Pełny tekst orzeczenia

POSTANOWIENIE

Dnia 23 lipca 2014r.

Sąd Apelacyjny we Wrocławiu w II Wydziale Karnym w składzie:

Przewodniczący: SSA Zdzisław Pachowicz (spr.) Sędziowie: SSA Grzegorz Kapera

SSA Wiesław Pędziwiatr

po rozpoznaniu w sprawie skazanego R. F.

skargi wniesionej przez skazanego

na naruszenie jego prawa do rozpoznania sprawy w postępowaniu sądowym bez nieuzasadnionej zwłoki - postępowanie przed Sądem Okręgowym we Wrocła­wiu w przedmiocie rozpoznania skargi na decyzję dyrektora zakładu karnego i komisji penitencjarnej

na podstawie art. 12 ust.l Ustawy z dnia 17 czerwca 2004r. o skardze na naru­szenie prawa strony do rozpoznania sprawy w postępowaniu sądowym bez nie­uzasadnionej zwłoki ( Dz. U. Nr 179, poz. 1843)

postanawia

I.  zwolnić skazanego od uiszczenia opłaty;

II.  skargę oddalić.

UZASADNIENIE

Skazany R. F. wystąpił do Sądu Apelacyjnego we Wrocławiu ze skargą na naruszenie jego prawa do rozpoznania sprawy bez nieuzasadnionej zwłoki przez Sąd Okręgowy we Wrocławiu w postępowaniu skargowym na de­cyzje dyrektora Zakładu Karnego Nr (...) we W. i Komisji Penitencjarnej tego zakładu.

Sąd Apelacyjny ustalił, co następuje:

W dniu 23 sierpnia 2013r. do Sądu Okręgowego we Wrocławiu wpłynęła skarga skazanego na decyzje dyrektora Zakładu Karnego Nr (...) we W. i Komisji Penitencjarnej tego zakładu. W dniu 5 września 2013r. Sąd Okręgowy wystąpił do dyrektora zakładu o nadesłanie niezbędnych informacji, a w dniu 5 listopada 20ł4r. wysłał stosowne ponaglenie. W dniu 18 listopada 2014r. nade­słano żądaną informację i kopie dokumentów.

W dniu 5 stycznia 2014r. wyznaczono termin posiedzenia na 7 marca 2014r. Po tym skazany został przetransportowany do Zakładu Karnego w R.. W związku z powyższym R. F. wystąpił do Sądu Okręgowego we Wrocławiu z wnioskiem o przesłuchanie go w drodze pomocy prawnej przez Sąd Okręgowy w Rzeszowie, a następnie o odroczenie posiedzenia wyznaczo­nego na dzień 7 marca 2014r. Sąd Okręgowy we Wrocławiu zlecił Sądowi Okręgowemu w Rzeszowie przesłuchanie skazanego. W międzyczasie skazany został przetransportowany do Zakładu Karnego w W. i stąd Sąd Okręgo­wy w Rzeszowie zwrócił odezwę bez wykonania.

W dniu 11 kwietnia 2014r. wyznaczono kolejny termin posiedzenia na dzień 6 czerwca 2014r. Skazany znajdował się wówczas w Zakładzie Karnym w T. i w dniu 9 maja 2014r. wystąpił z wnioskiem o zlecenie przesłuchania go przez Sąd Okręgowy w Tarnowie. Jednocześnie tego samego dnia wystąpił do Sądu Apelacyjnego we Wrocławiu ze skargą na przewlekłość postępowania.

W dniu 6 czerwca 2014r. Sąd Okręgowy we Wrocławiu zakończył postę­powanie i utrzymał w mocy zaskarżone decyzje.

(dowód: akta Pen 1418/13 Sądu Okręgowego we Wrocławiu, informacja dyrek­tora ZK w T.)

Sąd Apelacyjny zważył, co następuje:

Skarga skazanego jest bezzasadna.

Oceniając prowadzone przez Sąd Okręgowy we Wrocławiu postępowanie skargowe należy stwierdzić, że jakkolwiek postępowanie to trwało stosunkowo długo, to jednak nie można dostrzec w nim przejawów przewlekłości, albowiem czas trwania tego postępowania determinowany był okolicznościami niezależ­nymi od Sądu Okręgowego.

W pierwszej kolejności trzeba zauważyć, że ponad 2 miesiące Sąd Okrę­gowy oczekiwał na informację dyrektora zakładu karnego. Nie był jednak bier­nym wobec tej zwłoki i wystosował stosowne ponaglenie.

Po wtóre, przetransportowanie skazanego do zakładu karnego w Rzeszo­wie i złożone na podstawie tego wnioski skazanego były kolejną przyczyną przedłużenia postępowania. Wobec udziału skazanego w czynnościach proce­sowych przed organami wymiaru sprawiedliwości, a więc czynnościach termi­nowych i pilnych, a z drugiej strony wobec możliwości rozpoznania skargi ska­zanego bez jego udziału w posiedzeniu, Sąd Okręgowy nie miał podstaw, aby nie wyrazić zgody na przetransportowanie skazanego do R.. Jednakże do wydłużenia postępowania nie doszło dlatego, że skazany został przetransporto­wany do innego zakładu karnego, ale przede wszystkim dlatego, że z tego po­wodu najpierw zażądał przesłuchanią,w drodze pomocy prawnej (k-26), a na­stępnie odroczenia posiedzenia (k-31). Podobnie postąpił po przetransportowa­niu do T., kiedy zażądał przesłuchania w drodze pomocy prawnej, co siłą rzeczy musiało przedłużyć czas postępowania, a jednocześnie tego samego dnia sporządził skargę na przewlekłość tego postępowania. Sprawia to wrażenie, jak­by nie chciał dopuścić do zakończenia postępowania w dniu 6 czerwca br.

To wszystko upoważnia do stwierdzenia, że czynności w tym postępowa­niu były podejmowane prawidłowe i bez nadmiernej zwłoki, zaś do zakończenia tego postępowania nie doszło z przyczyn obiektywnych i postawy procesowej skazanego. Zatem jego wniosek o stwierdzenie przewlekłości postępowania jest bezzasadny i musi być oddalony.

W związku z powyższym postanowiono - jak na wstępie.