Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 27 lipca 2020 r.

Sąd Okręgowy w Kaliszu V Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący: SSO Romuald Kompanowski

Protokolant: p.o. stażysty Katarzyna Dębczyńska

po rozpoznaniu w dniu 27 lipca 2020 r. w Kaliszu

odwołania P. A.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w O.

z dnia 1 marca 2020 r. Nr (...)

w sprawie P. A.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w O.

o wysokość świadczenia

Oddala odwołanie

UZASADNIENIE

Decyzją z 1 marca 2020 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział O. dokonał waloryzacji świadczenia emerytalnego P. A., przysługującego w dniu 29 lutego 2020 r. w kwocie 2 017,21 zł wskaźnikiem waloryzacji 103,56%. Po waloryzacji wysokość świadczenia poczynając od 1 marca 2020 r. wyniosła kwotę 2 089,00 zł.

Od powyższej decyzji odwołanie złożył P. A. domagając się obliczenia wysokości emerytury przy przyjęciu, że od 2009 roku przysługuje mu emerytura z tytułu pracy w warunkach szczególnych.

Organ rentowy wniósł o oddalenie odwołania.

Sąd ustalił i zważył co następuje.

Odwołujący P. A. - rocznik 1949, pobiera emeryturę od 1 lutego 2015 r. z tytułu ukończenia powszechnego wieku emerytalnego. Z uwagi na osiągnięcie przez odwołującego wieku emerytalnego w 2014 roku, wysokość świadczenia stanowiła sumę 20% wysokości emerytury obliczonej według art. 53 ustawy z 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (w systemie tzw. zdefiniowanego świadczenia) i 80% wysokości emerytury obliczonej według art. 26 wskazanej wyżej ustawy (system tzw. zdefiniowanej składki) . W pierwszym z wyżej wskazanych systemów, świadczenie obliczono według zarobków z 10-u kolejnych lat z okresu 1995-2004. Wskaźnik wysokości podstawy wymiaru wynosił 82,85%. Do obliczenia emerytury ZUS uwzględnił okres składkowy 18 lat 7 miesięcy i 17 dni oraz okres nieskładkowy w rozmiarze 6 lat 2 miesiące i 16 dni. Stosując kwotę bazową w wysokości 3 191,93 zł i wskazane wyżej wielkości wysokość emerytury w tym systemie wyniosła kwotę 1 519,21 zł. Przy obliczaniu wysokości emerytury w drugim z wyżej podanych systemów, organ rentowy przyjął kwotę składki zaewidencjonowanej na koncie z uwzględnieniem waloryzacji w wysokości 54 896,33 zł, kwotę zwaloryzowanego kapitału początkowego w wysokości 237 071,06 zł oraz wskaźnik średniego dalszego trwania życia – 208,50 miesięcy. Wysokość emerytury w tym systemie wyniosła kwotę 1 400,32 zł.

Przyznana w ten sposób emerytura była następnie waloryzowana rocznymi wskaźnikami waloryzacyjnymi, poczynając od 1 marca 2015 r. – 102,52%, od 1 marca 2016 r. – 100,24%, od 1 marca 2017 r. – 100,44%, od 1 marca 2018 r. – 102,98%, od 1 marca 2019 r. – 102,86%. W październiku 2018 r. nastąpiło przeliczenie wysokości emerytury od 1 lipca 2015 r. albowiem zmianie uległ jeden z parametrów rzutujących na wysokość świadczenia – do zwaloryzowanej kwoty kapitału początkowego doliczona został rekompensata z tytułu pracy w warunkach szczególnych. Ponownie została wtedy rozliczona roczna waloryzacja emerytury za okres od marca 2015 r. do marca 2018 r. przy przyjęciu nowych kwot świadczenia.

bezsporne – akta emerytalne odwołującego

W maju 2009 r. odwołujący złożył wniosek o przyznanie emerytury powołując się na ukończony wiek 60 lat, ponad 25-letni okres ubezpieczenia i pracę w warunkach szczególnych w okresie od 1 października 1985 r. do 20 lipca 2004 r. Prawomocną decyzją z 25 czerwca 2009 r. organ rentowy odmówił przyznania emerytury okres pracy odwołującego w warunkach szczególnych w rozmiarze 13 lat i 27 dni przypadający do 31 grudnia 1998 r. Wniosek odwołującego złożony w organie rentowym w październiku 2012 r. o ponowne rozpoznanie sprawy o prawo do emerytury został załatwiony odmowną decyzją z 21 listopada 2012 r. Odwołanie P. A. od powyższej decyzji zostało oddalone prawomocnym wyrokiem Sądu Okręgowego w Kaliszu z 5 marca 2013 r.

dowód: akta emerytalne ZUS.

