Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt IV K 379/12

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 28 października 2013 r.

Sąd Okręgowy w Lublinie w IV Wydziale Karnym w składzie:

Przewodniczący Sędzia SO Anna Burek (Spr.)

Sędziowie Sędzia SO Andrzej Klimkowski

Ławnicy A. K., M. S. (1), M. S. (2)

Protokolanci: Karolina Gazda, Piotr Zawada, Sylwia Ciżewska, Anna Drzewna

przy udziale Prokuratora Alicji Olech

po rozpoznaniu na rozprawach w dniach: 7 lutego 2013 r., 21 lutego 2013 r.,
19 kwietnia 2013 r., 28 października 2013 r.

sprawy

H. Z. z d. K., córki T. i M. z d. K., ur. (...) w K.,

oskarżonej o to, że:

w dniu 29 marca 2012 r. w G. Pierwszej, gm. W., woj. (...), działając z bezpośrednim zamiarem pozbawienia życia Z. Z. zadała mu cios nożem w przód klatki piersiowej powodując ranę penetrująca do światła prawej komory serca powodującą masywną tamponadę worka osierdziowego i krwiak lewej jamy opłucnowej skutkującą jego zgonem, tj. z czyn z art. 148 § 1 k.k.

H. Z. uznaje za winną tego, że w dniu 29 marca 2012 r. w G. I, gm. Wysokie, woj. (...), przewidując możliwość spowodowania u Z. Z. ciężkiego uszczerbku na zdrowiu w postaci choroby realnie zagrażającej życiu odpierając bezpośredni, bezprawny zamach z jego strony na swoje zdrowie i godząc się na to zastosowała niewspółmierny sposób obrony do odparcia niebezpieczeństwa zamachu w ten sposób, że ugodziła pokrzywdzonego nożem kuchennym w klatkę piersiową powodując obrażenia ciała w postaci rany penetrującej do światła prawej komory serca, tamponadę worka osierdziowego i krwiak lewej jamy opłucnej skutkujące zgonem pokrzywdzonego, którego to skutku nie przewidywała, choć mogła przewidzieć, tj. przestępstwa z art. 156 § 3 k.k. w zw. z art. 156 § 1 pkt. 2 k.k. w zw. z art. 25 § 2 k.k. i za czyn ten na podstawie w/w przepisów przyjmując za podstawę wymiaru kary art. 156 § 3 k.k. w zw. z art. 60 § 1 k.k. i art. 60 § 6 pkt. 3 k.k. skazuje H. Z. na karę roku i 8 (ośmiu) miesięcy pozbawienia wolności; na podstawie art. 63 § 1 k.k. na poczet orzeczonej kary pozbawienia wolności zalicza oskarżonej okres rzeczywistego pozbawienia wolności w sprawie od dnia 29 marca 2012 r. do dnia 21 lutego 2013 r.; na zasadzie art. 44 § 2 k.k. orzeka przepadek dowodu rzeczowego w postaci noża ujętego w wykazie dowodów rzeczonych na k. 121 pod poz. 5, oznaczony nr 5; zwalnia oskarżoną od uiszczenia kosztów sądowych, a poniesionymi wydatkami obciąża Skarb Państwa.