Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt I Ca 207/22

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 10 sierpnia 2022 roku

Sąd Okręgowy w Sieradzu Wydział I Cywilny

w składzie:

Przewodniczący: sędzia Joanna Składowska

Protokolant : Iwona Bartel

po rozpoznaniu w 10 sierpnia 2022 roku w S.

na rozprawie sprawy

z powództwa Gminy M. S.
przeciwko G. A.

o zapłatę

na skutek apelacji pozwanego

od wyroku Sądu Rejonowego w Sieradzu

z dnia 15 lutego 2022 r., sygnatura akt I C 255/20

1.  uchyla punkt 1 zaskarżonego wyroku i umarza postępowanie;

2.  nie obciąża pozwanego kosztami zastępstwa procesowego należnego powodowi w postępowaniu apelacyjnym.

Sygn. akt I Ca 207/22

UZASADNIENIE

Zaskarżonym wyrokiem z 15 lutego 2022 r., wydanym pod sygn. akt I C 255/20, Sąd Rejonowy w Sieradzu zasądził od pozwanego G. A. na rzecz powódki Gminy M. S. kwotę 585,38 złotych w tym:

- 292,69 złotych wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie naliczanymi od dnia 1 maja
2018 r. do dnia zapłaty,

- 292,69 złotych wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie naliczanymi od dnia 1 maja
2019 r. do dnia zapłaty (pkt 1)

oraz 370 złotych z tytułu zwrotu kosztów procesu (pkt 2).

Pozwany wniósł apelację od powyższego wyroku, zaskarżając orzeczenie w całości
i wnosząc o jego zmianę poprzez oddalenie powództwa na koszt powoda.

Powód domagał się oddalenia apelacji na koszt pozwanego.

W toku rozprawy apelacyjnej - w dniu 20 lipca 2022 r. pozwany okazał dowody wpłaty - w dniach 22 marca 2021 r. oraz 6 kwietnia 2021 r. - kwot dochodzonych pozwem. Wpłata nastąpiła już po wytoczeniu powództwa, co miało miejsce 15 października 2019 r.

Następnie - pismem z 27 lipca 2022 r. pełnomocnik powoda cofnął pozew wraz ze zrzeczeniem się roszczenia, podtrzymując żądanie zasądzenia kosztów procesu.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Zgodnie z art. 203 § 1 k.p.c., pozew może być cofnięty bez zezwolenia pozwanego aż do rozpoczęcia rozprawy, a jeżeli z cofnięciem połączone jest zrzeczenie się roszczenia - aż do wydania wyroku. Nie chodzi tu zaś jedynie o wyrok sądu pierwszej instancji. Świadczy o tym zarówno treść art. 332 § 2, jak i art. 386 § 3 k.p.c., nakazujący sądowi drugiej instancji uchylenie zaskarżonego wyroku i umorzenie postępowania, jeśli zachodzi podstawa do jego umorzenia. Taką zaś jest art. 355 k.p.c. stanowiący, że sąd umorzy postępowanie, jeżeli powód ze skutkiem prawnym cofnął pozew.

W świetle powyższego, Sąd zobligowany był do uchylenia pkt. 1 zaskarżonego wyroku i umorzenia postępowania. Apelacja zaś nie podlegała rozpoznaniu co do zasadności podniesionych w niej zarzutów.

Zgodnie z art. 203 § 3 k.p.c., w razie cofnięcia pozwu poza rozprawą przewodniczący odwołuje wyznaczoną rozprawę i o cofnięciu zawiadamia pozwanego, który może w terminie dwutygodniowym złożyć sądowi wniosek o przyznanie kosztów. W orzecznictwie Sądu Najwyższego przyjmuje się, że w wypadku cofnięcia pozwu obowiązek zwrotu kosztów procesu na rzecz pozwanego, na jego żądanie, obciąża powoda bez względu na przyczynę cofnięcia. Dopuszczalne jest jednak odstępstwo od tej zasady w sytuacji, gdy powód wykaże, że wystąpienie z powództwem było niezbędne dla celowego dochodzenia praw lub celowej obrony, z uwzględnieniem okoliczności istniejących w dacie wytoczenia pozwu. Dotyczy to zwłaszcza sytuacji, gdy cofnięcie pozwu jest konsekwencją zaspokojenia przez pozwanego wymagalnego w chwili wytoczenia powództwa roszczenia powoda.
W rozumieniu przepisów o kosztach procesu (art. 98 k.p.c.) pozwanego należy uznać wówczas za stronę przegrywającą sprawę (por. postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 12 kwietnia 2012 r., II CZ 208/11, niepubl., z dnia 8 lutego 2012 r., V CZ 109/11, niepubl. oraz z dnia 7 marca 2013 r., IV CZ 8/13, LEX nr 1318484). Taka sytuacja miała miejsce w przedmiotowej sprawie, więc orzeczenie o kosztach procesu zawarte w pkt 2 zaskarżonego wyroku winno się ostać pomimo umorzenia postępowania.

Na zasadzie art. 102 k.p.c. natomiast, Sąd nie obciążył pozwanego kosztami postępowania apelacyjnego, bowiem wobec spełnienia świadczenia przed wydaniem zaskarżonego wyroku, powód winien cofnąć powództwo na etapie postępowania pierwszoinstancyjnego, czego nie uczynił.