Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 9 czerwca 2014 roku

Sąd Okręgowy w Tarnowie – Wydział IV Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący: SSO Kazimierz Kostrzewa

Protokolant: protokolant sądowy Marta Bartusiak

po rozpoznaniu w dniu 9 czerwca 2014 roku w Tarnowie na rozprawie

sprawy z odwołania J. K.

od decyzji Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego Placówka Terenowa w T.

z dnia 30 września 2013 roku nr (...)

w sprawie J. K.

przeciwko Kasie Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego Placówka Terenowa w T.

o prawo do renty rolniczej z tytułu niezdolności do pracy

oddala odwołanie.

Sygn. akt IV U 1736/13

UZASADNIENIE

wyroku z dnia 9 czerwca 2014 r.

Kasa Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego Placówka Terenowa w T. decyzją z dnia 30 września 2013 r. odmówiła J. K. przyznania prawa do renty rolniczej z tytułu niezdolności do pracy w oparciu o przepisy ustawy z dnia 20 grudnia 1990 r. o ubezpieczeniu społecznym rolników (Dz. U. 1998 r. Nr 7 poz. 25 z póź. zm.). W uzasadnieniu swej decyzji organ rentowy powołując się na treść art. 21 cytowanej ustawy stwierdził, że w/w nie przysługuje prawo do renty inwalidzkiej rolniczej, ponieważ orzeczeniem Komisji Lekarskiej z dnia 24.09.2013 r. nie został uznany za okresowo lub trwale całkowicie niezdolnego do pracy w gospodarstwie rolnym.

J. K. w odwołaniu od powyższej decyzji domagał się jej zmiany i przyznania prawa do renty. Odwołujący uzasadnił swoje żądanie tym, iż stan jego zdrowia – szeroko opisany - stale się pogarsza i nie jest w stanie wykonywać jakiejkolwiek pracy w gospodarstwie rolnym. Nie nastąpiła poprawa stanu zdrowia.

W odpowiedzi na odwołanie Kasa Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego wniosła o jego oddalenie, podnosząc argumentację zawartą w zaskarżonej decyzji.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

J. K. urodzony w dniu (...)r. ma wykształcenie średnie technik ogrodnik, pracował w gospodarstwie rolnym sadowniczym, pobierał od dnia 06.06.2012 r. do dnia 31.07.2013 r. rentę rolniczą. W dniu 03.07.2013 r. złożył wniosek o rentę.

Dowód: akta rentowe GI 223955,

Celem wyjaśnienia istoty sporu tj. istnienia u J. K. całkowitej niezdolności do pracy w gospodarstwie rolnym w rozumieniu przepisów art. 21 ust.1 ustawy z dnia 20 grudnia 1990 r. o ubezpieczeniu społecznym rolników ( Dz. U. z 1993 r. Nr 71, poz. 342 z p. zm. ) Sąd dopuścił dowód z opinii biegłego sądowego specjalisty z zakresu neurologii, kardiologii, chirurgii-ortopedii i interny.

Na podstawie wyników badań i zebranej w aktach sprawy dokumentacji lekarskiej biegli w zbiorczej opinii pisemnej rozpoznali u odwołującego:

- zmiany zwyrodnieniowe kręgosłupa z wielopoziomowymi dyskopatiami,

- początkowe zmiany zwyrodnieniowe stawów biodrowych,

- przewlekłe dolegliwości bólowe grzbietu i wielostawowe,

- podejrzenie zespołu cieśni nadgarstka prawego,

- przebytą amputację dystalnego paliczka palca II dłoni prawej, przebyte złamanie żeber po lewej, stan po urazie kolana prawego,

- przerost gruczołu krokowego w wywiadzie.

Biorąc pod uwagę rozpoznane u odwołującego schorzenia oraz stopień ich nasilenia biegli uznali, że odwołujący nie jest całkowicie niezdolny do pracy w gospodarstwie rolnym. Niezdolność do pracy w gospodarstwie rolnym ustała z dniem 01.08.2013 r.

Jak wynika z uzasadnienia opinii, u odwołującego stwierdza się szereg zaburzeń w zakresie układu ruchu jak: zmiany zwyrodnieniowe kręgosłupa i stawów kończyn, dysfunkcję bólowo-czynnościową w zakresie stawu kolanowego prawego oraz podejrzenie zespołu cieśni nadgarstka. Aktualnie stwierdza się jednak nieznaczny stopień dysfunkcji układu ruchu, a przez to brak całkowitej niezdolności do pracy w gospodarstwie rolnym. Ogólny stan kliniczny odwołującego i ogólna sprawność ruchowa są dobre.

(dowód : opinia sądowo-lekarska – k. 12-15 as).

