Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 23 listopada 2022 roku

Sąd Rejonowy w Szczytnie w II Wydziale Karnym

w składzie:

Przewodniczący: SSR Ewelina Wolny

Protokolant: p.o. sekr. Justyna Maczan

bez udziału oskarżyciela publicznego

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 23 listopada 2022 roku sprawy

R. O.,

syna J. i S. z domu T., ur. (...) w S.

obwinionego o to, że:

w dniu 20 sierpnia 2022 r. około godziny 10:10 przy ul. (...) w S., pow. (...), woj. (...), w sposób umyślny dokonał zniszczenia mienia poprzez dokonanie wgniecenia prawego przedniego błotnika pojazdu marki V. (...) o nr rej. (...), powodując straty na kwotę 500 złotych, na szkodę Ł. Ś.,

tj. o wykroczenie z art. 124 § 1 kw

I. obwinionego R. O. uniewinnia od popełnienia zarzucanego mu wykroczenia,

II. na podstawie art. 119 § 2 pkt 1 kpw kosztami postępowania obciąża Skarb Państwa

Sygn. akt II W 1024/22

UZASADNIENIE

R. O. został obwiniony o to, że:

w dniu 20 sierpnia 2022 r. około godziny 10:10 przy ul. (...) w S., pow. (...), woj. (...), w sposób umyślny dokonał zniszczenia mienia poprzez dokonanie wgniecenia prawego przedniego błotnika pojazdu marki V. (...) o nr rej. (...), powodując straty na kwotę 500 złotych, na szkodę Ł. Ś.,

tj. o wykroczenie z art. 124 § 1 kw

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Obwiniony R. O. i brat pokrzywdzonego Ł. Ś., Z. Ś., zamieszkują sąsiadujące posesje przy ul. (...) w S.. Wymienieni pozostają w długotrwałym konflikcie, wszczynając nawzajem przeciwko sobie postępowania sądowe i administracyjne, wzajemnie się nagrywając, przy użyciu kamer i telefonów komórkowych, w celu pozyskania dowodów świadczących na niekorzyść oponenta.

W dniu 20 sierpnia 2022r. około godz. 09.00 Z. Ś. zaparkował użytkowany przez siebie pojazd marki V. (...) o nr rej. (...), stanowiący własność jego brata Ł. Ś., naprzeciwko swojej posesji, po drugiej stronie ul. (...). O godz. 10.10.15 zaobserwował obwinionego, który podszedł do przedmiotowego auta i opierając się lewą dłonią o okolice prawego górnego rogu szyby przedniej, zaglądał do jego wnętrza. Po upływie 4 sekund Z. Ś. podążył w kierunku pojazdu, widząc go R. O. odsunął się o godz. 10.10.21 od auta i odszedł w stronę swojego domu, zanim brat pokrzywdzonego wyszedł na ul. (...). Jego zachowanie zarejestrowała kamera monitoringu zainstalowana na terenie posesji zamieszkiwanej przez Z. Ś..

Po dokonaniu oględzin pojazdu marki V. Z. Ś. zawiadomił telefonicznie Policję o jego uszkodzeniu przez obwinionego. Przybyli na miejsce funkcjonariusze Policji ujawnili wgniecenie karoserii na przednim prawym błotniku, na wysokości osi koła, o długości około 10 cm, udokumentowane w protokole oględzin samochodu.

O uszkodzeniu auta i szacowanym na kwotę 500 zł koszcie jego naprawy Z. Ś. zawiadomił następnie pokrzywdzonego.

