Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 4 listopada 2022 r.

Sąd Rejonowy w Grudziądzu I Wydział Cywilny

w składzie następującym:

po rozpoznaniu w dniu 26 października 2022 r. w Grudziądzu na rozprawie

sprawy z powództwa (...) przy ulicy (...) w G.

przeciwko K. S.

o zapłatę

1.  oddala powództwo;

2.  zasądza od powódki na rzecz pozwanego kwotę 917,00 zł (dziewięćset siedemnaście złotych 00/100) tytułem zwrotu kosztów procesu.

Sygn. akt I C 205/22

UZASADNIENIE

wyroku

(...) nieruchomości położonej w G. przy ul. (...) (dalej także: (...)) wniosła o zasądzenie od K. S. kwoty 2.116,42 zł wraz z ustawowymi odsetkami od dnia 6 lipca 2021 r. do dnia zapłaty oraz o zasądzenie kosztów procesu. W uzasadnieniu pozwu wskazano, że pozwany jest właścicielem lokalu użytkowego ,,przyklejonego” do szczytu budynku (...). Lokal ten nie posiada własnego, legalnego punktu poboru wody i odprowadzania ścieków. Bez wiedzy i zgody (...) pozwany korzystał z instalacji wodno-kanalizacyjnej w budynku przy ul. (...) i podłączony był ścianą szczytową przez strop w podłodze lokalu. Na instalacji pod podłogą lokalu zamontowany był wodomierz, który nie był zarejestrowany ani rozliczany w (...) (dalej: (...)). Pierwsze podejrzenie nielegalnego poboru wody przez wskazany lokal użytkowy miało miejsce w 2017 r., kiedy administrator budynku wspólnotowego wystąpił z pismem do pozwanego o wskazanie miejsca poboru wody dla ww. lokalu i okazania umowy z (...) na dostarczanie wody i odprowadzanie ścieków. Pozwany pozostawił to pismo bez odpowiedzi. Po kolejnym stwierdzeniu znacznych uchybów wody w budynku przy ul. (...) administrator ponownie i skutecznie przeprowadził postępowanie wyjaśniające i ustalił, iż lokal użytkowy stanowiący własność pozwanego czerpie wodę z instalacji budynku (...) przez ganek piwniczny oraz piwnicę przynależną do lokalu nr (...). W maju 2021 r. lokal użytkowy pozwanego został odcięty od instalacji wodno – kanalizacyjnej (...). Powódka obciążyła pozwanego fakturą w kwocie 2.116,42 zł za pobór wody z instalacji budynku przy ul. (...) za okres od lipca 2018 r. do maja 2021 r. zgodnie z odczytem podlicznika znajdującego się w lokalu pozwanego. Pozwany został bezskutecznie wezwany do zapłaty tej kwoty.

W dniu 30 grudnia 2011 r. referendarz sądowy wydał nakaz zapłaty w postępowaniu upominawczym, zasądzając od pozwanego kwotę żądaną pozwem (k. 32 akt).

Pozwany wniósł sprzeciw od tego nakazu, zaskarżając go w całości. Wniósł o oddalenie powództwa w całości i zasądzenie zwrotu kosztów procesu wg norm przepisanych. Zaprzeczył, aby dokonywał nielegalnego poboru wody z instalacji powodowej (...). Zarzucił, że powódka nie wykazała, by rzeczywiście woda ze wspólnoty mieszkaniowej była odbierana przez pozwanego lub inne osoby korzystające z jego lokalu. Nie wykazano, by instalacje były rzeczywiście czynne i ze sobą połączone. Pozwany zaznaczył, że nie jest w stanie odpowiedzieć, skąd się wziął wskazany w pozwie licznik pod posadzką jego lokalu. Pozwany zaprzeczył, aby otrzymał pismo powódki z 20 lutego 2017 r. i fakturę opisaną w pozwie. Zarzucił, że powódka nie wykazała roszczenia co do wysokości, a rozliczenie stałego zużycia wody w okresie od czerwca 2018 r. do maja 2021 r. na poziomie 44,28 m3 na pół roku i 7,38 m3 na miesiąc jest błędne. Zaprzeczył, by dokonywał takiego poboru wody. Zaznaczył, iż powód nie wykazał, na jakiej podstawie taki pobór ustalił, Jest to o tyle ważne, że w okresie od stycznia 2020 r. do grudnia 2021 r. lokal pozwanego stał pusty. Pozwany wyjaśnił, że jego lokal nie ma toalety, a jedynie nieczynną umywalkę. Pozwany podniósł również zarzut przedawnienia roszczenia (k. 34-36 akt).

