Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 9 czerwca 2022 roku

Sąd Okręgowy w Sieradzu IV Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący: sędzia Dorota Załęska

Protokolant: st. sekr. sąd. Beata Krysiak

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 9 czerwca 2022 roku w Sieradzu

odwołania I. K.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych II Oddział w Ł.

z dnia 04.03.2022 r. Nr (...)

w sprawie I. K.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych II Oddział w Ł.

o wysokość emerytury

oddala odwołanie.

Sygn. akt IV U 184/22

UZASADNIENIE

Decyzją z 4.03.2022r., ZUS odmówił I. K. prawa do przeliczenia emerytury na podstawie zeznań świadków.

Nie podzielając powyższej decyzji, w/w złożyła odwołanie, wnosząc o uwzględnienie pracy w gospodarstwie rolnym w okresie od 21.07.1982 – 28.02.1996. Odwołanie poparł pełnomocnik wnioskodawczyni w osobie męża M. K.. Precyzując stanowisko, powoływał się na ustawę z 20.12.1990r. o wliczaniu okresów pracy w indywidualnym gospodarstwie rolnym do pracowniczego stażu pracy.

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wnosił o oddalenie odwołania.

Sąd Okręgowy ustalił następujący stan faktyczny:

I. K., ur. (...)

Decyzją z 25.02.2020r., ZUS przyznał I. K. emeryturę od 21.02.2020r., tj. od osiągnięcia wieku emerytalnego, zawieszając wypłatę emerytury z uwagi na kontynuowanie zatrudnienia ( decyzja k. 16-17/akta ZUS).

Decyzją z 24.03.2020r., po rozpoznaniu wniosku z 10.03.2020r., ZUS ustalił I. K. wysokość emerytury i podjął wypłatę świadczenia od 1.03.2020r., tj. od miesiąca zgłoszenia wniosku (decyzja k. 25/akta ZUS).

W dniu 15.02.2022r., I. K. złożyła w ZUS wniosek o ponowne obliczenie świadczenia z uwzględnieniem pracy w gospodarstwie rolnym teścia od 21.07.182 – 28.02.1996, załączając m.in. zeznania świadków, zaświadczenie z 9.02.2022r., zaświadczenie z 1.02.2022r. ( k. 32 – 38/akta ZUS).

Decyzją z 4.03.2022r., ZUS odmówił I. K. prawa do przeliczenia emerytury na podstawie zeznań świadków (decyzja k. 42/akta ZUS).

Powyższy niesporny stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie materiału dowodowego zgromadzonego w postepowaniu przed organem rentowym.

Sąd Okręgowy zważył:

Odwołanie nie zasługuje na uwzględnienie.

W myśl art. 114 ust. 1 pkt 1 ustawy z 17.12.1998r. o emeryturach i rentach z FUS (Dz. U. z 2020, poz. 53 ze zm.), w sprawie zakończonej prawomocną decyzją organ rentowy, na wniosek osoby zainteresowanej lub z urzędu, uchyla lub zmienia decyzję i ponownie ustala prawo do świadczeń lub ich wysokość, jeżeli po uprawomocnieniu się decyzji zostaną przedłożone nowe dowody lub ujawniono nowe okoliczności istniejące przed wydaniem tej decyzji, które mają wpływ na prawo do świadczeń lub ich wysokość;

Jak stanowi art. 108 cyt ustawy, jeżeli po dniu, od którego przyznano emeryturę określoną w art. 24 lub 24a, emeryt podlegał ubezpieczeniom emerytalnemu i rentowym, wysokość świadczenia ulega ponownemu ustaleniu w sposób określony w ust. 2.

Emerytury obliczone według zasad określonych w art. 26 powiększa się o kwotę wynikającą z podzielenia składek zewidencjonowanych na koncie ubezpieczonego po dniu ustalenia prawa do emerytury, o której mowa w art. 24 i 24a, i zwaloryzowanych zgodnie z art. 25 przez wyrażone w miesiącach średnie dalsze trwanie życia ustalone dla wieku danego ubezpieczonego w dniu złożenia wniosku o przeliczenie wysokości emerytury, z uwzględnieniem ust. 4 i 5 (ust. 2).

Zasady dotyczące ustalania wysokości rent, emerytur ustalanych według dotychczasowych zasad, emerytur z powszechnego wieku emerytalnego ustalanych w oparciu o nowe zreformowane zasady są odmienne. Wysokość emerytury ustalanej według dotychczasowych zasad jest uzależniona od wysokości podstawy wymiaru, uwzględnionego okresu składkowego i nieskładkowego, kwoty bazowej, obowiązującej w dacie powstania prawa do świadczenia. W nowym systemie emerytalnym, wysokość emerytury oblicza się na podstawie kwoty zwaloryzowanych składek zewidencjonowanych na indywidualnym koncie emerytalnym, zwaloryzowanego kapitału początkowego i średniego dalszego trwania życia kobiet i mężczyzn, ustalonego dla osób w wieku równym wiekowi przejścia na emeryturę tej osoby, której ustalana jest emerytura. Wnioskodawczyni jest uprawniona do emerytury powszechnej z nowego systemu emerytalnego. Zgodnie z art. 26a ustawy z 17.12.1998r. o emeryturach i rentach z FUS, wysokość emerytury ustalonej stosownie do art. 26 ustawy ulega zwiększeniu za okresy opłacania składek na Fundusz Emerytalny Rolników, Fundusz Ubezpieczenia Społecznego Rolników i ubezpieczenie emerytalno - rentowe, o których mowa w przepisach o ubezpieczeniu społecznym rolników. Przepisy ustawy o emeryturach i rentach z FUS nie przewidują natomiast możliwości wpływu pracy w gospodarstwie rolnym na wysokość emerytury powszechnej. Brak również możliwości uwzględniania pracy w gospodarstwie rolnym w stażu pracy odpowiedzialnym za wartość kapitału początkowego, ustalanego według stanu na dzień 1.01.1999r., ponieważ przepis art. 174 ustawy z FUS nie nawiązuje do art.10 ustawy.

Powoływana przez pełnomocnika wnioskodawczyni ustawa z 20.07.1990r. o wliczaniu okresów pracy w indywidualnym gospodarstwie rolnym do pracowniczego stażu pracy (Dz. U. 1990.54.310), nie ma w niniejszym postępowaniu znaczenia dla rozstrzygnięcia. Ustawa ta ma bowiem zastosowanie, w sytuacji gdy przepisy prawa (ustawy, rozporządzenia) obowiązujące u danego pracodawcy pozwalają wliczać do stażu pracy okresy zatrudnienia u innego pracodawcy. Przy czym nie chodzi tu o "każdy" staż pracy, lecz tylko taki, od którego zależą uprawnienia pracownika wynikające ze stosunku pracy - z wyjątkami określonymi w art. 2 tej ustawy. Jeśli te warunki są spełnione (łącznie), można do stażu pracy zaliczyć pracę w gospodarstwie rolnym lub prowadzenie tego gospodarstwa. Z chwilą wejścia w życie ustawy, okres pracy w indywidualnym gospodarstwie rolnym wlicza się do uprawnień pracownika wynikających ze stosunku pracy, natomiast nie znajduje żadnego oparcia w tej ustawie pogląd, iż okres pracy w gospodarstwie rolnym jest wliczany jedynie jako okres niezbędny do nabycia uprawnień do emerytury (wyrok NSA z 11.04.1996r., II SA 3265/95).

Mając na uwadze powyższe, na podstawie art. 477 ¹⁴§1 kpc, orzeczono jak w sentencji.