Opinia biegłych zdaniem Sądu zawiera kompleksową i wyczerpującą ocenę stanu zdrowia odwołującego i uwzględnia wpływ wszystkich rozpoznanych u niego schorzeń na zdolność do pracy ocenianą z punktu widzenia zasad logiki, przy wykorzystaniu dogłębnej wiedzy specjalistycznej popartej doświadczeniem. Wnioski przedmiotowej opinii zostały właściwie sformułowane i umotywowane, zaś sposób dojścia do przedstawionego przez biegłego stanowiska w ocenie Sądu zezwala uznać opinie za jasną, przejrzystą i w pełni wiarygodny dowód sądowo - lekarski.

Opinia biegłego w ocenie Sądu spełnia ponadto wymogi przewidziane dla tego rodzaju środków dowodowych w art. 278 kpc i art. 285 kpc, a także w Rozporządzeniu Ministra Polityki Społecznej z dnia 14.12.2004 r. w sprawie orzekania o niezdolności do pracy w związku z art. 12-14 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z FUS (Dz. U. Nr 162, poz. 1118 z późn. zm).

Sąd nie podzielił zastrzeżeń do opinii biegłych podniesionych przez odwołującego uznając, iż opinia ta w pełni zasługuje na uwzględnienie jako prawidłowo przeprowadzony dowód sądowo lekarski zwłaszcza, iż zastrzeżenia odwołującego nie miały merytorycznego charakteru ograniczając się do negacji wniosków. W przekonaniu Sądu zastrzeżenia zgłoszone przez odwołującego nie znajdują potwierdzenia w świetle analizy przedmiotowej opinii. W opiniowaniu sądowo lekarskim zdaniem Sądu istotne znaczenie ma bowiem stopień naruszenia funkcji organizmu spowodowany stanem lub procesem chorobowym w odniesieniu do zdolności bądź niezdolności do pracy. Natomiast mnogość rozpoznanych schorzeń, stałe leczenie – nie przekładają się automatycznie na stopień zdolności do pracy. Subiektywne odczucia odwołującego muszą być oceniane w toku badania klinicznego i obiektywnie zweryfikowane. Obiektywna weryfikacja nie zawsze jednak spełnia oczekiwania stron zwłaszcza w postępowaniu w sprawach rentowych - co jednakże nie przesądza automatycznie, że opinia wydana jest z naruszeniem obiektywizmu i bezstronności. Przed wydaniem opinii biegli dysponowali aktualnymi wynikami badań , w tym rezonansu magnetycznego z dnia 05.03.2014 r. i sporna opinii odnosi się także do wyniku tego badania.

Pozostałe okoliczności sprawy Sąd ustalił w oparciu o dokumenty, bowiem nie były w żaden sposób kwestionowane przez strony i zostały w całości uznane za wiarygodne i prawdziwe.

Sąd rozważył co następuje:

Stosownie do dyspozycji art. 21 ust. 2 ustawy z dnia 20 grudnia 1990 r. o ubezpieczeniu społecznym rolników ( Dz. U. z 1993 r. Nr 71, poz. 342 z p. zm. ) przesłankami niezdolności do pracy w gospodarstwie rolnym uprawniającymi do renty inwalidzkiej rolniczej są:

- podleganie ubezpieczeniu społecznemu rolników indywidualnych i członków ich rodzin w latach 1983 -1990,

-

trwała lub okresowa całkowita niezdolność do pracy w gospodarstwie rolnym,

-

całkowita niezdolność do pracy w gospodarstwie rolnym powstała w okresie podlegania ubezpieczeniu emerytalno rentowemu lub w okresach, o których mowa w art. 20 ust. 1 pkt 1 i 2 , lub nie później niż w ciągu 18 miesięcy od ustania tych okresów.

Przedmiotem postępowania było ustalenie, czy odwołujący ze względu na stan zdrowia jest całkowicie niezdolny do pracy w gospodarstwie rolnym czy też jest do wykonywania tej pracy zdolny jak to wynika z zakwestionowanej opinii Komisji Lekarskiej i wydanej na tej podstawie decyzji KRUS. W przekonaniu Sądu - z opinii biegłego lekarza sądowego kardiologa, neurologa, chirurga-ortopedy i internisty wydanej w toku postępowania w sposób jednoznaczny i nie budzący wątpliwości wynika, iż stan zdrowia odwołującego - uzasadnia tezę, iż nie spełnia on przesłanki całkowitej niezdolności do pracy w gospodarstwie rolnym, a tym samym nie spełnia wymogów nabycia prawa do renty rolniczej z tytułu niezdolności do pracy określone w przytoczonych przepisach. Biegli wskazali, iż całkowita niezdolność do pracy odwołującego ustała z dniem 01.08.2013 r. U odwołującego nastąpiła poprawa stanu zdrowia. Aktualnie stwierdzony stopień upośledzenia sprawności organizmu nie powoduje u odwołującego całkowitej niezdolności do pracy w gospodarstwie rolnym.

Wobec powyższych okoliczności, na mocy powołanych wyżej przepisów prawa materialnego i art. 477 ¹⁴§ 1 kpc, należało orzec jak w sentencji.