(dowód: wyjaśnienia obwinionego R. O. k. 25 i k. 52-52v, zeznania Ł. Ś. k. 16 i k. 52v, zeznania Z. Ś. k.5 do słów „szybę przednią samochodu” i od słów „wyszedłem na schody” do słów „500 zł”, k. 52v do słów „niedługo wrócił” i k. 53 od słów „potem obejrzałem” do słów „tego błotnika”, notatka urzędowa k. 1, dokumentacja fotograficzna k. 10-11 i k. 27-29, protokół oględzin pojazdu k. 12-12v, płyta z nagraniem k. 19, wydruki z nagrania k. 20-22, protokół oględzin nagrania k. 53-53v)

Obwiniony R. O. nie przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu, wyjaśniając, iż jedynie zaglądał do wnętrza auta, aby sprawdzić, czy w środku znajduje się kamera, nie opierał się o karoserię, nie widział także żadnych uszkodzeń. (vide wyjaśnienia obwinionego k. 25 i k. 52-52v)

Sąd zważył, co następuje:

Zebrany w sprawie materiał dowodowy nie daje dostatecznych podstaw do podważenia powyższych wyjaśnień R. O. i przypisania mu zarzucanego mu umyślnego uszkodzenia pojazdu należącego do Ł. Ś..

Jakkolwiek bowiem nie sposób uznać za wiarygodne negowania przez obwinionego samego faktu styczności jego ciała z karoserią wspomnianego auta, gdyż wynika to bezspornie nie tylko z zeznań naocznego świadka (vide k.5 do słów „szybę przednią samochodu” i od słów „wyszedłem na schody” do słów „500 zł”, k. 52v do słów „niedługo wrócił”), lecz nade wszystko z protokołu oględzin nagrania z monitoringu (vide k. 19, k. 53-53v), uwidaczniającego moment opierania się przez R. O. lewą ręką o okolice dachu i prawego górnego narożnika przedniej szyby (vide k. 53v), jednakże to samo nagranie nie pozwala na potwierdzenie prawdziwości słów Z. Ś. o dokonaniu przez R. O. w tym samym czasie uszkodzenia karoserii pojazdu. Przedmiotowe nagranie, stanowiące w ocenie Sądu jedyny w pełni obiektywny, a w konsekwencji miarodajny dowód, nie pozwala na stwierdzenie, by obwiniony ucisnął kolanem prawy przedni błotnik pojazdu w miejscu ujawnionego wgniecenia (vide zeznania Z. Ś. k. 5) bądź by użył w celu uszkodzenia tegoż elementu niezidentyfikowanego przedmiotu trzymanego w prawej dłoni (vide zeznania Z. Ś. k. 52v-53), gdyż w toku oględzin utrwalonego zapisu obrazu ustalono jedynie, że te części ciała obwinionego nie są na nim widoczne.

Podkreślenia przy tym wymaga ewolucja relacji Z. Ś., opisującego każdorazowo odmiennie zaobserwowany sposób działania obwinionego, będącego nadto osobą skonfliktowaną z R. O., jego zeznania, nie znajdujące potwierdzenia w protokole odtworzenia zapisu obrazu i dźwięku, nie mogą być tym samym potraktowane jako wiarygodne.

Zważyć również trzeba, nie kwestionując rzetelności dokumentacji sporządzonej przez interweniujących funkcjonariuszy Policji (vide k. 1, k. 12-12v), na brak obiektywnych dowodów obrazujących stan pojazdu przed zgłoszeniem jego uszkodzenia przez Z. Ś. i wskazaniem obwinionego jako jego sprawcy.

Za nieprzydatne dla poczynienia ustaleń faktycznych w sprawie uznano przy tym zeznania pokrzywdzonego (vide k. 16 i 52v), bazującego na relacji brata i poczynionych przez niego szacunkach w zakresie kosztów naprawy auta, przy czym żaden z nich nie był w stanie uzasadnić wysokości szkody. (vide k. 52v, k. 53).

Mając powyższe okoliczności na uwadze, nie znajdując dostatecznych podstaw do przypisania R. O. sprawstwa umyślnego uszkodzenia mienia, uniewinniono go od popełnienia zarzucanego mu wykroczenia.

Zgodnie z dyspozycją art. 119 § 2 pkt 1 kpw, kosztami postępowania obciążono rachunek Skarbu Państwa.