Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 17 września 2014r.

Sąd Rejonowy w Jeleniej Górze Wydział IV Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w składzie następującym:

Przewodniczący:

Protokolant: Agnieszka Łakomiak

po rozpoznaniu w dniu 17 września 2014r.

sprawy z odwołania

przeciwko Kasie Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego P. Terenowej w J.

na skutek odwołania od decyzji Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego z dnia 16 września 2013 roku znak DS-GO- (...), GO- (...)

w przedmiocie

zmienia zaskarżoną decyzję Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego z dnia 16 września 2013 roku znak DS-GO- (...), GO- (...) w ten sposób, że przyznaje G. O. z tytułu wypadku przy pracy rolniczej z dnia 24 lipca 2013r. w kwocie odpowiadającej 4% ( cztery procent ) długotrwałego uszczerbku na zdrowiu.

UZASADNIENIE

Wnioskodawczyni G. O. złożyła odwołanie od decyzji Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego z dnia 16.09.2013 r., na podstawie której strona pozwana odmówiła jej prawa do jednorazowego odszkodowania w wyniku nie uznania zdarzenia z dnia 24.07.2013 r. za wypadek przy pracy rolniczej. Wnioskodawczyni zarzuciła sprzeczność istotnych ustaleń z treścią zebranego materiału dowodowego. Podniosła, że ustalenia KRUS są nierzetelne i tendencyjne, a pozbawienie jej prawa do jednorazowego odszkodowania nastąpiło z naruszeniem obowiązujących przepisów.

Strona pozwana wniosła o oddalenie odwołania. Zarzuciła, że po analizie zgromadzonej dokumentacji stwierdzono, że zaistniałe zdarzenie związane było z wykonywaniem zwykłych czynności, jakie wykonuje się w przeciętnym gospodarstwie domowym, które nie są objęte ochroną ubezpieczeniową w Kasie Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego. Strona pozwana nie uznała zatem zdarzenia z dnia 24.07.2013 r. za wypadek przy pracy rolniczej i odmówiła wnioskodawczyni uprawnień do świadczeń z ubezpieczenia społecznego rolników.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

G. O. pracuje u swojego brata K. K., który prowadzi gospodarstwo rolne w K.. G. O. zajmuje się gotowaniem, sprzątaniem oraz pomaga w drobnych pracach polowych.

Dowód: zeznania wnioskodawczyni G. O. k. 9v;

W dniu 24.07.2013 r., w gospodarstwie (...) odbywały się wykopki. G. O. pojechała samochodem do sklepu (...) w B. w celu zrobienia zakupów. Kupiła tam produkty na obiad, a przede wszystkim wodę dla pracowników pracujących przy wykopkach. Obiad miał być przygotowany dla rodziny i pracowników.

Dowód: zeznania wnioskodawczyni G. O. k. 9v;

Jest bezsporne, że wracając ze sklepu (...) do miejscowości K., G. O. była uczestnikiem zdarzenia drogowego, kiedy to inny uczestnik ruchu wymusił pierwszeństwo i uderzył w bok jej samochodu.

W wyniku zdarzenia z dnia 24.07.2013 r. G. O. doznała urazu w postaci urazu kręgosłupa szyjnego z mechanizmu skrętnego, który spowodował u niej długotrwały uszczerbek na zdrowiu w wysokości 4 %.

Dowód: opinia biegłego ortopedy k. 18-19 i 26.

Sąd zważył co następuje:

Odwołanie wnioskodawcy zasługiwało na uwzględnienie.

Strona pozwana oparła zaskarżoną decyzję na treści przepisów art. 10, art. 11 ust. 1 ustawy z dnia 20.12.1990 r. o ubezpieczeniu społecznym rolników (Dz. U. z 2008 r., Nr 50, poz.291). Zgodnie z treścią art. 10 ust. 1 pkt. 1 tej ustawy jednorazowe odszkodowanie przysługuje ubezpieczonemu, który doznał stałego lub długotrwałego uszczerbku na zdrowiu wskutek wypadku przy pracy rolniczej lub rolniczej choroby zawodowej. Stosownie do treści art. 11 ust. 1 pkt. 3 tej ustawy, za wypadek przy pracy rolniczej uważa się nagłe zdarzenie wywołane przyczyną zewnętrzną, które nastąpiło podczas wykonywania poza terenem gospodarstwa rolnego zwykłych czynności związanych z prowadzeniem działalności rolniczej albo w związku z wykonywaniem tych czynności. W myśl art. 6 pkt. 3 tej ustawy, przez działalność rolniczą rozumie się działalność w zakresie produkcji roślinnej lub zwierzęcej, w tym ogrodniczej, sadowniczej, pszczelarskiej i rybnej.

Z uzasadnienia zaskarżonej decyzji wynika, że przyczyną odmówienia wnioskodawczyni prawa do jednorazowego odszkodowania było stwierdzenie, że zaistniałe zdarzenie nie nastąpiło w związku z prowadzeniem działalności rolniczej, lecz związane było z wykonywaniem zwykłych czynności, jakie wykonuje się w przeciętnym gospodarstwie domowym, nie objętych ochroną ubezpieczeniową w KRUS.

