Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt II AKa 248/14

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 3 października 2014r.

Sąd Apelacyjny w Warszawie II Wydział Karny w składzie:

Przewodniczący: SSA – Anna Zdziarska

Sędziowie: SA – Marek Czecharowski spr.

del. SO – Hubert Gąsior

Protokolant: – sekr. sąd. Kazimiera Zbysińska

przy udziale Prokuratora Jerzego Mierzewskiego

po rozpoznaniu w dniu 3 października 2014 r.

sprawy D. L.

o zadośćuczynienie za niewątpliwie niesłuszne tymczasowe aresztowanie

na skutek apelacji, wniesionej przez pełnomocnika wnioskodawcy

od wyroku Sądu Okręgowego Warszawa-Praga w Warszawie

z dnia 29 kwietnia 2014 r. sygn. akt V Ko 470/12

utrzymuje w mocy wyrok w zaskarżonej części uznając apelację pełnomocnika wnioskodawcy za oczywiście bezzasadną; kosztami postępowania odwoławczego obciąża Skarb Państwa; zasądza od Skarbu Państwa na rzecz adw. B. L. – Kancelaria Adwokacka w W. kwotę 147,60 (sto czterdzieści siedem złotych i 60/100) w tym 23% VAT za udzieloną z urzędu pomoc prawną w postępowaniu odwoławczym.

UZASADNIENIE

D. L. wystąpił z wnioskiem o zasądzenie na jego rzecz łącznie kwoty 160 tys. zł tytułem odszkodowania i zadośćuczynienia za niewątpliwie niesłuszne tymczasowe aresztowanie w okresie od 5 maja
2009 r. do 6 lipca 2010 r. w sprawie o sygn. akt IV K 1047/11 Sądu Rejonowego dla Warszawy Pragi-Północ, w której został prawomocnie uniewinniony.

Sąd Okręgowy Warszawa-Praga w Warszawie wyrokiem z dnia 29 kwietnia 2014 r. (sygn. akt V Ko 470/12):

I. zasądził od Skarbu Państwa na rzecz D. L. kwotę 28.000 złotych wraz z ustawowymi odsetkami od dnia uprawomocnienia się wyroku do dnia zapłaty tytułem zadośćuczynienia;

II. w pozostałym zakresie wniosek oddalił;

III. na podstawie art. 618 § 1 pkt 11 k.p.k. zasądził od Skarbu Państwa na rzecz adwokat K. C. Kancelaria Adwokacka w W. kwotę 885,60 złotych zawierające należny podatek VAT z tytułu nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej wnioskodawcy z urzędu;

IV. na podstawie art. 554 § 2 k.p.k. kosztami sądowymi obciążył Skarb Państwa.

Wyrok powyższy zaskarżyła pełnomocnik z urzędu wnioskodawcy zarzucając mu błędną ocenę materiału dowodowego poprzez uznanie, że kwota 28 tys. zł jest wystarczającą z tytułu zadośćuczynienia za doznaną krzywdę i wnosząc o zmianę wyroku oraz zasądzenie na rzecz wnioskodawcy kwoty 118 tys. zł tytułem zadośćuczynienia.

Sąd Apelacyjny zważył, co następuje:

Apelacja pełnomocnika jest niezasadna i to w stopniu określonym w art. 457 § 2 k.p.k. z następujących powodów:

Sąd Okręgowy oceniając zasadność wniosku D. L. przeprowadził w sposób nie nasuwający jakichkolwiek zastrzeżeń postępowanie w sprawie. Zgromadził wyczerpujący materiał dowodowy, który prawidłowo ocenił, wyprowadzając trafne wnioski. W konkluzji nie znalazł żadnych podstaw do zasądzenia na rzecz wnioskodawcy odszkodowania. Natomiast uznając zasadność roszczenia z tytułu zadośćuczynienia określił, iż kwota 28 tys. zł będzie właściwą rekompensatą z tego tytułu.

Zwrócić zatem uwagę należy, iż skarżący uznał zasadność stanowiska Sądu co do braku podstaw dochodzenia odszkodowania, którego wysokość pełnomocnik na rozprawie w dniu 24 stycznia 2014 r. określił (sprecyzował) na kwotę 42 tys. zł, zaś zadośćuczynienie na kwotę 118 tys. zł.

Odnosząc się do tego drugiego elementu roszczenia stwierdzić należy, że Sąd przeanalizował jego podstawy przywołując w uzasadnieniu wyroku istotne dla rozstrzygnięcia i korzystne z punktu widzenia wnioskodawcy stanowisko judykatury (str. 15-18 pisemnych motywów wyroku). Konfrontując je z okolicznościami dotyczącymi wnioskodawcy prawidłowo ocenił zasadność wniosku i zawartych w nim żądań. Nie uczynił tego bezkrytycznie, czego dowodem lektura tej części uzasadnienia (str. 17), ale uwzględnił wszystkie argumenty przedstawione tak na piśmie, jak i w toku postępowania dowodowego na rozprawach.

Przekonywująco umotywował zasadność ograniczenia kwoty rekompensaty za doznaną przez wnioskodawcę krzywdę do sumy 28 tys. zł. Zaprezentowana analiza nie zawiera luk, dlatego została zaakceptowana przez Sąd odwoławczy. Argumentacja zaś przytoczona w uzasadnieniu apelacji stanowi natomiast powtórzenie tez zaprezentowanych we wniosku
i nie wnosząc nowych elementów nie może podważyć trafności skarżonego orzeczenia.

Mając powyższe na uwadze Sąd Apelacyjny orzekł jak w wyroku, zasądzając nadto na rzecz pełnomocnika wnioskodawcy występującego
z urzędu należne honorarium.

II AKa 248/14

Podstawa prawna:

Powołane przepisy:

Korekty wprowadzone przez SAOS:

Informacje o źródle orzeczenia:

Dodatkowe informacje:

Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

UZASADNIENIE