Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 8 maja 2014r.

Sąd Okręgowy w Toruniu, Wydział I Cywilny

w składzie następującym:

Przewodniczący: SSO Andrzej Westphal

Ławnicy: ---

Protokolant: sekr. sąd. Marlena Ossowska

po rozpoznaniu w dniu 8 maja 2014 roku

sprawy z powództwa: (...) sp. z o.o. w B.

przeciwko: G. G.

o ustalenie

I.  oddala powództwo,

II.  zasądza od powoda (...) sp. z o.o. w B. na rzecz pozwanego G. G. kwotę 360,00 zł (trzysta sześćdziesiąt) z tytułu zwrotu kosztów procesu,

III.  nakazuje pobrać od powoda na rzecz Skarbu Państwa – kasy Sądu Okręgowego w Toruniu kwotę 570,00 zł (pięćset siedemdziesiąt) z tytułu kosztów sądowych.

Sygn. akt I C 49 / 14

UZASADNIENIE

Powód (...) sp. z o.o. w B. wniósł pozew przeciwko pozwanemu G. G. , w którym domagał się ustalenia ,że bezskuteczne jest odstąpienie przez pozwanego od wyrażenia zgody na przejęcie wszystkich praw i obowiązków wynikających z decyzji nr (...) wydanej przez Ministra Edukacji Narodowej i Sportu z dnia 25 lipca 2003r. dotyczącej (...) Szkoły Wyższej , z uwagi na brak możliwości odstąpienia od oświadczenia woli .

Pozwany wnosił o oddalenie powództwa i zwrot kosztów procesu [ k. 70 – 72 ] .

Sąd ustalił , co następuje :

W dniu 24 sierpnia 2012r. między powodem ,a pozwanym została zawarta umowa w formie aktu notarialnego , w której powód wyraziła zgodę na przejęcie przez pozwanego wszelkich praw i obowiązków spółki [ (...)] –założyciela (...) Szkoły Wyższej z siedzibą w T. - wynikających z decyzji (...) wydanej przez Ministra Edukacji Narodowej i Sportu dnia 25 lipca 2003r. Pozwany wyraził zgodę na przejęcie wszystkich praw i obowiązków określonych w tej decyzji i przyjął wynikające z niej warunki . Strony oświadczyły ,że mają świadomość faktu ,że zgodnie z treścią art. 26 ust. 3 ustawy z dnia 27 lipca 2005r. o szkolnictwie wyższym , to Minister Nauki i Szkolnictwa Wyższego w drodze decyzji administracyjnej dokonuje przeniesienia pozwolenia na utworzenie uczelni niepublicznej . Powód potwierdził też ,że pozwany zwrócił mu środki w kwocie 300.000 zł. przeznaczone na utworzenie wyżej wymienionej uczelni niepublicznej . Strony uzgodniły także ,że pozwany złoży stosowny wniosek do Ministra Nauki i Szkolnictwa Wyższego na podstawie odrębnego pełnomocnictwa .

Powód udzielił je jeszcze w tym samym dniu .

W trakcie postępowania prowadzonego przez Ministra Nauki i Szkolnictwa Wyższego pozwany złożył oświadczenie w formie pisma z dnia 13 maja 2013r. kierowanego do tego Ministra o cofnięciu wniosku w przedmiocie przeniesienia pozwolenia na utworzenie (...) Szkoły Wyższej. Kolejne pismo, w którym pozwany zawarł takie oświadczenie, nosiło datę 15 lipca 2013r.

Decyzją z dnia 12 września 2013r. Minister umorzył postępowanie w sprawie przeniesienia pozwolenia na utworzenie (...) Szkoły Wyższej z siedzibą w T. z (...) sp. z o.o. na rzecz Pana G. G. . Organ ten stwierdził ,że skoro zgoda na przejęcie wszelkich praw zawartych w pozwoleniu na utworzenie (...) Szkoły Wyższej została przez pozwanego cofnięta , to postępowanie administracyjne stało się bezprzedmiotowe i dlatego podlegało ono umorzeniu .

W dniu 2 grudnia 2013r. decyzja ta została utrzymana w mocy .

okoliczności bezsporne.

