Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 11 lutego 2021 roku

Sąd Rejonowy dla Warszawy Pragi - Południe w Warszawie VI Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący: sędzia Joanna Napiórkowska – Kasa

Protokolant: starszy protokolant sądowy Aleksandra Łaszuk

po rozpoznaniu w dniu 21 stycznia 2021 roku w Warszawie

na rozprawie

sprawy z powództwa J. P.

przeciwko (...) sp. z o.o. z siedzibą w W.

o wydanie zaświadczenia o pracy w warunkach szczególnych

I.  Nakazuje pozwanej (...) sp. z o.o. z siedzibą w W. wydać powodowi J. P. zaświadczenie potwierdzające wykonywanie przez powoda J. P. pracy w szczególnych warunkach na stanowisku kierowca suwnicy w okresie od dnia 22 maja 2007 roku do dnia 27 lutego 2011 roku.

II.  Nakazuje pobrać od pozwanej (...) sp. z o.o. z siedzibą w W. na rzecz Skarbu Państwa – kasa Sądu Rejonowego dla Warszawy Pragi – Południe w Warszawie – kwotę 1.344,00 zł. (jeden tysiąc trzysta czterdzieści cztery złote 00/100) tytułem zwrotu kosztów procesu tymczasowo poniesionych z funduszu Skarbu Państwa.

sędzia Joanna Napiórkowska – Kasa

Sygn. akt VI P 179/19

UZASADNIENIE

Pozwem z dnia 3 stycznia 2019 roku (data prezentaty) powód J. P. wniósł o nakazanie pozwanej (...) sp. z o.o. z siedzibą w W., aby wydała powodowi zaświadczenie o pracy na stanowisku kierowcy suwnicy w warunkach szczególnych w okresie od dnia 22 maja 2007 roku do 27 lutego 2011 roku.

W uzasadnieniu pozwu powód podał, że pracował w pozwanej spółce na stanowisku kierowcy suwnicy, co stanowiło pracę w warunkach szczególnych. Powód dodał, że wydanie zaświadczenia o pracy w warunkach szczególnych jest mu niezbędne do przedłożenia w ZUS celem uzyskania emerytury pomostowej.

(pozew – k. 2 – 5)

W odpowiedzi na pozew pozwana wskazała, że nie został u niej utworzony wykaz prac w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze, o czym powód został poinformowany. Pozwana dodała również, że gdyby posiadała taki wykaz to okres pracy powoda w takich warunkach obejmowałby jedynie zatrudnienie od 1 września 2010 roku do 27 lutego 2011 roku. Data 1 września 2010 roku wynika bowiem z faktu, że pracownicy spółki (...) sp. z o.o. zatrudnieni na stanowisku kierowcy suwnic stalowni od dnia 1 września 2010 roku mają uwzględnioną pracę w szczególnym charakterze, zaś pracownicy pozwanej spółki wykonują pracę na rzecz spółki (...) sp. z o.o. na podstawie umowy o współpracy między spółkami.

(odpowiedź na pozew – k. 33)

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Powód J. P. pracował w spółce (...) sp. z o.o. z siedzibą w W. na podstawie umowy o pracę na okres próbny od dnia 22 maja 2007 roku do dnia 21 sierpnia 2007 roku, następnie na podstawie umowy o pracę na czas określony od dnia 22 sierpnia 2007 roku do dnia 31 grudnia 2008 roku. Dnia 1 grudnia 2008 roku powód został przejęty przez spółkę (...) sp. z o.o. (obecnie (...) sp. z o.o.), z nową spółką zawarł umowę o pracę na czas określony od dnia 1 stycznia 2009 roku do dnia 31 grudnia 2009 roku, a następnie umowę o pracę na czas nieokreślony od dnia 1 stycznia 2010 roku. Stosunek pracy powoda w pozwanej spółce trwał do dnia 27 lutego 2011 roku, kiedy to strony rozwiązały umowę o pracę na mocy porozumienia stron.

(bezsporne, a nadto dowód: umowy o pracę powoda – k. 8, 11, 20 i 23 cz. B a/o powoda, informacja o przejęciu pracowników – k. 17 cz. B a/o powoda, porozumienie stron – cz. C a/o powoda, świadectwo pracy – cz. C a/o powoda, KRS pozwanej spółki – k. 6 – 12)

Przez cały okres zatrudnienia w pozwanej spółce, czyli od dnia 22 maja 2007 roku do dnia 27 lutego 2011 roku powód wykonywał pracę na stanowisku kierowcy suwnicy, w pełnym wymiarze czasu pracy. Powód pracując na tym stanowisku wykonywał w tym okresie pracę o szczególnym charakterze w rozumieniu ustawy z dnia 19 grudnia 2008 roku o emeryturach pomostowych.

