Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 26 października 2020r.

Sąd Okręgowy w Bydgoszczy VI Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący Sędzia Karolina Chudzinska - Koczorowicz

po rozpoznaniu w dniu 26 października 2020 r. w Bydgoszczy

na posiedzeniu niejawnym

sprawy B. M.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddziałowi w B.

o świadczenie postojowe

w związku z odwołaniem ubezpieczonej od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału w B.

z dnia 25 maja 2020r., znak: (...)

1) Oddala odwołanie.

2) Odstępuje od obciążania B. M. kosztami zastępstwa procesowego strony przeciwnej.

Sędzia Karolina Chudzinska – Koczorowicz

Sygn. akt VI U 1997/20

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 25 maja 2020r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w B. odmówił wnioskodawczyni B. M. prawa do świadczenia postojowego, podnosząc w uzasadnieniu decyzji, że z dokumentacji posiadanej przez ZUS wynika, że wnioskodawczyni zgłosiła się od dnia 6 października 2016r. do ubezpieczeń społecznych z kodem ubezpieczenia (...)., jako wspólnik jednoosobowej spółki jawnej, komandytowej, partnerskiej, a w tej sytuacji żądane świadczenie nie przysługuje w myśl ustawy o przeciwdziałaniu skutków COVID (Dz. U. z 2020 r. poz. 374 z późn. zm.).

Od powyższej decyzji odwołanie wywiodła wnioskodawczyni, wskazując, że wspólnicy spółki jawnej oraz osoby prowadzące działalność gospodarczą zarejestrowaną w CEIDG opłacają składki ZUS na tych samych zasadach i w takiej samej wysokości, na takich samych zasadach podlegają też opodatkowaniu. Spółka jawna nie jest opodatkowana podatkiem dochodowym ani nie jest płatnikiem składek w sytuacji, gdy nie zatrudnia pracowników. Ubezpieczona prowadzi biuro rachunkowe, a w tej działalności warto jest podjąć współpracę z drugą osobą, aby zapewnić niezakłóconą ciągłość działalności w przypadku choroby lub zdarzę losowych. Podkreślono też konstytucyjną zasadę równości wszystkich wobec prawa.

W odpowiedzi na odwołanie ZUS wniósł o oddalenie odwołania podnosząc, że zgodnie z przytoczoną w zaskarżonej decyzji ustawą o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, świadczenia postojowe przysługują osobie prowadzącej pozarolniczą działalność gospodarczą na podstawie przepisów ustawy z dnia 6 marca 2018r. – Prawo przedsiębiorców lub innych przepisów szczególnych, jeżeli nie podlega ubezpieczeniom społecznym z innego tytułu.

Sąd ustalił i zważył, co następuje:

Stan faktyczny sprawy nie jest sporny między stronami, kwestią sporną jest natomiast interpretacja przepisu art. 15 zq ust. 1 pkt 1 i ust. 3 ustawą o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19 ( Dz. U. z 2020r., poz. 374 ze zm. ).

Zgodnie z art. 15 zq ust. 1 pkt 1 powyższej ustawy – świadczenie postojowe przysługuje osobie prowadzącej pozarolniczą działalność gospodarczą na podstawie przepisów ustawy z dnia 6 marca 2018r. – Prawo przedsiębiorców lub innych przepisów szczególnych, zwanej dalej „osobą prowadzącą pozarolniczą działalność gospodarczą”.

Natomiast w myśl art. 4 ust. 1 ustawy z dnia 6 marca 2018r. – Prawo przedsiębiorców (Dz.U. z 2018r., poz. 646) – przedsiębiorcą jest osoba fizyczna, osoba prawna oraz jednostka organizacyjna niebędąca osobą prawną, której odrębna ustawa przyznaje zdolność prawną, wykonująca działalność gospodarczą.

Jak słusznie wskazuje ZUS w odpowiedzi na odwołanie, wspólnik spółki jawnej nie jest w rozumieniu przytoczonych przepisów przedsiębiorcą, nie jest on osobą prowadzącą pozarolniczą działalność gospodarczą, gdyż status przedsiębiorcy przysługuje spółce jawnej, a nie jej wspólnikom.

Analogiczne stanowisko zostało przedstawione w Komentarzu do niektórych przepisów ustawy o szczególnych rozwiązaniach zawiązanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19 (… ) pod redakcją K. B.

Jak wskazał Sąd Okręgowy w Olsztynie w wyroku z dnia 2 września 2020r. ( IV U 1195/20) – „ W ten sposób ustawodawca zaproponował możliwość pomocy publicznej dla osób najbardziej dotkniętych epidemią (a więc niestabilnością gospodarczą), czyli osób wykonujących pracę na podstawie umów cywilnoprawnych oraz osób prowadzących jednoosobową działalność gospodarczą. W oczywisty sposób przepis ten miał niejako "ratować" osoby wymienione w ustawie przed bankructwem, co z jednej strony miało chronić ich zabezpieczenie socjalne, a z drugiej strony ochraniać gospodarkę przed zapaścią.”

Mając powyższe na uwadze Sąd uznał, że wniesione odwołanie nie zasługuje na uwzględnienie i działając na podstawie art. Art. 477 ¹⁴ § 1 k.p.c. wniesione odwołanie oddalił.

Jednocześnie biorąc pod uwagę trudną sytuację, w jakiej znalazła się gospodarka, w tym działalność, którą zajmuje się wnioskodawczyni oraz istniejące wątpliwości w interpretacji przepisów, które niedawno weszły w życie, Sąd uznał za zasadne zastosowanie art. 102 k.p.c. i odstąpienie od obciążania odwołującej się kosztami zastępstwa procesowego strony przeciwnej.

Sędzia Karolina Chudzinska - Koczorowicz