprzez stosowanie całkowitej absorpcji stanowiłoby nadużycie instytucji kary łącznej, która ma służyć bynajmniej nie ograniczaniu odpowiedzialności karnej sprawcy, lecz rzeczywistemu oddaniu zawartości kryminalnej czynów, jakich się sprawca dopuścił, by nie została wypaczona przez prostą arytmetykę kar. Wymierzona oskarżonemu kara jawi się jako kara w wymiarze najbardziej racjonalnym.

Na mocy art. 63§1kk, Sąd zobligowany treścią tego przepisu, na poczet powyższej kary ograniczenia wolności Sąd zaliczył oskarżonemu zatrzymanie od 28 listopada 2019r. godz. 22.30 do 29 listopada 2019r. godz. 16.30.

P. K.

V, VI

I, II

Na mocy art. 41a§1kk i art. 43§1kk Sąd orzekł wobec oskarżonego zakaz kontaktowania się z J. i A. K. (1) oraz zakaz zbliżania się do nich na odległość mniejszą niż 100 metrów na okres 3 lat.

Powyższy środek ma zagwarantować pokrzywdzonym poczucie bezpieczeństwa. Nadto, na mocy art. 63§3kk, Sąd zobligowany treścią tego przepisu, na poczet orzeczonych w punkcie V wyroku środków karnych zaliczył okres trwania środka zapobiegawczego począwszy od 29 listopada 2019 r.

P. K.

VII

I, II

Na mocy art. 46 § 2 kk Sąd zasądził od oskarżonego na rzecz J. K. i A. K. (1) nawiązki po 1000 zł każda.

W/w środek ma zadośćuczynić zasadzie kompensaty szkód wyrządzonych czynem zabronionym. Istota w/w środka kompensacyjnego opiera się na założeniu, że jednym z celów procesu karnego jest rozwiązanie konfliktu pomiędzy sprawcą a pokrzywdzonym, a sposobem rozwiązania czy złagodzenia tego konfliktu jest między innymi naprawienie szkody bądź krzywdy wyrządzonej przestępstwem (kompensacyjna funkcja prawa karnego). W ocenie Sądu orzeczona kwota nawiązki jest odpowiednia do stopnia wyrządzonych przez oskarżonego krzywd. Określając wymiar tego środka sąd miał na względzie długotrwałość i intensywność oddziaływania inkryminowanego działania na sferę psychiczną pokrzywdzonych. Z drugiej strony wysokość zadośćuczynienia uwarunkowana była również sytuacją materialną oskarżonego. Sąd zdaje sobie sprawę, iż szkody niemajątkowej nie sposób wyrównać za pomocą świadczeń pieniężnych, lecz nawiązka w orzeczonym zakresie powinna w wystarczającym stopniu łagodzić ujemne przeżycia pokrzywdzonych.

Inne ROZSTRZYGNIĘCIA ZAwarte w WYROKU

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

inne zagadnienia

W tym miejscu sąd może odnieść się do innych kwestii mających znaczenie dla rozstrzygnięcia,
a niewyjaśnionych w innych częściach uzasadnienia, w tym do wyjaśnienia, dlaczego nie zastosował określonej instytucji prawa karnego, zwłaszcza w przypadku wnioskowania orzeczenia takiej instytucji przez stronę

7.  KOszty procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

VIII

Sąd zasądził od Skarbu Państwa na rzecz r. pr. J. Z. 756 zł powiększone o stawkę podatku VAT tytułem zwrotu kosztów obrony udzielonej z urzędu oskarżonemu, na podstawie § 17 ust. 2 pkt 3 oraz § 20 i § 4 ust. 3 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 3 października 2016 roku w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego z urzędu.

IX

Sąd na podstawie art. 624 § 1 k.p.k. i art. 17 ust. 1 ustawy z dnia 23 czerwca 1973 roku o opłatach w sprawach karnych zwolnił oskarżonego od ponoszenia opłaty sądowej, a poniesionymi wydatkami obciąża Skarb Państwa. Sąd uznał, iż uiszczenie ww. należności nastąpiłoby z uszczerbkiem dla kosztów jego utrzymania.

Podpis