Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 21 października 2014r.

Sąd Rejonowy w Oławie VI Zamiejscowy Wydział Cywilny z siedzibą

w S. w składzie:

Przewodniczący: SSR Kamila Sierpowicz - Bigos

Protokolant: Karolina Skołucka

po rozpoznaniu dnia 21 października 2014r.

sprawy

z powództwa Skarbu Państwa – Starostwa Powiatowego w S.

przeciwko (...) S.A. w K.

o ustalenie nieistnienia stosunku prawa

I.  ustala, że stronie pozwanej (...) S.A. z siedzibą w K. nie przysługuje prawo do występowania w charakterze zarządcy w stosunku do nieruchomości Skarbu Państwa, oznaczonej jako działka nr (...), obręb 14 K., Gmina W., dla której Sąd Rejonowy w Oławie IX Zamiejscowy Wydział Ksiąg Wieczystych z siedzibą w S. prowadzi Księgę Wieczystą o numerze (...);

II.  koszty postępowania wzajemnie znosi;

III.  nie obciąża stron kosztami sądowymi, zaliczając je na rachunek Skarbu Państwa.

ZARZĄDZENIE

1.  odnotować;

2.  kal. 21 dni.

21.10.2014.

Sygn. akt VI C 383/14

UZASADNIENIE

Pozwem z dnia 10.07.2014 r. strona powodowa Skarb Państwa - reprezentowany przez Starostę (...) wniósł o ustalenie, że pozwanemu (...) S.A. z siedzibą w K. nie przysługuje prawo do występowania w charakterze zarządcy w stosunku do nieruchomości powoda, oznaczonej jako działka nr (...), obręb 14 K., gmina W., dla której Sąd Rejonowy w Oławie IX Zamiejscowy Wydział Cywilny z siedzibą w S. prowadzi księgę wieczystą Kw nr (...). Ponadto wniosła o zasądzenie od strony pozwanej kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

Uzasadniając swoje stanowisko strona powodowa podała, iż zgodnie z treścią księgi wieczystej Kw nr (...) strona powodowa jest właścicielem nieruchomości oznaczonej jako działka (...), obręb 14 K., gm. W.. Zgodnie z zapisami księgi wieczystej nieruchomość wolna jest od obciążeń. Natomiast zapisy ewidencji gruntów i budynków wskazują, że zarządcą w/w nieruchomości jest strona pozwana. Powód podkreślił, iż treść ewidencji gruntów i budynków nie wskazuje na jakiej podstawie pozwany został wpisany jako zarządca. Również w zasobie Wydziału Geodezji, Kartografii i Katastru Starostwa Powiatowego w S., prowadzącego ewidencje nieruchomości, nie znajdują się żadne dokumenty potwierdzające taki stan rzeczy. Na brak dowodów potwierdzających oddanie nieruchomości pozwanemu w zarząd powołał się także sam pozwany w piśmie z dnia 04.10.2013 r.

Ponadto strona powodowa powołała się na interes prawny uzasadniający wystąpienie z niniejszym powództwem, wskazując, iż okoliczność obciążenia nieruchomości prawem zarządu ogranicza prawa właścicielskie strony powodowej.

W piśmie z dnia 17.09.2014 r., stanowiącym odpowiedź na pozew, strona pozwana (...) S.A. z siedzibą w K. uznała żądanie pozwu w całości.

Wobec okoliczności bezspornych i uznania powództwa w całości, Sąd na rozprawie w dniu 21.10.2014 r. pominął postępowanie dowodowe w całości.

Sąd zważył, co następuje:

Zgodnie z treścią art. 213 § 2 kpc sąd jest związany uznaniem powództwa, chyba że jest ono sprzeczne z prawem, przez co rozumie się sprzeczność z przepisami bezwzględnie obowiązującymi, albo zmierza do obejścia prawa lub jest sprzeczne z zasadami współżycia społecznego. Jeżeli żadna z tych okoliczności nie zachodzi sąd jest obowiązany wydać wyrok zgodny z uznaniem powództwa, bez względu na to, czy uznanie znajduje uzasadnienie w okolicznościach sprawy. Ocena, czy zachodzi jedna z wymienionych przesłanek niedopuszczalności uznania powództwa, powinna nastąpić w zasadzie wyłącznie w świetle materiału procesowego znajdującego się w aktach sprawy (por. wyrok Sądu Apelacyjnego w Katowicach z 21 stycznia 1999 roku, sygn. akt I ACa 890/98, OSA 1999 r., nr 11-12, poz. 52).

