Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 24 października 2022 r.

Sąd Rejonowy w Grudziądzu - Wydział II Karny w składzie:

Przewodniczący: sędzia Tomasz Hausman

Protokolant: st. sekr. sad. P. G.
Oskarżyciel: ----

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 24 października 2022r. sprawy z wniosku o ukaranie Komendy Miejskiej Policji w G. przeciwko

P. M.

s. S. i B. z d. S., ur. (...) w G.,

PESEL: (...)

obwinionemu o to, że:

w okresie od około dwóch lat do dnia 26.02.2020 r. w miejscowości (...) przy
ul. (...) poprzez obserwowanie z zatrzymanego przed bramą posesji samochodu, robienie zdjęć oraz spisywanie tablic rejestracyjnych ze stojących na posesji pojazdów złośliwie niepokoił A. P. (1),

tj. o wykroczenie z art. 107 kw

orzeka:

1.  Obwinionego P. M. uznaje za winnego popełnienia zarzucanego mu czynu
tj. wykroczenia z art. 107 kw i za czyn ten na mocy powyższego przepisu wymierza mu karę 500 zł (pięciuset złotych) grzywny.

2.  Zasądza od Skarbu Państwa Kasy Sądu Rejonowego w Grudziądzu na rzecz Kancelarii Adwokackiej adwokata P. C. kwotę 852 zł (osiemset pięćdziesiąt dwa złote 00/100) plus 23% VAT tytułem nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej obwinionemu przed Sądem pierwszej i drugiej instancji z urzędu.

3.  Kosztami postępowania obciąża Skarb Państwa.

II W 1172/22

UZASADNIENIE

Obwiniony P. M. mieszka w (...) przy ul. (...). Jego sąsiadem jest mieszkający na tej samej ulicy (...). Pomiędzy mężczyznami istnieje konflikt na wielu płaszczyznach. Jednym z zarzewi konfliktu jest oskarżanie A. P. przez obwinionego o samowolę budowlaną. Obwiniony składał m.in. zawiadomienia do Powiatowego Inspektoratu Nadzoru Budowlanego. Sprawę zgłaszał również na policji. Obwiniony jednak nie ograniczał się do pisania pism czy też wizyt w różnych urzędach, ale podejmował także działania bezpośrednio przy posesji A. P. (1). Od około 2018r. przez okres dwóch lat P. M. zatrzymywał swój samochód przed bramą posesji pokrzywdzonego i robił zdjęcia oraz spisywał numery tablic rejestracyjnych pojazdów stojących u A. P.. Robił to w taki sposób, że zastawiał wyjazd z posesji. Zdarzyło się, że kurier, który przyjechał na posesję A. P. nie mógł przez obwinionego jej opuścić. Obwiniony robił to o różnych porach dnia i nocy. Mimo, że A. P. informował obwinionego, że nie życzy sobie takiego zachowania obwiniony nie zaprzestał tego robić.

(dowód: zeznania A. P. – k.1-2, 10, 64;

S. P. – k.64, 12-13;

A. P. (3) – k.69v, 15-16;

J. B. – k.70v-71, 20-21;

W. F. – k.88v-89;

Z. D. – k.245v-246;

T. S. – k.280-281;

Dokumenty i kopie dokumentów – k.103, 106-233, 237-240, 242-244;

254-256, 260-276, 287-296, 310-323).

Obwiniony P. M. nie przyznał się do zarzucanego mu czynu. Wyjaśnił, że nie robił zdjęć a jedynie spisywał numer rejestracyjny i robił to , aby udowodnić samowolę budowlaną P.. Dodał, że nie chciał niepokoić P.. Obwiniony stwierdził, że nie ma aparatu fotograficznego ani telefonu z aparatem. Wg obwinionego numery rejestracyjne kazał mu spisywać zastępca komendanta policji.

Sąd nie dał wiary wyjaśnieniom obwinionego uznając je za wykrętne i skierowane wyłącznie na obronę. Sąd uznał za niewiarygodne wyjaśnienia obwinionego w zakresie, w jakim kwestionuje wykonywanie zdjęć oraz co do motywacji, która kierowała nim przy spisywaniu numerów rejestracyjnych. Wyjaśnienia te pozostają one w rażącej sprzeczności z zeznaniami świadków, których zeznania były podstawą do ustalenia stanu faktycznego, a przede wszystkim A. P. (1) oraz zasadami logiki i doświadczenia życiowego. Z zeznań świadka T. S. wynika jasno, że ten poinformował obwinionego, iż może zrobić zdjęcie lub spisać numery rejestracyjne tylko w sytuacji, gdyby było to konieczne dla udokumentowania jakiegoś wykroczenia. Obwiniony natomiast działał w taki sposób bez powodu, jakby czekając na to aż ktoś związany z A. P. dopuści się zachowania niezgodnego z prawem. To, zdaniem Sądu, ewidentnie świadczy, że obwinionym kierowała złośliwość i chęć dokuczenia sąsiadowi. Twierdzenia obwinionego o braku aparatu fotograficznego lub telefonu z aparatem są bardzo naiwne i nie mogą się spotkać z aprobatą Sądu.

Sąd dał wiarę zeznaniom wszystkich świadków, których zeznania były dla Sądu podstawą do ustalenia stanu faktycznego. Zeznania te są jasne, logiczne i zestawione razem tworzą obraz zdarzenia opisany na wstępie uzasadnienia. Sąd wziął pod uwagę fakt, że większość z tych osób jest skonfliktowana z obwinionym, to jednak doszedł do wniosku, że nie miało to wpływu na treść ich zeznań. Sąd nie dopatrzył się powodów, które mogłyby podważać wiarygodność zeznań tych świadków.

Zeznania J. N. i K. R. nie wniosły istotnych informacji do sprawy, dlatego też nie podlegały ocenie Sądu.

Sąd nie ma wątpliwości co do autentyczności znajdujących się w aktach dokumentów i ich kopii oraz zawartych w nich informacji.

W świetle powyższego wina obwinionego P. M. nie budzi wątpliwości, a czyn jego wyczerpuje znamiona wykroczenia z art. 107 kw. Niewątpliwie zachowania obwinionego opisane w stanie faktycznym obiektywnie mogły niepokoić i faktycznie niepokoiły oskarżyciela posiłkowego A. P. (1). Obwiniony postępując w taki, a nie inny sposób działał złośliwie. Nie musiał podejmować takich działań dla osiągniecia swoich celów tj. zaprzestania rzekomej samowoli budowlanej pokrzywdzonego. Robił to jednak, by go zdenerwować i efekt osiągnął co wynika jednoznacznie z zeznań oskarżyciela posiłkowego.

Zdaniem Sądu kara grzywny wymierzona obwinionemu jest adekwatna do stopnia winy, społecznej szkodliwości czynu oraz bierze pod uwagę cele wychowawcze i zapobiegawcze, które ma osiągnąć w stosunku do oskarżonego. Wymierzając karę Sąd miał przede wszystkim na względzie długotrwałość działań obwinionego oraz dużą ich uciążliwość dla oskarżyciela posiłkowego. Obwiniony posiada stały dochód, dlatego też zdaniem Sądu grzywny w kwocie 500 zł nie można uznać za szczególnie surową.

O kosztach adwokackich orzeczono na podstawie §17 ust. 2 pkt 2 i 4 rozp. Min. Sprawiedliwości w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez adwokata z urzędu.

O kosztach w punkcie 3 wyroku orzeczono na podstawie art. 121§1 kpw w zw. z art. 624§1 kpw.