(dowód: świadectwo pracy – cz. C a/o powoda, opinia biegłego z zakresu BHP – k. 98 – 102)

Decyzją z dnia 22 listopada 2018 roku, znak: EPOM/25/053146163, Zakład Ubezpieczeń Społecznych II Oddział w Ł. odmówił powodowi prawa do emerytury pomostowej, ponieważ powód nie udowodnił okresu pracy w szczególnych warunkach lub o szczególnym charakterze wynoszącego co najmniej 15 lat. Jednocześnie ZUS wskazał, że do okresów pracy w warunkach szczególnych zaliczył powodowi okresy zatrudnienia od 23 listopada 1981 roku do 3 maja 1985 roku, od 8 stycznia 1986 roku do 17 sierpnia 1990 roku oraz od 28 lutego 2011 roku do 31 grudnia 2017 roku, tj. łącznie (po wyłączeniu zwolnień lekarskich) 13 lat, 8 miesięcy i 21 dni.

(dowód: decyzja ZUS z dnia 22.11.2018r. – k. 13)

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił w oparciu o wskazane wyżej dokumenty, których wiarygodność nie została zakwestionowana przez strony, Sąd oparł się również na wnioskach zawartych w opinii biegłego z zakresu BHP, która nie była kwestionowana przez strony. Sąd miał też na uwadze, że znaczna część okoliczności faktycznych była między stronami bezsporna. Strony nie wnosiły o uzupełnienie materiału dowodowego.

Sąd zważył, co następuje:

Przedmiotem rozpoznania w niniejszej sprawie jest roszczenie powoda o nakazanie pozwanemu pracodawcy wydania zaświadczenia o pracy na stanowisku kierowcy suwnicy w warunkach szczególnych w okresie od dnia 22 maja 2007 roku do 27 lutego 2011 roku.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 19 grudnia 2008 roku o emeryturach pomostowych (t.j. – Dz. U. z 2018 roku, poz. 1924) prace w szczególnych warunkach to prace związane z czynnikami ryzyka, które z wiekiem mogą z dużym prawdopodobieństwem spowodować trwałe uszkodzenie zdrowia, wykonywane w szczególnych warunkach środowiska pracy, determinowanych siłami natury lub procesami technologicznymi, które mimo zastosowania środków profilaktyki technicznej, organizacyjnej i medycznej stawiają przed pracownikami wymagania przekraczające poziom ich możliwości, ograniczony w wyniku procesu starzenia się jeszcze przed osiągnięciem wieku emerytalnego, w stopniu utrudniającym ich pracę na dotychczasowym stanowisku; wykaz prac w szczególnych warunkach określa załącznik nr 1 do ustawy. Z kolei zgodnie z art. 3 ust. 3 tej ustawy prace o szczególnym charakterze to prace wymagające szczególnej odpowiedzialności oraz szczególnej sprawności psychofizycznej, których możliwość należytego wykonywania w sposób niezagrażający bezpieczeństwu publicznemu, w tym zdrowiu lub życiu innych osób, zmniejsza się przed osiągnięciem wieku emerytalnego na skutek pogorszenia sprawności psychofizycznej, związanego z procesem starzenia się; wykaz prac o szczególnym charakterze określa załącznik nr 2 do ustawy. Jednocześnie art. 3 ust. 4, 5 i 7 tej ustawy przewidują, że za pracowników wykonujących prace w szczególnych warunkach lub o szczególnym charakterze uważa się nie tylko pracowników wykonujących tę pracę po dniu wejścia w życie tej ustawy, czyli po dniu 1 stycznia 2009 roku, ale również i przed tym dniem.

