Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 15 września 2014 r.

Sąd Rejonowy dla Warszawy Pragi-Południe w Warszawie VI Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący: SSR Monika Rosłan - Karasińska

Protokolant: stażysta Marta Pachulska

po rozpoznaniu w dniu 15 września 2014 r. w Warszawie na rozprawie

sprawy G. M.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych II Oddział w W.

o świadczenie rehabilitacyjne

na skutek odwołania G. M.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych II Oddział w W. z dnia 3 stycznia 2014 r. znak (...)

orzeka:

zmienia zaskarżoną decyzję Zakładu Ubezpieczeń Społecznych II Oddział w W. z dnia 3 stycznia 2014 r. znak (...) w ten sposób, że przyznaje odwołującemu się G. M. prawo do świadczenia rehabilitacyjnego na okres 4 (czterech) miesięcy, tj. od 9 grudnia 2013 roku.

Sygnatura akt VI U 56/14

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 3 stycznia 2014 roku, znak: (...)Zakład Ubezpieczeń Społecznych Inspektorat w W. odmówił G. M. prawa do świadczenia rehabilitacyjnego od dnia 9 grudnia 2013 roku (decyzja z dnia 3 stycznia 2014 roku – k. 9– akta organu rentowego).

G. M. w dniu 17 stycznia 2014 roku (data wpływu) odwołał się od powyższej decyzji wnosząc o jej zmianę, poprzez przyznanie prawa do świadczenia rehabilitacyjnego od dnia 9 grudnia 2013 roku. Uzasadniając swoje stanowisko odwołujący wskazał, iż powyższa decyzja jest dla niego krzywdząca, ponieważ nie odzwierciedla ona stanu faktycznego. Dodał, iż ciągły ból kręgosłupa uniemożliwia mu normalne funkcjonowanie (odwołanie – k. 1).

Zakład Ubezpieczeń Społecznych II Oddział w W. pismem z dnia 12 lutego 2014 roku wniósł o oddalenie odwołania (odpowiedź na odwołanie – k. 5 – 6).

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

G. M. z powodu ciągłego bólu kręgosłupa był niezdolny do pracy przez 182 dni w okresie od 10 czerwca 2013 r. Okres zasiłkowy zakończył się dnia 08 grudnia 2013 r. W dniu 21 października 2013 roku ubezpieczony złożył wniosek o świadczenie rehabilitacyjne (wniosek z dnia 21 października 2013 roku – k. 1 – akta organu rentowego).

Lekarz orzecznik ZUS orzeczeniem z dnia 5 listopada 2013 roku orzekł, że w związku z rokowaniem odzyskania zdolności do pracy, istnieją okoliczności uzasadniające ustalenie uprawnień do świadczenia rehabilitacyjnego na okres 3 miesięcy licząc od daty wyczerpania zasiłku chorobowego (orzeczenie z dnia 5 listopada 2013 roku – k. 3 – akta organu rentowego).

Komisja lekarska ZUS orzeczeniem z dnia 13 grudnia 2013 roku, w związku ze złożonym zarzutem wadliwości, ustaliła, iż G. M. nie jest niezdolny do pracy, z uwagi na brak okoliczności uzasadniających ustalenie uprawnień do świadczenia rehabilitacyjnego. W uzasadnieniu orzeczenia wskazano, że zostało ono wydane po przeprowadzeniu bezpośredniego badania i dokonaniu analizy przedstawionej dokumentacji medycznej w tym kart informacyjnych z leczenia szpitalnego w okresie: 2011 roku, zaświadczeń o stanie zdrowia wystawionych przez lekarzy leczących w dniach 9 października 2013 roku oraz wyników badań dodatkowych: obrazowe (orzeczenie z dnia 13 grudnia 2013 roku – k. 7 – akta organu rentowego).

Na podstawie orzeczenia komisji lekarskiej ZUS organ rentowy wydał w dniu 3 stycznia 2014 roku decyzję, znak: (...), w której odmówił ubezpieczonemu prawa do świadczenia rehabilitacyjnego od dnia 9 grudnia 2013 roku (decyzja z dnia 3 stycznia 2014 roku – k. 9 – akta organu rentowego).

Postanowieniem z dnia 14 lutego 2014 roku Sąd dopuścił dowód z opinii biegłego lekarza specjalisty chirurga – ortopedy celem ustalenia czy odwołujący się odzyskał zdolność do pracy po wyczerpaniu okresu zasiłkowego tj. po dniu 8 grudnia 2013 rok, czy też z uwagi na aktualny stan jego zdrowia konieczne jest przyznanie świadczenia rehabilitacyjnego, a jeżeli tak to na jaki okres (postanowienie z dnia 14 lutego 2014 roku – k. 8).

Biegły sądowy z zakresu ortopedii i traumatologii K. K.po zapoznaniu się z dokumentacją medyczną zawartą w aktach organu rentowego, a także na podstawie przeprowadzonego badania lekarskiego odwołującego stwierdził, iż w obecnym stanie klinicznym ubezpieczony nie kwalifikuje się do wykonywania pracy cieśli, lub innej pracy fizycznej wymagającej podnoszenia i przenoszenia ciężarów, pracy w pozycji wymuszonej, pracy na wysokości. W związku z powyższym biegły uznał, iż G. M. kwalifikuje się do przyznania świadczenia rehabilitacyjnego od 9 grudnia 2013 roku do kwietnia 2014 roku (opinia biegłego ortopedy z dnia 7 kwietnia 2014 roku – k. 13).