W piśmie z dnia 12 kwietnia 2022 r. powódka odniosła się do zarzutów pozwanego. Wskazała m.in., że zużycie wody na wodomierzu znajdującym się w piwnicy lokalu pozwanego wykazało 256,601 m3. Z uwagi na brak informacji, w jakim okresie nastąpił pobór wody, administrator wspólnoty wystawił fakturę w ten sposób, że wartość zużycia podzielono proporcjonalnie na ostatnich 36 miesięcy wg obowiązujących cen wody i ścieków w danym okresie rozliczeniowym (k. 46-50 akt).

W piśmie z dnia 29 lipca 2022 r. (k. 73-73v akt) powódka przedstawiła sposób rozliczenia pozwanego za wodę wskazaną na wodomierzu znajdującego się pod podłogą jego lokalu oraz wielkość tzw. uchybów wody w budynku (...) w latach 2015 -2021.

Na rozprawie w dniu 23 września 2022 r. pełnomocnik pozwanego zarzucił, że ewentualnymi poszkodowanymi w tej sprawie są lokatorzy kamienicy przy ul. (...), którzy za wodę zapłacili, a nie (...), dlatego zachodzi wątpliwość co do legitymacji czynnej powódki (k. 80 akt).

Na rozprawie w dniu 26 października 2022 r. pełnomocnik powódki wskazał, że roszczenie (...) oparte jest na przepisach o czynach niedozwolonych. Pełnomocnik pozwanego zarzucił, iż strona powodowa nie wykazała, że za nadmiarową wodę zapłaciła oraz żeby wskazane przez powódkę uchyby wody rzeczywiście istniały. Zarzucił, że nie wykazano, aby pozwany pobrał wodę wskazaną w pozwie w ciągu ostatnich trzech lat, a licznik na wodę został zamontowany w 2007 r., co wynika z roku wskazanego na liczniku (k. 98-98v akt).

Sąd Rejonowy ustalił i zważył, co następuje:

Okoliczności niesporną jest to, że w dniu 25 maja 2021 r. pracownicy administratora powodowej (...) sp. z o.o. w G. zlokalizowali ujęcie wody w lokalu pozwanego przy ul. (...), przylegającym do budynku (...) przy ul. (...). W lokalu użytkowym znajdowała się umywalka i rura kanalizacyjna. Pracownicy administratora (...) zlokalizowali również oplombowany wodomierz (podlicznik) w schowku piwnicznym tego lokalu. Licznik ten był podłączony do instalacji, która była połączona z instalacją wodno-kanalizacyjną w budynku (...) poprzez piwnicę przynależną do lokalu nr (...) – piwnica ta ścianą szczytową jest połączona z lokalem użytkowym pozwanego. Na dzień 25 maja 2021 roku licznik pod posadzką lokalu pozwanego wskazywał zużycie 265,601 m3. Stan ten wskazywał na pobór wody od momentu zamontowania licznika, a więc prawdopodobnie 2007 r. – roku produkcji licznika. W dniu 27 maja 2021 r. odłączono instalację w lokalu użytkowym pozwanego od instalacji wodno-kanalizacyjnej powodowej (...) (zeznania świadków: M. B., S. W. – k. 67-68v akt, M. T. – 78-79 akt, J. K. – k. 79-80 akt, zdjęcia: licznika i piwnicy przypisanej do lokalu nr (...) w budynku (...) oraz lokalu pozwanego – k. 13-17, 38-40, w piśmie procesowym powódki z 12 kwietnia 2022 r. – k. 46v-48v, 50v-51 akt).

Niesporne było również to, że pozwany jest właścicielem lokalu użytkowego przy ul. (...) w G. od 28 stycznia 2016 r. Wcześniej właścicielami tego lokalu byli rodzice powoda. W latach 1995-2000 w lokalu tym był prowadzony kiosk, a od grudnia 2021 r. do marca 2002 r. warzywniak. W okresie od stycznia 2020 r. do grudnia 2021 r. lokal pozwanego stał pusty.

Dowody: przesłuchanie powoda – k. -7v akt

informacja o treści księgi wieczystej – k. 10-1 akt

a nadto sprzeciw pozwanego – k. 35 akt

W dniu 21 czerwca 2021 r. powodowa (...) wystawiła na pozwanego fakturę za nielegalny pobór wody z jej instalacji. Faktura opiewała na kwotę 2.116,42 zł. Z uwagi na brak informacji, w jakim okresie nastąpił pobór wody, administrator wspólnoty wystawił fakturę w ten sposób, że wartość zużycia wody na wodomierzu znajdującym się w piwnicy lokalu pozwanego w wysokości 256,601 m3 podziel proporcjonalnie na ostatnie 36 miesięcy wg obowiązujących cen wody i ścieków w danym okresie rozliczeniowym. W fakturze wskazano termin płatności na 5 lipca 2021 r. (dowód: faktura – k. 18 akt). Faktura ta nie została zapłacona przez pozwanego.