W toku postępowania nie było przedmiotem sporu pomiędzy stronami, że powód wykonywał przez cały okres zatrudnienia w pozwanej spółce, czyli od 22 maja 2007 roku do 27 lutego 2011 roku, pracę na stanowisku kierowcy suwnicy w pełnym wymiarze czasu pracy. Sąd ustalił również, że taka praca powoda stanowiła pracę w warunkach szczególnych. Przedmiotem sporu było jedynie kwestionowanie przez pozwaną możliwości wystawienia żądanego przez powoda zaświadczenia o pracy w warunkach szczególnych za okres sprzed dnia 1 września 2010 roku. Sąd jednak nie znalazł żadnych przesłanek uniemożliwiających pracodawcy wystawienie takiego zaświadczenia za cały okres pracy powoda, czyli od dnia 22 maja 2007 roku do dnia 27 lutego 2011 roku. Sąd miał na uwadze, że ustawa o emeryturach pomostowych i stanowiące do niej załączniki określające pracę w warunkach szczególnych i o szczególnym charakterze weszły w życie dopiero dnia 1 stycznia 2009 roku, a więc w trakcie zatrudnienia powoda. Jednak ustawodawca w cytowanym wyżej art. 3 tej ustawy przesądził jednoznacznie, że za pracę w warunkach szczególnych należy też uznać taką pracę wykonywaną przed dniem wejścia w życie tej ustawy. Jest to więc podstawa do uznania, że także okres sprzed 1 stycznia 2009 roku, co przecież jest datą jeszcze wcześniejszą niż podawany przez pozwaną 1 września 2010 roku, może być zaliczony w przypadku powoda jako okres pracy w warunkach szczególnych. Sąd miał na uwadze, że co do zasady zgodnie z ustawą o emeryturach pomostowych to płatnik składek powinien sam przekazać do ZUS informację o okresie wykonywania pracy w szczególnych warunkach lub o szczególnym charakterze (art. 38 ust. 1 pkt 4 tej ustawy). W niniejszej sprawie nie zostało ustalone, czy pracodawca taką informację przekazał, jednocześnie zgodnie z art. 50 ust. 1 analizowanej ustawy pierwsze takie zgłoszenie było dokonywane dopiero za rok 2010. Jednocześnie ustawodawca wyraźnie wskazał w art. 50 ust. 3, że do czasu przekazania zgłoszenia i informacji, o których mowa w ust. 1 i 2, płatnik składek jest zobowiązany do wystawiania zaświadczeń o okresach pracy w szczególnych warunkach lub o szczególnym charakterze, w rozumieniu art. 3 ust. 1 i 3, przypadających po dniu 31 grudnia 2008 roku. Jest to więc podstawa do wystawienia powodowi żądanego przez niego zaświadczenia o pracy w szczególnych warunkach, dotyczy ona okresu po dniu 31 grudnia 2008 roku. Jeśli zaś chodzi o okres wcześniejszy to taką podstawę zawiera art. 51 ustawy o emeryturach pomostowych, zgodnie z którym płatnik składek jest zobowiązany do wystawiania zaświadczeń o okresach pracy w szczególnych warunkach lub o szczególnym charakterze, w rozumieniu art. 3 ust. 1 i 3, za okresy przypadające przed dniem 1 stycznia 2009 roku. Łącznie więc przepisy art. 50 ust. 3 i art. 51 tej ustawy stanowią podstawę do wystawienia powodowi przez pozwaną spółkę zaświadczenia o okresach pracy w szczególnych warunkach. Powód ma też niewątpliwie interes prawny w żądaniu wystawienia takiego zaświadczenia przez pracodawcę, wykazał bowiem w toku postępowania, że bez takiego zaświadczenia nie jest w stanie uzyskać emerytury pomostowej z ZUS. Reasumując, Sąd uznał roszczenie powoda za zasadne, powód bowiem na podstawie wskazanych wyżej przepisów ustawy o emeryturach pomostowych, a także wobec ustaleń stanu faktycznego, powinien mieć wystawione przez pozwanego pracodawcę zaświadczenie potwierdzające wykonywanie przez niego pracy w szczególnych warunkach na stanowisku kierowca suwnicy w okresie od dnia 22 maja 2007 roku do dnia 27 lutego 2011 roku.

Mając na uwadze powyższe, Sąd orzekł jak w sentencji wyroku.

W kwestii kosztów postępowania Sąd orzekł na podstawie art. 113 ustawy o kosztach sądowych w sprawach cywilnych nakazując pobrać od pozwanej na rzecz Skarbu Państwa kwotę 1.344,00 zł tytułem zwrotu kosztów procesu tymczasowo poniesionych z funduszu Skarbu Państwa – kosztów wynagrodzenia biegłego.