Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 30 września 2020 r.

Sąd Okręgowy w Kaliszu V Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący: SSO Romuald Kompanowski

Protokolant: st.sekr.sądowy Justyna Dzikowska

po rozpoznaniu w dniu 28 września 2020 r. w Kaliszu

odwołania D. J.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w O.

z dnia 2 czerwca 2020 r. Nr (...)

w sprawie D. J.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w O.

o świadczenie postojowe

Zmienia zaskarżoną decyzję Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w O. z dnia 2 czerwca 2020 r. znak (...) w ten sposób, że przyznaje odwołującemu D. J. prawo do świadczenia postojowego w związku z wnioskiem o to świadczenie złożonym 18 maja 2020r.

UZASADNIENIE

Decyzją z 2 czerwca 2020 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w O. odmówił wnioskodawcy D. J. prawa do świadczenia postojowego. W uzasadnieniu decyzji organ wskazał, że we wniosku o świadczenie postojowe wnioskodawca wskazał, iż wielkość przychodów osiągniętych w lutym 2020 r. i w marcu 2020 r. gdy tymczasem z uwagi na datę zgłoszenia wniosku, istotne dla przyznania wnioskowanego świadczenia były przychody z marca 2020 r. i z kwietnia 2020 r.

Od powyższej decyzji odwołanie wniósł D. J. wskazując, że prowadzi działalność przed dniem 1 lutego 2020 r., nie ma innego tytułu ubezpieczenia, mieszka na terytorium Polski i jest jej obywatelem a wniosek o świadczenie złożył przed upływem 3 miesięcy od daty zniesienia stanu klęski epidemii. Uzupełniająco skarżący wskazał, że jego intencją przy zgłoszeniu wniosku o świadczenie postojowe było uzyskanie rekompensaty za utracone przychody w miesiącu marcu 2020 r.

Po tak zgłoszonych wnioskach w odwołaniu od skarżonej decyzji, organ rentowy w odpowiedzi na odwołanie wniósł o jego oddalenie podnosząc te same argumenty jak uzasadnieniu zaskarżonej w decyzji.

Sąd Okręgowy ustalił, co następuje:

Poza sporem pozostaje, że odwołujący D. J. prowadzi pozarolniczą działalność gospodarczą i to przed dniem 1 lutego 2020 r. W lutym 2020 r. odwołujący osiągnął z działalności przychód w kwocie 2 962,96 zł. W marcu 2020 r. odwołujący z prowadzonej działalności nie osiągnął żadnego przychodu. Wniosek o świadczenie postojowe odwołujący opatrzył datą 18 maja 2020 r.

/ bezsporne /

Sąd zważył, co następuje:

Odwołanie, jako zasadne, skutkowało przyznaniem wnioskodawcy prawa do świadczenia postojowego.

Zgodnie z art. 15zq ustawy z dnia 2 marca 2020 r. o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem (...)19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych – zwanej dalej jaki ustawa COVID – świadczenie postojowe przysługuje osobie prowadzącej pozarolniczą działalność gospodarczą, jeżeli:

1. nie podlega ubezpieczeniom społecznym z innego tytułu,

2. rozpoczęła prowadzenie działalności przed dniem 1 lutego 2020 r. i nie zawiesiła jej prowadzenia,

3. Przychód z prowadzenia działalności w rozumieniu przepisów o PIT uzyskany w miesiącu poprzedzającym miesiąc złożenia wniosku o świadczenie postojowe był co najmniej 15% niższy od przychodu uzyskanego w miesiącu poprzedzającym ten miesiąc.

W związku z zagrożeniem rozprzestrzeniania się zakażeń wirusem (...)2 oraz koniecznością wprowadzenia szczególnych rozwiązań, umożliwiających podejmowanie działań minimalizujących zagrożenie dla zdrowia publicznego oraz gospodarki kraju ustawodawca ustawą z dnia 31 marca 2020 r. o zmianie ustawy o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2020 r. poz. 568) wprowadził przedmiotowy art. 15 zq.

