Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 7 maja 2014 r.

Sąd Apelacyjny w Lublinie, I Wydział Cywilny

w składzie:

po rozpoznaniu w dniu 24 kwietnia 2014 r. w Lublinie na rozprawie

sprawy z powództwa A. K.

przeciwko (...)
w K.

o zapłatę

na skutek apelacji powoda od wyroku Sądu Okręgowego w Radomiu z dnia
12 czerwca 2013 r., sygn. akt I C 521/11

uchyla zaskarżony wyrok, znosi postępowanie w zakresie rozprawy
z dnia 12 czerwca 2013 r. i sprawę przekazuje Sądowi Okręgowemu w Radomiu do ponownego rozpoznania, pozostawiając temu Sądowi rozstrzygnięcie o kosztach postępowania apelacyjnego.

I ACa 641/13

UZASADNIENIE

Wyrokiem z 12 czerwca 2013r. Sąd Okręgowy w Radomiu oddalił powództwo A. K., który w pozwie wniesionym przeciwko (...) w K. domagał się zasądzenia zadośćuczynienia, odszkodowania i renty.

Wyrok Sądu Okręgowego został oparty na następujących ustaleniach:

Powód w wyniku wypadku komunikacyjnego jaki miał miejsce w dniu 20 listopada 2008r. doznał obrażeń w postaci złamania trzonu kości udowej prawej, złamania nasady dalszej kości promieniowej prawej, rany tłuczonej głowy oraz ogólnego potłuczenia. Po wypadku powód został przewieziony do szpitala w R., a następnie na własną prośbę do szpitala w K. gdzie w dniu 28 listopada 2008r. przeszedł m.in. operację zespolenia odłamów kości udowej. W szpitalu przebywał do 4 grudnia 2008r., a następnie kontynuował rehabilitację. Pomimo prawidłowo wykonanego zabiegu nie udało się uzyskać zrostu, założone zespolenia uległy uszkodzeniu i w miejscu złamania wytworzył się staw rzekomy.

Zdaniem powoda przyczyną tego niepowodzenia był błąd w sztuce lekarskiej.

Sąd Okręgowy nie podzielił tego stanowiska. Opierając się na opinii biegłego sądowego uznał, iż zabieg zespolenia kości został przeprowadzony prawidłowo jak również prawidłowe było leczenie powoda w pozwanym szpitalu. Pozwanemu zatem nie można przypisać odpowiedzialności za szkodę poniesioną przez powoda, w konsekwencji czego powództwo oddalił.

Od tego wyroku powód złożył apelację zarzucając:

- nieważność postępowania z powodu pozbawienia powoda możności obrony swych praw poprzez nieodroczenie rozprawy bezpośrednio poprzedzającej wydanie wyroku, pomimo usprawiedliwionego niestawiennictwa powoda;

- naruszenie art. 160 kpc poprzez istotne ograniczenie powodowi możliwości złożenia wniosku o sprostowanie protokołu rozprawy w terminie adekwatnym do jego stanu zdrowia;

- naruszenie art. 210 § 2 kpc poprzez uniemożliwienie powodowi złożenia oświadczenia co do twierdzeń strony przeciwnej dotyczących okoliczności faktycznych;

- naruszenie art. 210 § 2 ¹ kpc poprzez niepouczenie strony występującej w sprawie bez fachowego pełnomocnika o treści artykułów w tymże przepisie wymienionych;

- naruszenie art. 210 § 3 kpc przez uniemożliwienie powodowi udziału w istotnym stadium postępowania jakim jest rozprawa bezpośrednio poprzedzająca wydanie wyroku na której przeprowadzany jest dowód z opinii biegłego i roztrząsane są jego wyniki jak i całego postępowania dowodowego;

- naruszenie art. 214 § 1 kpc przez pozbawienie powoda możności obrony jego praw wskutek nieodroczenia rozprawy pomimo nieobecności powoda i posiadania przez sąd wiedzy odnośnie przeszkody nieobecności strony wywołanej przeszkodą, której nie można przezwyciężyć tj. nagłym pogorszeniem się stanu zdrowia powoda;

- dokonanie ustaleń sprzecznych z zebranym w sprawie materiałem dowodowym przez stwierdzenie, że w sprawie istnieją podstawy do oddalenia powództwa podczas gdy wyniki postępowania dowodowego przeczą możliwości oddalenia powództwa zważywszy chociażby na fakt dalszego utrzymywania się u powoda problemów zdrowotnych ;

- pozbawienie powoda możliwości obrony swych praw przez nieprzyznanie profesjonalnego pełnomocnika;

- niewyjaśnienie wszystkich okoliczności faktycznych istotnych dla rozstrzygnięcia sprawy wskutek niedopuszczenia i nieprzeprowadzenia wszystkich dowodów wnioskowanych przez powoda;

- sprzeczność istotnych ustaleń sądu z treścią zebranego w sprawie materiału, z pominięciem istotnych dowodów przedłożonych przez powoda, których uwzględnienie mogłoby doprowadzić do zupełnie innej oceny pozostałego materiału dowodowego;

- naruszenie art. 5 kpc przez nieudzielenie powodowi niezbędnych pouczeń co do czynności procesowych pomimo stanu zdrowia powoda.

Wskazując na powyższe powód wnosił o uchylenie zaskarżonego wyroku ze zniesieniem postępowania i przekazanie sprawy w tym zakresie Sądowi Okręgowemu do ponownego rozpoznania ewentualnie zmianę wyroku po przeprowadzeniu uzupełniającego postępowania dowodowego i uwzględnienie powództwa w całości.