W latach 2015 – 2021 r. w budynku przy ul. (...) w G. stwierdzono następujące uchyby wody, tj. różnicę między wskazaniem licznika głównego w budynku a sumą podliczników w poszczególnych lokalach: 2015 r. – uchyb za 852,47 zł, 2016 – brak uchybu, 2017 r. – za 658,31 zł, 2018 r. – za 1.872,77 zł, 2019 r. – brak uchybu, 2020 r. – za 2.950,52 zł i 2021 r. – za 419,63 zł (pismo powódki z 29 lipca 2022 r. – k. 73-73v akt).

W ocenie Sądu powództwo nie mogło być uwzględnione, gdyż niektóre z zarzutów pozwanego okazały się uzasadnione. Pozwany trafnie zarzucił, że nie może być obciążony za całe zużycie wody wskazane na liczniku pod podłogą jego lokalu, gdyż licznik został prawdopodobnie zamontowany w 2007 r. i od tego czasu naliczał zużycie, tymczasem pozwany jest właścicielem lokalu użytkowego przylegającego do budynku (...) dopiero od 28 stycznia 2016 r. Jest oczywiste, że pozwany nie może odpowiadać za całe zużycie wody wskazane na liczniku i ze względu na wskazaną podstawę odpowiedzialności – z deliktu, nie odpowiada za zużycie wody przez poprzednich właścicieli lokalu. Strona powodowa nie wykazała również, ile konkretnie metrów sześciennych wody ze wskazania ww. licznika pozwany zużył faktycznie. Nadto, zdaniem Sądu powódka nie jest w stanie tego wykazać, gdyż nie posiada odczytów licznika za poszczególne okresy rozliczeniowe wskazane na fakturze z dnia 21 czerwca 2021 r. Faktura ta nie została wystawiona prawidłowo, albowiem całe zużycie wody z odczytu licznika – a więc za okres 14 lat - rozliczono w niej w okresie trzech lat od czerwca 2018 r. do maja 2021 r., stosując przy tym stawki opłat za wodę i odprowadzanie ścieków obowiązujące w ww. okresie. Nie można tymczasem stosować nowych stawek do starego zużycia. Skoro powódka nie jest w stanie wykazać konkretnego zużycia wody przez pozwanego w okresie objętym fakturą nr (...), to znaczy, że nie jest również w stanie wykazać wysokości roszczenia. Już z tego tylko powodu żądanie pozwu nie mogło zostać uwzględnione. Rację miał nadto pozwany zarzucając, że nie powinien być obciążony za wodę w okresie, kiedy jego lokal nie był użytkowany, tj. od stycznia 2020 do grudnia 2021 r. Nie mógł również być obciążony za pobór wody w 2019 r., kiedy nie stwierdzono uchybu w budynku (...). Tymczasem w fakturze obciążono pozwanego za pobór wody i odprowadzanie ścieków za lata 2019-maj 2021 r.

Niesłuszne okazały się natomiast zarzuty pozwanego, że powódka nie posiada legitymacji czynnej i zarzut przedawnienia roszczenia. Skoro powódka może we własnym imieniu dochodzić roszczeń odszkodowawczych związanych z nieruchomością wspólną i rozlicza się za wodę z (...), to może w ramach zwykłego zarządu dochodzić roszczeń deliktowych przeciwko osobom, które wyrządzają szkodę Wspólnocie poprzez kradzież wody. O wysokości roszczenia powódka dowiedziała się dopiero w maju 2021 r., kiedy odczytała stan licznika w piwniczce pod lokalem pozwanego. Od tego czasu można mówić o wymagalności roszczenia o zapłatę. W dniu wniesienia pozwu, tj. w grudniu 2021 r. roszczenie dochodzone w pozwie nie było więc przedawnione.

O kosztach procesu orzeczono na podstawie art. 98 § 1 i 3 k.p.c. w zw. z art. 99 k.p.c. – zgodnie z zasadą odpowiedzialności za wynik procesu - oraz w oparciu o § 2 pkt 3 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych – Dz.U. z 2018 r. poz. 265). Na koszty pozwanego składały się: opłata radcowska w kwocie 900 zł i opłata skarbowa od pełnomocnictwa – 17 zł.