Sąd zważył, co następuje:

Odwołanie P. A. nie jest uzasadnione. Zaskarżona przez odwołującego decyzja wydana została z urzędu i odnosiła się do waloryzacji emerytury za okres od 1 marca 2020 r. Mechanizm takiej waloryzacji uregulowany został w przepisie art. 88 ustawy z 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych. Sprowadza się do pomnożenia kwoty świadczenia przysługującego ostatniego dnia lutego roku kalendarzowego, w którym przeprowadzana jest waloryzacja przez wskaźnik waloryzacji podawany – zgodnie z treścią art. 89 ust.6 cytowanej wyżej ustawy – przez ministra właściwego do spraw zabezpieczenia społecznego w formie komunikatu ogłaszanego w Monitorze Polskim. Analiza akt emerytalnych odwołującego wskazuje na stosowanie przez organ rentowy właściwych wskaźników waloryzacyjnych w okresie od 1 marca 2015 r. tj. pierwszej waloryzacji emerytury przyznanej odwołującemu z racji ukończenia powszechnego wieku emerytalnego i to w zakresie wysokości świadczenia ustalonego pierwszorazową decyzją o przyznaniu prawa do emerytury jak i w odniesieniu do wysokości świadczenia ustalonego decyzją przeliczającą wysokość emerytury po doliczeniu rekompensaty z tytułu pracy w warunkach szczególnych. Oznacza to brak jakichkolwiek podstaw do kwestionowania prawidłowości decyzji w zakresie wynikającym z przedstawionego w niej mechanizmu waloryzacji tak w zakresie przeliczenia kwoty świadczenia emerytalnego w kwocie na koniec lutego 2020 roku przepisowym wskaźnikiem waloryzacji jak i w szerszym – sprawdzenie prawidłowości naliczonej wysokości emerytury a następnie odniesienie prawidłowo ustalonych wielkości do wynikającego z art. 88 ustawy o emeryturach i rentach … mechanizmu waloryzacji. Powyższe prowadzi do wniosku o zgodności z prawem decyzji z 1 marca 2020 r.

W odwołaniu zostały zawarte treści sprowadzające się do zasadniczego wniosku, że gdyby podstawą obliczenia emerytury dla waloryzacji, była kwota emerytury ustalona dla ubezpieczonego urodzonego po 31 grudnia 1948 r., legitymującego się okresem ubezpieczenia co najmniej 25-letnim i co najmniej 15-letnim okresem pracy w warunkach szczególnych to wysokość świadczenia po waloryzacji byłaby większa od tej ustalonej w decyzji. Dla oceny trafności decyzji waloryzacyjnej, w świetle przytoczonych wyżej decyzji o wyroku sądowego, powyższe wnioski z odwołania nie wskazują na nowe okoliczności wymagające wydania przez organ rentowy nowej decyzji administracyjnej. Elementy związane z pracę odwołującego w okresie od października 1985 r. objęte zostały badaniem w uprzednio zakończonych prawomocnie postępowaniach – co do decyzji z 25 czerwca 2009 r. na etapie postępowania administracyjnego, a co do decyzji z 21 listopada 2012 r. na etapie postepowania sądowego. Zatem aktualny stan prawny wynikający z wydanych w sprawie decyzji wskazuje na brak prawa odwołującego do emerytury z tytułu pracy w warunkach szczególnych, uzyskanej stosownie do wniosku zgłoszonego w ZUS w maju 2009 r.

Nie było więc jakichkolwiek warunków aby podstaw do zwiększania kwoty po waloryzacji emerytury od 1 marca 2020 r. upatrywać w wyższej podstawie waloryzacji z uwagi na prawo do emerytury wcześniejszej z racji pracy w warunkach szczególnych. Odwołujący bowiem prawa do takiego świadczenia nie uzyskał a przedstawione dotychczas dokumenty nie wskazują aby do 31 grudnia 1998 r. odwołujący legitymował się co najmniej 15-letnim okresem pracy w warunkach szczególnych. Przepis art. 184 ust. pkt 1 cytowanej na wstępie ustawy wymaga aby ubiegający się o prawo do emerytury dla osoby urodzonej po 31 grudnia 1948 r. legitymował się na dzień wejścia w życie ustawy (1 stycznia 1999 r.) co najmniej 15-letnim okresem pracy w warunkach szczególnych. Nie ulega najmniejszej wątpliwości, że wykazywany przez odwołującego okres zatrudnienia w charakterze listonosza w okresie do 31 grudnia 1998 r. tego warunku nie spełnia. Tak więc odwołujący – co zostało potwierdzone we wcześniej prowadzonych postępowaniach, a w toku niniejszego nie przedstawił jakichkolwiek dowodów na odmienny niż wyżej wskazany stan faktyczny – nie powołał się na nowe dowody czy okoliczności wskazujące na konieczność ponownego rozpoznania sprawy.

W tych warunkach odwołanie jako nieuzasadnione podlegało oddaleniu.