Sąd Apelacyjny zważył, co następuje:

Apelacja jest zasadna, o ile zarzuca nieważność postępowania z uwagi na nieodroczenie rozprawy jaka odbyła się przed Sądem Okręgowym w dniu 12 czerwca 2013r.

W dniu powyższej rozprawy, na którą powód został wezwany do osobistego stawiennictwa w celu przesłuchania w trybie art. 299 kpc, poinformował on w rozmowie telefonicznej, że nie może się stawić z powodu złego samopoczucia (ataku serca) i czeka na przyjęcie do szpitala. Wnosił również o usprawiedliwienie nieobecności i odroczenie rozprawy.

Sąd Okręgowy nie uwzględnił tego wniosku z uwagi na nieuprawdopodobnienie okoliczności uzasadniających niemożność stawienia się powoda w Sądzie. Jest jednak oczywiste, iż z uwagi na nagłość zdarzenia powód nie mógł w dniu rozprawy przedstawić dokumentu uzasadniającego jego wniosek. Dokument taki w postaci karty informacyjnej Izby Przyjęć (...) Szpitala (...) z dnia 12 czerwca 2013r. dołączył natomiast do apelacji. Z karty informacyjnej wynika, iż w dniu rozprawy powód zgłosił się do szpitala i po przeprowadzonych badaniach wskazujących na konieczność pozostania w szpitalu, nie pozostał tam jedynie dlatego, że nie wyraził na to zgody.

Należy zatem uznać, iż nieobecność powoda na rozprawie w dniu 12 czerwca 2013r. została wywołana nadzwyczajnym wydarzeniem, co obligowało Sąd Okręgowy do odroczenia rozprawy (art. 214 § 1 kpc).

Pozostałe zarzuty apelacji nie znajdują uzasadnienia.

Powodowi nie ograniczono prawa do złożenia wniosku o sprostowanie protokołu (art. 160§ 1 kpc) ponieważ mógł złożyć taki wniosek do czasu kiedy akta znajdowały się w Sądzie Okręgowym czyli do 10 września 2013r.. Powód zresztą nie wskazuje czego to sprostowanie miałoby dotyczyć. Na rozprawie w dniu 12 czerwca 2013r. strona pozwana nie składała również żadnych oświadczeń dotyczących okoliczności faktycznych do których powód mógłby się ustosunkować.

Bezzasadny jest również zarzut naruszenie art. 210 § 2 ¹ kpc albowiem przepis ten nie ma zastosowania w niniejszej sprawie ponieważ została ona wszczęta przed dniem 3 maja 2012r.

Na rozprawie w dniu 12 czerwca 2013r. nie był również przeprowadzany dowód z opinii biegłego i nie roztrząsano jego wyników jak i całego postępowania dowodowego.

W wykonaniu zarządzenia z dnia 5 lutego 2013r. odpisy opinii biegłego sądowego J. F. zostały wysłane na adres pełnomocników stron z wezwaniem do ustosunkowania się w terminie 14 dni i sporządzenia listy ewentualnych pytań. Powód w tym czasie miał pełnomocnika (pełnomocnictwo wypowiedział dopiero w kwietniu 2013r.), któremu odpis opinii doręczono 8 lutego 2013r. i pełnomocnik ten nie zgłosił żadnych zastrzeżeń do opinii.

Nieustanowienie dla powoda pełnomocnika z urzędu nie pozbawiło go możności obrony swoich praw. Powód przez znaczną część postępowania (od 5 sierpnia 2011r. do 12 kwietnia 2013r.) miał pełnomocnika z wyboru i żądanie ustanowienia pełnomocnika z urzędu w końcowej fazie postępowania nie znajdowało żadnego uzasadnienia.

Nie można również uznać, aby ustalenia Sądu Okręgowego były sprzeczne z zebranym w sprawie materiałem dowodowym.

Z opinii biegłego J. F. wynika, iż wydruki rtg z przebiegu samego zabiegu nie wykazują jakichkolwiek błędów w obrazowanych na nich etapach postępowania operacyjnego. Wymiar poprzeczny pręta dostosowany właściwie do przekroju kanału szpikowego. Właściwe zamocowanie śrub blokujących gwóźdź. Przebieg pooperacyjny nie powikłany. Zdjęcia rtg wykonane w grudniu 2008r. ilustrują prawidłowo wykonane zespolenie złamania kości udowej prawej. W dniu 19.01.2009r. wykonano kontrolne badanie rtg – stwierdzono stabilność zespolenia, cechy zapoczątkowanego zrostu odłamów.

Potwierdza to również opinia biegłego sądowego W. C. (1) sporządzona do sprawy (...) Sądu Okręgowego w Warszawie, na którą sam powód powołał się w piśmie procesowym z 7 maja 2013r. W opinii tej biegły stwierdził u powoda inwalidztwo nabyte w zakresie kończyny dolnej prawej znacznego stopnia pomimo bardzo dobrego i intensywnego leczenia. Powodem tego niepowodzenia jest otyłość olbrzymia powoda, około 100kg nadwagi. Takie obciążenie działające jak wektor siły pionowo na dość trudne złamanie trzonu kości udowej (złamanie skośne) powoduje, że powód nie ma praktycznie szans na uzyskanie prawidłowego zrostu. Oba zespolenia założone dotychczas na tę kość udową zostały uszkodzone z powodu narastającego przeciążenia tek kości i po trzech latach w miejscu złamania jest staw rzekomy. Pacjent wymaga natychmiastowej operacji mającej na celu zmniejszenie powierzchni wchłaniania pokarmów i w efekcie redukcji wagi (laparoskopowa resekcja 80% żołądka).

W związku z powyższym i na podstawie art. 386 § 2 kpc i art. 108 § 2 kpc Sąd Apelacyjny orzekł jak w sentencji.