W ten sposób ustawodawca zaproponował możliwość pomocy publicznej dla osób najbardziej dotkniętych epidemią (a więc niestabilnością gospodarczą), czyli osób wykonujących pracę na podstawie umów cywilnoprawnych oraz osób prowadzących jednoosobową działalność gospodarczą. W oczywisty sposób przepis ten miał niejako "ratować" osoby wymienione w ustawie przed bankructwem, co z jednej strony miało chronić ich zabezpieczenie socjalne, a z drugiej strony ochraniać gospodarkę przed zapaścią. Mając więc na uwadze fakt, iż podstawową regułą obowiązującą w demokratycznym państwie prawnym jest koncepcja racjonalnego ustawodawcy, a więc ustawodawcy, którego akty prawne uzupełniają się wzajemnie oraz nie wykluczają się, należy uznać, iż właściwą formą wykładni prawa w niniejszym wypadku nie będzie wykładnia literalna lecz wykładnia funkcjonalna. Ta pierwsza prowadziłaby bowiem do sprzeczności, między z jednej strony brzmieniem art. 15zq ustawy COVID, z drugiej zaś strony celem jej wprowadzenia. Przy takiej wykładni poza zakresem analizowanego przepisu pozostaną podmioty dotknięte skutkami wprowadzonych ograniczeń związanych ze zwalczaniem epidemii w postaci zmniejszenia przychodu w granicach wskazywanego w przepisie spadku o 15% w porównaniu z poprzedzającym miesiącem, tylko dlatego, że wniosek o przyznanie świadczenia złożony zostanie w kolejnym miesiącu. Biorąc pod uwagę pomocowy cel analizowanego przepisu, istotą analizowanego uregulowania było zatem wprowadzenie swoistego sytemu porównawczego dla oceny spełnienia przez wnioskujący o pomoc publiczną podmiot spadku przychodów w okresie obowiązywania ograniczeń od momentu ich wprowadzenia do upływu ostatniego dnia trzeciego miesiąca po ogłoszeniu ustania zagrożenia epidemicznego. Skoro przy wniosku zgłoszonym przez skarżącego wskazane zostały przychody z lutego i marca 2020 r. spełniające warunki z art. 15 zg ust. 4 pkt 1 ustawy COVID to ocena warunków do przyznania świadczenia postojowego przy wskazanym wyżej celu wprowadzonych uregulowań przemawia aby tak wskazane we wniosku wskaźniki decydowały o przesłankach do przyznania prawa do świadczenia postojowego i to niezależnie czy wniosek został zgłoszony w kwietniu czy też w następnym miesiącu. Termin wskazany w przywołanym wyżej przepisie nie ma materialnoprawnego skutku w postaci badania sytuacji ekonomicznej podmiotu ubiegającego się o pomoc publiczną w okresie dwóch miesięcy poprzedzających miesiąc złożenia wniosku jako warunku dla uzyskania. Istotne stanie się bowiem porównanie wydolności ekonomicznej podmiotu działającego w warunkach epidemii i w jakim stopniu ograniczenia wpłynęły na kondycję gospodarczą tego podmiotu. Zgłoszenie wniosku o wypłatę świadczenia w realiach niniejszej sprawy - obojętnie czy w kwietniu czy też w maju, tak jak miało to w niniejszej sprawie – nie miało najmniejszego znaczenia. Wniosek bowiem dotyczył sytuacji dochodowej z lutego i marca 2020 r. i to dawało podstawę do uzyskania pomocy publicznej w trybie cytowanych wyżej przepisów.

Mając powyższe na uwadze, na mocy art. 477 ¹⁴ § 2 k.p.c. należało orzec o zmianie zaskarżonej decyzji i przyznanie odwołującemu prawa do świadczenia postojowego.