Sąd zważył, co następuje :

Powód wniósł pozew o ustalenie . Zgodnie z art. 189 k.p.c. ustalenia przez sąd istnienia lub nieistnienia stosunku prawnego lub prawa powód może żądać wtedy , gdy ma w tym interes prawny .

Interes ten polega na tym ,że rozstrzygnięcie , które miałby wydać sąd w takiej sprawie dotyczy sfery praw lub obowiązków prawnych powoda oraz istnieje jakaś niepewność tego stanu prawnego lub prawa , która zagraża powodowi . Interes prawny występuje wtedy , gdy wyrok zapewni mu w sposób definitywny ochronę jego interesów i jednocześnie powód nie może jej uzyskać na innej drodze prawnej . Brak tego interesu ma więc miejsce wtedy , gdy powód mógłby wystąpić z powództwem „dalej idącym”, np. nie istnieje interes prawny w ustaleniu ,że umowa jest nieważna , gdy można wystąpić z powództwem o zapłatę świadczenia pieniężnego będącego skutkiem tej nieważności .

Powód ma obowiązek wskazania interesu prawnego w wytoczeniu powództwa o ustalenie . W niniejszej sprawie powód stwierdził, że :

„ wynika on z faktu ,iż jako założyciel uczelni spółka poczuwa się do odpowiedzialności za zgodność z prawem podejmowanych przez nią działań , tym bardziej , że na mocy przedmiotowej czynności prawnej – oświadczenia woli Pan[a] G. , przejął [ on ] wszystkie prawa i obowiązki w zakresie prowadzenia uczelni pn. (...) Szkoła Wyższa . Jednakże , wobec postawy Pana G. , moja mocodawczyni jest zaniepokojona dalszymi losami założonej przez nią Uczelni”.

Tak określony „interes” , nie odpowiada wymogowi powództwa z art. 189 k.p.c. Powódka wskazuje bowiem na swoje zaangażowanie emocjonalne . Osoba prawna nie ma możliwości ich odczuwania . Chodzi tu więc raczej o doznania osób pełniących funkcje w jej organach . Nie ma to jednak istotnego znaczenia . Zaangażowanie emocjonalne w jakąś sprawę , jej wynik, czy działania jakiegoś podmiotu nie mają bowiem charakteru interesu prawnego . Może ono podlegać jedynie ocenie w kategoriach moralnych , ale nie prawnych . Powód nie wykazał więc w jaki sposób wyrok miałby zapewnić ochronę jego sfery prawnej i jak to jest sfera , ewentualnie – jakich sporów ten wyrok pozwoliłby uniknąć. Ciężar ten spoczywał na powodzie , bo istotne jest to, gdzie on czuje zagrożenie , które w jego ocenie ma być zniwelowane wyrokiem o ustalenie .

Badanie interesu prawnego na charakter pierwszoplanowy . Skoro powód nie wykazał go , to już tej przyczyny powództwo podlegało oddaleniu .

Zbędne więc było badanie jakichkolwiek innych okoliczności . Dlatego sąd oddalił wnioski dowodowe zgłoszone przez pozwanego w odpowiedzi na pozew. Stan faktyczny powołany w „ustaleniach” niniejszego uzasadnienia, był natomiast niesporny .

Skoro powód przegrał sprawę , to na podstawie art. 98 § i 99 k.p.c. został zobowiązany do zwrotu kosztów procesu pozwanemu . Ponieważ przepisy rozporządzenia z dnia 28 września 2002r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych [ … ] nie przewidują stawki wynagrodzenia w tego typu sprawach , to sąd posłużył się stawką w sprawie o podobnym charakterze - o ochronę dóbr osobistych i praw autorskich - § 10 ust. 1 pkt 2 w związku z § 5 .

Powód wnosząc pozew uiścił opłatę w wysokości 30 zł. Stawka ta jest jednak błędna . Zgodnie z art. 26 ust. 1 pkt 7 ustawy o kosztach sądowych w sprawach cywilnych wynosi ona bowiem 600 zł. [ sprawa o ochronę „innych praw niemajątkowych” ] . Dlatego w wyroku zobowiązano stronę powodową do uzupełnienia opłaty o kwotę 570 zł.