Sąd nie podzielił powyższego stanowiska strony pozwanej. Z ustaleń Sądu, opartych na wiarygodnych zeznaniach wnioskodawczyni wynika, że w dniu zdarzenia pojechała ona samochodem do sklepu w celu dokonania zakupu produktów na obiad i wody dla pracowników wykonujących w tym dniu prace przy wykopkach w gospodarstwie rolnym jej brata. Zdaniem Sądu, nie można zatem uznać, aby zaistniałe zdarzenie nie miało żadnego związku czasowego i funkcjonalnego z prowadzeniem gospodarstwa rolnego i działalności rolniczej. Należy w tym miejscu wskazać, że w uzasadnieniu uchwały z dnia 29.05.1980 r. (III UZP 2/80) Sąd Najwyższy uznał, że przy „zwykłych czynnościach związanych z prowadzeniem gospodarstwa rolnego” chodzi o czynności związane w taki ścisły sposób z gospodarowaniem, że bez nich gospodarstwo nie mogłoby funkcjonować prawidłowo i zgodnie z wymogami postępu. W ocenie Sądu, powyższą argumentację można przenieść na realia niniejszej sprawy. Wykopki z całą pewnością stanowią działalność w zakresie produkcji roślinnej. Nie ulega przy tym wątpliowści, że wykonywanie prac przy wykopkach niejednokrotnie nie może odbyć się bez udziału najętych w tym celu pracowników. Oczywistym jest przy tym, że pracownicy tacy mają prawo do zaspokojenia podstawowych potrzeb życiowych w postaci spożycia posiłku oraz napicia się wody. Nie można zatem uznać, zdaniem Sądu, że czynności wykonywane przez wnioskodawczynię były jedynie czynnościami wykonywanymi w przeciętnym gospodarstwie domowym, nie miały one bowiem służyć tylko osobom tworzącym to gospodarstwo domowe.

Biorąc pod uwagę powyższe okoliczności Sąd uznał, że zdarzenie z dnia 24.07.2013 r. miało taki przebieg i było uwarunkowane takimi okolicznościami, jak zaprezentowała to wnioskodawczyni. Sąd uznał jednocześnie, że zdarzenie to należało uznać za wypadek przy pracy rolniczej biorąc pod uwagę definicję tego wypadku zawartą w art. 11 ust. 1 pkt. 3 ustawy o ubezpieczeniu społecznym rolników.

Sąd musiał również ustalić, czy w wyniku wypadku przy pracy rolniczej w dniu 24.07.2013 r. wnioskodawczyni doznała stałego lub długotrwałego uszczerbku na zdrowiu. Zważywszy, że ocena stanu zdrowia wnioskodawczyni wymagała wiadomości specjalnych, Sąd zasięgnął opinii biegłego lekarza ortopedy. Na podstawie wydanej przez tego biegłego opinii Sąd ustalił, że uszczerbek na zdrowiu wnioskodawczyni w wyniku zdarzenia z dnia 24.07.2013 r. wynosi 4 % i jest to uszczerbek o charakterze długotrwałym.

Należy zaznaczyć, że opinia biegłego podlega - jak inne dowody - ocenie według art. 233 § 1 kpc, lecz odróżniają ją szczególne kryteria oceny. Stanowią je zgodność z zasadami logiki i wiedzy powszechnej, poziom wiedzy biegłego, podstawy teoretyczne opinii, sposób motywowania oraz stopień stanowczości wyrażonych w niej wniosków. Przedmiotem opinii biegłego nie jest przedstawienie faktów, lecz ich ocena na podstawie wiedzy fachowej (wiadomości specjalnych). Nie podlega ona zatem weryfikacji w takich kryteriach, jak dowód na stwierdzenie faktów. Nie jest zatem miarodajne dla oceny tego dowodu niekonkurencyjna z nią ocena wnioskodawcy co do faktów będących przedmiotem opinii. Jednocześnie, przy ocenie biegłych lekarzy sąd nie może zająć stanowiska odmiennego, niż wyrażone w tej opinii, na podstawie własnej oceny stanu faktycznego (vide wyrok SN z 1987.10.13, (...), (...)). Z istoty i celu dowodu z opinii biegłego wynika przy tym, że jeśli rozstrzygnięcie sprawy wymaga wiadomości specjalnych, dowód z opinii biegłych jest konieczny. W takim wypadku Sąd nie może poczynić ustaleń sprzecznych z opinią biegłego, jeżeli jest ona prawidłowa i jeżeli odmienne ustalenia nie mają oparcia w pozostałym materiale dowodowym. W niniejszej sprawie Sąd nie dopatrzył się przesłanek podważających prawidłowość wydanej opinii przez biegłego ortopedę. Żadna ze stron nie zgłaszała zastrzeżeń do tej opinii.

Powyższe okoliczności skutkowały orzeczeniem jak w wyroku (art. (art. 477 ¹⁴ § 2 kpc).