Pismem procesowym z dnia 9 czerwca 2014 roku Zakład Ubezpieczeń Społecznych II Oddział w W., wniósł o dopuszczenie dowodu z opinii biegłego sądowego lekarza ortopedy innego niż biegły sądowy K. K. na okoliczność ustalenia czy stan zdrowia odwołującego po dniu 8 grudnia 2013 roku kwalifikuje się do przyznania świadczenia rehabilitacyjnego (pismo procesowe organu rentowego z dnia 9 czerwca 2014 roku – k. 35).

Postanowieniem z dnia 26 czerwca 2014 roku Sąd dopuścił dowód z opinii biegłego lekarza specjalisty ortopedy z wyłączeniem biegłego sądowego K. K. celem ustalenia czy odwołujący się odzyskał zdolność do pracy po wyczerpaniu okresu zasiłkowego tj. po dniu 8 grudnia 2013 roku, czy też z uwagi na aktualny stan jego zdrowia konieczne jest przyznanie świadczenia rehabilitacyjnego, a jeżeli tak to na jaki okres (postanowienie z dnia 26 czerwca 2014 roku – k. 39).

Biegły sądowy z zakresu ortopedii i traumatologii M. G.po zapoznaniu się z dokumentacja medyczną zawartą w aktach organu rentowego, a także na podstawie przeprowadzonego badania lekarskiego odwołującego stwierdził, iż ubezpieczony w chwili obecnej nie utracił zdolności do pracy. Biegły natomiast podniósł, iż wnioskodawca po wykorzystaniu okresu chorobowego pozostawał niezdolny do pracy przez okres 4 miesięcy. Potwierdza to bowiem wynik badania biegłego lekarza sądowego - ortopedy, który stwierdził dysfunkcję i objawy zespołu bólowego, a co za tym idzie odwołujący był niezdolny do pracy. Wobec powyższego uzasadnia to słuszność przyznania prawa do świadczenia rehabilitacyjnego po ustaniu prawa do zasiłku chorobowego (opinia biegłego M. G. z dnia 1 lipca 2014 roku - k. 49 – 51).

Powyższy stan faktyczny w sprawie Sąd ustalił na podstawie powołanych dowodów z dokumentów znajdujących się w aktach sprawy oraz aktach organu rentowego. Dodatkowo Sąd oparł ustalenia stanu faktycznego na opinii biegłych sądowych z zakresu ortopedii i traumatologii K. K.i M. G..

W ocenie Sądu obie opinie sądowe są wnikliwe, rzetelne, a dodatkowo zostały wydane po przeprowadzeniu badania odwołującego i po analizie zgromadzonej dokumentacji lekarskiej. Przy tym, brak jest jakichkolwiek podstaw, by opiniom odmówić mocy dowodowej.

Sąd zważył co następuje:

Odwołanie G. M. od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych II Oddział w W. z dnia 3 stycznia 2014 roku zasługiwało na uwzględnienie.

W przedmiotowej sprawie spór dotyczył kwestii, czy po dniu 8 grudnia 2013 roku G. M. był nadal niezdolny do pracy, co za tym idzie, czy powinien mieć z tego tytułu wypłacone świadczenie rehabilitacyjne.

W toku postępowania Sąd przeprowadził dowód z opinii biegłego lekarza specjalisty w zakresie ortopedii i traumatologii K. K.oraz M. G. celem ustalenia czy odwołujący się odzyskał zdolność do pracy po wyczerpaniu okresu zasiłkowego tj. po dniu 8 grudnia 2013 rok, czy też z uwagi na aktualny stan jego zdrowia konieczne jest przyznanie świadczenia rehabilitacyjnego, a jeżeli tak to na jaki okres. Biegli sądowi K. K. oraz M. G. w swojej opinii wskazali, że ubezpieczony nie był zdolny do pracy w okresie od dnia 9 grudnia 2013 roku, zaś dalsze leczenie rokowało odzyskanie zdolności do pracy.

Biegły sądowy K. K. i M. G. w sposób szczegółowy i logiczny wykazali, że G. M. po dniu 8 grudnia 2013 roku był niezdolny do pracy. Sąd swoje rozstrzygnięcie oparł na rzetelnej i przekonywującej opinii biegłych z zakresu ortopedii i traumatologii. Opinia biegłych jest jasna, spójna i logiczna. Biegli w sposób wyczerpujący uzasadnili swoje stanowisko w zakresie stanu zdrowia odwołującego.

Na podstawie art. 18 ust. 1 Ustawy z dnia 25 czerwca 1999 roku o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa (tj. Dz. U. z 2010r., nr 77, poz. 512 ze zm.) świadczenie rehabilitacyjne przysługuje ubezpieczonemu, który po wyczerpaniu zasiłku chorobowego jest nadal niezdolny do pracy, a dalsze leczenie lub rehabilitacja lecznicza rokują odzyskanie zdolności do pracy. G. M. zgodnie z decyzją z dnia 3 stycznia 2014 roku nie został uznany za niezdolnego do pracy, co zostało dalej podtrzymane przez komisję lekarską ZUS w decyzji z dnia 13 grudnia 2013 roku. Biegli sądowi powołani w niniejszej sprawie nie zgodzili się z orzeczeniem organu rentowego i uznali, że ubezpieczony po dniu 8 grudnia 2013 roku nadal był niezdolny do pracy.

W ocenie Sądu opinia tych biegłych nie budzi wątpliwości z punktu widzenia metodologii, poprawności, rzetelności i prawidłowości rozumowania.

Sąd na podstawie w/w przepisu zmienił decyzję i przyznał odwołującemu G. M. prawo do świadczenia rehabilitacyjnego za okres od dnia 9 grudnia 2013 roku na okres 4 (czterech) miesięcy.

Mając powyższe na uwadze Sąd orzekł, jak w sentencji wyroku.

ZARZĄDZENIE

1.  (...)

2.  (...)

(...)