Uznanie powództwa jest aktem dyspozycyjności pozwanego, który nie tylko uznaje samo żądanie powoda, ale i to, że uzasadniają je przytoczone przez powoda okoliczności faktyczne i godzi się na wydanie wyroku uwzględniającego to żądanie (por. orzeczenie Sądu Najwyższego z 28 października 1976 r., sygn. akt II CRN 232/76, OSNCP 1977 r., nr 5-6, poz. 101, oraz z 14 września 1983 r., sygn. akt III CRN 188/83, OSNCP 1984 r., nr 4, poz. 60). W ocenie Sądu w niniejszej sprawie nie zachodziły jakiekolwiek przesłanki uzasadniające kwestionowanie uznania powództwa przez pozwanego. Okoliczności sprawy w zakresie niezbędnym do oceny uznania były bezsporne. W świetle powyższego Sąd uznał, iż oświadczenie pozwanego o uznaniu powództwa było skuteczne oraz nie budziło żadnych wątpliwości. Wobec powyższego Sąd nie przeprowadzał postępowania dowodowego, uznając za prawdziwe twierdzenia podawane przez strony w pozwie i odpowiedzi na pozew.

Z uwagi na powyższe Sąd ustalił, że stronie pozwanej (...) S.A. z siedzibą w K. nie przysługuje prawo do występowania w charakterze zarządcy w stosunku do nieruchomości Skarbu Państwa, oznaczonej jako działka nr (...), obręb 14 K., gmina W., dla której Sąd Rejonowy w Oławie IX Zamiejscowy Wydział Cywilny z siedzibą w S. prowadzi księgę wieczystą Kw nr (...).

W punkcie II orzeczenia Sąd zniósł pomiędzy stronami koszty postępowania sądowego, pomimo uwzględnienia powództwa przez pozwanego i uznania przez niego przy pierwszej czynności procesowej żądania pozwu (art. 101 kpc), albowiem pozwany – reprezentowany przez fachowego pełnomocnika - w odpowiedzi na pozew nie wnosił o ich zwrot.

Na marginesie należy wskazać, iż pismo procesowe pozwanego o zasądzenie od powoda na rzecz pozwanego zwrotu kosztów procesu według norm przepisanych, w tym kosztów zastępstwa procesowego oraz kwoty opłaty skarbowej od pełnomocnictwa zostało złożone w tutejszym Sądzie po wydaniu orzeczenia, bowiem w dniu 22.10.2014 r.

Zgodnie z treścią przepisu art. 101 kpc, zwrot kosztów należy się pozwanemu pomimo uwzględnienia powództwa, jeżeli nie dał powodu do wytoczenia sprawy i uznał przy pierwszej czynności procesowej żądanie pozwu. Jednak omawiany przepis co do zasady nie ma zastosowania w tych wypadkach, gdy osiągnięcie skutku prawnego nie może nastąpić w inny sposób niż tylko przez wytoczenie powództwa, choćby zamiary stron były całkowicie zgodne.

Mając na uwadze, iż uregulowanie kwestii zarządu nieruchomością stanowiącą własność strony powodowej - choć przy zgodnych stanowiskach stron postępowania – wymagała wytoczenia powództwa, orzeczono jak w punkcie II wyroku.

Zgodnie natomiast z treścią art. 113 ustawy o kosztach sądowych w sprawach cywilnych, Sąd odstąpił od obciążenia stron kosztami sądowymi, zaliczając je na rachunek Skarbu Państwa.

Z tych względów orzeczono jak w sentencji postanowienia.

ZARZĄDZENIE

1.  odpis wyroku wraz z uzasadnieniem przesłać pełnomocnikowi strony powodowej;

2.  kal. 14 dni .